Dead man walking: Προσκλητήριο στα "ζόμπι"...

Απ' όλα τα "διαγγέλματα" του Τσίπρα μέχρι στιγμής, το χθεσινό επρόκειτο να είναι το πιο "θριαμβευτικό", το πιο "δοξαστικό", το πιο "πανηγυρικό"...

Για την "έξοδο" από το Μνημόνιο.

Και κατάντησε να είναι παγερά αδιάφορο (για την κοινή γνώμη), θλιβερό (για τον ίδιο) και μίζερο (για τους δικούς του που το ηθικό τους, βρίσκεται πια στο ναδίρ).

Στο διαδίκτυο έγινε "πάρτυ" - εναντίον του!

Η Αντιπολίτευση τον αντιμετώπισε με ομοβροντίες καταγγελιών. Με πλήρη απαξίωση. Αλλά δίχως πάθος. Σαν να αναθεμάτιζαν ένα φάντασμα από το παρελθόν. Όχι σαν να πολεμούσαν ένα "φοβερό" αντίπαλο... Ο ξένος τύπος τον αποδόμησε πλήρως.

Το πιο σημαντικό: οι αγορές τον... ξεπάτωσαν! Το Χρηματιστήριο πέφτει ξανά. Εν μέρει λόγω και διεθνών αναταραχών, βέβαια. Σε Τουρκία και Ιταλία...

Παρ' όλα αυτά, ενώ τελειώνει το Μνημόνιο της χώρας, θα έπρεπε το δικό μας να αντιστέκεται κάπως. Ή και να "τσιμπάει" ακόμα...

Αλλά χθες, τη μέρα που "έληγε" το Πρόγραμμα, συνέβη το ανάποδο: τα ξένα χρηματιστήρια ανέκαμπταν όλα, ενώ το δικό μας έπεσε ξανά! Και αρκετά μάλιστα. Βρίσκεται πια ελάχιστα πάνω από τις 700 μονάδες...

Τέτοιες μέρες το 2014, όταν πλησίαζε η έξοδος της Ελλάδας από το Μνημόνιο επί κυβέρνησης Σαμαρά, το Χρηματιστήριο Αθηνών άγγιζε τις 1400 μονάδες! Βρισκόταν, δηλαδή, στα διπλά επίπεδα από σήμερα...

* Το ακόμα πιο σημαντικό: Τον Δεκέμβριο του 2014, όταν η Ελλάδα έβγαινε από το (δεύτερο) Μνημόνιο επί κυβέρνησης Σαμαρά, σύμφωνα με τους δανειστές:

--Πρώτον, είχε χρέος πλήρως "σε τροχιά βιωσιμότητας".

--Δεύτερον, προβλεπόταν ότι το 2022, θα είχε κατεβάσει το χρέος της στο 104,6% του ΑΕΠ!

--Τρίτον, η οικονομία της είχε βρεθεί ήδη στη πρώτη θέση ανάπτυξης στην Ευρωζώνη (το τρίτο τρίμηνο του 2014) και στη δεύτερη για ολόκληρη την ΕΕ! Ενώ αναμενόταν να έχει ταχύρρυθμη ανάπτυξη όλα τα επόμενα χρόνια...

--Τέταρτον, είχε ήδη καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους για τα επόμενα δυόμιση χρόνια! Με μόνη πρόβλεψη να βγει για 4-5 δισεκατομμύρια στις αγορές το 2015...

Και με προβλεπόμενη μείωση χρέους κατά 31 τουλάχιστον δισεκατομμύρια, επίσης στα επόμενα δύο-δυόμιση χρόνια: από την επιστροφή του αχρησιμοποίητου κεφαλαίου στο ΤΧΣ (11 δισεκατομμύρια) και από την ρευστοποίηση του τραπεζικού χαρτοφυλακίου του δημοσίου (20 δισεκατομμύρια, τουλάχιστον). Χώρια τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις...

Ενώ διέθετε ως πρόσθετο "δίχτυ ασφαλείας" την πιστοληπτική γραμμή στήριξης 12 δισεκατομμυρίων που της έδιναν οι δανειστές (χωρίς να γράφεται στο χρέος).

* Αντίθετα, σήμερα τα πράγματα είναι στον αέρα:

--Πρώτον, το χρέος πια ΔΕΝ θεωρείται μακροχρόνια βιώσιμο! Παρά μόνο ως το 2032, και μόνον επειδή οι Ευρωπαίου επέκτειναν την "περίοδο χάριτος μέχρι το 2032. Μετά, κατά το ΔΝΤ, τα πράγματα γίνονται πάλι προβληματικά.

