Η πιο από-νομιμοποιημένη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ!

Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ στην Ελλάδα τις τελευταίες πολλές δεκαετίες… Δεν συγκρίνεται με καμία από τις προηγούμενες. Είναι πολύ χειρότερη απ’ όλες τις προηγούμενες. Από κάθε άποψη! Απ’ όλες τις απόψεις… Είναι χειρότερη πέρα από κάθε δυνατή σύγκριση…

Δεν θα επαναλάβω αναλυτικά σήμερα τους μαύρους δείκτες της εφιαλτικής αποτυχίας της. Συνοπτικά μόνο:

* Κόστισε – η κυβέρνηση Τσίπρα και μόνον αυτή – στους Έλληνες ένα τεράστιο ποσό: 86 δισεκατομμύρια (κατά Στουρνάρα) ή 100 δισεκατομμύρια (κατά Ρέγκλινγκ) ή και 200 δισεκατομμύρια (κατά Βίζερ).

Τις ζημίες που υπέστησαν οι Έλληνες μετά το 2009 (και μέχρι το 2015) τις προκάλεσε η κρίση…

Κι ήταν γύρω στο 23% του τότε ΑΕΠ (μέχρι που εκλέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ). Δηλαδή γύρω στα 45 δισεκατομμύρια!

Τα μισά ή πολύ λιγότερο από τα μισά απ’ όσο κόστισε το 2015 μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Ιανουάριο του 2015!

Για τις απώλειες που προκάλεσε στους Έλληνες η κρίση, ευθύνονται όσοι ήταν αντίθετοι προηγουμένως στις μεταρρυθμίσεις! Με τις οποίες θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί η κρίση, ή θα μπορούσε να είχε κρατήσει λιγότερο και να έχει κοστίσει πολύ λιγότερα…

Ανάμεσα σε εκείνους που αρνούνταν και πολέμησαν τις μεταρρυθμίσεις ήταν ασφαλώς και ο ΣΥΡΙΖΑ! Που δεν κυβέρνησε ως τότε, αλλά ήταν ανάμεσα σε όσους φώναζαν στα πεζοδρόμια για περισσότερες «παροχές» με δανεικά.

Αλλά καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν «κατάφερε» να χρεώσει μόνη της, μέσα σε έξη μήνες, τον Ελληνικό λαό με τέτοια ιλιγγιώδη ποσά!

Τα 86 δισεκατομμύρια ή 100 ή 200 δεν τα κόστισε η κρίση.

Τα κόστισε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του!

* Επί ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν capital controls στις Τράπεζες. Και παραμένουν ακόμα…

Ποτέ στο παρελθόν δεν μπήκαν capital controls στις Τράπεζες! Αυτό το έκανε ο Τσίπρας και μόνον αυτός…

* Επί Τσίπρα, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015, χάθηκαν από τις τράπεζες 42 δισεκατομμύρια καταθέσεις! Επί προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά, είχαν αυξηθεί οι καταθέσεις κατά 14 δισεκατομμύρια! Τι «σύγκριση» να κάνει κανείς…

* Η ανομία στη χώρα ποτέ δεν ήταν χειρότερη! Ποτέ δεν κάλυπτε η αστυνομία τους «Ρουβίκωνες». Ποτέ δεν είχαν τέτοιο «ελεύθερο» να χτυπάνε ξένες πρεσβείες, δημόσιους οργανισμούς, σπίτια πολιτών, γραφεία εταιριών, γραφεία εφημερίδων, ακόμα και τη Βουλή, ακόμα και το… Πεντάγωνο!

Ποτέ δεν υπήρχαν τόσα «άβατα» μέσα στις πόλεις. Ποτέ δεν κυκλοφορούσαν τόσοι εγκληματίες ελεύθεροι. Γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα άνοιξε τις φυλακές κι έβγαλε χιλιάδες εγκληματίες βαρυποινίτες (Νόμος Παρασκευόπουλου).

