Ξεπουλώντας το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»…

Η ιστορία πέρασε εν πολλοίς στα «ψιλά», αν και δεν θα έπρεπε. Γιατί «κάτι» δείχνει, και αυτό που δείχνει δεν έχει τίποτε το θετικό ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τον πρωθυπουργό της. Αντιθέτως δημιουργεί σοβαρές υποψίες και ακόμη πιο σοβαρές  υπόνοιες ότι «κάτι παίχτηκε» το οποίο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. 

Και μου κάνει εντύπωση, πρέπει να το πω και αυτό, ότι η κατά τα άλλα ομιλητικότατη αντιπολίτευση, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της για θέματα διαφάνειας, επί του προκειμένου, το οποίο θα εκθέσω εν συνεχεία, εποίησε την νήσσαν (ιθαγενή ή Πεκίνου, αδιάφορο…). Ας δούμε βήμα βήμα πώς έχει το πράγμα, και μετά ας καταλήξουμε, εισηγούμαι, σε συμπεράσματα:

– Τον Δεκέμβριο του 2015, όταν όλοι εμείς οι υπόλοιποι ετοιμαζόμασταν να κάνουμε Χριστούγεννα, η νεότευκτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έστελνε επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ και του έδινε εντολή να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους μετόχους του Αεροδρομίου Αθηνών Ελ. Βενιζέλος για την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης για άλλα 20 χρόνια…

– Η επιστολή δεν αποδεικνύει καμία σπουδή. Στην αρχική σύμβαση παραχώρησης υπάρχει όρος που αναφέρει ότι σε πιθανή επέκταση της διάρκειάς της, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να αρχίσουν… δέκα χρόνια πριν από την ολοκλήρωσή της (στο μέσον δηλαδή!!!). Η αρχική σύμβαση ολοκληρωνόταν το 2026.

– Οντως δυο μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 2016, ξεκίνησε μια διαπραγμάτευση μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ ως εκπροσώπου του Δημοσίου και των μετόχων του Ελ. Βενιζέλος.

– Η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι  του 2017 με τις δύο πλευρές να καταλήγουν ότι για τα 20 επιπλέον χρόνια της εκμετάλλευσης του αεροδρομίου, ώς το 2046, οι επενδυτές, ένα καναδικό fund και ορισμένοι μικρομέτοχοι, θα έπρεπε να καταβάλουν το ποσό των 484 εκατ. ευρώ!

– Απολύτως ικανοποιημένη η κυβέρνηση από το ποσό αυτό, που αντιστοιχεί σε περίπου 24,2  εκατομμύρια και κάτι ψιλά τον χρόνο, υπογράφει τη σύμβαση με τους μετόχους διά του υπουργού των  Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, πέρυσι τέτοιες ημέρες, συγκεκριμένα στις 30/9/2017.

– Η υπογραφή συνοδεύεται από τα απαραίτητα επικοινωνιακού χαρακτήρα προπαγανδιστικά συμπληρώματα: «η υπογραφή της παράτασης», μεταδίδουν εκστασιασμένα τα κυβερνητικά φερέφωνα,  «αποστέλλει ηχηρό μήνυμα εμπιστοσύνης, εντός και εκτός Ελλάδας, για την ελληνική οικονομία και συνιστά αναγνώριση μιας από τις πλέον επιτυχημένες συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα».

– Και κάπου εκεί, εμφανίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως «φάντης μπαστούνι». Δεδομένου ότι δεν προηγήθηκε διαγωνισμός για την επέκταση της σύμβασης, διότι λέει αυτό αποτελούσε συμβατική υποχρέωση/δέσμευση του Δημοσίου κατά την υπογραφή της αρχικής σύμβασης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητάει να της αποσταλεί άμεσα από την κυβέρνηση η συμφωνία, για να την ελέγξει.

– Με το που παραλαμβάνει τη νέα σύμβαση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την αποστέλλει προς ενδελεχή έλεγχο στη Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG COMP) της Κομισιόν, και είναι εκεί ακριβώς που επισυνέβη το «πατατράκ». Η Διεύθυνση Ανταγωνισμού εξετάζει τη συμφωνία, θεωρεί το τίμημα ιδιαίτερα χαμηλό, εκτιμά ότι συνειδητά υπήρξε προσπάθεια υποκοστολόγησης του τιμήματος και από τις δυο πλευρές, Δημόσιο και μετόχους, «τραβάει» το αφτί της κυβέρνησης, και  προχωρεί σε επανυπολογισμό του τιμήματος.

Η παρέμβαση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού συνιστά αληθινό κόλαφο για την κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό, τους υπουργούς του, και κάθε άλλον αρμόδιο που ασχολήθηκε με την υπόθεση: προσδιόρισε το τίμημα στο 1,1 δισ. ευρώ και με τους φόρους στο 1,38 δισ.!!

Μια αύξηση δηλαδή της τάξεως του 127%.

Το καταπληκτικό είναι ότι οι μέτοχοι που κατέχουν το 45% των μετοχών της εταιρείας του Αεροδρομίου (το Δημόσιο κατέχει το υπόλοιπο  55%) συναίνεσαν αδιαμαρτύρητα, «με τη μία» που λένε, στην καταβολή  του υπερδιπλάσιου αρχικού τιμήματος. Ούτε για τα μάτια του κόσμου δεν είπαν ας πούμε, όχι δεν πληρώνουμε τόσα λεφτά, είναι ακριβά, ελάτε να διαπραγματευθούμε από την αρχή κ.λπ. κ.λπ.

Και αυτοί μεν τη δουλειά τους κάνουν, και την κάνουν και καλά. Τα συμφέροντά τους προστατεύουν και τα υπερασπίζονται με αποτελεσματικό τρόπο.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πρέπει να απολογηθεί γι αυτή την κραυγαλέα υπόθεση; Επίσης, υπάρχει κανείς εισαγγελέας να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη περίπτωση;

Με την πρώτη σύμβαση το ελληνικό Δημόσιο θα έχανε 650 ζεστά εκατομμύρια. Δεν συνιστά λοιπόν απιστία εις βάρος του Δημοσίου, για κάθε δημόσιο λειτουργό από τον υπουργό μέχρι το τελευταίο μέλος του ΤΑΙΠΕΔ, που συναίνεσε σε αυτό το έγκλημα;

Εγώ λέω, ναι. Και όποιος διάβασε προσεκτικά όλα τα παραπάνω, υποθέτω συμφωνεί μαζί μου…

Γιώργος Χρ. Παπαχρήστος

In.gr

Σημ. Ο- Καλά που βρέθηκαν δηλαδή  οι «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι» και έπιασαν την κομπίνα, προσφέροντας έτσι στο κράτος (που ξεπούλησαν οι συριζαίοι) μισό και βάλε δισεκατομμύριο.