--Δεύτερον, δεν προβλέπεται μακροχρόνια αποκλιμάκωση του χρέους. Θα υποχωρήσει ως το 140% του ΑΕΠ το 2028, ύστερα θα ανέβει ως το 160% κι ύστερα θα εκτοξευθεί (λέγεται και ως το 200% του ΑΕΠ)! Γι' αυτό θα χρειαστεί και νέο κούρεμα χρέους, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος πλέον, ούτε να το υποσχεθεί...

--Τρίτον, η χώρα θα υστερεί σε ανάπτυξη μόνιμα από δω και στο εξής! Για την Ελλάδα προέβλεπαν το 2014: 3% πραγματική ανάπτυξη κατά μέσον όρο ως το 2020 και από εκεί και ύστερα 2% κατά μέσον όρο για τις επόμενες δεκαετίες.

Τώρα προβλέπουν το μισό περίπου! Το μισό...

Την ελληνική οικονομία θα την πνίγουν τα υπερβολικά πλεονάσματα που θα πρέπει να παράγει ως το 2060! Πράγμα "αδύνατο και αδιανόητο" (όπως σημειώνει το ΔΝΤ και όλοι οι διεθνείς αναλυτές!)

--Τέταρτον, για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους της τα επόμενα δύο χρόνια, η χώρα χρειάζεται πλέον 24,1 δισεκατομμύρια. Το λεγόμενο "μαξιλάρι"...

Τα χρειάζεται, αλλά δεν τα έχει! Από αυτά της έδωσαν τα 9,5 δισεκατομμύρια (που γράφτηκαν στο χρέος), και πρέπει να βάλει η ίδια άλλα 14,6 δισεκατομμύρια. Τα 6,5 περίπου υποτίθεται ότι τα έχει (τα "πλεονάσματα" που έχει ήδη συσσωρεύσει), μένουν άλλα 8 περίπου, που πρέπει να βρει από τις αγορές.

Αλλά εδώ προκύπτουν δύο προβλήματα:

--Από τα 6,5 δισεκατομμύρια που διαθέτει ήδη η κυβέρνηση ΔΕΝ μπορεί να "μοιράσει" προεκλογικά, όπως υπολόγιζε, γιατί τότε θα λείψουν από το "μαξιλάρι" ρευστότητας. Οι δανειστές θα πέσουν να την φάνε...

--Και τα υπόλοιπα 8 δισεκατομμύρια δεν είναι εύκολο να τα βρει από τις αγορές στο πολύ άμεσο μέλλον. Γιατί οι αγορές είναι πια "απαγορευτικές"!

Η διεθνής αναταραχή τις κάνει "απαγορευτικές". Το τέλος του QE στην Ευρώπη τις κάνει ακόμα πιο "απαγορευτικές". Και η απώλεια του waiver για τις ελληνικές τράπεζες, τις κάνει επίσης "απαγορευτικές".

Συμπέρασμα: βγαίνουμε από τα μνημόνια, χωρίς πιστοληπτική γραμμή στήριξης, και χωρίς να μπορούμε να βγούμε άμεσα στις αγορές, χωρίς να γίνεται ορατό πότε θα μπορέσουμε να βγούμε (αφού τα πράγματα διεθνώς δεν βελτιώνονται). Και χωρίς τα 20 δισεκατομμύρια του τραπεζικού χαρτοφυλακίου του δημοσίου, που είχε διασφαλίσει ο Σαμαράς τότε, ενώ τα... "μηδένισαν" οι Τσίπρας-Βαρουφάκης το 2015.

Να γιατί οι αγορές και οι αναλυτές αντιμετωπίζουν τον Τσίπρα σήμερα με απόλυτη επιφυλακτικότητα, ακόμα και με ανοικτή απαξίωση...

Τον αντιμετωπίζουν ως dead man walking! Ως "πολιτικό μελλοθάνατο" που δρασκελίζει τα τελευταία του βήματα μέχρι το "ικρίωμα"...

* Ο Τσίπρας ετοίμαζε αρχικά πολλαπλές "φιέστες" για τη χθεσινή μέρα:

--στην Πνύκα, για να απευθυνθεί από τον πιο εμβληματικό χώρο της αρχαίας Ελλάδας, στη διεθνή κοινότητα,

--στο Καστελόριζο, για να απευθυνθεί στον Ελληνικό λαό, από το χώρο όπου ξεκίνησε η "περιπέτεια" των Μνημονίων και να σηματοδοτήσει τη "λήξη" της,

--και στο Στάδιο με γλέντι τρικούβερτο, για να απευθυνθεί στο θυμικό του εκλογικού σώματος και να συσπειρώσει ξανά μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Μετά την τραγωδία στο Μάτι, ακυρώθηκαν και οι τρείς "φιέστες".

Χθες ο Τσίπρας δεν απευθύνθηκε στον Ελληνικό λαό, ούτε στη διεθνή κοινότητα. Απευθύνθηκε στους στενά δικούς του. Και μόνο...

