Μου αρέσει να βλέπω τους ευζώνους στην αλλαγή
φρουράς στον Αγνωστο Στρατιώτη. Οι συντονισμένες τους κινήσεις και η πειθαρχία
αντιστέκονται στον κατεστημένο χαβαλέ του εθνικού μας βίου. Για τους ίδιους
λόγους μου αρέσουν και οι στρατιωτικές παρελάσεις. Οπως επίσης μου αρέσουν και
τα εμβατήρια.
Αν μη τι άλλο, η έφιππη Φρουρά της Δημοκρατίας
στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου στο Παρίσι είναι ένα θέαμα που δεν το βλέπεις
κάθε μέρα. Σπάνιο και ακόμη πιο πολύτιμο για κάποιον που ζει στη χώρα όπου όλα
τα ισοπεδώνουν το μπάχαλο και η αμεριμνησία του χαβαλέ. Οταν βλέπεις τον
πρόεδρο της Βουλής ντυμένο σαν θαμώνα σε «μπιτσόμπαρο», μαθαίνεις να εκτιμάς
όχι μόνον τη γραβάτα, αλλά και την καλτσοδέτα του ευζώνου…
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους δεν ανέχομαι τις
μαθητικές παρελάσεις. Εθιμο παραδομένο στη χαλαρότητα της ημετέρας Παιδείας.
Θυμάστε τους μαθητές που έκλιναν επιδεικτικά την κεφαλή από την άλλη περνώντας
από τους επισήμους για να διαμαρτυρηθούν για τα μνημόνια; Και τους άλλους με τα
μαύρα περιβραχιόνια;
Είχα γράψει για τη σημαιοφόρο με τη μαντίλα, η
οποία ήθελε να μας πει ότι από τη σημαία την ενδιαφέρουν περισσότερο οι
θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Δικαίωμά της θα μου πείτε. Αριστούχος ήταν. Ομως,
ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς συνδέεται η αριστεία με την πασαρέλα. Η καλλίπυγος
νεαρά ή ο ευσταλής νέος κρατούν τη σημαία σαν λάφυρο, αφού θα τους προσέξουν
περισσότερο από εκείνη στην τρίτη σειρά που έχει πιο ωραίες γάμπες αλλά δεν
κρατάει σημαία. Η σημασία των μαθητικών παρελάσεων έχει ακυρωθεί προ πολλού.
Αν, όντως, παλεύουν για μισή μονάδα παραπάνω
προκειμένου να γίνουν σημαιοφόροι, αυτό σημαίνει ότι η πανωλεθρία της Παιδείας
έχει εσωτερικευθεί. Εχει εγγραφεί στη συνείδηση. Περισσότερο θα τιμήσουν τη
σημαία αν αγαπήσουν την ελληνική γλώσσα, τον Βιζυηνό ή τον Παπαδιαμάντη. Ομως,
η διαφθορά έχει περάσει και στο κύτταρο της κοινωνίας, στην οικογένεια. Δεν
τους ενδιαφέρει αν το παιδί θα αριστεύσει σε οποιονδήποτε τομέα. Τους
ενδιαφέρει αν θα κρατήσει τη σημαία. Κάτι σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην τελετή
έναρξης η ελληνική σημαία εισέρχεται πρώτη, στην τελετή λήξης όμως την ψάχνουμε
κάπου ανάμεσα στην Γκάνα και στη Ζάμπια.
Ο κουτοπόνηρος Γαβρόγλου προκειμένου να σκεπάσει
τις πομπές του με το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ, ρίχνει το θέμα των σημαιοφόρων για να
αρχίσουμε να τσακωνόμαστε ποιος είναι δεξιός, ποιος αριστερός και ποιος
αριστεροδέξιος. Θέμα ανύπαρκτο, η ειδικότης του. Μου κάνει εντύπωση, και το λέω
ειλικρινά, πώς η Νέα Δημοκρατία έπεσε στην παγίδα.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου