Ο κ. Τσίπρας και μία αστεία υπόθεση δημοσίων σχέσεων…

Πρέπει να έχουμε χάσει την επαφή μας με την πραγματικότητα. Διαβάζω πάλι και πάλι τον λόγο για τον οποίον βραβεύουν σήμερα τον πρωθυπουργό μας στο Παρίσι. Επειδή, λέει άλλα είπε και άλλα έκανε κι έτσι κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Κι ο Αλέξης Τσίπρας πάει να αποδεχτεί αυτό το βραβείο της Politique Internationale. Ο Αλέξης κερνάει αξιοπρέπεια.

 

Αγαπητοί μας Γάλλοι, ο άνδρας που βραβεύεται πήρε πράγματι στην κρίσιμη φάση την απόφαση να μην κάνει αυτά τα οποία υποσχέθηκε να κάνει προεκλογικά, αρπάζοντας έτσι την ψήφο των εύπιστων συμπολιτών του. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συμπεριφέρθηκε με άθλιο τρόπο σε όσους του επισήμαναν ακριβώς αυτό: Ότι οι προεκλογικές του εξαγγελίες θα οδηγούσαν την χώρα μας, την Ελλάδα στην καταστροφή. Κι έρχεστε να βραβεύσετε αυτόν που έχει σπείρει το μίσος στην Ελλάδα και όχι τα θύματα της πολιτικής του. Εκείνους, δηλαδή, που μάζευαν από τα πατώματα τους ψόφους και τις πέτρες που τους μοίραζαν οι πραιτοριανοί του εκλεκτού καλεσμένου σας...

Βραβεύουν τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ θα έπρεπε να βραβεύσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που γέμισαν τις πλατείες το 2015 για να υπερασπιστούν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Αντί γι' αυτό, βραβεύουν εκείνους που τους λοιδορούσαν. Αν αυτό δεν είναι κάποιο δείγμα μιας παράξενης αίσθησης του χιούμορ, τότε σίγουρα πρόκειται για μία εξέλιξη που θα την θυμόμαστε ως αυτή που φαίνεται τελικά να είναι: Μία αστεία υπόθεση δημοσίων σχέσεων.

Πρέπει να ζούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και να έχουμε χάσει την επαφή μας με την πραγματικότητα. Είναι τόσα πολλά και περίεργα αυτά που συμβαίνουν που είναι σχεδόν αδύνατο να τα αφομοιώσει ο εγκέφαλός μας. Γίνονται λοιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί και αυτός ο θίασος εξακολουθεί να παριστάνει ότι κυβερνάει. Στα γερμανικά αεροδρόμια καταρρακώνεται το γόητρο της χώρας. Ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης κατηγορείται καθημερινά για ένα μεγάλο σκάνδαλο. Κι ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκει  χρόνο να τον ξοδέψει σε βραβεύσεις, λες και επιχειρεί κι αυτός να δραπετεύσει από μία σκληρή πραγματικότητα. Από εκείνη που εμείς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.

Μοιάζει σαν ο Αλέξης Τσίπρας να μας πέταξε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και στην συνέχεια να αποχώρησε από το διαμέρισμα, πετώντας το κλειδί στον υπόνομο. Κουτουλάμε ο ένας πάνω στον άλλον. Και το χειρότερο όλων είναι ότι έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι αυτή είναι μία μορφή κανονικότητας.

Θανάσης Μαυρίδης

Liberal