Θα σκάσετε επί τέλους;

Όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι οι βόμβες μολότωφ δεν είναι άσχημες αρκεί να είσαι από την πλευρά αυτών που τις ρίχνουν, κάνοντας πλακίτσα στον κοινοβουλευτικό διάλογο.

Όταν Συριζολάγνοι δημόσιοι υπάλληλοι της ΕΡΤ ανεγείρουν μνημείο «πεσόντων του αγώνα τους επί Σαμαροβενιζέλων».

Όταν ο υπουργός Άμυνας προσπαθεί φανερά να επηρεάσει ισοβίτες ναρκέμπορους να καταθέσουν κατά συγκεκριμένων προσώπων και ο πρωθυπουργός τον στηρίζει…

Όταν Αντιπρόεδρος της Βουλής ψηφίζεται (κατ’ έθιμο ομόφωνα!) ένας άνθρωπος που παρομοιάζει την Ευρώπη με το Άουσβιτς και πιστεύει ότι η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ήταν Εβραϊκή Συνομωσία.

Όταν ο Μαρξιστής-Λενινιστής υπουργός Παιδείας ζητά από την εκκλησία να ορίσει ποιοι στίχοι επιτρέπονται και ποιοι όχι στα νεοελληνικά κείμενα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Όταν κάποιος φιλόσοφος (Γιανναράκος ή κάτι τέτοιο) προτείνει «να ξεμπερδεύουμε πια με τον καταστρεπτικό ευρωπαϊκό κοινοβουλευτισμό και να επιστρέψουμε στους Γαλαξίες του προνεωτερικού ελληνικού κοινοτισμού πριν από την ίδρυση του Νεοελληνικού κράτους.

Και όταν όλα αυτά έχουν συμβεί μέσα σε λιγότερο από ένα δεκαπενθήμερο!

Έ τότε πια μένεις άφωνος, αμήχανος, άναυδος, ενεός!

Τότε δεν μπορεί πια ο νους σου να επεξεργαστεί την πραγματικότητα γιατί πια δεν τη χωράει!

Και σκέφτεσαι:

-Ποιοι είναι αυτοί που κυβερνούν τη χώρα;

Ποιοι είναι αυτοί που κατάφεραν ανεβαίνοντας στο κύμα της συγκυρίας να ανασύρουν στην επιφάνεια τις χειρότερες ατομικές και συλλογικές μας μνήμες και συμπεριφορές;

Ποιοι είναι αυτοί που σε λιγότερο από τρία χρόνια διακυβέρνησης κατάφεραν να πυροδοτήσουν  τον πιο ακραίο, τον πιο ανιστόρητο ανορθολογισμό;

-Να τους πω κομμουνιστές, προσβάλλω τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πίστεψαν με ανιδιοτέλεια ότι αγωνίζονταν για έναν καλύτερο κόσμο οδηγούμενοι σε έναν ασύγκριτα χειρότερο.

-Να τους πω φασίστες, αθωώνω την βαθιά αντιανθρώπινη, εγκληματική φύση της φασιστικής ιδεολογίας.

-Να τους πω εθνολαϊκιστές, είναι σαν να λέω ας μην ανησυχώ, δεν είναι χειρότεροι από τον Ερντογάν και τον Μαδούρο.

-Να τους πω ανίκανους, δεν είναι, γιατί ο ανίκανος συντρίβεται κάτω από το βάρος της αποτυχίας του και δραπετεύει στην ιδιωτική του ζωή, τρομοκρατημένος μεν, αλλά αναγνωρίζοντας τις ευθύνες του, όπως έκανε ο κύριος Κώστας Καραμανλής.

-Να τους πω χαοτικούς, είναι σαν να τους παρομοιάζω με τον κύριο Γιώργο Παπανδρέου, αδικώντας κατάφορα τη δημοκρατικότητα και τον ειλικρινή ευρωπαϊσμό του.

-Να τους πω υποκριτές, θα υποβαθμίσω την απαράμιλλη υποκριτική δεινότητα των συνοδοιπόρων τους Κώστα Καζάκου και Νίκου Μουζέλη….

-Να τους πω εξουσιομανείς, θα μπορούσα, αλλά δεν είναι αρκετός αυτός ο χαρακτηρισμός για να προσδιορίσει όλο αυτό το τσουνάμι της θεσμικής και οικονομικής κατάρρευσης που υφίσταται επί τρία χρόνια ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.

-Να τους πω ψευδόμενους Γκαιμπελίσκους, αδικώ τον τρελαμένο ναζί-αρχιφασίστα που πίστευε βαθιά μέσα του ότι ήταν σταλμένος στη Γη για να δημιουργήσει τον «Νέο Άνθρωπο».

-Να τους πω Σταλινικούς, αδικώ τον  τρελαμένο κομμουνιστή-αρχιφασίστα που πίστευε βαθιά μέσα του (κι αυτός) ότι είχε εντολή κατευθείαν από τον Λένιν να δημιουργήσει (κι αυτός) τον «Νέο Άνθρωπο».

Σκέφτομαι λοιπόν κάτι πιο απλό.

Κάτι πιο γήινο.

Κάτι σαν «αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες, χωρίς ιδεολογία, χωρίς ηθική, χωρίς αρχές, χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς καν στοιχειώδη ανθρωπιά μέσα τους».

Τι λέτε κι εσείς κορίτσια κι αγόρια της μεγάλης αντιδεξιάς κεντροαριστεράς;

Θεόδωρος Ζαρέτος

Μεταρρύθμιση