Θέμα FRAPORT: Η ανικανότητα πληρώνεται ακριβά…

Σαμπάνιες θα πρέπει να ανοίξουν στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και στο ΤΑΙΠΕΔ στην πρώτη ιδιωτικοποίηση που θα τρέξει χωρίς ράβε-ξήλωνε και «αντικαπιταλιστικά» προσκόμματα. Μέχρι να έρθει, πάντως, αυτή η ώρα, στην οδό Νίκης θα σπαζοκεφαλιάζουν για το νέο βέρτιγκο με την Fraport που φέρεται να αξιώνει αποζημίωση ύψους €70.000.000 εξαιτίας τής αντισυμβατικά κακής κατάστασης στην οποία βρέθηκαν τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που παρέλαβε προς αξιοποίηση.

Το στόρι της αποζημίωσης δεν είναι καινούργιο, άσχετα με το αν στα… μέρη μας έγινε γνωστό μέσω Γερμανίας. Συγκεκριμένα, το περιοδικό «Σπίγκελ» ήταν αυτό που πριν από μερικά 24ωρα δημοσιοποίησε την έντονη δυσθυμία του στρατηγικού επενδυτή για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα αεροδρόμια, υποσημειώνοντας ότι σε αυτήν την περίπτωση η Fraport Greece θα ενεργοποιούσε τις ρήτρες αποζημίωσης που περιλαμβάνει η συμφωνία παραχώρησης που είχε υπογραφεί με την ελληνική κυβέρνηση...

Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, οι Γερμανοί δεν φωνάζουν άνευ λόγου και αιτίας ούτε επειδή έχουν εμμονές με την Ελλάδα. Το δίκαιο –σε πρώτη θέαση– των ισχυρισμών της Fraport τεκμηριώνεται από μία ειδική έκθεση που της παρέδωσαν εντεταλμένοι σύμβουλοι της εταιρείας, έχοντας ελέγξει τις δομές των 14 περιφερειακών αεροδρομίων και εντοπίζοντας σε αυτά χιλιάδες σοβαρές ανορθογραφίες: όχι μόνο σε σπασμένες λάμπες και πόρτες, όπως εντέχνως κυκλοφορεί, αλλά π.χ. σε μη λειτουργικούς πυροσβεστήρες και σε άλλο βιομηχανικό εξοπλισμό που σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλούν σοβαρά κενά ασφαλείας στους παραχωρηθέντες αερολιμένες.

Προβλέπεται από τη σύμβαση

Έχει λογική βάση το να αναρωτηθεί κανείς πώς η Fraport παρέλαβε το έργο που της  παραχωρήθηκε χωρίς να έχει πρώτα ελέγξει την «αρτιότητά» του σε σχέση με τα αναγραφόμενα στην σχετική σύμβαση. Ωστόσο εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί, καθώς, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Α», ο επενδυτής εγείρει ενστάσεις και εν τέλει αξιώσεις για φθορές που υπέστησαν κτίρια και υποδομές των 14 περιφερειακών αερολιμένων στο διάστημα που μεσολάβησε από την υποβολή της προσφοράς της εταιρείας και της κατακύρωσης του πρότζεκ σε αυτήν.

Σε αυτό το κρίσιμο διάστημα ισχυρίζεται η Fraport ότι προκλήθηκαν σημαντικές ζημίες όχι σε αναλώσιμα για τα οποία έγινε πολύς (σ.σ. και όχι άδικα) λόγος αλλά σε πάγια. Αυτές τις ζημιές συμπεριλαμβάνουν οι λίστες που καταρτίστηκαν και υποβλήθηκαν εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών τον Αύγουστο και με όλους τους τύπους που προβλέπει επακριβώς η σχετική σύμβαση παραχώρησης που φέρει τις υπογραφές των εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου και των αντίστοιχων της Fraport.

Ο σχετικός όρος αναδιαμορφώθηκε από τους τότε συμμετέχοντες στην διαγωνιστική διαδικασία υποψηφίους και τους νομικούς συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ κατά την διαδικασία διαβούλευσης του διαγωνισμού.

Παλιά μου ΣΥΡΙΖΑϊκή τέχνη κόσκινο

Όπως προαναφέρθηκε, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στην διετία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι αποκρατικοποιήσεις πάνε σαν τον κάβουρα, κάνοντας ένα βήμα μπρος και δύο πίσω.

