Tο ψυχογράφημα του 31% του ΣΥΡΙΖΑ…

Κατά καιρούς, μετά από εκλογικά αποτελέσματα, δημοψηφίσματα, δημοσκοπήσεις, έχει γίνει αναφορά στην «σοφία» του Ελληνικού λαού.

Πέραν του φιλοφρονητικού χαρακτήρα της εκτίμησης αυτής από πολιτικούς, θα πρέπει να κρύβεται και κάποια δόση αλήθειας σε αυτό. 

Έτσι σαν έκπληξη για πολλούς αποτελεί το γεγονός της υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, όσο και πέντε μήνες μετά, από ένα ποσοστό του 31% του λαού αυτού.

Κάποιοι θα περίμεναν ίσως,ότι το κόμμα αυτό μετά από μια επιεικώς χαρακτηριζόμενη, ως αποτυχημένη, στα όρια του καταστροφικού, πορεία,θα διαλυόταν στην κυριολεξία στα «εξ ων συνετέθη», επανερχόμενο στο 4%. Σε κάθε περίπτωση ότι το ποσοστό του θα ήταν πολύ χαμηλότερο από αυτό…

Πέραν της ανάγκης μιας επισταμένης σε βάθος, πολιτικής, επιστημονικής μελέτης, (με στατιστικά και λοιπά ευρήματα) γι' αυτό γεγονός, θα μπορούσε κανείς εκ των ενόντων να δώσει κάποιες εξηγήσεις/αιτίες, με τα εξής 7 ακόλουθα σημεία, για το φαινόμενο αυτό. Γιατί περί φαινομένου πρόκειται :

Έλλειψη ενημέρωσης και διαδίκτυο: Ένας αποφασιστικός, σημαντικός παράγων γι' αυτό το 31% φρονούμε ότι είναι η ελλιπής ενημέρωση, ή και καθόλου ενημέρωση ενός μεγάλου ποσοστού εξ αυτών. Ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες 20ρηδων, 30ηδων και όχι μόνον. (Αν κρίνει κανείς και από τις σχετικές συζητήσεις με αυτούς).

Αυτοί δεν παρακολουθούν ειδήσεις από την τηλεόραση, ραδιόφωνο. Δεν διαβάζουν εφημερίδες.

Η ενημέρωση τους είναι ότι «αρπάξουν» από την παραπληροφόρηση του διαδικτύου, που βρύθει στρεβλών ειδήσεων,fakenews και κατευθυνόμενου υλικού. Στο τελευταίο αυτό, υπερίσχυσε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος την διάδοση του διαδικτύου-ιδιαίτερα μεταξύ των νέων- και την έλλειψη ηθικών αναστολών του κόμματος αυτού.Δίπλα λοιπόν στα άλλα ποικίλου ενδιαφέροντος θέματα π.χ. στο youtube, εύκολα βρήκε τρόπους να παρεμβάλλει το δικό του προπαγανδιστικό, διαστρεβλωτικό υλικό.

Σε αυτό συμβάλλει η χρήση των νέων τεχνολογιών με ταsmartphones και το διαδίκτυο, που στρέφουν την προσοχή του κοινού σε διασκεδαστικές και ασήμαντες λεπτομέρειες, αποπροσανατολίζοντας το από τα σημαντικά προβλήματα. (Μια από τις τεχνικές κατά τον ακαδημαϊκό διανοητή, Νόαμ Τσόμσκι για χειραγώγηση της κοινής γνώμης).

Η γοητεία του Τσίπρα και το συναίσθημα:

Κοινή διαπίστωση είναι, ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας.

Έτσι άλλος παράγων είναι η μαγνητική, εξωτερική παρουσία (που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς), ενός γελαστού 40 χρόνου,babyface ατόμου, με βροντερή φωνή και συνάμα πειστικό, σοβαροφανές ύφος. Στοιχεία άλλωστε τα οποία διακρίνουν τους λαοπλάνους γενικότερα. Ένας σαραντάρης, που τόλμησε να συγκρουστεί με το γερασμένο, παρωχημένο, συντηρητικό πολιτικό καθεστώς των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, κάθε απόχρωσης. Με κάλυμμα την προβιά του αδιάφθορου αριστερού, μαχητή των ελίτ και της ολιγαρχίας.

Μιμούμενος καθ’ολοκληρίαν έναν άλλο τέτοιο λαοπλάνο πολιτικό της δεκαετίας των 80, αλλά ούτε με το μισό του ανάστημα, ούτε με την μισή του πολιτική οξυδέρκεια, ούτε τις μισές γνώσεις και εμπειρίες του.

