Καλά που υπάρχει κι αυτός…

Τα – σποραδικά - δημοσιεύματα κατά Σαμαρά, συνεχίζονται.

Βέβαια, έχουν γίνει πιο «μαζεμένα», πιο «σεβαστικά», αλλά συνεχίζονται.

Τώρα πλέον, «υποστηρίζουν» το έργο του ως Πρωθυπουργού, το 2012-15, αλλά γκρινιάζουν, γιατί κάποιες «συμπεριφορές» του τελευταία, δείχνουν πως «δεν στηρίζει αρκετά» την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Εντάξει, άποψη λένε - δικαίωμά τους - δεν είναι πλέον “λίβελοι”.

Απαντάται έτσι και το ερώτημα: Τι τους έπιασε ξαφνικά με τον Σαμαρά;

Απλούστατα: Ενοχλούνται κάποιοι με τον πρώην Πρωθυπουργό, γιατί παραμένει ενεργός και λέει – κι αυτός – την άποψή του.

Ενώ, τι θα έπρεπε, άραγε;

·       Να σιωπά;

·       Να αδιαφορεί;

·       Να μη λέει την άποψή του;

Ξεχνούν βέβαια, ότι ο Σαμαράς στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τον στήριξε για να βγει αρχηγός της ΝΔ!

Όταν μέλη της οικογενείας τους ΔΕΝ τον στήριζαν.

Κι ύστερα τον στήριξε όλο το επόμενο διάστημα, και τον στήριξε πολύ ενεργά, για να βγει Πρωθυπουργός. Κι όχι μόνο στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου πέρσι, αλλά και στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου – που άνοιξαν το δρόμο για την εκλογική νίκη της ΝΔ τον Ιούλιο.

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές μάλιστα, ο Σαμαράς είχε ενεργό συμμετοχή και στους δύο «γύρους». Και σε κάποιες περιπτώσεις «γύρισε» και τοπικό αποτέλεσμα (στην Περιφέρεια Πελοποννήσου) υπέρ του υποψηφίου της ΝΔ (ο οποίος ήταν ως τότε outsider- υστερούσε δημοσκοπικά).

Μ’ άλλα λόγια, από την «ενεργό συμμετοχή» Σαμαρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόνον ωφελήθηκε. Και βεβαίως, η παράταξη ωφελήθηκε!

Ποιος άλλος πρώην Πρωθυπουργός – οποιουδήποτε κόμματος – βοήθησε τον επόμενο αρχηγό και το κόμμα του όσο έκανε ο Σαμαράς τα τελευταία πέντε χρόνια;

Ξέρετε κανένα να μας τον πείτε, να τον μάθουμε κι εμείς;

Δεν ξέρετε! Γιατί δεν υπάρχει.

Θα τον προτιμούσαν να παράμενε «ανενεργός»;

Να μη βοηθούσε;

Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού.

Θα συνέβαινε, άραγε, αυτό, αν ο Σαμαράς παρέμενε αδιάφορος ή απών;

Θα ήθελαν άραγε, να κρατήσει ο Σαμαράς τη στάση που κράτησαν άλλοι, απέναντι στο κόμμα του οποίου υπήρξαν παλαιότερα αρχηγοί;

Στο ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα και οι δύο πρώην αρχηγοί που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί, σήμερα βρίσκονται εκτός - αφού ο ένας… διέγραψε τον άλλο!

Και σήμερα ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει!

Ο Σαμαράς ΔΕΝ άφησε να συμβεί αυτό στη ΝΔ.

Κάλυψε τον προηγούμενο αρχηγό, τον Κώστα Καραμανλή, την περίοδο 2009-12, όταν η τότε κυβέρνηση του ΓΑΠ είχε εξαπολύσει εναντίον του αλλεπάλληλες επιθέσεις και είχε συγκροτήσει έξη εξεταστικές επιτροπές εναντίον του! Που όλες κατέληξαν στο μηδέν.

