Υπερασπιστείτε τα παιδιά μας ρεεεεε....

Το πρόβλημα που πρέπει να απαντήσουμε ως κοινωνία ΔΕΝ είναι αν οι καταλήψεις είναι «καλό» ή «κακό» πράγμα…

Ούτε αν οι καταχρηστικές διαδηλώσεις κάθε μέρα, που παραλύουν την οικονομική και κοινωνική ζωή των πόλεων, είναι «καλό» ή «κακό» πράγμα…

Ούτε αν η παρανομία και η διάχυτη βία είναι «καλά» ή «κακά» πράγματα.

Όλα αυτά είναι πολύ κακά πράγματα, αλλά υπάρχουν γύρω μας, δυναστεύουν τις ζωές μας και τα ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.

Έτσι δεν είναι;

Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε για να τα αντιμετωπίσουμε! Ευχόμαστε απλώς να σταματήσουν κάποτε;

Όσοι έτσι σκέπτονται, ας μη διαβάσουν παρακάτω… Δεν χρειάζεται. Δεν θα καταλάβουν το παραμικρό…

Απευθύνομαι μόνο στους υπόλοιπους. Που δεν συμβιβάζονται με τέτοια ευχολόγια…

«Υπό κανονικές συνθήκες», λοιπόν,

·       δεν πρέπει να γίνονται καταλήψεις,

·       δεν πρέπει να γίνονται καθημερινές διαδηλώσεις,

·       δεν πρέπει να γίνονται καθημερινές απεργίες,

·       δεν πρέπει να υπάρχει ανομία στους δρόμους (δηλαδή καθημερινές εγκληματικές πράξεις, υπό το πρόσχημα του «ακτιβισμού»)…

Υπό κανονικές συνθήκες τίποτε απ’ όλα αυτά δεν πρέπει να συμβαίνει!

Εδώ συμφωνούμε όλοι!

Κι ακόμα…

«Υπό κανονικές συνθήκες», ένα εθνικό θέμα δεν μπορεί να «λύνεται» με τρόπο που άμεσα υποθηκεύει το μέλλον της χώρας - και με το λαό κατά 70% αντίθετο, ενώ ούτε καν ο κυβερνητικός εταίρος δεν συμφωνεί…

Και μάλιστα με τον ίδιο τον πρώην υπουργό που υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών να καταγγέλλει τώρα ότι τα Σκόπια έχουν ήδη παρασπονδήσει από τα συμφωνηθέντα!

Και η κυβέρνηση Τσίπρα να επιμένει να το «λύσει» το θέμα, στις τελευταίες μέρες τις κοινοβουλευτικής της θητείας - κι ενώ έχει χάσει τη μισή από την (μειοψηφική) εκλογική επιρροή που είχε όταν εξελέγη!

Εδώ υπάρχει πλήρης απονομιμοποίηση!

Ποτέ δεν έχουν ξαναγίνει τέτοια πράγματα! Ούτε εδώ ούτε πουθενά…

Το θέμα είναι πώς όλα αυτά που δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν - ωστόσο συμβαίνουν! Και μάλιστα έχουν γενικευτεί τον τελευταίο καιρό.

Πράγμα που σημαίνει ότι ΔΕΝ βρισκόμαστε υπό «κανονικές συνθήκες»!

Κι όποιος αυτό δεν το καταλαβαίνει, ΔΕΝ καταλαβαίνει τίποτε!

Επί τρία χρόνια τώρα, όσοι είμαστε αντίθετοι με το ΣΥΡΙΖΑ (και πληθαίνουμε συνεχώς), αναρωτιόμαστε – κάποιοι γκρινιάζουν κι όλα:

--Τόσα ψέματα είπανε, τόσα δεινά έφεραν, τέτοιο ξεπούλημα έκαναν, γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά;

Τώρα υπάρχει απάντηση.

Κι όμως ο κόσμος αντιδρά: Αλλά όταν συμβαίνει αυτό, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ τον απειλεί ευθέως, αλλά καμιά φορά τον αποδοκιμάζουν και οι… «αντίπαλοί» του ΣΥΡΙΖΑ!

