Ποτέ στην Ιστορία δεν ξανάγινε τέτοιο πράγμα…

Μερικές χρήσιμες – και κρίσιμες – πληροφορίες, για τα γεγονότα που αντιμετωπίζουμε και τα - δραματικότερα ίσως - που έρχονται:

·       Όλες οι χώρες που έχουν μεταναστευτικούς πληθυσμούς, έλεγξαν απολύτως την είσοδό τους. Τους προσκάλεσαν, τους επέλεξαν όταν μπήκαν - και τους έλεγχαν συνεχώς.

Κάποιες υπήρξαν εξ αρχής οι ίδιες κοινωνίες εποίκων: ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ζηλανδία.

Κάποιες άλλες είναι πρώην αποικιοκρατίες που απορρόφησαν μετανάστες από τις αποικίες τους: Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία.

Σε κάθε περίπτωση, η είσοδος μεταναστευτικών ρευμάτων έγινε ελεγχόμενα. Με την πρόσκληση, την έγκριση και την επιλογή της φιλοξενούσας χώρας.

  

Η περίπτωση της Ελλάδας πρέπει να είναι η πρώτη και μόνη τους τελευταίους αιώνες, όπου σύγχρονη χώρα, με κράτος, νομοθεσία, πλήρη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς κλπ., εποικίζεται ανεξέλεγκτα, από ανθρώπους που δεν τους ελέγχει, δεν ξέρει καν ποιοι είναι, γιατί έρχονται, που θέλουν να πάνε.

Και σε αριθμούς που, έτσι κι αλλιώς, δεν τους αντέχει. Και από περίεργα κυκλώματα λαθρο-διακινητών, κι από ΜΚΟ που κανείς δεν γνωρίζει από που καθοδηγούνται, πως χρηματοδοτούνται και τι επιδιώκουν.

Ενώ παραβιάζουν ανοικτά και κατάφωρα το Δίκαιο, Εθνικό και Διεθνές, ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα..

Αυτό που συμβαίνει σε μας μετά το 2015 δεν έχει καμία σύγκριση με ό,τι έχει συμβεί οπουδήποτε αλλού, οποτεδήποτε άλλοτε – στο πρόσφατο και στο απώτατο παρελθόν.

·       Δεύτερον, βίαιος και ανεξέλεγκτος εποικισμός έγινε ξανά, αλλά σε παρθένες περιοχές όπου ζούσαν πρωτόγονες φυλές (Αφρική, Ωκεανία κλπ.).

Ποτέ σε σύγχρονο κράτος, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση.

Πρέπει να ανατρέξουμε στην Αυτοκρατορική Ρώμη μετά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, για να βρούμε κάτι αντίστοιχο. Αλλά κι εκεί υπήρξε τουλάχιστον αντίσταση από το κράτος (τη Ρώμη) για να αποτρέψει τα «βαρβαρικά φύλα» και πλήρης έλεγχος, αν δεν μπορούσε να τους αποτρέψει – τουλάχιστον μέχρι το 378 μ.Χ. και τη μάχη της Αδριανούπολης.

Όταν χάθηκε ο έλεγχος, τότε σαρώθηκε και η μισή Αυτοκρατορία (η Δυτική) κι άρχισε ο χιλιόχρονος Μεσαίωνας της Ευρώπης.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, να μπαίνουν συνεχώς σε ένα σύγχρονο κράτος ανεξέλεγκτα πλήθη αλλοδαπών, παράνομα και μαζικά και με απατηλά προσχήματα (τάχα «πρόσφυγες»), χωρίς αντίσταση εξ αρχής και χωρίς κανένα έλεγχο στη συνέχεια, δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ και πουθενά!

·       Τρίτον, υπάρχει και μια ακόμα θλιβερή «πρωτιά» στην περίπτωσή μας: ενώ μπαίνουν επικαλούμενοι «ανθρωπιστικούς λόγους», αποδεικνύεται μετά πως κακομεταχειρίζονται αγρίως τα γυναικόπαιδα που κουβαλάνε μαζί τους για «ξεκάρφωμα»!

Κάθε φορά βλέπουμε εικόνες προσφύγων, με παιδιά και «βρεφοκρατούσες μανάδες» σε πρώτο πλάνο. Αλλά η συντριπτική πλειονότητα των παρανόμως εισερχομένων είναι νεαροί άντρες.  

Τις γυναίκες και τα παιδιά, τα κουβαλάνε απλώς ως επικοινωνιακή «ασπίδα». Και να τα χρησιμοποιούν ως «ασπίδα»...   

Το ελληνικό κράτος έχει χάσει και τη μάχη της προπαγάνδας– πέρα από τον έλεγχο των συνόρων του και τον έλεγχο της ενδοχώρας του.

