Γιατί δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη...

Η αμάθεια προκαλεί το θράσος, ενώ, ο συνετός υπολογισμός τον δισταγμό

Περικλής

Η θρασύτητα είναι η μάσκα του φόβου

Άγνωστος

Η θρασύτητα φανερώνει την αμάθεια

Άγιος Αυγουστίνος

Το να μην γνωρίζει κάποιος καλά αγγλικά δεν είναι "έγκλημα” ακόμη και αν είναι πρωθυπουργός την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν την εθνική τους γλώσσα στις διεθνείς συναντήσεις και συνεννοούνται μέσω διερμηνέων. Πρόβλημα υπάρχει όταν δεν ομιλεί κανείς καλά μια ξένη γλώσσα αλλά πιστεύει πως την ομιλεί και διαπραγματεύεται κρίσιμα θέματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων...

Δυο είναι τα προβλήματα που υπάρχουν σ’ αυτήν την περίπτωση:

α) Αλλά του λένε άλλα καταλαβαίνει...

Το ένα είναι πως μπορεί άλλα να του λένε και άλλα να καταλαβαίνει όπως και το άλλα να θέλει να πει και άλλα να λέει. Από αυτό και μόνο το λόγο μπορεί να προκύψουν σοβαρές καταστάσεις και για τον ίδιο και για τη χώρα του.

Η διεθνής διπλωματία χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς και η ουσία των επιδιώξεων συνήθως κρύβεται στις αποχρώσεις των λόγων αλλά και των παύσεων.

Οι καραβανάδες της Χούντας του Ιωαννίδη π.χ. φέρονται να είχαν γνωστοποιήσει τις προθέσεις τους για πραξικόπημα στην Κύπρο εναντίον του Μακαρίου, στους Αμερικανούς, των οποίων τις αντιδράσεις εξέλαβαν σαν ανοχή, αποδοχή ή παρότρυνση... Η παθητικότητα που κράτησαν στην εισβολή των Τούρκων απέδειξε όμως πως δεν είχαν καταλάβει σωστά ή εξαπατήθηκαν.

β) Μη γνώθι σ’ αυτόν

Το δεύτερο πρόβλημα που ανέδειξε το σπαρακτικό λογοπαίγνιο με την καμήλα και την ουρά έχει να κάνει με το τι μπορεί να σημαίνει η δημόσια επίδειξη άγνοιας αγγλικών από έναν πρωθυπουργό που φημίζεται πως αντί για μαθήματα έκανε καταλήψεις και ο οποίος κατά γενική εκτίμηση μιλάει ωραία στο βήμα της Βουλής και στα πλήθη στις πλατείες.

Τι σημαίνει π.χ. αν εκτός των αγγλικών πιστεύει πως καταλαβαίνει και τι συμβαίνει στα οικονομικά ενώ στην πραγματικότητα οι γνώσεις του μάλλον είναι αντίστοιχες των αγγλικών όπου μπερδεύει την ουρά ενός ζώου με τη σειρά προτεραιότητας.

Τι σημαίνει αν πιστεύει ότι γνωρίζει από διεθνή διπλωματία και διεθνείς συσχετισμούς ενώ στην πραγματικότητα οι γνώσεις του είναι επιπέδου "ψεκασμένου” οδηγού ταξί, θαμώνα καφενείου ή τρολ του διαδικτύου;

Αν παρατηρήσει κάποιος όλα τα μεγάλα στοιχήματα της διακυβέρνησης του κ. Τσίπρα μπορεί να αντιληφθεί αρκετά πράγματα για το πως κινείται ο ίδιος και πού πάμε σαν χώρα.

Το 2015 έσπρωξε τη χώρα στο γκρεμό γιατί αυτός και το επιτελείο του πίστευαν πως με την απειλή Grexit θα τρομάξουν τις αγορές και την Ευρώπη με στόχο την υποχώρηση των δανειστών οι οποίοι θα παρακαλούσαν να μας δανείζουν χωρίς μνημόνια. Τα αποτελέσματα τα ξέρετε...

Το 2016 η ανάσταση της οικονομίας θα ξεκινούσε τον Απρίλιο με την Ανάσταση του Χριστού. Πριν λίγες μέρες τα τελικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν πως το 2016 έκλεισε με ύφεση...

Το 2017 ξεκίνησε με προβλέψεις για ανάπτυξη περί το 2,8% και ήδη βρισκόμαστε στο 1,8%, ενώ οι εκτιμήσεις κάθε μήνα που περνά χαμηλώνουν όλο και περισσότερο.

Το δεύτερο εξάμηνο του 2017 ξεκίνησε με άνοιγμα του πρωθυπουργού στην επιχειρηματικότητα και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και έκτοτε δεν έχει περάσει εβδομάδα που μια μεγάλη επιχείρηση να μην κατεβάζει ρολά ή ειλημμένες αποφάσεις για επενδύσεις να μην ακυρώνονται.

Παρ’ όλα αυτά στην κυβέρνηση "τραγουδάνε” Greece is Back και ισχυρίζονται πως η χώρα αλλάζει σελίδα. Μπορεί λοιπόν να αλλάζει σελίδα αλλά το ζήτημα είναι αν πάει στην επόμενη ή την προηγούμενη.

Το πρόβλημα ανεπάρκειας των αγγλικών μοιάζει να είναι η κορυφή του παγόβουνου των προβλημάτων του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Η πηγή του προβλήματος βρίσκεται στην αδυναμία επίγνωσης της ανεπάρκειας που μπορεί να οδηγήσει από τις τραγελαφικές στις τραγικές καταστάσεις.

Ο κ. Τσίπρας είναι καλός και πειστικός ομιλητής καθώς εκφράζει το μέσο όρο της κοινωνίας τα αυτιά του οποίου αρέσκεται να χαϊδεύει. Η ευκολία με την οποία ό,τι λέει "περνάει” σε μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας τον ωθεί να αυξάνει συνεχώς το ρίσκο που αναλαμβάνει.

Ο κ. Τσίπρας πολιτεύεται με θράσος. Το θράσος είναι η αρνητική πλευρά του θάρρους και σύμφωνα με τo λεξικό εκφράζει επιδιώξεις στόχων για προσωπικό όφελος με ύπουλα και αθέμιτα μέσα.

Το θράσος αυξάνει κατακόρυφα το ρίσκο που αναλαμβάνει κάποιος απέναντι σε αυτόν που εξαπατά. Αν όλα πάνε καλά κανείς δεν δίνει σημασία στο θράσος, αν δεν πάνε καλά όμως οι εξαπατημένοι από πραιτοριανή φρουρά φανατικών μετατρέπονται σε εκδικητική αγέλη και κήνσορες.

Κώστας Στούπας

Capital.gr