Απαξιώνοντας την αριστεία, τον ανταγωνισμό και την αξιολόγηση, προσέλκυσε αρκετούς κομπλεξικούς που επικρότησαν την απαξίωση αυτή.

Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα, είναι και αυτή τεχνική χειραγώγησης κατά τον Ν. Τσόμσκι.

Άλλωστε ο Έλληνας δεν ψηφίζει πάντα με το μυαλό, αλλά με το συναίσθημα.

Η επίκληση στο συναίσθημα παρά στην λογική, είναι άλλη μία από τις τεχνικές χειραγώγησης κατά Ν.Τσόμσκι. «Μια κλασική τεχνική» όπως λέει αυτός «για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως και η κριτική αντίληψη των ατόμων».

Η οικονομική κρίση, η παγκοσμιοποίηση και ο λαϊκισμός:

Επωφελήθηκε την διεθνή οικονομική κρίση (που ιδιαίτερα έπληξε τη χώρα μας) και την συγκυρία της παγκοσμιοποίησης, που αμφισβητεί τις κοινωνικές παροχές και κινείται με τους νόμους των αγορών, επιβάλλοντας σκληρές πολιτικές λιτότητας που βάπτισε «μεταρρυθμίσεις».

Σε αυτά να προστεθεί ο λαϊκισμός στην εκφορά του αριστερού λόγου του αμφισβητία σαραντάρη, με τις υποσχέσεις περί σχισίματος των μνημονίων, και άλλων παροχών που γνώριζε ότι δεν θα ήταν δυνατόν να τηρήσει. Αυτά, σε συνδυασμό με την δυσπιστία του πολυπαθούς κοινού για το υφιστάμενο παραδοσιακό κατεστημένο των πολιτικών κομμάτων της μεταπολίτευσης. 

Οι από μηχανής Σωτήρες και ο Νόαμ Τσόμσκι:

Χαρακτηριστικό της αριστερής διακυβέρνησης, ήταν οι καταστάσεις κινδύνου που οι ίδιοι οι κυβερνώντες δημιουργούσαν με τις ενέργειές τους και στην συνέχεια την ύστατη στιγμή, είτε κάνοντας πίσω με ασύλληπτες κυβιστήσεις, είτε με κάποιες διορθωτικές ενέργειες, αποσοβούσαν τον κίνδυνο, πανηγυρίζοντες σαν σωτήρες.

Σημαντικότερο παράδειγμα, η διαπραγμάτευση για το σχίσιμο των μνημονίων και η αποφυγή του Grexit την τελευταία στιγμή.

Άλλα παραδείγματα: Ήσαν οι συντάξεις που συμφωνήθηκαν με την Ε.Ε. να κοπούν ακόμη περαιτέρω, αλλά δεν κόπηκαν. Η αποφυγή δις του αθλητικού Grexit . Η συμφωνία με τους θεσμούς για την κοπή του αφορολόγητου, αλλά με την αόριστη υπόσχεση στο εσωτερικό (χωρίς καμία οικονομική βάση) ότι τελικά δεν θα ισχύσει. Και αλλά πολλά.

Και αυτή είναι μια από τις κατά Ν.Τσόμσκι τεχνικές χειραγώγησης: Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων στα πλαίσια του: «Δημιουργώ ένα πρόβλημα- προκαλώ αντίδραση- δίνω και την λύση που μου αρέσει. Λύση, που γίνεται με αυτόν τον τρόπο και ευκολότερα αποδεκτή».

Έτσι στο μυαλό λοιπόν, κάποιων του 31% έμειναν σαν σωτήρες. Για κάποιους άλλους του 31% έμεινε ότι προσπάθησαν. Όλα αυτά βέβαια διανθίζονταν από σχετικές κυβερνητικές δηλώσεις. Στα πλαίσια του στην Ελλάδα «είσαι ό,τι δηλώσεις».

Η προπαγάνδα:

Το να δηλώνεις από επίσημα κυβερνητικά χείλη ότι ισχύει κάτι,- ενώ δεν ισχύει-, στα αυτιά αυτών που επιζητούν αυτή την εικονική πραγματικότητα, μένει η δήλωση σαν πραγματικό γεγονός, και όχι το ίδιο το αντίθετο αληθινό γεγονός.

Κάποιοι «σχολαστικοί» βεβαίως, το χαρακτηρίζουν αυτό σαν προπαγάνδα, αλλά στην αριστερή ιδεολογία δεν υπάρχει αυτή η έννοια. Η λέξη προπαγάνδα, χρησιμοποιείται από αυτήν μόνο για την φασιστική δεξιά.

