Παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας...

Αν δεν υπήρχαν τα μίντια που αναμασούν συνεχώς τα ίδια και η υπερβολική μετά ένα βαθμό αντίδραση του ΚΙΝΑΛ, η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να αλώσει τον κεντρώο ή κεντροαριστερό χώρο θα περνούσε απαρατήρητη από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Οχι γιατί δεν πρόκειται για προσπάθεια αλλαγής ρούχων, ώστε ο «κακός λύκος» να μεταμφιεστεί σε «αγαθή γιαγιά» και να φάει την εύπιστη Κοκκινοσκουφίτσα στις εκλογές.

 

Τα ρούχα που χρησιμοποίησε δεν είναι κατάλληλα, καθώς ονόματα όπως Μπίστης, Λιάκος, Μουζέλης, Παναγιώτου, Μαχαίρας, Ρεπούση, Μωραΐτης, Τόλκας, Βαλντέν κ.λπ. δεν μπορούν να διαδραματίσουν τέτοιο ρόλο, ούτε ως συμπληρωματικά του Δανέλη και της Ζορμπά. Είναι πολύ μικρής εμβέλειας και δεν λένε τίποτα στο ευρύ κοινό. Μπορεί οι άνθρωποι να έχουν τον περιορισμένο κύκλο τους, αλλά δεν είναι αναγνωρίσιμοι γενικότερα και άρα ελάχιστα χρήσιμοι ως «γεφυροποιοί»…

Μόνον όταν αναφέρθηκε το όνομα του Γ. Μπουτάρη μεταξύ των «γεφυροποιών» δημιουργήθηκε κάποια αίσθηση, αλλά ο ίδιος φρόντισε να υποβαθμίσει τη συμμετοχή του.

Ετσι, ό,τι απέμεινε με την έννοια της πολιτικής σημασίας είναι «η απεύθυνση» του πρωθυπουργού προς όσους αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί τους για να αντιμετωπίσουν την επέλαση της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και του νεοφιλελευθερισμού βέβαια.

Τα έκανε όμως «μαντάρα» με το λεξιλόγιο –τα ελληνικά του θυμίζουν όλο και περισσότερο εκείνα του Τσακαλώτου– και είναι αμφίβολο κατά πόσο θα επικρατήσει η «σοβαρή» πλευρά του προσκλητηρίου επί της ιλαρότητας. Σε κάθε περίπτωση, αν και όποιοι ψηφοφόροι του χώρου του ΚΙΝΑΛ ανταποκριθούν στην πρόσκληση Τσίπρα, αποκλείεται να το κάνουν επειδή πήραν παράδειγμα τους «γεφυροποιούς»...

Το μασκάρεμα δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα κουσούρια της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στη διαμόρφωση της σημερινής καθημερινότητας. Οι απαράδεκτοι προπηλακισμοί, λόγω Μακεδονικού υποτίθεται, κατά υπουργών που τολμούν να εμφανιστούν στη Βόρεια Ελλάδα, οι συνεχιζόμενες «παρεμβάσεις» αναρχοαυτόνομων που εμποδίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων στα πανεπιστήμια, οι επιθέσεις του «Ρουβίκωνα», που θέλει να εμφανίζεται ως συλλογικός «τιμωρός» προάγοντας την αυτοδικία, οι «μπαχαλάκηδες» που επιτίθενται με κάθε ευκαιρία στους αστυνομικούς και τα σπάνε, οι γενναίοι κάτοικοι της Λευκίμμης στην Κέρκυρα που προχωρούν σε δολιοφθορές, αντιδρώντας στη δημιουργία ΧΥΤΥ στην περιοχή τους, οι αντίστοιχοι του Γραμματικού, οι αγρότες που κλείνουν τους δρόμους ή οι άλλοι της ΟΜΕ-ΟΤΑ που εισβάλλουν σε υπουργεία δεν τους αφήνουν να αγιάσουν.

Ολοι αυτοί αντλούν παραδείγματα από τους συριζαίους, που κάποτε μεγαλουργούσαν στους προπηλακισμούς πολιτικών αντιπάλων, στην Κερατέα, στις Σκουριές, στα μπλόκα των αγροτών, στις παρελάσεις κατά τις εθνικές γιορτές, στα διόδια –ακόμη και ως υπουργός ο Σπίρτζης μαζί με τον ξάδελφο Τσίπρα πήγαιναν μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες «Δεν Πληρώνω»– στα πανεπιστήμια και στο Σύνταγμα ως «Aγανακτισμένοι».

Τότε που ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ επεσήμαινε ότι δεν ήξεραν ποιους είχαν δίπλα τους, εννοώντας τους χρυσαυγίτες.

Η «στολή», λοιπόν, των δεδομένων «γεφυροποιών» δεν μετατρέπει σε καλοκάγαθη «γιαγιά» τον «λύκο» Αλ. Τσίπρα. Γι’ αυτό και η επιδοματική πολιτική...

Άγγελος Στάγκος

Καθημερινή