Αντισταθείτε στον πανικό!

Τον καλλιεργούμενο και απόλυτα αδικαιολόγητο πανικό για τον κορονοϊό.

Για τη συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού είναι ισοδύναμο με μια απλή συνηθισμένη εποχιακή γρίπη.

Ενοχλητική, ασφαλώς, αλλά τίποτε σοβαρό.

Και περαστική μετά από μερικές μέρες.

Για τους μεγάλους ανθρώπους είναι πράγματι επικίνδυνη. Όπως και για όσους έχουν σοβαρή επιβάρυνση της υγείας τους από άλλα αίτια: Από καρδιοπάθειες, σοβαρά αναπνευστικά, σοβαρά ηπατικά, όσους έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό κλπ.

Αλλά είναι επικίνδυνος ο κορονοϊός για αυτούς, όχι αισθητά περισσότερο απ’ όσο μια εποχιακή γρίπη (όσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τη γρίπη, ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες) και λιγότερο επικίνδυνος, γι’ αυτούς, απ’ όσο η παλαιότερη επιδημία του SARS…

Το μόνο σοβαρό πρόβλημα με τον κορονοϊό – και δεν είναι αμελητέο – είναι ότι είναι πιο «μεταδοτικό» (αν και έχει αισθητά χαμηλότερη θνητότητα).

Και τώρα που μιλάμε, είναι βέβαιο ότι – ακόμα κι αν, ό μη γένοιτο, ενσκήψει «πανδημία» κορονοϊού – θα έχει λιγότερα θύματα, απ’ ό,τι έχει η κοινή γρίπη κάθε χρόνο.

Αναλογιστείτε μόνο τι τεράστιος πανικός είχε δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες για τις εξής «πανδημίες» (ή επαπειλούμενες «πανδημίες»):

·       Θυμηθείτε τη «σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια», τη λεγόμενη «νόσο των τρελών αγελάδων» που είχε προκαλέσει παγκόσμιο πανικό το 1994, ιδιαίτερα στη Μεγάλη Βρετανία.

Τότε μιλούσαν για επικείμενη παγκόσμια πανδημία. Τελικά υπήρξαν 250 κρούσματα διεθνώς (τα περισσότερα στη Βρετανία) και… τέλος!

·       Θυμηθείτε τη «νόσο των χοίρων», την περιβόητη Η1N1 από το όνομα του ιού που την προκαλεί. Είχαμε «πανδημία» το 2009, διεθνώς. Κυρίως στη Βόρειο Αμερική, με αφετηρία το Μεξικό και κατάληξη τις ΗΠΑ.

Ωστόσο ασκήθηκε διεθνής κριτική στην απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να κηρύξει «πανδημία» τότε, όταν τα θύματα διεθνώς ήταν μερικές χιλιάδες, και η θνητότητα πολύ χαμηλή (χαμηλότερη από της εποχιακής γρίπης).

Να σημειωθεί ότι ο ιός Η1Ν1 θεωρείται πολύ συγγενικός ή και ταυτόσημος με τον ιό που προκάλεσε τη φοβερή πανδημία του 1919 τη λεγόμενη Ισπανική γρίπη Μόνο που το 1919 πέθαναν 20 εκατομμύρια άνθρωποι διεθνώς μέσα σε λίγους μήνες και άλλα 30 εκατομμύρια τα επόμενα χρόνια (από επιπλοκές η αναζωπυρώσεις της πανδημίας).

Ενώ το 2009 οι διαστάσεις που έλαβε ήταν απειροελάχιστες σε σχέση με ό,τι είχε συμβεί πριν 90 χρόνια.

·       Θυμηθείτε τον πανικό που προκάλεσε ο ιός Η5Ν1, η λεγόμενη «νόσος των πτηνών» το 2004. Αυτή ξεκίνησε από την Ασία, αλλά τελικά δεν πήρε ποτέ διαστάσεις. Προκάλεσε όμως, τεράστια κύματα φόβου παντού.

·       Η πιο σοβαρή ίσως ήταν η περίπτωση του SARS (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) που ξεκίνησε επίσης από την Κίνα στα τέλη του 2002, και βρέθηκε σε έξαρση όλο το 2003. Καταγράφηκαν τότε 8098 περιστατικά σε 37 χώρες και σημειώθηκαν 774 επιβεβαιωμένοι θάνατοι εξ αιτίας της. Παγκοσμίως...

Τα συμπτώματά του SARS διαφέρουν από αυτά της κοινής γρίπης (είναι σοβαρότερα), η θνητότητα που προκαλεί είναι υψηλή (πλησιάζει το 10% των νοσούντων), αλλά δεν μεταδίδεται εύκολα.

Για να έχετε μια βάση σύγκρισης, η κοινή γρίπη, «σκοτώνει» περισσότερα από 40 χιλιάδες άτομα το χρόνο – κάθε χρόνο – σε ολόκληρη την Ευρώπη! Αλλά δεν προκαλεί κανένα πανικό.