Ο Σαμαράς, στήριξε και τον επόμενο αρχηγό. Και στη μάχη της εσωκομματικής εκλογής του και στις εκλογικές μάχες που ακολούθησαν και ήταν νικηφόρες.

Κάλυψε πλήρως τον προηγούμενο αρχηγό και στήριξε αποφασιστικά τον επόμενο!

Ξέρετε κανένα άλλο να το έκανε αυτό;

Αν ξέρετε να μας πείτε. Αλλά δεν υπάρχει.

Αλλά το ζήτημα αυτό ξεπερνάει κατά πολύ το Αντώνη Σαμαρά και τον Κυριάκο Μητοστάκη. Γι’ αυτό αξίζει να σταθούμε περισσότερο.

Αλήθεια, πού είναι το «πρόβλημα» με τη στάση Σαμαρά;

Σε ένα ζήτημα χτυπάει τον «κώδωνα του κινδύνου»:

Στο λαθρομεταναστευτικό!

Και εκφράζει, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις πάνω από το 60% του ελληνικού λαού σήμερα! Το ποσοστό αυτό, μάλιστα, μεγαλώνει συνεχώς.

Κι η άποψή Σαμαρά δικαιώνεται παντού!

·       --Δικαιώνεται και από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

·       --Δικαιώνεται από την πολιτική του «Κεντρώου» Γάλλου Προέδρου Μακρόν.

·       --Δικαιώνεται από τη στάση του «Κεντρώου» Πρωθυπουργού Κόντε της Ιταλίας (ο οποίος συνεχίζει την πολιτική «δεξιού» Σαλβίνι στη Γαλλία).

·       --Δικαιώνεται και από την πολιτική του Σοσιαλιστή Πρωθυπουργού Σάντσεθ στην Ισπανία, ο οποίος κυβερνάει προσωρινά με το αριστερό «Ποντέμος», αλλά συνεχίζουν και αυτοί την προηγούμενη πολιτική μαζικών επιστροφών των παράνομων μεταναστών.

·       --Δικαιώνεται ακόμα και από το γεγονός ότι η διαφορετική πολιτική Μέρκελ στη Γερμανία, έχει οδηγήσει σε πτώση των ποσοστών του κόμματός της, έχει ενισχύσει την άκρα δεξιά του AfD εκεί, και έχει προκαλέσει την μετακίνηση στα δεξιότερα των Χριστιανοδημοκρατών, όπου τώρα κερδίζει έδαφος για την αρχηγία ο «δεξιός» Μέρτς!

Σκεφτείτε, σε προηγμένες θεσμικά και οικονομικά Ευρωπαϊκές χώρες της Ένωσης, οι κοινωνίες μετακινούνται δεξιότερα, λόγω της πίεσης του λαθρομεταναστευτικού: Οι αποφάσεις των ίδιων των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων αλλάζουν, ακριβώς για να αντιμετωπίσουν αυτήν την «πρόκληση». «Κεντρώοι» ηγέτες όπως ο Μακρόν και ιστορικά «Κεντροδεξιά» κόμματα όπως οι Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας και της Αυστρίας μετακινούνται σαφώς δεξιότερα για να «συμπιέσουν» τη δημιουργία ακροδεξιών κομμάτων. Η Βρετανία οδηγήθηκε στο Brexit υπό την σφοδρή πίεση και του λαθρομεταναστευτικού. Στην Σκανδιναβία αυτό έχει προχωρήσει πολύ. Στην νότιο Ευρώπη το ίδιο. Στην Ανατολική Ευρώπη αυτό έχει ήδη συντελεστεί.

Ο «κεντρώος» Μακρόν, ζήτησε Γαλλία-Γερμανία και Πολωνία να «ηγηθούν της Ευρώπης» μετά την έξοδο των Βρετανών. Έβαλε δηλαδή στο κάδρο και την Καθολική Πολωνία του Καζίνσκι, την οποία μέχρι τώρα η ηγετική ομάδα της κα Μέρκελ την είχε στο περιθώριο, ως «ακροδεξιά».