Κανείς προηγούμενος δεν είχε ανοίξει ποτέ: τα σύνορα, να περάσουν εκατομμύρια λαθρομετανάστες και τις φυλακές, να βγουν χιλιάδες εγκληματίες!

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ. Αλλά δεν χρειάζεται…

Το ότι είναι η χειρότερη και πιο αποτυχημένη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ, το έχουμε εμπεδώσει. Και κυρίως το έχει καταλάβει η ίδια η κοινωνία. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας δεν μπορεί πια θα σταθεί πουθενά…

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα:

Εκτός από «χειρότερη κυβέρνηση» είναι και η πιο από-νομιμοποιημένη!

Δηλαδή έκανε ό,τι έκανε με τη μικρότερη στήριξη – άρα και τη μικρότερη νομιμοποίηση – που είχε ποτέ κοινοβουλευτική κυβέρνηση στην Ελλάδα! 

Και εξηγούμαι:

* Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στην Ελλάδα κυβέρνησαν με «εντολή στήριξης» (κοινοβουλευτικό ποσοστό εκλογής) πάνω από 42%!

(Ενώ η πρώτη μεταπολιτευτικά κυβέρνηση Καραμανλή το 1974 είχε ποσοστό εκλογής 54%!)

Και μέχρι το 2012 ήταν όλες μονοκομματικές κυβερνήσεις…

Τον Ιούνιο του 2012 ο Σαμαράς σχημάτισε τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) με συνολικό «ποσοστό εντολής» 49,2% (29,66+12,3% +7,2)!

Το υψηλότερο «ποσοστό εντολής» μετά το 1974!

Μετά από ένα χρόνο (Ιούνιο του 2013) η ΔΗΜΑΡ έφυγε από την κυβέρνηση και ο η κυβέρνηση Σαμαρά έμεινε με ποσοστό εντολής 42,2% περίπου.

Ο Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 μαζί με τους ΑΝΕΛ με ποσοστό εντολής 42% (36,5+5,4).

Αλλά έξη μήνες αργότερα τα έκανε τόσο «μπάχαλο» που του έφυγαν 43 βουλευτές και ξαναπήγε σε εκλογές. Όπου κατάφερε και πάλι να σχηματίσει κυβέρνηση – επίσης με τους ΑΝΕΛ – αλλά αυτή τη φορά με ποσοστό 39% (35+4). Το χαμηλότερο που έχει υπάρξει ποτέ!

Με αυτό το «ποσοστό εντολής» κυβερνάει έκτοτε…

* Κι ακόμα χειρότερα: Τα υψηλά ποσοστά εντολής με τα οποία κυβερνιόταν ο τόπος στο παρελθόν ήταν σε πολύ μεγαλύτερο σύνολο «ψηφισάντων». Από 6,5 μέχρι 7,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους…

Το Σεπτέμβριο του 2015 ο Τσίπρας επανεξελέγη σε εκλογές όπου ψήφισαν μόλις 5,5 εκατομμύρια. «Χάθηκαν» 1,5 με 2 εκατομμύρια ψηφοφόρων…

Άρα ο Τσίπρας είναι διπλά από-νομιμοποιημένος: Έχει το χαμηλότερο ποσοστό εντολής που υπήρξε ποτέ, στον χαμηλότερο συνολικό αριθμό ψηφοφόρων που έχει καταγραφεί ποτέ…

* Υπάρχει όμως και τρίτη απόδειξη από-νομιμοποίησης:

Ποτέ στο παρελθόν, ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός δεν χάνει σε μέτρηση «καταλληλότητας»!

Πάντα μπορούσε το κυβερνητικό κόμμα να υστερεί σε δημοσκοπήσεις, αλλά ο Πρωθυπουργός παρέμενε σταθερά πρώτος σε μετρήσεις «καταλληλότητας»!

Αυτό έχει πλέον αντιστραφεί - όχι τώρα, εδώ και δύο χρόνια!