Προσπάθησε να τους ανυψώσει το ηθικό!

Και να τους υποσχεθεί ότι θα πολεμήσει μέχρι τέλους. Θα τα κάνει μαντάρα!. Θα εξαπολύσει όργιο σκανδαλολογίας και πογκρόμ διώξεων κατά αντιπάλων του - συκοφαντιών, πόλωσης και διχασμού.

Θα οδηγήσει τη θλιβερή τετραετία του σε ένα εφιαλτικό φινάλε.

Πλην, μάταια...

Οι αντίπαλοί του δεν τον φοβούνται! Και οι δικοί του δεν ελπίζουν πια...

Δεν έκανε διάγγελμα από την Ιθάκη, το συμβολικό και θριαμβευτικό "τέλος το ταξιδιού"...

Έκανε δραματικό διάγγελμα από το μπούνκερ! Περικυκλωμένος από παντού, χωρίς ελπίδα σωτηρίας.

Dead man walking που κάνει προσκλητήριο στα ζόμπι. Όσους απέμειναν να τον ακολουθούν...

* Αν είχε ελπίδα διαφυγής, θα προσπαθούσε να ελιχθεί, να πάρει πρωτοβουλίες, να κάνει νέες συμμαχίες, να διασπάσει τους αντιπάλους του...

Τίποτε δεν του βγαίνει! Και ο ίδιος ο πολυδιαφημισμένος "ανασχηματισμός" του αναβλήθηκε προσωρινά. Η Μαριλίζα, ο Τσουμάκας, ο Ραγκούσης και ο Μπίστης δεν αποτελούν "εφεδρείες". Μάλλον με ρετάλια μοιάζουν αυτή τη στιγμή...

Οι εκκλήσεις για "προοδευτική συμμαχία" δεν πείθουν πια κανένα. Κι όσοι ψέλλιζαν τα ίδια μέχρι πριν λίγο (Μαρατζίδης κλπ.) τώρα σιωπούν.

Αντίθετα, ακόμα και "φίλα προσκείμενοι" στην ιδέα "αντιδεξιού μετώπου", ομολογούν δημόσια, ότι ο πολύς κόσμος, ιδιαίτερα από την Κεντροαριστερά (όσος έχει απομείνει) προσανατολίζεται να ψηφίσει ο,τιδήποτε για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

--Έχουν όλοι γίνει "Αντισύριζα", διαπιστώνουν με απόγνωση. Δείτε και το πρόσφατο άρθρο της Αγγελικής Σπανού - οι αντισύριζα φίλοι μου - και τι της απάντησαν πολλοί τέτοιοι "φίλοι" της από την Κεντροαριστερά.

Τέλος, η διαφαινόμενη "απειλή" Τσίπρα - θα τα κάνω όλα... "Κούγκι, θα εξαπολύσω "κυνήγι μαγισσών" - δεν τρομάζει πια τους αντιπάλους του.

Αντίθετα, τους διευκολύνει να τον καθίσουν "στο σκαμνί" μετά την ήττα του! Γιατί όσο πιο πολύ εκτροχιάζεται ο απελπισμένος... Μαδουρίσκος, τόσο περισσότερο διευκολύνει όσους θέλουν, αμέσως μετά την ήττα του, να τον τιμωρήσουν! Βλέπετε η Ελλάδα ΔΕΝ είναι Βενεζουέλα. Ευτυχώς...

Υπάρχει πρόβλημα όμως. Όχι με τον Τσίπρα...

Αλλά με τη χώρα και με τη δημοκρατία της!

Σε κάθε κοινωνία υπάρχει ένα 15-20% του εκλογικού σώματος που είτε δεν συμμετέχει στην πολιτική καθόλου, είτε είναι επιρρεπές στην ανευθυνότητα, στην μισαλλοδοξία, σε διχαστικές λογικές και σε ακραίες λύσεις.

Αυτό το οριακό και περιθωριακό τμήμα "απομονώνεται" και "συγκρατείται" από τους υπόλοιπους. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Παντού...

Σε περιόδους βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης, αυτό το ποσοστό τον "τρελαμένων", μπορεί και να διπλασιαστεί - μπορεί να φτάσει ως το 40%. Αλλά πάλι δεν είναι πλειοψηφικό, εφ' όσον όλοι οι υπόλοιποι συσπειρωθούν.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι...

--Πρώτον, το ποσοστό των επιρρεπών στην ανευθυνότητα ξεπέρασε το 40%.

--Και δεύτερον, οι υπόλοιποι, οι "λογικοί", δεν συσπειρώθηκαν όσο χρειαζόταν και δεν αντιστάθηκαν.

Αυτό ήταν αποτυχία της δημοκρατίας! Μέχρι στιγμής τουλάχιστον...