Πώς νομίζετε, λοιπόν, ότι θα έπρεπε να αντιδράσει ο κόσμος;

Μα δεν έχει και πολλούς τρόπους: Με κάποιες μαζικές κινητοποιήσεις, με κάποιες μαζικές διαδηλώσεις, με κάποια ογκώδη συλλαλητήρια…

Και ποιος θα τα οργανώσει όλα αυτά;

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν τα πολύ-γουστάρουν. Τα συνδικάτα είναι παντελώς ανυπόληπτα και ουσιαστικά διαλυμένα. Την Εκκλησία δεν τη θέλουν να ανακατεύεται με τέτοια…

Στο εξωτερικό, σε άλλες δημοκρατικές χώρες, τα κόμματα και τα συνδικάτα οργανώνουν ευρύτατες κινητοποιήσεις που εκφράζουν (και «διοχετεύουν») τη λαϊκή οργή. Δείτε τι γίνεται στη Γαλλία αυτό το διάστημα (με τα κίτρινα γελέκα)…

Δείτε τι έγινε στην Ισπανία πριν ενάμιση χρόνο, με τις μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ και κατά της απόσχισης των Καταλανών – εντός και εκτός της Καταλωνίας, όπου πρωτοστατούσαν τα κόμματα και τα συνδικάτα….

Εδώ, όμως, όλοι έχουν παραιτηθεί από κάθε περίπτωση να οργανώσουν σε έκτατες περιπτώσεις δημοκρατικούς τρόπους αντίστασης…

Σε μας μόνο τα κόμματα της Αριστεράς διεκδικούσαν το δικαίωμα να κινητοποιούν το λαό. Κι αυτά τώρα έχουν χάσει τη δυνατότητα να το κάνουν…

Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η απολύτως στρεβλή άποψη, ότι τα «αστικά κόμματα» δεν πρέπει, τάχα, να κάνουν κινητοποιήσεις, δεν πρέπει να ενθαρρύνουν τη θεμιτή αντίδρασή του κόσμου, ούτε καν σε ακραίες στιγμές αυταρχισμού, εκτροπής, από-νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας ή κατευθυνόμενης πόλωσης.

Παντού αλλού, τα κόμματα και η Εκκλησία πρωτοστατούν σε μεγάλες κινητοποιήσεις όταν είναι απαραίτητο.

Ασφαλώς δεν το κάνουν κάθε μέρα (όπως κάνει η Αριστερά, «επαναστατική γυμναστική») δεν το κάνουν καταχρηστικά - αλλά όταν χρειαστεί το κάνουν!

Κι αυτό λειτουργεί ως «δικλείδα ασφαλείας» για το δημοκρατικό πολίτευμα…

Παντού!

Μόνο στην Ελλάδα κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν…

--Για παράδειγμα, στη Γαλλία το Μάϊο του 1968, μετά από δύο βδομάδες ταραχών στα Πανεπιστήμια όπου συμμετείχαν 200 χιλιάδες φοιτητές περίπου, το Γκωλικό Κόμμα έκανε πανεθνικό συλλαλητήριο, εναντίον των εξεγερμένων φοιτητών, όπου συμμετείχαν 3,5 εκατομμύρια Γάλλοι πολίτες! 1,5 εκατομμύριο το Παρίσι και 2 εκατομμύρια στις υπόλοιπες γαλλικές πόλεις.

Αμέσως οι «κινητοποιήσεις» των φοιτητών ξεφούσκωσαν…

--Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, επίσης έχει κινητοποιήσει πολλές φορές τον κόσμο του για να εξουδετερώσει τις «πιέσεις» των αντιπάλων του. Το κάνει σπάνια, αλλά όποτε το έκανε έπιασε τόπο…

Στην Ισπανία το ίδιο. Στη Βρετανία το ίδιο (και επί Θάτσερ και μετά - και πρόσφατα ακόμα…)

Εδώ αυτά θεωρούνται, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, «απαράδεκτα». Άλλη αναπηρία της δημοκρατίας μας κι αυτή…

Επομένως;

Επομένως, δεν μένει κανείς να οργανώσει την αντίδραση του κόσμου…

Γκρινιάζουμε που ο κόσμος δεν αντιδρά, αλλά στην πραγματικότητα κάνουμε ό,τι μπορούμε να αποθαρρύνουμε κάθε αντίδρασή του…

Άρα;

Άρα, αν και όταν υπάρξει αντίδραση, αυτή θα είναι – υποχρεωτικά - κάποιο από όλα εκείνα που ΔΕΝ πρέπει να γίνονται υπό «κανονικές συνθήκες», αλλά συμβαίνουν πάντα όταν οι συνθήκες ΔΕΝ είναι κανονικές!