Ο Τσίπρας υστερεί μονίμως και υστερεί όλο και περισσότερο, σε όλες τις μετρήσεις «καταλληλότητας ως Πρωθυπουργός» σε σύγκριση με τον Κυριάκο…

Κι αυτό δεν δείχνει να αντιστρέφεται. Μάλλον διευρύνεται…

Έχουμε λοιπόν, όχι απλώς την μακράν χειρότερη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ…

Έχουμε σήμερα και την πιο κοινοβουλευτικά από-νομιμοποιημένη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ!

Κανονικά θα έπρεπε να «βοά το σύμπαν» πλέον για πρόωρες εκλογές.

Ιδιαίτερα τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις (για τον μετά το μνημόνιο εποχή), ενώ αντιμετωπίζει και κρίσιμες εθνικές απειλές (από την πλευρά της Τουρκίας)…

Τα έχουν κάνει θάλασσα σε όλα, δεν τους εμπιστεύεται κανένας, είναι εντελώς από-νομιμοποιημένοι μέσα στην ελληνική κοινωνία, έχουν χάσει τον έλεγχο παντού και τους έρχονται τα… «χειροτερότερα»!

Πράγματι, αυτή τη στιγμή η κοινωνία ζητάει εκλογές, εύχεται και προσεύχεται να γίνουν εκλογές.

Υπάρχουν όμως, μερικοί… «τζιτζιφιόγκοι» («ορφανά» της Δεξιάς ή του Κέντρου ή της Αριστεράς) που προσπαθούν να πουν ότι πρέπει όλοι να… «στηρίξουμε τον Τσίπρα»!

Ο οποίος βέβαια, εξακολουθεί να ψεύδεται, εξακολουθεί να βρίζει όποιον διαφωνεί μαζί του, εξακολουθεί να πασχίζει να διχάσει τον κόσμο…

Δεν το λένε ακριβώς έτσι, αλλά ουσιαστικά αυτό προτείνουν:

«Να στηρίξουμε τον Τσίπρα»!

* Άλλος λέει ότι δεν πρέπει να «επανέλθει η χώρα στην αβεβαιότητα» (που προκαλούν, υποτίθεται, οι πρόωρες εκλογές)…

Μα η χώρα βρίσκεται ήδη σε παρατεταμένη αβεβαιότητα! Την προκαλούν, μεταξύ άλλων, οι ανοιχτές πια διαφωνίες Τσίπρα-Τσακαλώτου. Και οι δημόσιες εξαγγελίες του Τσίπρα για «παροχές» μετά τη λήξη του μνημονίου και αθέτηση ψηφισμένων μέτρων, που προκαλούν την οργή των δανειστών!

Τα spreads των ελληνικών ομολόγων ανεβαίνουν και πάλι εδώ και μήνες!

Το χρηματιστήριο πέφτει.

Οι διεθνείς οίκοι περιγράφουν τα ελληνικά αδιέξοδα με μελανά χρώματα. Και όλοι αναθεωρούν προς τα κάτω τις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη της χώρας (και της περσινής, που ήταν τελικά η μισή από τις προβλέψεις και της φετινής και της επόμενης χρονιάς…)

Η αβεβαιότητα υπάρχει εξ αιτίας του Τσίπρα!

Και θα φύγει, όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστεί ο Τσίπρας.

Ο οποίος, βέβαια, έκανε ό,τι μπορούσε για να επιστρέψει ξανά η αβεβαιότητα, αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο, δηλαδή ψηφίζοντας την απλή αναλογική (όμως, για τις μεθεπόμενες εκλογές).

Ο μόνος τρόπος να φύγει η αβεβαιότητα είναι, όχι μόνο να γίνουν άμεσα εκλογές, αλλά να ηττηθεί ο Τσίπρας με ταπεινωτικό ποσοστό. Γιατί ο ίδιος είναι αρχιτέκτονας της αβεβαιότητας και τροφοδοτεί συνεχώς της αβεβαιότητα…

* Άλλοι υποστηρίζουν, ότι πρέπει η Κεντροαριστερά (εννοούν το ΚΙΝΑΛ, τέλος πάντων) να συνεργαστεί από τώρα και μετεκλογικά με το ΣΥΡΙΖΑ!

