Το σικέ δημοψήφισμα και ο όψιμος σοσιαλδημοκράτης Αλέξης…

Σαν χθες πριν από τρία χρόνια η χώρα αντίκρισε την άβυσσο. Με οδηγό της τον μεγάλο τιμονιέρη Αλέξη. Τον άνθρωπο που θα άλλαζε την Ελλάδα, μπορεί και την Ευρώπη. Και στο ενδιάμεσο μπορεί να ανακάλυπτε και το φάρμακο για τον καρκίνο… ποιος ξέρει;

Έτσι μας τον παρουσίαζαν τότε τα ΜΜΕ, και έτσι είχε αποφασίσει ο πάντα σοφός λαός. Ότι ο Αλέξης το έχει. Και όπως είχε πει ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο, η κομπανία του θα βαρούσε τα ντέφια και οι «ναζί» του Βερολίνου θα χόρευαν καρσιλαμά… ή κάπως έτσι.

Τελικά τον καρσιλαμά τον χόρεψαν οι οπαδοί του, με μπροστάρισες τις θρυλικές πλέον μπουτούδες, που μαζί με το 62% του «σοφού» λαού γλέντησαν με τη ψυχή τους το περίφημο ΟΧΙ. Την άβυσσο που λέγαμε…

Ευτυχώς όμως, ο Θεός της Ελλάδας έκανε και πάλι το θαύμα του, με τον Αλέξη μελανιασμένο και στα πρόθυρα εγκεφαλικού, να συνειδητοποιεί τι ακριβώς θα σήμαινε το να πάρει το ΟΧΙ τοις μετρητοίς, και κάνοντας μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα, να αφήσει πίσω του τη φτηνή επαναστατική γυμναστική και να προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα, για την οποία παρεμπιπτόντως τον είχε προειδοποιήσει έγκαιρα, μεταξύ άλλων, και ο Μπένυ, λέγοντας του (αν θυμάμαι καλά) πως «αγόρι μου…θα σε πηδήξουν οι δανειστές»…

Έτσι, η όψιμη ωρίμανση και επιφοίτηση του Αλέξη γλίτωσε τη χώρα από τα χειρότερα, αποφύγαμε την σομαλοποίηση και τα συσσίτια που ήθελε π.χ. ο Λαπαβίτσας, απάλλαξε τον Τσίπρα από το νεκρό βάρος των πούρων κομμουνιστών (π.χ. Ζωζώκα, δραχμαζάνη, κλπ), και τον μετέτρεψε σε έναν μεταμοντέρνο Σημίτη (στο πολύ πιο αγράμματο), και μάλιστα μεταρρυθμιστή,  σε σημείο σήμερα να υπάρχουν φωνές που τον θέλουν να αποτελεί τον φαροφύλακα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα!

Ποιον; Τον παιδιόθεν ανερμάτιστο δήθεν επαναστάτη, καταληψία, ριζοσπάστη, Τσε των Βαλκανίων, κ.ά.  Αλέξη, που τη μοναδική φορά που είχε πάει στο εξωτερικό (η Βουλγαρία δεν μετράει) ήταν για να διαδηλώσει στην Γένοβα κατά των G8.

Ναι… αυτός είναι, κατά κάποιους κονδυλοφόρους, η μόνη ελπίδα για να μπει ένα φρένο στον εθνικισμό, και στις «νατιβιστικές» αγκυλώσεις της ακροδεξιάς των σαμαράδων και των Αδώνιδων που δήθεν κυριαρχούν στη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει ως ηγέτη τον «ψεύτη» Κυριάκο, ο οποίος με τη σειρά του είναι ενεργούμενο των σαμαρικών φαντασμάτων που λέγαμε…

Μνησθιτί μου Κύριε δηλαδή, αλλά αυτό είναι το σύγχρονο αφήγημα που κυριαρχεί απ’ ότι μπορώ να αντιληφθώ διαβάζοντας δεξιά κι αριστερά..

Και με τους «μετριοπαθείς» ποταμίσιους, μείον τη Μάρκου που την έκανε νωρίς,  να μπαίνουν στην ουρά προκειμένου να γίνουν βεζίρηδες στη θέση του Βεζίρη (βλ. συγκαμένος), ο οποίος Βεζίρης, πέρα από «βεντούζας», κωλοτούμπας,  και καρφωμένος στη καρέκλα του, στο μέλλον θα είναι γνωστός και ως ο πολιτικός αρχηγός που έβλεπε τα στελέχη του να πηδούν από το καΐκι, με τον ίδιο να δίνει γη και ύδωρ μη τυχόν και τον κάνει στην άκρη ο κάπτεν Αλέξης, έχοντας βρει άλλους πρόθυμους και χρήσιμους ηλίθιους για να συνεχίσει την πορεία προς το παγόβουνο.

Εν πάση περιπτώσει, για να μη πολυλογούμε, το όλο εγχείρημα του δημοψηφίσματος ήταν σικέ.

Κι αυτό φαίνονταν από την διατύπωση του διλήμματος πάνω στο οποίο ψήφισαν για το μέλλον της χώρας ο Μήτσος ο συριζαίος (πρώην Πασόκος), η κυρά Σούλα από το πρωτόκολλο δημόσιας υπΕρεσίας, και οι μπουτούδες που λέγαμε.

