Από τη μια, ακούσαμε χθες τον κ.Τσακαλώτο
να υποστηρίζει πως δεν έχουμε ανάγκη της γραμμή προληπτικής στήριξης μετά
τον Αύγουστο που τελειώνει το πρόγραμμα και από τη άλλη η ΕΛΣΤΑΤ
δημοσιοποίησε τα στοιχεία της κατανάλωσης του Νοεμβρίου από τα οποία προκύπτει
σε γενικές γραμμές, πως οι Έλληνες μειώσαμε έτι περισσότερο τα ψώνια από τα
σούπερ μάρκετ και γενικά από τα είδη πρώτης ανάγκης.
Θα αναρωτηθεί κανείς, τη σχέση έχει το ένα με το άλλο. Κι όμως, στην οικονομία όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία και γι αυτό φρονώ, ότι κάτι δεν πάει καλά στην υπόθεση. Οι αριθμοί της κατανάλωσης είναι αυτοί που είναι και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Οι προσδοκίες όμως του κ.Τσακαλώτου;
Οκ, κατανοώ τον κ. Τσακαλώτο μέχρις ενός
σημείου, να θέλει να δει (όπως όλοι μας άλλωστε) τη χώρα να στέκεται ξανά στα
πόδια της μόνη, χωρίς τα δεκανίκια(και τα πρόσθετα μέτρα) των δανειστών και να
επιστρέφει σε μια υποτυπώδη κανονικότητα. Πως όμως θα γίνει αυτό; Με κάποιο
μαγικό ραβδάκι ξαφνικά οι αγορές θα μας εμπιστευτούν με κλειστά μάτια και θα
μας δώσουν τα ωραία τους λεφτά χωρίς εγγυήσεις και εξασφαλίσεις και μάλιστα με
χαμηλά επιτόκια;
Μακάρι να γινόταν αυτό αλλά στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσουμε πως τα ομόλογα μας ακόμα βρίσκονται στην κατηγορία των σκουπιδιών και απέχουν έξι θέσεις για να θεωρηθούν αξιόπιστα και για να γίνει η χώρα αξιόχρεη και να μπορεί να πετύχει ανταγωνιστικά επιτόκια.
Αν δεν επιλέξουμε μια μορφή στήριξης από τους δανειστές, στην περίπτωση που δεν ανοίξουν όπως θα θέλαμε οι κρουνοί του χρήματος των αγορών, το σκεπτικό Τσακαλώτου είναι πως σκουπίζουμε ό,τι ρευστό υπάρχει στη χώρα ώστε αυτό να αποτελεί ένα μαξιλάρι ασφαλείας κι αν μας προσφέρουν υψηλά επιτόκια , τότε έχουμε την πολυτέλεια να τους πούμε ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε και θα καλύψουμε τις ανάγκες από τα αποθέματα μας.
Αυτά όμως τα αποθέματα, προέρχονται από την υπερφορολόγηση και την υπερχρέωση των νοικοκυριών και δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει ο φορολογούμενος κι αν υπάρχουν περιθώρια και γι άλλο στύψιμο. Κι εδώ έρχεται η ΕΛΣΤΑΤ μετ α στοιχεία της κατανάλωσης αλλά και τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών με τις διευρυνόμενες τρύπες των φορολογικών εσόδων.
Όταν ο πολίτης αναγκάζεται να κόψει κι άλλο από τα είδη πρώτης ανάγκης, δηλαδή την τροφή του, να κάνει σκόντο στη θέρμανση του και στις μετακινήσεις του, έ αυτό σημαίνει πως δεν πάει παρακάτω και δεν έχει άλλα να δώσει. Όσα νέα μέτρα και να επιβληθούν, όσοι νέοι φόροι εφευρεθούν, είναι βέβαιο πως θα αποτύχουν και άρα ο κ.Τσακαλώτος δεν μπορεί να ποντάρει στον εσωτερικό δανεισμό από τους φορολογούμενους.
Μακάρι οι αγορές να εμπιστευτούν ξανά την χώρα και να τη δανείσουν φθηνά, αλλά καλού κακού ας αφήσει στην άκρη τους παλληκαρισμούς κι ας μην αποκλείει τίποτα, γιατί την υπερβολική αισιοδοξία του παρελθόντος , τότε που θα κτυπούσαν τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές καρσιλαμά, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε πολύ ακριβά. Κι αν μη τι άλλο αφού το πληρώσαμε τόσο ακριβά τουλάχιστον ας μάθαιναν και κάτι!
Μακάρι να γινόταν αυτό αλλά στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσουμε πως τα ομόλογα μας ακόμα βρίσκονται στην κατηγορία των σκουπιδιών και απέχουν έξι θέσεις για να θεωρηθούν αξιόπιστα και για να γίνει η χώρα αξιόχρεη και να μπορεί να πετύχει ανταγωνιστικά επιτόκια.
Αν δεν επιλέξουμε μια μορφή στήριξης από τους δανειστές, στην περίπτωση που δεν ανοίξουν όπως θα θέλαμε οι κρουνοί του χρήματος των αγορών, το σκεπτικό Τσακαλώτου είναι πως σκουπίζουμε ό,τι ρευστό υπάρχει στη χώρα ώστε αυτό να αποτελεί ένα μαξιλάρι ασφαλείας κι αν μας προσφέρουν υψηλά επιτόκια , τότε έχουμε την πολυτέλεια να τους πούμε ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε και θα καλύψουμε τις ανάγκες από τα αποθέματα μας.
Αυτά όμως τα αποθέματα, προέρχονται από την υπερφορολόγηση και την υπερχρέωση των νοικοκυριών και δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει ο φορολογούμενος κι αν υπάρχουν περιθώρια και γι άλλο στύψιμο. Κι εδώ έρχεται η ΕΛΣΤΑΤ μετ α στοιχεία της κατανάλωσης αλλά και τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών με τις διευρυνόμενες τρύπες των φορολογικών εσόδων.
Όταν ο πολίτης αναγκάζεται να κόψει κι άλλο από τα είδη πρώτης ανάγκης, δηλαδή την τροφή του, να κάνει σκόντο στη θέρμανση του και στις μετακινήσεις του, έ αυτό σημαίνει πως δεν πάει παρακάτω και δεν έχει άλλα να δώσει. Όσα νέα μέτρα και να επιβληθούν, όσοι νέοι φόροι εφευρεθούν, είναι βέβαιο πως θα αποτύχουν και άρα ο κ.Τσακαλώτος δεν μπορεί να ποντάρει στον εσωτερικό δανεισμό από τους φορολογούμενους.
Μακάρι οι αγορές να εμπιστευτούν ξανά την χώρα και να τη δανείσουν φθηνά, αλλά καλού κακού ας αφήσει στην άκρη τους παλληκαρισμούς κι ας μην αποκλείει τίποτα, γιατί την υπερβολική αισιοδοξία του παρελθόντος , τότε που θα κτυπούσαν τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές καρσιλαμά, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε πολύ ακριβά. Κι αν μη τι άλλο αφού το πληρώσαμε τόσο ακριβά τουλάχιστον ας μάθαιναν και κάτι!
Βασίλης Στεφανακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου