Η ατζέντα Σαμαρά ανεβάζει στα ύψη τον… Κυριάκο!

Εδώ και αρκετές μέρες η κυβέρνηση από τη μια μεριά αντιμετωπίζει δυο άκρως σοβαρές κρίσεις, κι από την άλλη πλέει σε πελάγη ευτυχίας.

Αναφέρομαι αφ’ ενός στην κρίση του κοροναϊού, και αφ’ ετέρου στην αποτυχημένη προσπάθεια του Ερντογάν να σπάσει τα σύνορά μας με πολιορκητικό κριό τις περίφημες «μωρομάνες» και τα ασυνόδευτα 25χρονα ανήλικα από τα «εμπόλεμα» Πακιστάν,  Μπαγκλαντές, και άλλα παρόμοια χτυπημένα από την μοίρα κράτη.

Το δεύτερο αυτό ζήτημα, που όμως είναι πρωτεύον για το μέλλον μας, απέδειξε σε όλους μας ότι η κυβέρνηση όταν θέλει μπορεί.

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση φάνηκε να σύρεται από τις εξελίξεις, να μην πολυθέλει, αλλά όπως και να έχει, στο τέλος είδε το φως και αντέδρασε αποτελεσματικά. Και μπράβο της…

Γι’ αυτό και σήμερα πάνω από το 60% του λαού την στηρίζει και την επικροτεί, αν κρίνω από τις διάφορες δημοσκοπήσεις.

Επειδή έκανε το αυτονόητο.

Έκλεισε τα σύνορα, και τα υπερασπίστηκε με μεγάλη επιτυχία απέναντι στις ορδές. Και μπράβο της και πάλι.

Μόνο που θα πρέπει να τα λέμε όλα, και να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Να θυμόμαστε δηλαδή, πως οι ενέργειες της κυβέρνησης στις Καστανιές (και στα νησιά) ήταν η απόλυτη δικαίωση του κατασυκοφαντημένου Σαμαρά.

Του οποίου την ατζέντα, ειδικά στο μεταναστευτικό,  αν ακολουθούσε ο Κυριάκος από τον περασμένο Ιούλιο, όλα σήμερα θα ήταν διαφορετικά.

Δεν θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτά που αντιμετωπίζουμε στα σύνορα, αλλά παράλληλα δεν θα ήταν έτσι στα ξαφνικά και τόσο δημοφιλής ο Κυριάκος.

Όπως και να έχει, έστω και αργά, έστω και πιεζόμενος από τις εξελίξεις, ο Κυριάκος αντέδρασε σαν πραγματικός ηγέτης και προσάρμοσε την πολιτική του σε εκείνη που ισχύει εδώ και καιρό σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, όπου οι κοινωνίες μετατοπίζονται δεξιότερα, λόγω ακριβώς της απειλής του λαθρομεταναστευτικού, ενώ συμπαρασύρουν μαζί τους και τους πολιτικούς ταγούς, αλλά και τα… δικαστήρια, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Μια πολιτική την οποία εξέφραζε τόσο ο πρωθυπουργός Σαμαράς, όσο και ο  «απομονωμένος» σήμερα Σαμαράς, που έχει να παλέψει με άλλα θηρία αυτή τη φορά, τους σκευωρούς της υπόθεσης ΝΟΒΑΡΤΙΣ.

Έτσι λοιπόν, μετά από πολύ καιρό, η Ελλάδα απαλλαγμένη από τις ιδεοληψίες του Σύριζα, καθώς και από τις χλιαρές αντιμετωπίσεις του θέματος τους  πρώτους οκτώ μήνες από τον Κυριάκο, έρχεται να ευθυγραμμιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη, κάνοντας τα αυτονόητα: Υπερασπίζοντας δηλαδή τα σύνορά της.  

Και παίρνοντας μέτρα απέναντι στη λαίλαπα του λαθρομεταναστευτικού, που πρώτος (είπαμε να τα λέμε όλα) ο Σαμαράς αποκάλεσε με το όνομά του στο τελευταίο συνέδριο της ΝΔ. Τότε που μέχρι και ο πολύς Άδωνις είχε μασήσει τα λόγια του, μιλώντας για «υπερβολές κάποιων στο διαδίκτυο», ή κάπως έτσι. Η καρέκλα βλέπετε τον αλλάζει τον άνθρωπο…

Ο φράχτης λοιπόν, που σήμερα έσωσε εν πολλοίς την κατάσταση, και που θα μεγαλώσει κι άλλο, είχε ολοκληρωθεί (αν θυμάμαι καλά) επί  Σαμαρά.