Ποια debt sustainability and beyond και τρίχες κατσαρές; Ο λαός, που δεν μιλάει «ξένα», όπως άλλωστε και ο Αλέξης, κατάλαβε δραχμή ή ευρώ. Τα δεσμά της Ε.Ε. ή ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Γονατισμένοι ή όρθιοι. Απλά πράγματα δηλαδή. Αυτό ήταν το δίλημμα, και πάνω σε αυτό ψήφισε ο κόσμος, και όσοι το αναιρούν σήμερα απλά ψεύδονται.

Και επειδή ακριβώς το όλο δίλημμα ήταν σικέ, ο Αλέξης ενδόμυχα έλπιζε να κερδίσει το ΝΑΙ, έτσι ώστε όλα τα βάρη που θα προέκυπταν από την νέα αναπόφευκτη μνημονιακή του πολιτική, να τα φόρτωνε ως ευθύνη στον λαό, ο οποίος χειραγωγείται από τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, την Νέα Δημοκρατία, τους Νεφελίμ, τον Ντάφι Ντάκ… μπλα μπλα.

Εκτός βέβαια κι αν είναι τόσο αφελής, σε βαθμό βλακείας, που όντως πίστευε ότι με το ΟΧΙ θα εκβίαζε και θα κέρδιζε τους «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι». Δεν νομίζω.

Έτσι, το ΟΧΙ που προκάλεσε χαρές και πανηγύρια στο Μαξίμου, τον Αλέξη τον έτσουξε. Κατάλαβε πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια του «σακάτη» να τον σουτάρει από την ΕΕ, από το ευρώ, και στην καλύτερη να του δώσει μερικά εκατομμυριάκια, ή να του υποσχεθεί ανθρωπιστική βοήθεια από αέρος, την ώρα που οι ιθαγενείς ψηφοφόροι του θα αλληλοσφάζονταν στα πάρκινγκ των σούπερ μάρκετ για ένα κουτί εβαπορέ.  

Τελικά, ως «μαέστρος» της κομπίνας και της πολιτικής απάτης που είναι (σε αυτό τον παραδέχομαι), και παρά τον έρπητα στα χείλη, ο Αλέξης όχι μόνο έκανε την κυβίστηση, όχι μόνο εξαπάτησε για μια ακόμη φορά τους σανοφάγους του, αλλά μετέτρεψε την μεταστροφή του αυτή σε κέρδος, εμφανιζόμενος σήμερα ως ο σώφρων ηγέτης, που πάλεψε με τα θηρία, έκανε τους απαραίτητους τακτικούς ελιγμούς, κάποιες υποχωρήσεις, αλλά στο τέλος τα εξόντωσε, και μας βγάζει σήμερα εκτός μνημονίων…

Και σαν μπόνους, έχει και τη λάμψη του σωτήρα της κλυδωνιζόμενης κεντροαριστεράς, ή σοσιαλδημοκρατίας, την οποία υπερασπίζεται μόνος του απέναντι στους αφρισμένους ακροδεξιούς νεοδημοκράτες.

Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα, με τον λαό να συνεχίζει να του δίνει 20% στις δημοσκοπήσεις… θα μου πείτε είναι ο ίδιος λαός που σπεύδει ακόμη να βγει σέλφις με τον εθνικό μας υπονομευτή, τον πολύ Δρα Μπαρουφάκη, που μας στοίχισε εκατοντάδες δις αλλά και πολλούς μήνες στρες… αλλά τέτοιοι είμαστε, και τέτοιοι ήμασταν ανέκαθεν.

Την άβυσσο πάντως την γλιτώσαμε. Απλά είμαστε ακόμη μέσα σε βαθύ χαντάκι. Να θυμίσω τα κάπιταλ κοντρόλς που συνεχίζουν να ισχύουν; Τις μειωμένες καταθέσεις σε σχέση με τα χρόνια του Σαμαρά; Του φόρους και τα χαράτσια; Την ανεργία; Τα διόδια; Τους διορισμούς του κάθε πικραμένου γκόμενου ή συγγενή; Θα με πείτε ποταπό..

Ας γίνω λοιπόν οπτιμιστής, ας συνταχθώ με την (γ)κυβέρνηση, κι ας συμμεριστώ κι εγώ το όραμα και τους αγώνες του Αλέξη και του Μπάνου, που μας βγάλανε επιτέλους από τα μνημόνια στα οποία μας έριξαν οι προηγούμενοι.

Μόνο να ελπίσουμε πως οι αγορές, στις οποίες θα απευθυνόμαστε πλέον για δανεικά, να είναι λίγο πιο φιλόστοργες από τους τοκογλύφους της ΕΕ. Κάτι για το οποίο αμφιβάλλω πολύ, αλλά δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ, αλλά τι πιστεύει ο Μήτσος και η κυρά Σούλα, που ήδη από σήμερα ετοιμάζουν χορούς και πανηγύρια για την μέρα εκείνη του Αυγούστου που θα βγούμε οριστικά από τα μνημόνια…

Έτσι δεν τους λέει ο Αλέξης; Γιατί να αμφιβάλλουν; Τους είπε ποτέ ψέματα το γελαστό παιδί;

Strange Attractor