Φαίνεται πως ο κίνδυνος από το κορονοϊό έχει πάρει υπερβολικές διαστάσεις στα media – όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.

Γιατί ο πανικός «πουλάει»!

Πουλάει εμπορεύματα, φάρμακα, μάσκες, αντισηπτικά, εμβόλια, πουλάει κυκλοφορίες και τηλεθεάσεις, μαγνητίζει το ενδιαφέρον του «κοσμικού χωριού», δηλαδή το ενδιαφέρον – έστω και πολύ προσωρινά - του παγκόσμιου κοινού που παρακολουθεί τα ΜΜΕ καθημερινά, και επιτρέπει τη χειραγώγηση των κοινωνιών και την επίτευξη πολιτικών, οικονομικών και χρηματιστηριακών στόχων.

·       Ο «προστατευτισμός» της Δύσης απέναντι στην Κίνα, δηλαδή το κλείσιμο των εμπορικών οδών από και προς την Κίνα ήταν μια «αιρετική άποψη» πριν λίγα χρόνια. Τώρα αναδεικνύεται ως «παγκόσμια αναγκαιότητα», για να «προστατευθεί» ο υπόλοιπος κόσμος από την «πανδημία».

·       Τα χρηματιστήρια πέφτουν και πολιτικές εξελίξεις δρομολογούνται σε διάφορες χώρες εξ αιτίας τους.

·       Πολλοί βρίσκουν ευκαιρία να αγοράσουν μετοχές φθηνότερα, περιμένοντας ότι μετά τον πανικό θα συνεχιστεί το ράλι και θα βγάλουν εύκολα υπερκέρδη.

·       Μεγάλοι κλάδοι – κυρίως φαρμακοβιομηχανίες και εταιρίες παρασκευής ιατρικού εξοπλισμού – περιμένουν επίσης απότομη αύξηση του τζίρου τους, άρα και των κερδών τους. Δηλαδή μια ακόμα, πρόσθετη, προσδοκία υπερκερδών.

·       Σε διάφορες χώρες κλονίζονται κυβερνήσεις που είναι ήδη αποδυναμωμένες και επισπεύδεται η αντικατάστασή τους: όπως συμβαίνει στην Ιταλία με την κυβέρνηση Κόντε (ενώ αναμένεται η επάνοδος Σαλβίνι) και στη Γερμανία όπου επισπεύδεται η απομάκρυνση της Μέρκελ (ενώ έρχεται ο Μέτς).

Στις ΗΠΑ ενισχύεται η «πλατφόρμα Τράμπ» και η προεδρική επανεκλογή του.

Ο πανικός ως όπλο χειραγώγησης των κοινωνιών και ως καταλύτης πολιτικών και οικονομικών εξελίξεως χρησιμοποιείται πολύ ευρύτερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε:

·       Τις δεκαετίες ’70-80, τον πανικό της επικείμενης «πυρηνικής καταστροφής του κόσμου» τον είχαν χρησιμοποιήσει τα «ειρηνευτικά κινήματα στη Δύση» (συχνά χρηματοδοτούμενα από τη Σοβιετική προπαγάνδα τότε), για να επιβάλλουν τον μονομερή αφοπλισμό της Δύσης έναντι της ΕΣΣΔ.

(Αξίζει να δείτε την εμβληματική ταινία Τhe Day After – η Επόμενη Μέρα – το ανατριχιαστικό σκηνικό ενός πυρηνικού Πολέμου, όπου οι ΗΠΑ δέχονται πυρηνικά πλήγματα, ολόκληρες πόλεις εξαερώνονται και οι επιζώντες στην ύπαιθρο αργοπεθαίνουν βασανιστικά από την ραδιενέργεια…)

Όμως πυρηνική καταστροφή δεν υπήρξε τα χρόνια που ακολούθησαν. Και όλα αυτά μοιάζουν σήμερα εντελώς εξωπραγματικά. Τότε όμως έμοιαζαν απολύτως αληθοφανή και «επικείμενα».

·       Μετά την δεκαετία του ’90 και κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έχουμε τον πανικό της «υπέρ-θέρμανσης του πλανήτη». Με αποκορύφωμα το δραματοποιημένο ντοκιουμαντέρ του 2006 “The Inconvenient Truth”, όπου ο πρώην Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Αλ Γκόρ, «προειδοποιεί» τον κόσμο, ότι η γη θα υπερθερμανθεί ραγδαία, οι παγετώνες θα λιώσουν, το Μανχάταν θα βουλιάξει στον ωκεανό ως το 2010, ότι το χιόνι θα εξαφανιστεί από τις ΗΠΑ μετά το 2012 και ότι οι πάγοι στους Πόλους θα έχουν λιώσει ως το 2015.