Και τώρα η ίδια η Μέρκελ μπαίνει στο «περιθώριο». Και μέσα στο ίδιο το κόμμα της.

Η άποψη που εκφράζει ο Σαμαράς εδώ, τείνει να κυριαρχήσει πλέον σε όλη την Ευρώπη! (κι έχει ήδη κυριαρχήσει στον υπόλοιπο κόσμο).

Και δεν υπάρχει άλλος mainstream πολιτικός να την εκφράσει στην Ελλάδα!

Αν έχετε κανένα υπ’ όψιν να μου τον πείτε. Αλλά δεν θα βρείτε.

Και αυτό είναι διπλά σημαντικό:

1.       --Πρώτον, γιατί η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή των λαθρομεταναστευτικών ροών. Και κινδυνεύει πολύ περισσότερο και πολύ πιο άμεσα από άλλες χώρες. Αν λοιπόν, αυτή η απειλή προκαλεί μεγάλες τεκτονικές μετακινήσεις στις υπόλοιπες κοινωνίες, στην Ελλάδα μπορεί να προκαλέσει αληθινό σεισμό.

2.      --Και δεύτερον, γιατί ο Σαμαράς ως Πρωθυπουργός (και επί των ημερών του), είχε καταφέρει να ελέγξει τις ροές, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς.

Άρα δεν εκφράζει απλώς τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή με τη λαθρο-εισβολή που επιχειρείται και την εργαλειοποίηση των ροών εκ μέρους της Άγκυρας.

Εκφράζει και την μόνη πολιτική που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την απειλή – και το απέδειξε αυτό εμπράκτως στην τριετία (2012-15).

Θα προτιμούσαν κάποιοι να ΜΗΝ εξέφραζε αυτή την άποψη ο Αντώνης Σαμαράς;

Και τότε ποιός θα εξέφραζε εδώ, κάτι που σαρώνει τα πάντα στην Ευρώπη;

Θα προτιμούσαν να ΜΗΝ εκφράζεται αυτή η άποψη ΜΕΣΑ από τη ΝΔ, αλλά να εκφράζεται ΑΠΕΞΩ - και εναντίον της;

Ο Σαμαράς προσφέρει ήδη στη ΝΔ αυτό που οι Χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία και ο Μακρόν στη Γαλλία ψάχνουν ακόμα να το βρουν:

Ένα «αλεξικέραυνο» για τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές που κυοφορούνται στην Ευρώπη, εξ αιτίας του λαθρομεταναστευτικού.

Που παντού αλλού είναι «κοινωνική απειλή» – αλλά εδώ συμβαίνει να είναι, επί πλέον, και άμεση «εθνική απειλή».

Ο Σαμαράς τέλος, τα κάνει όλα αυτά, ενώ παραμένει επίσης ο ηγέτης που έβαλε τους νεοναζί στη φυλακή, ανέκοψε την άνοδο τους και οδήγησε στην τελική διάλυση.

Όταν άλλοι δίσταζαν ή γκρίνιαζαν – και κάποιοι «προοδευτικοί», τρομάρα τους, αργότερα, καθυστερούσαν τη δίκη τους κι έκαναν τα πάντα για να πέσουν στα μαλακά. Γιατί συνέβησαν και αυτά.

Αλήθεια προς τα πού μετακινείται το «κέντρο βάρους» των ευρωπαϊκών κοινωνιών; Προς τα δεξιά!

Όχι προς τα… «ακροδεξιά» κατ’ ανάγκην. Αλλά σαφώς δεξιότερα, από το «κεντρώο βάλτωμα» και την αβελτηρία των περασμένων δεκαετιών.

Σε θέσεις πιο φιλελεύθερες οικονομικά και πιο εθνικά προσανατολισμένες στα υπόλοιπα.

«Καταλύτης» γι’ αυτή τη μεταστροφή είναι το λαθρομεταναστευτικό.