Μία απλή αναδρομή δείχνει ότι οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου όχι μόνο φιλικοί προς τις επενδύσεις δεν είναι όπως διατείνονται, αντιθέτως είναι καλλιτέχνες της δημιουργικής ασάφειας. Για παράδειγμα, στην αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ, γινόταν λόγος για το λιμάνι της αγωνίας και εν συνεχεία ο πρωθυπουργός με τα γνωστά ταρατζούμ έβαλε την υπογραφή του. Βέβαια στο παρά ένα ο τότε υπουργός Ναυτιλίας, Θόδωρος Δρίτσας, είχε επιχειρήσει να βάλει τρικλοποδιά, αλλά εις μάτην.

Με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ τα ίδια. Πρώτα οι καταγγελίες για ξένα και ντόπια συμφέροντα, μετά η απαξίωση της εταιρείας και τελικά η πώληση στους Ιταλούς αντί πινακίου φακής. Ο Ρέτσος πουλήθηκε από τον Ολυμπιακό στην μισή τιμή που έδωσαν οι Ιταλοί για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Και μετά οι υπουργοί έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ στην Βουλή.

Αλλά και με την El Dorado Gold το ίδιο θέατρο. Πρώτα σαμποτάζ στην επένδυση. Μετά τις ήττες στην Δικαιοσύνη φανφάρες και παχιά λόγια. Κι όταν η εταιρεία απείλησε με αποχώρηση είχαμε το «στα τσακίδια» του Καρανίκα. Και μόλις έγινε γνωστό πως η πολυεθνική θα προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια διεκδικώντας αποζημιώσεις υψηλότερες του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, ο αρμόδιος υπουργός Γιώργος Σταθάκης βαρέθηκε να υπογράφει άδειες για να προχωρήσουν οι εξορύξεις. Αλλά πάντα με επαναστατική διάθεση.

Κάτι ανάλογο μάλλον βιώνουμε και με τα αεροδρόμια. Το «ξεπούλημα των αεροδρομίων» –για τον ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης– έγινε «περήφανη διαπραγμάτευση» για τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι τροποποίησε προς το συμφερότερο τους όρους της παραχώρησης. Κι αφού συνέβη αυτό, εμφανίστηκε προ εβδομάδων και από το πουθενά ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης με το λάβαρο της επανάστασης και να κατηγορεί την κοινοπραξία ότι μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καλά δείγματα γραφής, και πως «δεν έχει λειτουργήσει καλύτερα τα αεροδρόμια από ό,τι τα λειτουργούσε η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας».

Μάλιστα ο υπουργός το… χόντρυνε ακόμη περισσότερο, επιμένοντας ότι η Fraport δεν έχει προχωρήσει στις επενδύσεις (σ.σ. η εταιρεία διέψευσε με στοιχεία τους ισχυρισμούς) που όφειλε να προχωρήσει, ενώ είχε πει πως παρατηρήθηκαν προβλήματα «ακόμη και με την καθαριότητα στις τουαλέτες, που είναι σε πολλά αεροδρόμια χειρότερη, από αυτά που βλέπαμε και υπήρχαν στο παρελθόν».

Αυτό που μάλλον ξεχνάει ο υπουργός –και βέβαια δεν το αναφέρει–  είναι ότι οι Γερμανοί κέρδισαν τον διαγωνισμό τον Νοέμβριο του 2014  επί κυβέρνησης Σαμαρά και ότι χρειάστηκε να περάσει ένας και πλέον χρόνος μέχρι και τις 14 Δεκεμβρίου 2015 για να υπογραφεί η σύμβαση παραχώρησης. Σαν να μην έφτανε αυτό, μεσολάβησε έκτοτε η «περήφανη επαναδιαπραγμάτευση» των όρων η οποία τράβηξε μέχρι τον Μάιο του 2016, για να φτάσουμε ασθμαίνοντας στο σωτήριο έτος 2017, όπου λαμβάνει χώρα το αμίμητο:

Τα αεροδρόμια η FRAPORT τα παραλαμβάνει στις 11/4/2017 (σ.σ. μία τριετία μετά την ανάδειξή της σε πλειοδότη). Ελάχιστες ημέρες αργότερα, στις 26 Απριλίου, η εταιρεία ειδοποιεί με το υπ΄αριθμό  πρωτ. 4762 έγγραφό της τα υπουργεία Οικονομικών, Μεταφορών και Εθνικής Άμυνας ότι υπάρχουν φθορές σε αεροδρόμια που δεν οφείλονται στην συνήθη λειτουργία τους αλλά στην μέχρι την παραλαβή τους από τον ιδιώτη εγκαταλελειμμένη συντήρηση.

