Μια ιστορία αιώνια και κοινότοπη…

"...Ο Κορινθιακός κόλπος έχει γεμίσει τσούχτρες. Οι παραθεριστές βρίσκονται σε απόγνωση. Ένας τοπικός δήμαρχος πρότεινε να αγοραστούν δελφίνια προκειμένου να τις καταβροχθίσουν, δίχως να του περάσει από το μυαλό ότι με τα δελφίνια δεν υπογράφεις συμβόλαιο - τη μία μέρα κολυμπάνε έξω από το Ξυλόκαστρο, την άλλη διασχίζουν την Αδριατική.

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του Γιώργου Αγγελόπουλου, γνωστότερου ως Ντάνου, θριαμβευτή του Survivor, διοργανώνεται λαμπρή τελετή υποδοχής του αντάξια ενός Ολυμπιονίκη. Στη συναυλία του Σαββόπουλου στο Καλλιμάρμαρο, ένας μεσήλιξ χαστούκισε τη γυναίκα του, οι γύρω θεατές κόντεψαν να τον λυντσάρουν, η Γενική Γραμματεία Ισότητας εξέδωσε πομπώδες ανακοινωθέν εναντίον της ενδοοικογενειακής βίας. Χρειάζεσαι κι άλλο παράδειγμα για να πειστείς ότι η κρίση έχει ουσιαστικά ξεπεραστεί; Πως η κανονικότητα επανέρχεται;"

"Πώς επανέρχεται η κανονικότητα; Με τις συντάξεις των τετρακοσίων ευρώ; Με τα κόκκινα δάνεια να παραμένουν βρόχος για τους οφειλέτες τους; Με την κυρία Βασιλική Θάνου τη μια μέρα να αφυπηρετεί από τη θέση της Προέδρου του Αρείου Πάγου και την επόμενη να προσλαμβάνεται στο νομικό γραφείο του Πρωθυπουργού; Η κρίση όχι μόνο είναι εδώ μα διηθεί και τους θεσμούς. Αποσαθρώνει τα θεμέλια της δημοκρατίας μας!"

"Υπερβολές. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι κάπως θα επιβιώνουν ώσπου να πεθάνουν - οι πιό ηλικιωμένοι φυτοζωώντας, όπως δεν τους άξιζε, οι νεότεροι συμπληρώνοντας το εισόδημά τους με δουλειές του ποδαριού. Στα κόκκινα δάνεια ο χρόνος θα δώσει μια λύση, θα ρυθμιστούν, θα ξαναρυθμιστούν, θα γίνουν σταδιακά από πόνος αβάσταχτος, διαρκής ενόχληση. Η επόμενη κυβέρνηση θα στείλει σπίτι της την κυρία Θάνου. Οι μελλοντικές ηγεσίες των ανώτατων δικαστηρίων μας μακάρι να αποκαταστήσουν το κύρος της τρίτης εξουσίας...".

"Και η συντριβή της μεσαίας τάξης; Και η χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού τρόπου ζωής;"

"Καμία κοινωνική τάξη δεν είναι δυνατόν να παραμένει εσαεί μακάρια, επαναπαυμένη στα κεκτημένα της. "Εάν θέλουμε να διατηρηθούν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα να αλλάξουν" γράφει ο Λαπεντούζα στο αριστουργηματικό του μυθιστόρημα "Ο Γατόπαρδος". Φρέσκα πρόσωπα, νέοι τρόποι θα αναδυθούν και θα επικρατήσουν. 

Κάποιοι θα καινοτομήσουν στον τομέα της επιστήμης, της τέχνης, των επιχειρήσεων, θα συγκροτήσουν την αφρόκρεμα του 21ου αιώνα. Εντός ή εκτός των συνόρων μας, δεν θα'χει δα και τόση σημασία - στην παγκοσμιοποιημένη, διαδικτυακή πραγματικότητα, οι άνθρωποι θα αλλάζουν συχνότερα διεύθυνση κατοικίας παρά e-mail. Κάποιοι άλλοι θα διαφθαρούν ως το μεδούλι, θα γίνουν οι ραντιέρηδες του μέλλοντος, οι σφωγγοκωλάριοι των κομμάτων και των συμφερόντων, οι σύνδεσμοι της νομιμότητας με τον υπόκοσμο. Όσοι, τέλος, δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν και να ανταποκριθούν στις καινούργιες συνθήκες, θα τη βγάζουν όπως-όπως, στο όριο ή στο περιθώριο. Μακάρι να υπάρχει ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας που να τους προστατεύει από την εξαθλίωση. Έτσι κι αλλιώς, αριθμητικά θα φθίνουν ολοένα... 