-- Τον Ιανουάριο του 2015 το ποσοστό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άγγιξε το 35% (στο σύνολο του εκλογικού σώματος, αν συνυπολογίσουμε και την αποχή) ή 47% μαζί με όλα τα άλλα "εξωσυστημικά" κόμματα και κομματίδια.

--Στο δημοψήφισμα, τον Ιούλιο του 2015, αν συνυπολογίσουμε την αποχή, το ποσοστό των "τρελαμένων" άγγιξε το 50% (το 62% στο αποτέλεσμα, πέφτει στο 50% του εκλογικού σώματος, συνυπολογίζοντας και όσους απείχαν).

--Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπεσαν στο 29% του εκλογικού σώματος (συνεκτιμώντας και την αποχή), ενώ μαζί με όλους τους εξωσυστημικούς άγγιξαν το 42% του εκλογικού σώματος.

Συμπέρασμα πρώτο: το "τρελαμένο κομμάτι" του εκλογικού σώματος λόγω της κρίσης ποτέ δεν ξεπέρασε το 50%! Ήδη μετά την "κωλοτούμπα" του Τσίπρα έπεσε στο 42% και τώρα είναι πολύ χαμηλότερα, κοντά στο 30% (μαζί με όλους τους εξωσυστημικούς)...

Συμπέρασμα δεύτερο: το πρόβλημα είναι πως η αληθινή πλειοψηφία της κοινωνίας, αυτή που δεν ενέδωσε στα δηλητηριώδη μηνύματα ή στις βλακώδεις προσδοκίες του λαϊκισμού, ποτέ δεν κατάφερε να συσπειρωθεί και να αντισταθεί στους "τρελαμένους"...

Περίσσεψε, βλέπετε, ο καιροσκοπισμός των κεντροαριστερών και κεντροδεξιών ελίτ - που "έπαιξαν" με τον Τσίπρα, αντί να αντισταθούν στη λαίλαπα...

Συμπέρασμα τρίτο: Οι "τρελαμένοι" ήδη συρρικνώνονται ως μεγάλη "δεξαμενή" - και θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται και να κατακερματίζονται μέχρι να πέσουν σταδιακά στα πιο φυσιολογικά ποσοστά τους: γύρω στο 20% και χαμηλότερα. Όλοι μαζί...

Συμπέρασμα τέταρτο: Δεν έχει νόημα να απευθυνόμαστε σε αυτούς! Το βασικό είναι πλέον, να απευθυνθούμε στους υπόλοιπους, στην πλειοψηφία όσων είτε ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τους "τρελαμένους", είτε τους απεχθάνονται πλέον. Αυτούς πρέπει να συσπειρώσουμε -ή τουλάχιστον την "κρίσιμη μάζα" τους.

Κι αυτοί,

·       ΔΕΝ συσπειρώνονται πια με "μεσαιοχωρίτικες" λογικές.

·       ΔΕΝ συσπειρώνονται με "μασημένα λόγια"...

·       ΔΕΝ συσπειρώνονται με κοινοτοπίες "πολιτικής ορθότητας".

·       ΔΕΝ συσπειρώνονται "χαϊδεύοντας" τα αυτιά της ηττημένης και απαξιωμένης Αριστεράς.

·       ΔΕΝ συσπειρώνονται απ' όσους δεν δείχνουν έτοιμοι "να σπάσουν αυγά".

Υπάρχουν στιγμές που η κοινωνία αναζητά ισορροπίες. Αλλά υπάρχουν και στιγμές που η κοινωνία θέλει ρήξεις. Η ηγεσία οφείλει να είναι έτοιμη και για τα δύο.

Ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές...

Αλλά σήμερα η κοινωνία - δηλαδή το μεγάλο πλειοψηφικό κομμάτι της που θέλει να απαλλαγεί από τον Τσίπρα και τις ιδεοληψίες του - θέλει ΡΗΞΕΙΣ!

Κι έχει δίκιο.

Σήμερα μπορεί να κερδίσει την κοινωνία, όποιος αποδείξει ότι θέλει και μπορεί να κάνει ρήξεις.

Τις νέες ισορροπίες μπορεί να τις αποκαταστήσει μόνον όποιος κάνει τις - απαραίτητες πλέον - ρήξεις! Οι παλαιές ισορροπίες δεν υπάρχουν πια.

Ο Τσίπρας, στην Ιθάκη, ήταν dead man walking...

Τα "ζόμπι" που τον ακολουθούν όσο πάνε και λιγοστεύουν.

Τώρα πρέπει τώρα να συσπειρωθούν αποφασιστικά και οι ζωντανοί αυτής της κοινωνίας. Πρέπει να συσπειρωθούν οι ζωντανοί για να διώξουν τα ζόμπι...

Θανάσης Κ.

Facebook