·       --Όταν ο Ρουβίκωνας πάει και σπάει δικαστήρια για να φοβίσει τους δικαστές ουδείς συλλαμβάνεται…

·       --Όταν οι κουκουλοφόροι σπάνε καθημερινά μαγαζιά και γραφεία και αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης ουδείς συλλαμβάνεται – κι αν συλληφθούν κάποιοι, απολύονται αμέσως μετά…

·       --Όταν κουκουλοφόροι ξυλοκοπούν αστυνομικούς στα δικαστήρια, για να μην καταθέσουν εναντίον τους, ουδείς συλλαμβάνεται…

Πώς θα σταματήσει αυτή η κατηφόρα;

Ίσως κάποια στιγμή οι θιγόμενοι, ανταποδώσουν «τα ίσια»: αιφνιδιάσουν τους κουκουλοφόρους και τους «πληρώσουν» με το ίδιο νόμισμα. Δηλαδή εκεί που σπάνε μαγαζιά και αυτοκίνητα με βαριοπούλες, τους την πέσουν ξαφνικά και τους κάνουν «εκατό οκάδες» στο ξύλο…

Το θέλουμε αυτό; Εγώ δεν το θέλω!

Γιατί όσο κι αν το χρειάζεται ο …αποτέτοιος τους, αυτό θα σήμαινε πια γενικευμένη αυτοδικία! Και η αυτοδικία ανοίγει «φαύλο κύκλο αίματος».

Που όταν ανοίξει, δεν κλείνει...

Δεν θέλουμε αυτοδικία, λοιπόν. Και πολύ σωστά…

Πως αλλιώς, όμως, θα μπορούσε να αντιδράσει ο κόσμος;

Απάντηση: Μόνο «δι’ αντιπροσώπων»!

Μόνο δηλαδή, αν βρεθεί ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που θεωρείται πολύ «αγνό» - δηλαδή «ιερό» κατά κάποιο τρόπο, γιατί δεν μπορούν να του αποδοθούν «ιδιοτελή κίνητρα» - και αρκετά «θωρακισμένο» ταυτόχρονα με την αγάπη του κόσμου, ώστε η αντίδρασή του να διαπεράσει όλη την κοινωνία, να αγγίξει τους πάντες και να προκαλέσει πολιτικό ρήγμα στην απονομιμοποιημένη εξουσία, χωρίς να ρισκάρουμε αιματοχυσία και διχασμό…

Και τέτοιο ακριβώς είναι το κίνημα της νεολαίας, ιδιαίτερα οι μαθητές…

Δηλαδή, τα παιδιά μας!

Μόνο που αυτό δεν το «παραγγέλνεις». Δεν πατάς το κουμπί και βγαίνουν οι μαθητές στους δρόμους…

Μέχρι τώρα, μάλιστα, θεωρούσαμε τους μαθητές χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον και χωρίς ιδιαίτερα πατριωτικά ανακλαστικά.

Και ξαφνικά τα παιδιά μας, διέψευσαν τη γνώμη που είχαμε γι’ αυτά.

Και ξεσηκώθηκαν με τον πιο ειρηνικό τρόπο, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο, κάτω από την Ελληνική σημαία και ζητούν να ματαιωθεί το ξεπούλημα της Μακεδονίας με τη Συμφωνία των Πρεσπών…

Δηλαδή, βγάζουν από τη δύσκολη θέση και την αμηχανία μιαν ολόκληρη κοινωνία. Που βλέπει να εκφράζεται η αντίθεσή της με τον πιο ειρηνικό τρόπο, που αγγίζει κάθε γωνιά της Ελληνικής επικράτειας, δυνητικά κάθε ελληνική οικογένεια…

Και πώς αντιδρά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Με τον μόνο τρόπο που αντιδρούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα:

Εξαπολύοντας τη Δικαιοσύνη να συλλάβει μαθητές – την ίδια δικαιοσύνη που δεν συλλαμβάνει κουκουλοφόρους όταν καίνε την Ελληνική σημαία, την ώρα που σπάνε μαγαζιά, εξαπολύεται τώρα και συλλαμβάνει μαθητές που ανεμίζουν την Ελληνική σημαία και δεν πειράζουν κανένα!

Κι ακόμα στέλνουν τα «τάγματα εφόδου», τους ένοπλους τραμπούκους τους, να τα δείρουν!

Οπότε, ποια είναι το πρόβλημα για μας σήμερα, γαμώτο μου;

·       --Να… καταδικάσουμε τις καταλήψεις, εν γένει;

·       --Ή να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας;

Εγώ λέω το δεύτερο!