Ο οποίος  ως πρωθυπουργός  τότε είχε καταφέρει να ελέγξει τις ροές, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς, με τον εμφύλιο μάλιστα στη Συρία σε πλήρη ένταση και εξέλιξη από το 2011.

Αν λοιπόν ο Κυριάκος συνεχίσει αυτή την πολιτική που ξεκίνησε, κι αν την επεκτείνει και με άλλα πιο αποτελεσματικά μέτρα, όπως είναι τα αυστηρώς κλειστά κέντρα για όλους τους χωρίς στοιχεία «πρόσφυγες» που μπαίνουν, ή που ήδη κυκλοφορούν χύμα στο κύμα στα νησιά και στην ενδοχώρα, σε συνδυασμό με την απαγόρευση όλων των ανεξέλεγκτων ΜΚΟ (αλήθεια τι έγινε εκείνη η καταγραφή και πιστοποίησή τους), τότε ίσως διορθωθεί κάπως η ήδη ανυπόφορη κατάσταση που επικρατεί, και ο Κυριάκος θα απολαύσει ακόμη περισσότερη δημοφιλία.

Όσον αφορά στον πολλάκις (εκ των υστέρων) δικαιωμένο Σαμαρά, δεν θα σταθώ στις ενδοκομματικές έριδες, ούτε στις διάφορες ισορροπίες βιλαέτια που τηρεί η ΝΔ ως κόμμα εξουσίας, ούτε στα  διάφορα φιντάνια της που είναι χρόνια τώρα στο απυρόβλητο υπουργεύοντας και νομοθετώντας, ενώ ο μπροστάρης Σαμαράς δέχεται από παντού ριπές… αυτά ας απασχολήσουν τους ψηφοφόρους την ώρα της κάλπης, και ας συνεχίζουν να πριμοδοτούν δολοπλόκους, ανίκανους, ξανθά «αστέρια», ακόμη  και Βουσμάνους, αν αυτό θέλουν.

Αλλά το να απαξιώνουν την πολιτική και την σφραγίδα του Σαμαρά,  που κράτησε την  χώρα όρθια με υψηλό προσωπικό και πολιτικό κόστος, την ώρα που κάποιοι άλλοι ήταν εξαφανισμένοι, και επανεμφανίζονται τώρα στα «εύκολα», δεν μπορώ να το καταλάβω.

Όπως δεν μπορώ να καταλάβω τους διάφορους ανιστόρητους, που είτε αγνοούν, είτε παραβλέπουν την προσωπική πολιτική ιστορία του κάθε στελέχους της νεοδημοκρατικής παράταξης, της οποίας ροκανίζουν τα θεμέλια, επιτιθέμενοι στον Σαμαρά… κραυγάζοντας από το σκοτάδι «Samaras delenda est», αποδεικνύοντας απλά πως ο συγκεκριμένος συνεχίζει να τους τσούζει, όντας ο μόνος πολιτικός, που λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Strange Attractor

ΥΓ- Ο Σαμαράς δεν μπορεί να χωνέψει, λένε οι συκοφάντες, το ότι ο Κυριάκος (τον οποίο στήριξε τα μέγιστα) δεν τον έκανε Επίτροπο!

Σιγά το αξίωμα δηλαδή για έναν που έχει διατελέσει πρωθυπουργός.

Ο Σαμαράς είναι μάχιμος στην πολιτική μας σκηνή. Μια «εξορία» στις Βρυξέλλες όσο τιμητική κι αν είναι δεν του κάνει. Χρειάζεται να είναι στις επάλξεις. Είναι πολιτικό ζώο με την αριστοτελική έννοια και όχι συμφεροντολόγος «ιδιώτης».

Από δήμαρχος κλητήρας; Δεν του πρέπει.

Όσο για το αξίωμα του (πολιτικά αδύναμου εν πολλοίς) ΠτΔ… ο συγκεκριμένος είναι πολιτικά overqualified, χώρια που με τον εμμονικό πατριωτισμό που τον διακατέχει μπορεί και να δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην άκρως συναινετική  μας στα εξωτερικά θέματα κυβέρνηση, στη Χάγη, στις Πρέσπες, και μέχρι πρότινος στο μεταναστευτικό.

Εξάλλου ο Κυριάκος μας την έφερε ολονών μας, όχι μόνο του ψηλού, προτείνοντας την «απόλυτη» Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Έτσι δεν είναι;

Δεν χαίρεστε;