Ω του θαύματος, την ίδια ημέρα, 26 Απριλίου, το υπουργείο Μεταφορών με δικό του έγγραφο που φέρε αριθμό πρωτοκόλλου 204/26.04.2017 ζητά ενημέρωση από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για το πώς προέκυψε συμφωνία με την Fraport «για την ανάληψη εκ μέρους της ΥΠΑ του κόστους συντήρησης των πυροσβεστικών οχημάτων, οχημάτων σαρώθρων και μηχανημάτων ακτίνων X-RAYS».

Αλήθεια, όντως δεν τις γνώριζε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου ο κύριος υπουργός ή όπως λένε οι «κακές γλώσσες» το παράτημα της συντήρησης ήταν ένα καλό κόλπο να ξεγελαστούν οι κουτόφραγκοι ξένοι επενδυτές και να αναλάβουν τα επιπλέον κόστη;

Και εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα τίθεται το μείζον ζήτημα γιατί χρειάστηκε να περάσουν 5 μήνες για να μάθουμε τι μας ξημερώνει και μάλιστα όχι αρμοδίως, αλλά μέσω Βερολίνου και Spiegel; Πιθανότατα γιατί έτσι μας αρέσει που έλεγε και το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν…

Τελευταίο αλλά όχι έλασσον… λαυράκιον που έβγαλε το ρεπορτάζ της «Α»: Πριν από περίπου 10 ημέρες το υπουργείο Μεταφορών αποφάσισε (σ.σ. «ΔΙΑΥΓΕΙΑ», ΑΔΑ 70Γ8465ΧΘΞ-Π7Κ) και ενέκρινε «την αναγκαιότητα και σκοπιμότητα της παροχής υπηρεσιών νομικού χαρακτήρα και νομικής εκπροσώπησης ως προς τη διαφορά σε συνέχεια των με αριθ. πρωτ. FGA-MF-L-023 ΚΑΙ FGB-MF-L-022 αιτήσεων της FRAPORT AE (Cluster A & B) κατά του Ελληνικού Δημοσίου (CPV: 79110000-8), ποσού € 19.950,00, με ισόποση δέσμευση πίστωσης σε βάρος του τακτικού προϋπολογισμού εξόδων της ΥΠΑ (ειδικός φορέας 39/120) έτους 2017».

Εν ολίγοις, μία δημόσια υπηρεσία αναθέτει σε ιδιώτη δικηγόρο ένα έργο νομικής συνδρομής-υπηρεσίας που θα μπορούσε να του παράσχει με απόλυτη εγκυρότητα και επιστημοσύνη το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Ο ευρών τον… λόγο αμειφθήσεται!!!

Και τώρα τι;

Τα κάστανα από την φωτιά καλείται για άλλη μία φορά να βγάλει ο συνήθης πυροσβέστης σε θέματα αποκρατικοποιήσεων, Στέργιος Πιτσιόρλας. Το πρωί της Παρασκευής ο υφυπουργός Οικονομίας ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να πρέπει να αποζημιωθεί η Fraport και εκείνος προσπάθησε να ρίξει το θερμόμετρο λέγοντας ότι τέτοιου είδους «τεχνικά προβλήματα» εμφανίζονται συχνά σε συμβάσεις.

Όσο όμως κι αν ο Στ. Πιτσιόρλας θέλησε να υποβαθμίσει το θέμα, η συνέχεια της απάντησής του ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει τις ανάλογες οικονομικές ευθύνες εφόσον η Fraport τεκμηριώσει ότι παρέλαβε «σκάρτο εμπόρευμα» (σ.σ. δικός μας ο χαρακτηρισμός), ερμηνεύεται από κάποιους ως έμμεση παραδοχή ότι έχει υπάρξει (άλλη μία από τις πολλές) κυβερνητική γκάφα.

Το πώς θα εξελιχθεί το μέγα ζήτημα που έχει προκύψει μένει να φανεί στην πράξη. Ωστόσο, η «Α» θα  τολμήσει την πρόβλεψη ότι η υπόθεση θα κλείσει με «καταδίκη» του Δημοσίου και συμψηφισμό της διόλου ευκαταφρόνητης διαφοράς με τα μισθώματα που για κάθε έτος ανέρχονται σε περίπου 23 εκατ. ευρώ.

Η Άποψη