Διευκρινίσεις στην «ομίχλη» του πανικού…

Επειδή σε κατάσταση γενικευμένου φόβου και παρατεταμένου εγκλεισμού πρέπει να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και – κυρίως – την ευθυκρισία μας…

Κι επειδή αυτό δεν είναι εύκολο για τους περισσότερους, ιδιαίτερα όταν η ενημέρωση κανοναρχείται από ΜΜΕ που καλλιεργούν “εντυπώσεις” και σπέρνουν πανικό πουλώντας κυριολεκτικά “θάνατο και φέρετρα”…

Απαραίτητες είναι κάποιες διευκρινίσεις που επιτρέπουν να μείνουμε στα συγκαλά μας, πράγμα απαραίτητο, άλλωστε, για να αντιμετωπίσουμε τα πολύ δύσκολα που έρχονται μετά…

Πρώτον, ακούμε κάθε βράδυ για “έκρηξη κρουσμάτων” σε εκείνη ή την άλλη χώρα.

Όλοι οι ειδικοί όμως γνωρίζουν και υπογραμμίζουν και επιμένουν, ότι τα “κρούσματα” είναι αναξιόπιστο μέτρο αυτής πανδημίας.

Γιατί αφορούν τα “καταγεγραμμένα” κρούσματα από χώρα σε χώρα κάθε μέρα, ενώ είναι γνωστό πως άλλες χώρες κάνουν εκτεταμένα τέστ κι άλλες ελάχιστα…

Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως πριν λίγες μέρες, όταν τα καταγεγραμμένα “κρούσματα” στην Ελλάδα ήταν 700 περίπου, ο κ. Τσιόδρας ανέφερε ότι τα πραγματικά ήταν περί τις 8 με 10 χιλιάδες! Δηλαδή 11,5 με 14,5 φορές περισσότερα!

Σήμερα που τα καταγεγραμμένα κρούσματα είναι 1600, τα πραγματικά υπολογίζονται στις 21 χιλιάδες περίπου…

Αν στο μεταξύ είχαμε διπλασιάσει το ρυθμό με τον οποίο εξετάζουμε ανθρώπους κάθε μέρα, τα “καταγεγραμμένα” θα είχαν αυξηθεί πολύ! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είχαν αυξηθεί και τα πραγματικά. Απλώς θα είχαμε αποκαλύψει περισσότερα από τα πραγματικά…

Θέλετε και απόδειξη;

Η Γερμανία έχει τεράστιο αριθμό κρουσμάτων, τον τέταρτο μεγαλύτερο διεθνώς 87.244 (την ξεπερνάνε μόνο οι ΗΠΑ, η Ισπανία και η Ιταλία).

Τι σημαίνει αυτό; Απολύτως τίποτε.

Γιατί σε θανάτους κατά κεφαλήν βρίσκεται πολύ χαμηλά: Μόλις 14 ανά εκατομμύριο! Δηλαδή στη χαμηλότερη θέση απ’ όλες τις μεγάλες δυτικές χώρες.

Χαμηλότερα κι από αρκετές μικρότερες δυτικές χώρες. Τη Γερμανία την  ξεπερνάνε κατά πολύ, σε θανάτους κατά κεφαλή: και η Ιταλία (230) και η Γαλλία (83) και η Ισπανία (234) και το Βέλγιο (99) και η Ολλανδία (87) και η Σουηδία (33) και η Αυστρία (19) και η Πορτογαλία (24) και η Ιρλανδία (20) και η Δανία (24) και οι ΗΠΑ (18)! Μόνο ο Καναδάς έχει μικρότερο αριθμό κατά κεφαλήν θανάτων (5).

Η Γερμανία “πάει καλά”, γιατί έχει χαμηλό αριθμό νεκρών κατά κεφαλήν, παρά το γεγονός ότι έχει πολύ υψηλό αριθμό κρουσμάτων κατά κεφαλών.

(Και γιατί έχει αναπτυγμένη Πρωτοβάθμια περίθαλψη, όπως θα δούμε.)

 Δεύτερον, δείτε το παράδειγμα των ΗΠΑ: Ακούμε κάθε μέρα για “ανθρωπιστική κρίση” στις ΗΠΑ. Υπάρχουν φόβοι για το τι θα γίνει. Πράγματι…

Αλλά φόβοι υπάρχουν, παντού, όχι μόνο στις ΗΠΑ.