Το λαθρομεταναστευτικό είναι σήμερα το κρισιμότερο εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, γιατί τείνει να αναδείξει το ελληνικό κράτος ως failed state. Ως διαλυμένο κράτος…

Το λαθρομεταναστευτικό ΔΕΝ είναι «ΕΝΑ από τα σοβαρά προβλήματά μας» - ανάμεσα σε άλλα. Είναι ΤΟ πρωταρχικό, από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή μας ως έθνος και ως κράτος και ως οργανωμένη κοινωνία.

Κι όχι σε βάθος ετών. Αλλά τώρα, σήμερα, τους επόμενους μήνες.

·       Τέταρτον, μπορούν να γίνουν πολλά, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αυτό το κρίσιμο πρόβλημα επιβίωσης μας ως χώρας.

Μην ακούτε ανοησίες.

·       Στη Βουλγαρία, που έχει κι εκείνη θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, δεν περνάει κανείς!

·       Σε μας εδώ, πριν από το Φεβρουάριο του 2015 δεν περνούσαν οι ροές (περνούσαν ελάχιστοι και περισσότεροι έφευγαν). Τότε πήγαιναν από Λιβύη σε Μάλτα-Σικελία.

Τότε τους κρατούσαμε απ’ έξω! Πώς το κάναμε τότε και δεν μπορεί να γίνει και τώρα (τουλάχιστον, για τα καραβάνια που συνεχίζουν να έρχονται και απειλούν να πολλαπλασιαστούν);

Πώς τους κρατάνε απ’ έξω άλλες χώρες που έχουν θαλάσσια σύνορα;

Το Διεθνές Δίκαιο απαγορεύει «ευθέως» πολλά πράγματα, αλλά ανοίγει και τεράστια «παράθυρα», για να σου τα «επιτρέψει πλαγίως» - αν τα κάνεις σωστά, όπως τα κάνουν όλοι, επικαλούμενοι «λόγους εθνικού συμφέροντος» και λόγους «ασφαλείας».

Και μη ξεχνάτε το πιο σημαντικό: Το Ανατολικό Αιγαίο κοκκίνισε όταν ανοίξαμε τα σύνορα! Όχι όταν τα κρατάγαμε κλειστά και τα φυλάγαμε…

·       Πέμπτον, οι οργανωμένες χώρες που υποδέχθηκαν μετανάστες στο παρελθόν, ήταν εντελώς διαφορετική περίπτωση από ό,τι συμβαίνει σήμερα σε μας.

Όσοι μας έρχονται σήμερα, στην μεγάλη πλειονότητά τους, δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα! Ξέρουν ότι δεν τους αντέχει η οικονομία της χώρας. Θέλουν να προχωρήσουν πιο πέρα, να πάνε στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Η οποία, όμως τους έχει κλείσει πια τα σύνορα. Τελικά ούτε κι εκείνη τους αντέχει.

Και πληρώνουν εμάς, να κρατάμε πληθυσμούς πολύ πέραν των δυνατοτήτων μας και που οι ίδιοι δεν θέλουν να μείνουν εδώ.

Είναι εντελώς πρωτοφανές – και απολύτως απάνθρωπο – να πιέζεις έναν λαό να δεχθεί στίφη αλλοδαπών που και οι ίδιοι δεν θέλουν ούτε να μείνουν ούτε να «αφομοιωθούν» εδώ.

Είναι απάνθρωπο και για μας και γι’ αυτούς!

·       Έκτον, παρεμπιπτόντως ακόμα και στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι μετανάστες πήγαν ελεγχόμενα και οργανωμένα, με σκοπό και μείνουν και να προκόψουν εκεί, ακόμα και σε αυτές τις χώρες, λοιπόν – Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία – το σύστημα «ενσωμάτωσής τους» απέτυχε παταγωδώς!

[Παρακαλώ κρατείστε σημείωση τα ονόματα που αναφέρω στα αγγλικά και ψάξτε τα με την ησυχία σας αργότερα, για να βεβαιωθείτε]

·       Ο Trevor Phillips υπεύθυνος του Εργατικού κόμματος για τις διαφυλετικές σχέσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βρετανία (επί Τονυ Μπλαιρ Πρωθυπουργού), έγχρωμος ο ίδιος με καταγωγή από την Βρετανική Γουιάνα και από την αριστερή πτέρυγα του κόμματός του (Broader Left), δήλωσε το 2005, ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την «Πολύ-πολιτισμικότητα» και να ενσωματώσουμε τις μειονότητες μας στη Βρετανικότητα!