Οι υψιπετείς θα σχεδιάζουν και θα εργάζονται για μιαν Ελλάδα στην πρώτη διεθνή ταχύτητα, αντικειμενικά η πατρίδα μας διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για να βρεθεί εκεί. Οι καθηλωμένοι θα θρηνούν ισόβια την Άλωση της Πόλης, τον Εμφύλιο, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 που μετατράπηκε εν μιά νυκτί σε ΝΑΙ...  

Φρέσκα πρόσωπα, νέοι τρόποι... Δες τι συνέβη στο παρελθόν: Η επανάσταση του 1821 δημιούργησε μιαν ελίτ, η οποία κυβέρνησε για μερικές δεκαετίες και βαθμιαία εκφυλίστηκε, έδωσε σε άλλους τη σκυτάλη. Ορισμένοι από τους απόγονους, από τα αποσπόρια των ένδοξων ηρώων της Παλιγγενεσίας, κατήντησαν στη δεκαετία του 1940 συνεργάτες των Γερμανών. Το αίμα ανακατεύθηκε, το παλαιό κλέος εξατμίστηκε. Έτσι πρέπει να γίνεται.

Φαντάζεσαι ότι σε είκοσι χρόνια από σήμερα, θα απασχολεί κανέναν εάν ο Γιάννης Ζουγανέλης υπήρξε αντιμνημονιακός; Αν ο Σταμάτης Κραουνάκης έσπειρε -μες στην τρέλα του- χολή και λάσπη; Θυμάται κανείς σήμερα ότι ο Νίκος Γούναρης εκτός από κορυφαίος τραγουδιστής, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, παρασημοφορήθηκε μάλιστα για τη δράση του; Ή ότι ο Μάρκος Βαμβακάρης, βασιλόφρων κατά δήλωσή του, καλοσώρισε με το μπουζούκι του την παλινόρθωση του Γεωργίου Β' το 1935;
Τα έργα μένουν, εφόσον αξίζουν. Τα καμώματα των καλλιτεχνών -και των πολιτικών ακόμα- λησμονούνται. Εκτός και αν επιφέρουν ολέθρια ή σπουδαία αποτελέσματα. Ο Στρατής Μυριβήλης συνεργάστηκε με τη δικτατορία του Μεταξά. Ολίσθημα. Με το "Ζωή Εν Τάφω" ωστόσο είχε κερδίσει οριστικά το διαβατήριο για την αθανασία..."

"Και οι τσούχτρες του Κορινθιακού τί σχέση έχουν με όλα αυτά; Και ο Ντάνος του Survivor;"

"Ο πολύς κόσμος -εννοώ- έχει επιστρέψει στη ρουτίνα, έχει αναδιπλωθεί στις ιδιωτικές του υποθέσεις, που διανθίζονται από τα εντελώς εφήμερα πάθη της τηλεόρασης και του ίντερνετ. Δεν χαλάει τη ζαχαρένια του για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, δεν αποζητά σωτήρες, δεν ονειρεύεται πλέον ρήξεις και βίαιες ανατροπές. Τυρβάζει περί όνου σκιάς, καβλαντίζει όπως είναι η έκφραση της μόδας. Θλιβερό ίσως, θλιβερότατο. Ταυτόχρονα όμως υγιές. 

Η ζωή -θέλω να πω- είναι ένας χείμαρρος, ο οποίος σαρώνει ελπίδες και πένθη. Η ζωή προχωράει ασυγκράτητη, αήθης, αδιάφορη για τον καημό του καθενός. Στο νεκροκρέββατό μας, δεν θα θυμόμαστε παρά ένα κορίτσι, ένα αγόρι που κάποτε φιλήσαμε, μια μελωδία που σφυρίξαμε, πέντε λέξεις που διαβάσαμε ή γράψαμε, ένα παιδί που κρατήσαμε στην αγκαλιά μας...

Με τον θάνατό μας θα σβηστούν κι εκείνα οριστικά. Για να επαναληφθούν κάποτε άλλοτε, από κάποιους άλλους. 

Η ζωή είναι μια ιστορία αιώνια και κοινότοπη. Όπως ακριβώς τραγουδάει η θεϊκή Dalida, στο Histoire d'un Amour. "C'est l'histoire, eternel et banal..."

Χρήστος Χωμενίδης

Capital.gr