Είναι δίκαιο και μας αξίζει…

Αν υπάρχει ένα σύνθημα που θα χρησιμοποιήσει ο Τσίπρας περισσότερο απ’ όλα στην πορεία προς τις εκλογές είναι το πρόσφατο «είναι δίκαιο και μας αξίζει».

Δεν ξέρουμε ποιος είχε την έμπνευση για το σύνθημα αυτό, αν πρόκειται για τσιτάτο της στιγμής, αλλά όλο του το νόημα αντικατοπτρίζεται στη χρονιά που πέρασε αλλά και στις χρονιές από το 2015 και μετά.

Μπορεί για την παρέα του Μαξίμου, για τη μαφία της Αριστεράς, για το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ να σημαίνει το σύνθημα αυτό «κοινωνική πολιτική» ή ανταπόδοση για τις θυσίες που έκανε ο ελληνικός λαός. Για τους περισσότερους όμως σημαίνει πολιτική εξαπάτηση από τον μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα που πέρασε ποτέ. Μας θυμίζει, όμως, και το γεγονός ότι η Ελλάδα ζει τον τελευταίο καιρό… αυτό που της αξίζει. Και είναι και δίκαιο…

Αν ο Τσίπρας και η επικοινωνιακή του ομάδα εμπνεύστηκαν αυτό το σύνθημα από τη γενικότερη καταστροφή που προκάλεσαν και που ο κόσμος αποδέχεται ασμένως, τότε έπεσαν διάνα.

Έχουμε την κυβέρνηση αυτή γιατί μας αξίζει. Και είναι δίκαιο να την έχουμε γιατί εμείς την επιλέξαμε, εμείς την κρατήσαμε ζωντανή το 2015, εμείς της επιτρέψαμε να μας «βιάζει» τη ζωή καθημερινά, εμείς της επιτρέπουμε να παίζει πολιτικά παιχνίδια με την οικονομία, με την τσέπη μας, με το μέλλον μας. Αλλά και βρόμικα παιχνίδια με την πατρίδα μας, με τα εθνικά θέματα.

Είναι δίκαιο και μας αξίζουν όλοι αυτοί από τη στιγμή που εμείς δεν σταθήκαμε στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων. Που βάλαμε την πρόσκαιρη ευφορία που προκαλούν οι αυταπάτες πάνω από το εθνικό συμφέρον.

Σε μια χώρα που ακόμη πιστεύει στους ψεκασμούς προς… χειραγώγηση των πολιτών. Που πιστεύει ότι ένας απατεώνας από την Πάτρα έχει 600 δις ευρώ από αρχαία διαστημική τεχνολογία και με τα λεφτά αυτά θα αποπληρώσει όλα τα χρέη της Ελλάδας.

Σε μια χώρα που ακόμη νομίζει ότι την κρίση έφεραν τα μνημόνια κι όχι το αντίθετο. Σε μια χώρα που ακόμη υπάρχουν πολλοί που προσκυνούν τον Γιώργο Παπανδρέου, που ακόμη θεωρούν μεγάλο ηγέτη τον Ανδρέα ή που ανέχονται πολιτικούς οι οποίοι νοιάζονται μόνο για την προσωπική τους δικαίωση.

Μια χώρα που μετά από 7 χρόνια κρίσης δεν έχει καταλάβει ότι οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί αλλά που συνεχίζει να πιστεύει ότι είμαστε περιούσιος λαός και κάποια μέρα θα επανέλθουμε εκεί που ήμασταν κάποτε.

Σε μια χώρα με τόσο λαμπρό πολιτισμό που ανέχεται να έχει πρωθυπουργό έναν αμόρφωτο, πονηρούλη νεαρό. Που ανέχεται να έχει υπουργό Άμυνας τον Καμμένο, που ανέχεται τους διάφορους Μουζάλες, Καρανίκες, Φίληδες, Κατρούγκαλους.

Σε μια χώρα που ακόμη και τώρα έχουν ακροατές και μάλιστα άρρωστους άτομα όπως η Ζωή ή ο Βαρουφάκης.

Αυτή η χώρα, λοιπόν, έχει αυτό που της αξίζει κι έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Και θα συνεχίσει να το έχει όσο και οι εναλλακτικές είναι χωρίς οράματα, καθαρά προγράμματα, ικανά στελέχη να προχωρήσουν στις μεγάλες αλλαγές που απαιτούνται.

Όσο ο… Κιμ δεν πατάει το κουμπί να εξαφανιστούμε, τόσο θα υπάρχουν οι απατεώνες, δεξιά κι αριστερά, που θα μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Που θα μας τρολάρουν κι εμείς θα γελάμε, μοιραίοι, άβουλοι και φτωχοί. Έχουμε λοιπόν αυτό που μας αξίζει ή όπως λέει κι ο λαός «από τέτοια στάνη, τέτοιο γάλα».

Antinews