Κατήγγειλε τον «Πολύ-πολιτισμικότητα» ότι διαχωρίζει τους ανθρώπους, αντί να τους ενώνει. Είχε καταλάβει ότι άλλο πράγμα η «Πολύ-πολιτισμικότητα» κι άλλο πράγμα η ενσωμάτωση μειονοτήτων στην «εθνική ταυτότητα»!

Εμείς εδώ δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα…

·       Η ίδια η Καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel δήλωσε τον Οκτώβριο του 2010 κατά λέξη:

«Η Πολύ-πολιτισμικότητα στη Γερμανία έχει αποτύχει – έχει απόλυτα αποτύχει»!

·       Στη Γαλλία επίσης το κατάλαβε ακόμα και ο Μακρόν…

·       Ενώ στις ΗΠΑ, ήδη από το 2007, ο καθηγητής του Harvard Robert D. Putnam εξέδωσε το βιβλίο Diversity and Community in the 21st Century (Διαφορετικότητα και Κοινότητα στον 21ο πρώτο αιώνα), όπου επισημαίνει ότι πολύ-πολιτισμικές κοινότητες έχουν πολύ χαμηλότερη εσωτερική συνοχή και αποδοχή δημοκρατικών θεσμών σε σύγκριση με κοινότητες όπου υπάρχει η καλλιεργείται η ενιαία ταυτότητα.

Η πολύ-πολιτισμικότητα είναι η πολιτική της ΜΗ ενσωμάτωσης. Και απέτυχε παντού!

Κι εμείς τώρα την… «ανακαλύψαμε»!

Ανακαλύψαμε αυτό που έχει αποτύχει.

Το ανησυχητικό είναι ότι αντιμετωπίζουμε ένα πρωτοφανές πρόβλημα βίαιου λαθρο-εποικισμού! Η βία δεν έχει ξεσπάσει ακόμα. Αλλά οι προϋποθέσεις της βίας - τα εύφλεκτα υλικά των μελλοντικών εκρήξεων και οι πυροκροτητές - βρίσκονται ήδη στη θέση τους.

Το πρόβλημα διογκώνεται, χωρίς εμείς να μπορούμε να το σταματήσουμε.

Κι εκείνο που το κάνει ακόμα πιο ανησυχητικό: προσχωρούμε σε «συνταγές» - όπως η πολύ-πολιτισμικότητα - που προ πολλού έχουν αποτύχει κι έχουν αποκηρυχθεί, ακόμα κι από όσους παλαιότερα τις πίστευαν.

Θανάσης Κ.

ΥΓ.1 Να πούμε και στον κ. Χρυσοχοϊδη - ο οποίος κατά τα άλλα κάνει σημαντικό έργο, για να είμαστε δίκαιοι – ότι ΔΕΝ «θα μάθουμε να ζούμε μαζί τους»!

·       Πρώτον, γιατί οι ίδιοι δεν ήλθαν για να μείνουν εδώ, ήλθαν για να περάσουν από δω και να πάνε αλλού. Δεν μπορεί κανείς να «ενσωματώσει» με το στανιό όποιον δεν θέλει να ενσωματωθεί.

·       Δεύτερον, διότι δεν τους φέρνουμε (όπως έκαναν άλλες χώρες), δεν τους επιλέξαμε (όπως έκαναν άλλες χώρες), δεν μας ρώτησαν (όπως συνέβη παντού αλλού), άρα δεν μπορούμε να τους δεχθούμε ως «τετελεσμένο»!

«Τετελεσμένα» δέχονται – ή δεν δέχονται – οι χώρες μετά από Πόλεμο!

Κι αφού τον χάσουν.

Εμείς πότε πολεμήσαμε, πότε χάσαμε, από ποιους χάσαμε; Από τις ΜΚΟ;

ΥΓ.2 Θα μπορούσε να πει ο κ. Χρυσοχοϊδης: «πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους μέχρι να δούμε πως θα τους διώξουμε…»

Αυτό θα ήταν διαφορετικό. Πάντως δεν είπε αυτό!

Οπωσδήποτε όμως, ακόμα κι αν αυτό εννοούσε, δεν χρειάζεται «να ζούμε μαζί» με ανθρώπους που μας επιβλήθηκαν βίαια και που δεν ξέρουμε ποιοι είναι γιατί ήλθαν, ποιοι τους έφεραν και τι επιδιώκουν.

Μπορούμε, κάλλιστα, να ζούμε και χώρια…

Μπορούν να ζουν εκείνοι σε κλειστά κέντρα – όπως εξήγγειλε, άλλωστε η κυβέρνησή του – μέχρι να φύγουν.

Κανείς μας δεν θέλει να γίνει η Ελλάδα failed state.

Κι αν προς τα κει πάει το πράγμα, οφείλουμε να το αντιστρέψουμε!

Έστω και τώρα…

Συνεννοηθήκαμε, νομίζω.