Το έργο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση τότε, η καμπάνια των Ηνωμένων Εθνών για την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων (υδρογονανθράκων) πήρε μεγάλη ώθηση (αν και έφερε πενιχρά αποτελέσματα),

αλλά το Μαχνάταν δεν… βούλιαξε στο νερό ούτε το 2010 ούτε μέχρι σήμερα,

το «χιόνι» δεν εξαφανίστηκε από τις ΗΠΑ (μερικές από τις χειρότερες χιονοθύελλες σημειώθηκαν στις ΗΠΑ μετά το 2012),

οι «πάγοι» στον Αρκτικό κύκλο (Βόρειο Πόλο) εξακολουθούν και υπάρχουν, στην Ανταρτική (στο Νότιο Πόλο) σημειώνουν και αυξητική τάση,

ενώ το σχετικό κίνημα μετονομάστηκε από «υπερθέρμανση» του πλανήτη (global warming) σε «κλιματική αλλαγή» (climate change).

Και οι πιο σοβαροί περιβαλλοντολόγοι διεθνώς μεταστρέφονται από την «κατάργηση» των ορυκτών καυσίμων στην υποκατάσταση του βρόμικου πετρελαίου με το πολύ πιο «καθαρό» φυσικό αέριο.

Το οποίο, όμως, είναι υδρογονάνθρακας και αυτό.

Ο πανικός είναι μόνιμο στοιχείο χειραγώγησης των κοινωνιών, ιδιαίτερα στην εποχή της «παγκόσμιας επικοινωνίας».

Δεν προβάλει απλώς ανύπαρκτους ή υπερβολικούς κινδύνους που «απειλούν» άμεσα την ανθρωπότητα.

Αποσπά την προσοχή από άλλους, πολύ πιο υπαρκτούς και άμεσα απειλητικούς κινδύνους:

όπως η ισλαμική τρομοκρατία που απειλεί τόσο την Δύση, όσο και την ίδια τη Μέση Ανατολή,

ο τζιχαντισμός, οι «ροές» των λαθρομεταναστών που απειλούν με βίαιο «εποικισμού» και αλλαγή των κοινωνιών της Δύσης,

μια σοβαρή παγκόσμια ύφεση διαρκείας που κάποιοι τη θεωρούν ότι «έχει ήδη αργήσει» (κι όσο «αργεί», τόσο πιο «επώδυνη» θα είναι όταν ξεσπάσει),

ένας παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος (που μπορεί να επισπεύσει την διεθνή ύφεση),

η αποσταθεροποίηση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από τα «κρυπτονομίσματα»

και οι μεγάλες αναστατώσεις που θα φέρει στα επόμενα χρόνια η λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση», με τη μαζική εισαγωγή των ρομπότ, των αυτοματισμών και των αλγορίθμων στην καθημερινή μας ζωή.

Ακόμα και χωρίς «κλιματική αλλαγή», ακόμα και χωρίς «επιδημίες» και κορονοϊούς, ο κόσμος μετά από 15 χρόνια δεν θα έχει καμία σχέση με τον κόσμο που ζούμε σήμερα.

Αλλά αντί να συζητάμε για το πώς θα προσαρμοστούμε στις τεράστιες ανατροπές που έρχονται αναπόφευκτα, εμείς σπέρνουμε κάθε τόσο κύματα πανικού για κινδύνους που είναι ελάχιστοι - ή και ανύπαρκτοι πολλές φορές.

Για ένα μέσον άνθρωπο η πιθανότητα να πεθάνει από κορονοϊό, είναι απείρως μικρότερη από την πιθανότητα να πεθάνει από καρδιά ή από αλκοόλ, η από επιβαρύνσεις της υγείας του λόγω υψηλής χοληστερίνης ή από τροχαίο ή να τον χτυπήσει κεραυνός ή να «πάει» από αεροπορικό δυστύχημα.

Το χειρότερο: Δεν ασχολούμαστε με αυτά που κυρίως θα έπρεπε να μας απασχολούν γιατί θα καθορίσουν το μέλλον μας.

Αλλά ενδίδουμε σε πανικό για fake λόγους.

Και το ακόμα χειρότερο: η πνευματική ηγεσία των κοινωνιών μας, αντί να μας ενημερώνει ώστε να αντιστεκόμαστε στον «κατασκευασμένο» πανικό χειραγώγησης, συχνά πρωτοστατεί στην καλλιέργεια πανικού.

Με δύο λόγια: κρατείστε προφυλαγμένους τους ηλικιωμένους, τους σοβαρά χρόνια ασθενείς και τις εγκύους - και μην ανησυχείτε για τον κορονοϊό.

Κινδυνεύουμε πολύ περισσότερο από τον καλλιεργούμενο πανικό.

Αντισταθείτε, λοιπόν, στον πανικό!

Θανάσης Κ.