Η σημερινή εικόνα των ΗΠΑ όμως – μέχρι τώρα – ΔΕΝ είναι “κακή”.

Οι ΗΠΑ έχουν κι αυτές μεγάλο αριθμό κρουσμάτων, 250 χιλιάδες περίπου (σε μια χώρα, βέβαια με 300 εκατομμύρια πληθυσμού), αλλά έχουν νεκρούς κατά κεφαλήν μόλις 18 ανά εκατομμύριο! Είναι πρώτοι διεθνώς σε κρούσματα, αλλά από τις δυτικές χώρες είναι από τις τελευταίες σε αριθμό θανάτων κατά κεφαλήν.

Τρίτον, δείτε και την Βρετανία: Έχει περί τις 40 χιλιάδες κρούσματα, αλλά σε αριθμό θανάτων ανά εκατομμύριο (53), βρίσκεται στη μέση περίπου, κάτω από Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία. Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία.

–Δείτε και τη Σουηδία: Αυτή εφάρμοσε πραγματικά διαφορετική πολιτική αντιμετώπισης. Πήρε μέτρα προληπτικής καραντίνας για τις ευπαθείς ομάδες και κατασταλτικής καραντίνας για τους νοσούντες, αλλά απέφυγε να παραλύσει τα πάντα. Σε θανάτους ανά εκατομμύριο βρίσκεται στο 33 κάτω από τη Βρετανία. αλλά κι από τη Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία κλπ., αλλά διπλάσια από τις ΗΠΑ.

Κι όμως στα κανάλια αποδοκιμάζουν καθημερινά και εμφανίζουν “βιβλική καταστροφή” σε δύο χώρες: την Βρετανία και τις ΗΠΑ! Όχι σε μια σειρά άλλες χώρες που πάνε πολύ χειρότερα από πλευρά θανάτων κατά κεφαλήν!

Είναι μήπως ότι θέλουν να αποδοκιμάσουν την “ανοσία αγέλης”;

Όχι! Γιατί οι δύο αυτές χώρες εφάρμοσαν την καραντίνα, αν και με κάποια καθυστέρηση.

Στην πραγματικότητα “ανοσία αγέλης” εφάρμοσε η Σουηδία μόνο – κι αυτή πάει καλύτερα από μια σειρά άλλες χώρες του “Ευρωπαϊκού πυρήνα”, όπως Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία…

Μήπως, θέλουν να αποδοκιμάσουν χώρες που “άργησαν” να πάρουν μέτρα;

Αλλά και η Γερμανία “άργησε” – και πάει πιο καλά απ’ όλες!

Και η Σουηδία, όχι απλώς άργησε, αλλά δεν κατέφυγε καθόλου σε γενική καραντίνα, αλλά πάει καλύτερα από τις περισσότερες απ’ όσες “έσπευσαν”…

Τι ακριβώς, συμβαίνει;

Μήπως ό,τι κάνει ο Αμερικανός Πρόεδρος Τράμπ κι ο Βρετανός Πρόεδρος Μπόρις Τζόνσον είναι “στραβό” για τα ΜΜΕ;

Τέταρτον, μήπως δεν συγχωρούν στον Τράμπ και στον Τζόνσον ότι στην αρχή “υποτίμησαν” τον κίνδυνο από τον κορονοϊό;

Αυτό το επιχείρημα έχει, ίσως, κάποια βάση…

Πράγματι, και οι δύο τους έκαναν κάποιες δηλώσεις αρχικά, τις οποίες θα προτιμούσαν να μην είχαν κάνει…

Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή:

— Στις ΗΠΑ αρμοδιότητα να κηρύξει καραντίνα στον πληθυσμό ΔΕΝ έχει ο Πρόεδρος αλλά οι κατά τόπους κυβερνήτες των Πολιτειών…

— Οι κυβερνήτες όμως είναι και Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί. Και δηλώσεις που υποτιμούσαν την επιδημία αρχικά έκαναν και οι περισσότεροι κυβερνήτες. Όπως και πολλοί δήμαρχοι. Όπως ο Δημοκρατικός δήμαρχος Νέας Υόρκης, ο οποίος στις 7 Μαρτίου (λιγότερο από ένα μήνα πριν), είχε δηλώσει σε tweet στους συμπολίτες του:

—Μη σταματάτε τη ζωή σας, πηγαίνετε και κινηματογράφο και θέατρο, αν θέλετε…

Περιέργως, όμως: κανείς δεν θυμάται τέτοιες δηλώσεις Δημοκρατικών.