Και αν είναι μια φορά καταλύτης για όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, για την Ελλάδα είναι δέκα φορές!

Αυτή την μετακίνηση του «κέντρου βάρος» μπορεί να την εκφράσουν καλύτερα πολιτικοί που έχουν σαφείς απόψεις για το λαθρομεταναστευτικό, σαφείς απόψεις για το χτύπημα του κρατισμού, αποδεδειγμένη μεταρρυθμιστική τόλμη και ικανότητα να χτυπάνε τις ακροδεξιές παραφυάδες.

Και διάθεση, βεβαίως, να συγκρουστούν με την «αριστερά πανούκλα», που όλα τα υπονομεύει και όλα τα βαλτώνει.

Κυρίως υπονομεύει και βαλτώνει κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση.

Ο Σαμαράς τα έχει όλα αυτά. Και τα προσφέρει στη ΝΔ, ως «στήριγμα» της σημερινής κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αλλά κάποιοι όταν μιλάνε για «κέντρο», αναφέρονται, όχι στο κέντρο βάρους της κοινωνίας, όπως μετατοπίζεται σήμερα, αλλά στο «κέντρο» όπως υπήρχε στη δεκαετία του ’80 και του ’90.

Εκτός τόπου και χρόνου! Εντελώς.

Γι’ αυτούς «κεντρώα πολιτική» είναι η διεύρυνση προς το… μακαρίτικο «Ποτάμι»!

Το οποίο το έκρινε ο ελληνικός λαός! Και του έδωσε μηδενικά ποσοστά.

Ο Σαμαράς τους κρατάει στη σωστή τροχιά: εκεί που πάνε τα πράγματα σήμερα.

Και κάποιοι ονειρεύονται το αύριο με όρους δανεισμένους από δύο-τρεις δεκαετίες πριν.

Θανάσης Κ.

ΥΓ. Αλλά και ιστορικά, αν θέλετε να το δούμε, «κέντρο» δεν είναι ούτε οι ακρότητες της «πολιτικής ορθότητας» ούτε οι γραφικότητες των ΛΟΑΚΤΙ.

--«Κέντρο» ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος πήρε μια ηττημένη Ελλάδα, τη μεταμόρφωσε σε ελάχιστα χρόνια, την υπερδιπλασίασε, αλλά έβγαλε και το «ιδιώνυμο» όταν χρειάστηκε.

--«Κέντρο» ήταν και ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος αντιστάθηκε στην ανταρσία του ΚΚΕ το Δεκέμβριο του 1944, έκανε σημαία του την εθνική συμφιλίωση αργότερα, έστειλε και μια μεραρχία στην Κύπρο, αλλά έβγαλε και την «εγκύκλιο 1010» ως Πρωθυπουργός «κατά της κομμουνιστικής διείσδυσης στα σχολεία», το 1964.

--«Κέντρο» είναι σήμερα και ο Μακρόν, ο οποίος συγκρούεται με την ακροδεξιά Λεπέν, αγωνίζεται να μεταρρυθμίσει τον κρατισμό της Γαλλίας, αλλά κηρύσσει και τον πόλεμο κατά της «ισλαμοποίησης» της χώρας του και διώχνει λαθρομετανάστες.

Κέντρο δεν υπήρξε ποτέ ούτε το «Ποτάμι», ούτε τα διάφορα δήθεν «φιλελεύθερα» γκρουπούσκουλα που – πότε στις Πρέσπες, πότε στη Χάγη - ψάχνουν ευκαιρία να ξεπουλήσουν όλα τα εθνικά θέματα ως «εκκρεμότητες», διστάζουν να κάνουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που θα απαιτούσε να σπάσουν αυγά (δηλαδή όλες!) και επιθυμούν διακαώς… «συναίνεση» με τον Τσίπρα, την ώρα που αυτός διακηρύσσει ότι θα καταλύσει το αστικό κράτος!

Καλά που υπάρχει κι ένας Σαμαράς και τα «γειώνει» όλα αυτά.