Π.χ. το να δηλώνεις ότι δίνεις 13η  σύνταξη και στην πραγματικότητα να δίνεις σαν έκτακτο επίδομα το 20% της μηνιαίας σύνταξης, για το 69% είναι κοροϊδία και απάτη, για το 31% όμως φαίνεται ότι η δήλωση αυτή είναι η πραγματικότητα. Εικονική ή όχι, την αισθάνονται στην τσέπη τους σημαντική από το τίποτα. Ενώ ευελπιστούν στο επόμενο δωράκι, μακαρίζοντας τον λαοπλάνο «δωρητή».

Οι αδιάφθοροι αριστεροί:

Η λαθεμένη συνειδητότητα διαχρονικά στην Ελλάδα στα λαϊκά στρώματα, ότι οι αριστεροί είναιέστω αιθεροβάμονες, αλλά και αδιάφθοροι. Οι φυσικοί υπερασπιστές των συμφερόντων της λαϊκής τάξης. Οι ταπεινοί και ολιγαρκείς. Οι ιδεολόγοι που είναι τα μόνιμα θύματα. (Παρόλον ότι οι κυβερνώντες αριστεροί διόρισαν ημετέρους χωρίς προσόντα.Κατηγορήθηκαν για διαπλοκή στις περιπτώσεις των Σαβίδη, Καλογρίτσα, Παναγοπούλου.Για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη.Για την σκευωρία Novartis.Για διακοπές σε θαλαμηγό και άλλα πολλά).

Αναρωτηθείτε, υπάρχει καλύτερα αποδεκτός τρόπος να περάσεις «μεταρρυθμίσεις» σκληρής λιτότητας και περιορισμού των κοινωνικών παροχών, από το να χρησιμοποιήσεις τους κυβερνώντες «αδιάφθορους» αριστερούς σαν μέσον;;

Τουλάχιστον λοιπόν το 31% φαίνεται να αγνοεί τα Σταλινικού τύπου καθεστώτα του 20ου  αιώνα. Την δυστυχία και φτώχεια που έφεραν αυτά στον κόσμο, καθώς και που τελικά κατέληξαν. Ακόμα όμως και αν το γνωρίζουν, θα θεωρούν ότι οι αριστεροί της Ευρώπης του σήμερα, είναι από άλλη πάστα φτιαγμένοι, και με διαφορετική εφαρμογή ιδεολογίας. Κάτι πιο κοντά στους περίφημους «σοσιαλιστές» και τις «προοδευτικές δυνάμεις» που σαν κόμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ. τους πρόδωσαν. Γιατί να μη δώσουν λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία στο ξαδελφάκι τους τον ΣΥΡΙΖΑ.;

Ο Μπαμπούλας των μνημονίων:

Σε σημαντικό ποσοστό πέρασε η απλοϊκή δοξασία ότι «μα θα υποστηρίξουμε αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία;» «Για να επαναλάβουν τα ίδια;» «Η επάρατη δεξιά; και οι συνοδοιπόροι τους σοσιαλιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το νέο όνομα ΚΙΝΑΛ;». «Τον Μανωλιό δηλαδή που φόρεσε τα ρούχα του αλλοιώς;». Κι’ας έχει γεμίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την γκαρνταρόμπα του με τ’ αποφόρια του Μανωλιού και των ακροδεξιών ΑΝΕΛ!

Συμπέρασμα-επίλογος:

Σχετικά με τα πιο πάνω ας αναλογιστούμε κάποια σοφά αποφθέγματα του Αβραάμ Λίνκολν:

«Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία».

«Είναι καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να θεωρείσαι ανόητος παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία γι’αυτό».

Ο κ. Τσίπρας προεκλογικά είχε δηλώσει ότι είναι με τους «πολλούς», αλλά τελικά μόνον οι «λίγοι» ήταν με αυτόν!

Από τα βάθη της ιστορίας ο Αβραάμ Λίνκολν του ψιθύριζε σχετικά:

«Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό. Τους «λίγους» όλο τον καιρό. Αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».(Αμφισβητείται η πατρότητα του αποφθέγματος, αλλά όχι και η χρήση του εδώ).

Όσον αφορά την διαχρονική δοξασία με την οποία αρχίσαμε την ανάλυση αυτή, περί της «σοφίας» του Ελληνικού λαού, σε συσχετισμό με τους «λίγους» του 31%,(-που είναι και πολλοί τελικά, γι’αυτό που είναι-) ας κάνουμε υπομονή και ας εμπιστευτούμε την ρήση του προέδρου Τζον Κένεντι: «Ο λαός έχει την πιο σωστή κρίση, αλλά σε βάθος χρόνου».

Γιατί όπως είπε ο Α. Λίνκολν στο άλλο απόφθεγμα του:

«Η ψήφος είναι πιο δυνατή και από σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο όμως μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

Λάμπρος Γ.Ροιλός

Lykavitos.gr