Για όλα φταίει ο “κακός Τράμπ”…

— Επίσης, στη Βρετανία, ο εκάστοτε Πρωθυπουργός δεν αποφασίζει  μόνος του τι πολιτική θα ακολουθήσει σε μια πανδημία. Ακούει τους υπεύθυνους του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οι οποίοι αρχικά τον είχαν συμβουλέψει να αποφύγει την γενική καραντίνα. Κι ύστερα άλλαξαν γνώμη. Μόλις άλλαξαν γνώμη, άλλαξε και ο Μπόρις Τζόνσον πολιτική.

Το πιο ενδιαφέρον: ο “ειδικός” επιδημιολόγους (Νίλ Φέργκιουσον) που τον έπεισε να αλλάξει γνώμη, είχε προβλέψει 500 χιλιάδες νεκρούς στη Βρετανία. Λίγο αργότερα άλλαξε την πρόβλεψή του σε 20 χιλιάδες νεκρούς! 25 φορές λιγότερους…

Ωραίες “προβλέψεις”!

Όταν θα  τελειώσει αυτός ο εφιάλτης θα δούμε ποιοί “υποτίμησαν” τον κίνδυνο αρχικά. Και ποιοί τον “υπερτίμησαν”…

Αλλά για το δεύτερο αυτό επιδημιολόγο, ο οποίος στην αρχή προέβλεπε  “τερατολογίες”, δεν ακούμε καμία κριτική…

— Και μια που μιλάμε για “λανθασμένες προβλέψεις”, κανείς δεν αναφέρει τον ίδιο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (τον ΠΟΥ ή WHO).

O ΠΟΥ, λοιπόν, στις 14 Ιανουαρίου είχε προβλέψει πως ο κορονοϊός στην Κίνα δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο!

Όταν ο ίδιος ο ΠΟΥ είχε πέσει τόσο έξω, γιατί άραγε εγκαλούνται πολιτικοί ηγέτες ότι “υποτίμησαν” τον κίνδυνο; Απλώς πίστευαν αυτά που έλεγε ο ΠΟΥ…

Αλλά για τις ανοησίες που έλεγε ο ΠΟΥ σήμερα δεν ακούγεται καμιά κριτικά στα media. Ωραία “ενημέρωση”… 

Πέμπτον, και μια που μιλάμε για “αξιολόγηση κινδύνου“:

Το πόσοι θα νοσήσουν σε μια πανδημία δεν είναι το πιο σημαντικό.

Το πιο σημαντικό είναι πόσοι πεθαίνουν!

Το ποσοστό θνητότητας ο ΠΟΥ το προσδιόριζε ως εξής.

Στην αρχή το υπολόγισε 1% επί των κρουσμάτων.

Μετά το κατέβασε κάτω από το μισό: στο 0,4% επί των κρουσμάτων.

Τώρα κατέβηκε γύρω στο 0,27% των κρουσμάτων.

Και επειδή ο αριθμός των “εκτιμώμενων” κρουσμάτων ανεβαίνει πολύ πάνω από τα καταγεγραμμένα, η θνητότητα συνολικά υποχωρεί κι άλλο…

Άρα τι μένει; Ότι έχουμε μια ίωση που πλησιάζει το διπλάσιο από τη θνητότητα της εποχιακής γρίπης (0,1%), ίσως και χαμηλότερα…

Είναι όμως τόσο “απλό” το πράγμα;   Όχι! 

Έκτον, αυτή η ίωση (του κορονοϊού) είναι ιδιαίτερα “επιθετική” στη μετάδοσή της. Πιο επιθετική από την εποχική γρίπη. Άρα προβλέπονται περισσότερα κρούσματα. Θα νοσήσουν περισσότεροι…

Αυτή ειδικά η ίωση έχει κι ένα άλλο χαρακτηριστικό: Ενώ οι νεώτεροι την περνάνε εντελώς επιπόλαια και με “ήπια συμπτώματα” (αρκετοί, ίσως και οι περισσότεροι “ασυμπτωματικά” – δηλαδή χωρίς συμπτώματα), οι μεγαλύτερης ηλικίας και όσοι έχουν “υποκείμενες νόσους” (πάσχουν από άλλες χρόνιες ασθένειες) κινδυνεύουν να αρρωστήσουν σοβαρά, ίσως και  να πεθάνουν…

Κι αυτό είναι πραγματικός κίνδυνος!