Για να ανασυγκροτήσουν, λέει τη… Σοσιαλδημοκρατία! Η οποία, όμως, καταρρέει, μετά πολλών… επαίνων, σε όλη την Ευρώπη! Ευτυχώς δεν τους ακούει κανείς…

Αλλά το τελευταίο τους «επιχείρημα» είναι ενδεικτικό του παραλογισμού που ζουν…

Πρέπει λέει – το είπε ο Μαρατζίδης, μάλιστα – η Φώφη να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ για να περάσει η… απλή αναλογική από τώρα – από τις επόμενες εκλογές!

Για όσους καταλαβαίνουν δύο στοιχειώδη πράγματα από Πολιτική (στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς), το πιο κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι ακριβώς το αντίθετο: Η ΝΔ που θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, να καταργήσει (μαζί με το ΚΙΝΑΛ, αν είναι απαραίτητο) την απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως, έστω και για εφαρμογή από τις μεθεπόμενες κάλπες.

Αλλιώς η χώρα «κλειδώνει» για τα καλά σε ακυβερνησία!

Γιατί απλή αναλογική αυτό ακριβώς σημαίνει: παρατεταμένη ακυβερνησία…

Ακόμα κι όταν το όριο εισόδου στη Βουλή είναι 5%, όπως είναι στη Γερμανία, η οποία σήμερα έχει ουσιαστικά ακυβερνησία!

Όμως η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μεταρρυθμίσεις.

Και οι μεταρρυθμίσεις γίνονται από πάνω. Και μπλοκάρονται από κάτω…

Ο Μπίσμαρκ και ο Ρούσβελτ και ο Ντε Γκώλ και ο Κωνσταντινος Καραμνλής και ο Μιτεράν, επέβαλαν τις μεταρρυθμίσεις από τα πάνω, κόντρα στις σφοδρές αντιστάσεις που προβάλλονταν «από τα κάτω» – από τα «εγκαθιδρυμένα συμφέροντα» που θίγονταν…

Γι’ αυτό και μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται σε συνθήκες ακυβερνησίας! Μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται όταν κατακερματιστεί το πολιτικό σκηνικό…

Μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, αν κάθε τοπικός παράγοντας ή τοπικά συμφέροντα μπορούν και εκλέγουν στη Βουλή «δικούς τους», ώστε να ματαιώνεται κάθε μεταρρύθμιση που τους θίγει…

Η απλή αναλογική απέτυχε στην Ελλάδα οικτρά όποτε εφαρμόστηκε. Απέτυχε και διεθνώς οικτρά…

Γι’ αυτό και εγκαταλείπεται παντού.

Ακυβερνησία λοιπόν, μας επιφυλάσσουν διάφοροι αυτόκλητοι «σωτήρες» του Τσίπρα…

Ευτυχώς, δεν τους βγαίνει και δεν τους ακούει κανείς πια…

Θέλουν να «σώσουν» την χειρότερη, την πιο αποτυχημένη, την πιο από-νομιμοποιημένη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ.

Με ένα και μόνο επιχείρημα: Να μην κερδίσει η… Δεξιά!

Θανάσης Κ.

Facebook

ΥΓ.1 Ο Λαϊκισμός βρίσκει περίεργους υποστηρικτές, ανάμεσα και σε εκείνους που υποτίθεται τον «αναθεματίζουν»…

ΥΓ.2 Επικίνδυνες ιδεοληψίες, τελικά δεν έχουν μόνο κάποιοι πολιτικοί μας. Έχουν και κάποιοι πανεπιστημιακοί μας. Οι οποίο διαπρέπουν ακόμα στις «αντί-δεξιές εμμονές»…

ΥΓ.3 Εκτός από πολιτικό προσωπικό χαμηλού επιπέδου στην Ελλάδα, έχουμε όπως αποδεικνύεται, και πανεπιστημιακούς, ακόμα χαμηλότερου επιπέδου.