Τόσα χρόνια τα παιδιά μας επισήμως γαλουχούνται να γιορτάζουν ένα καθεστωτικό μύθο – την κατάληψη του Πολυτεχνείου – ως… υψίστη «εθνική επέτειο»!

Εγώ ανήκω σε εκείνους που επέμεναν, χρόνια τώρα, ότι αυτό πρέπει να σταματήσει! Και βλέπω σήμερα πως όλοι εκείνοι που ανέχονταν να «γιορτάζουμε» την κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973, σήμερα φωνάζουν πως… οι καταλήψεις είναι «κακό πράγμα»!

Μαθαίναμε τα παιδιά μας να δοξάζουν ένα ψέμα, και τώρα διαμαρτυρόμαστε που εξεγείρονται βροντοφωνάζοντας την αλήθεια!

Μήπως έχουμε μπερδευτεί λίγο και δεν ξέρουμε τι θέλουμε;

Θα πει κάποιος, βέβαια: Ναι, αλλά τότε είχαμε χούντα!

Είστε σίγουροι πως σήμερα έχουμε δημοκρατία;

Θανάσης Κ.

ΥΓ.1 Μέχρι τώρα διαμαρτυρόμασταν που τα σχολεία μας ΔΕΝ καλλιεργούν την «εθνική συνείδηση» όπως επιτάσσει το Σύνταγμα (άρθρο 16, παράγραφος 2).

Και σήμερα που τα παιδιά μας ανακαλύπτουν την εθνική τους ταυτότητα – για πρώτη φορά μετά από χρόνια αφελληνισμού της «εγκύκλιας» δημόσιας εκπαίδευσης – ξινίζουμε τα μούτρα μας!

Μήπως τα έχουμε χάσει κομματάκι;

ΥΓ.2 Η δημοκρατική μας πολιτεία, όπως αποτυπώνεται στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ προβλέπει κατά λέξη, στο ακροτελεύτιο άρθρο 120 (το παλαιό 114) ότι:

«H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

«Δικαιούνται και υποχρεούνται» λέει το Σύνταγμά μας, έτσι;

«Να αντιστέκονται με κάθε μέσο», λέει, έτσι;

Αυτό το «με κάθε μέσο» υπονοεί και εμπεριέχει πολύ περισσότερα και «βαρύτερα» πράγματα, από τις απλές, ειρηνικές καταλήψεις σχολείων!

Που θα πει, ότι υπάρχει ήδη μια κατηγορία Ελλήνων που ξεσηκώνονται κατά πώς το Σύνταγμά μας όχι απλώς τους το «επιτρέπει», αλλά τους το «επιτάσσει»!

Τα παιδιά μας!

Και κάποιοι τους λένε ότι… δεν είναι καλό πράγμα οι καταλήψεις!

Συμπέρασμα:

τα παιδιά μας παίρνουν τώρα στα σχολεία τους πολύτιμα μαθήματα Πατρίδας και Δημοκρατίας! Και μαθαίνουν μόνα τους, όσα εμείς δεν τους μάθαμε τόσα χρόνια…

Και κάποιοι εκεί – κολλημένοι: Οι καταλήψεις είναι κακό πράγμα!

·       Και να σου βάζουν μαχαίρι στο σώμα είναι πολύ κακό πράγμα. Αλλά αν χρειαστεί να κάνεις εγχείρηση πάς και την κάνεις.

·       Και τα βαριά φάρμακα είναι κακό πράγμα. Αλλά αν χρειαστεί, ό μη γένοιτο, τα παίρνεις.

·       Και η βία είναι κακό πράγμα, αλλά αν δεις στο δρόμο να βιάζουν μια κοπέλα, πηγαίνεις και πλακώνεσαι για να τη σώσεις.

·       Και οι καταλήψεις είναι κακό πράγμα, αλλά αν ο αυταρχισμός του καθεστώτος ξεσαλώνει και οι μαθητές ξεσηκώνονται εναντίον του, τους υπερασπίζεσαι!

ΥΓ.3 Κάποιοι ίσως πουν πως όλα αυτά, δηλαδή η νομιμοποίηση των δημοκρατικής αντίστασης «με κάθε μέσο» ισχύουν ασφαλώς - αλλά μόνο σε συνθήκες «εκτροπής»…

Ασφαλώς! Αυτό ακριβώς λέω τόσην ώρα…