Για να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος, πρέπει να απομονωθούν όσοι βρίσκονται σε αυτές τις ευάλωτες κατηγορίες. Και να μην αφεθούν όσοι νόσησαν να πλησιάσουν όσους είναι ευάλωτοι…

Το πιο σημαντικό: πρέπει να μείνουν μακριά τα πιθανά κρούσματα από τα νοσοκομεία, όπου βρίσκονται άνθρωποι με χαμηλό ανοσοποιητικό (εγχειρισμένο, χρόνια πάσχοντες κλπ.)

Και να γίνονται συνεχώς τέστ στο νοσηλευτικό προσωπικό, για να μην κινδυνεύει να περάσει η ίωση στα νοσοκομεία.

Κι είναι πιο εύκολο – χώρια που είναι πολύ πιο “ανθρωπιστικό” – να προστατέψει μια κοινωνία τους πραγματικά “ευάλωτους” για όσο χρειαστεί – παρά να βάλει τους πάντες σε καραντίνα…

Ουσιαστικά δεν κινδυνεύει ο “γενικός πληθυσμός”! Οι περισσότεροι το πέρασαν ή θα το περάσουν “ασυμπτωματικά”, ίσως και χωρίς να το καταλάβουν…

Κινδυνεύουν οι μεγαλύτεροι και – κυρίως – κινδυνεύουν οι “ευάλωτοι”.

Και κινδυνεύουμε όλοι από μια αλυσιδωτή έκρηξη ενδο-νοσοκομειακών λοιμώξεων, όπου κάποιος θα μπει για “πρωτοβάθμια” περίθαλψη στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, θα το μεταδώσει στους νοσηλευτές και στους γιατρούς κι αυτοί με τη σειρά τους θα το μεταδώσουν στους ασθενείς που βρέθηκαν εκεί για άλλους λόγους – και θα τους “στείλουν αδιάβαστους”…

Από τέτοιες αλλεπάλληλες ενδο-νοσοκομειακές λοιμώξεις θα κινδυνεύσουμε κι όταν περάσει η καραντίνα! Γιατί ο ιός θα υπάρχει και θα κυκλοφορεί.

Χρειαζόμαστε συνεχή τέστ, στα νοσοκομεία πρωτίστως. Και στο γενικό πληθυσμό για να εντοπίζονται τα κρούσματα. Και συνεχή προστασία των “ευάλωτων”. Πράγμα δύσκολο, φυσικά, αλλά πολύ πιο εύκολο από μια γενικευμένη καραντίνα επ’ άπειρον…

Τελευταίο, αργά ή γρήγορα οι χώρες θα αναγκαστούν να βγουν από την καραντίνα. Όταν είπε ο Τράμπ ότι μετά τις14 Απριλίου πρέπει να αρχίσει σταδιακά να αίρεται η καραντίνα, έπεσαν να τον φάνε…

Όταν το ίδιο ακριβώς είπε, λίγο αργότερα, ο Πρωθυπουργός του Μακρόν, ότι θα συμβεί και στη Γαλλία, κανείς δεν έκανε το παραμικρό σχόλιο.

Η “αντικειμενικότητα” που λέγαμε…

Θανάσης Κ.

ΥΓ. Ευκαιρία, μετά την κρίση, να αναπτύξουμε, επί τέλους, την Πρωτοβάθμια περίθαλψη χωριστάαπό τη Δευτεροβάθμια! Κι έτσι να προστατέψουμε και τα νοσοκομεία μας (Δευτεροβάθμια), από τις ενδο-νοσοκομειακές λοιμώξεις που θερίζουν χιλιάδες κάθε χρόνο. Αλλά για τους νεκρούς αυτούς δεν νοιάστηκε ποτέ κανείς…

Μια σειρά από επαγγέλματα υποστηρίζουν φανατικά την νοσοκομειο-κεντρική δημόσια υγεία. Και δεν θέλουν καθόλου την “Πρωτοβάθμια Περίθαλψη”. Αυτό πληρώνουν οι περισσότερες χώρες σήμερα.

Εδώ το γλιτώσαμε γιατί κλείσαμε τα πάντα εγκαίρως.

Αλλά γλιτώσαμε, γιατί δεν εμπιστευτήκαμε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας!

Και θα το βρούμε μπροστά μας μόλις αρθεί η καραντίνα.