Music

Ο Strange αφιερώνει  Rolling Stones και Sister Morphine...

Μάγκες με τα δικά τους λεφτά, όχι με τα δικά μας!

Η κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου είναι πράξη μεγίστης κοινωνικής προσφοράς. Αν τα δημόσια κτίρια δεν τα καταλάμβαναν οι αναρχικοί, θα τα είχαν καταλάβει άγνωστες δυνάμεις και τα κτίρια αυτά θα είχαν στοιχειώσει. 

 

Ομοίως και στις φοιτητικές εστίες. Μία φορά τρόφιμος, πάντα τρόφιμος. Διότι το κράτος έχει αποδειχτεί κακός διαχειριστής της περιουσίας του. Ο φιλοξενούμενος φοιτητής, όμως, άξιος επιχειρηματίας. Βγάζει και λεφτά από το νοίκι! 

Αυτός ο κόσμος δεν τελειώνει με τίποτα.

Όσοι καταφέρουν να διαβάσουν αυτές τις γραμμές θα έχουν ήδη διαπιστώσει ότι το τέλος του κόσμου δεν έφτασε.

Πολύ φοβούμαι δε ότι, παρά τις προσδοκίες πολλών από μας, αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. 

 

Τουλάχιστον όσο μακριά πάει αυτό το «ποτέ» που μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό.

Μήπως τελικά είχε δίκιο ο Βαμβακούλας;

Η σημερινή μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει, και η καταστροφή του κόσμου αναβλήθηκε.

Όπως αναβλήθηκε και εκείνη που όλοι περιμέναμε την 1/1/2000, με το περίφημα ζήτημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα κατέρρεαν, και θα εξαφανίζονταν ο πολιτισμός μας!

Αύριο λοιπόν ξημερώνει μια καινούργια μέρα, με τα καθημερινά προβλήματα που μας ταλανίζουν εξαιτίας της κρίσης (και όχι μόνο), οπότε θα μπορούμε απερίσπαστοι πλέον από το ενδεχόμενο ολικού ολέθρου να εστιάσουμε σε αυτά.

Διότι (μη γελάτε) όλο αυτό το διάστημα μίλησα με γνωστούς και μη, αρκετοί εκ των οποίων δεν θα πλήρωναν τα τέλη κυκλοφορίας, την δόση της εφορίας, το νοίκι, κλπ εφόσον υπήρχε η απειλή …. των Μάγια.

Η αμερικανική τρέλα με τα όπλα.

Στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, το ποσοστό των Αμερικανών που θέλουν αυστηρότερες προϋποθέσεις και ελέγχους όσον αφορά στην οπλοκατοχή, έχει πέσει στο 43% από το 78%  που ήταν.

 

Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν χάσει τη ζωή τους από όπλα, περίπου 260.000 Αμερικανοί.

Η αναλογία ανθρωποκτονιών από όπλα στην Αμερική είναι 3.7 για κάθε 100.000 κατοίκους.

Ήμουν κι’ εγώ εκεί…. Στην βίλα Αμαλία.

Τότε, βέβαια, την λέγαμε «Β' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών». Και στα μεγάλα, ψηλοτάβανα δωμάτιά της, δεν στοιβάζονταν μπουκάλια για μολότοφ, βενζίνες, «σφαιρίδια», γκλοπ και χασίσια, σφυριά και σιδηρολοστοί, αλλά ένα τσούρμο μαθητές (περί τους 70 ανά τάξη - σήμερα διαμαρτύρονται για τμήματα άνω των 25...), που στα διαλείμματα «προαυλίζονταν» σε μια στενόχωρη αυλή 15Χ15 μέτρα όσοι προλάβαιναν και οι υπόλοιποι στα πεζοδρόμια της Χέϋδεν και της Αχαρνών...

Και σαλεμένος, και οπλισμένος: Το πιο εκρηκτικό μίγμα….

Όσοι ξέρουν από Αμερική, ξέρουν και την αλυσίδα λιανικής Walmart.

Κάτι σαν το δικό μας το Τζάμπο, αλλά στο πιο φτηνό… αν γίνεται κάτι τέτοιο.

Μια αλυσίδα γνωστή και για το συγκεκριμένο είδος της πελατείας της.

  

Όσοι έχουν χιούμορ, και ψάχνουν στο διαδίκτυο, γνωρίζουν πως υπάρχει ολόκληρη «βιβλιογραφία» και παραφιλολογία για το είδος της πελατείας της συγκεκριμένης αλυσίδας.

Μιλάμε για πραγματικά ψεκασμένους, και όχι σαν τους δικούς μας μαϊμού.

Πάτε στο search του Google, πατήστε την κατηγορία  images, και πληκτρολογήστε Walmart People.

Θα γελάτε μέχρι το πρωί.

Ο Σαμαράς δεν είναι... σαμαρικός.

Είχα γράψει κάποτε, σε ένα άλλο σάιτ, ότι ο Σαμαράς δεν είναι Νέα Δημοκρατία.

Και έγινε ο σχετικός ντόρος, αφού κόντεψα να βρω τον μπελά μου…

Εννοούσα βέβαια, ότι ο Σαμαράς όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ ο μη νεοδημοκράτης, δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτό που πολλοί σαν κι εμένα ταυτίζουν διαχρονικά την Νέα Δημοκρατία.

 

Κατ’ αρχήν δεν είναι ντιντής.

Δεν είναι δήθεν.

Δεν είναι πεινασμένος.

Δεν είναι μονολιθικός...

Κάποιοι λαοί το έχουν στο αίμα τους…

Όταν κάποιοι (και όχι μόνο η Χρυσή Αυγή) διαμαρτύρονται για την εγκληματικότητα που μαστίζει την χώρα μας, εξαιτίας των άπειρων λαθρομεταναστών που την έχουν κατακλύσει, κατηγορούνται από τους πονόψυχους Συριζαίους ως ανάλγητοι ρατσιστές.

 

Για κάποιους όμως λαούς, η ζωή δεν αξίζει και πολλά πολλά.

Κάποιοι μπορούν να σκοτώσουν, και σκοτώνουν, για μια φωτογραφική μηχανή, ή για λίγα μόνο ευρώ.

Οι σύγχρονες βαρβαρότητες.

Ο 20^ος αιώνας, που μας έδωσε τον απολυταρχισμό και τα οδυνηρά του παρακλάδια, επίσης μας έδωσε και νέους τρόπους ενσωμάτωσης των σύγχρονων βαρβαροτήτων.

Όταν ο Σοβιετικός πολεμικός ανταποκριτής Vasily Grossman αποπειράθηκε να απεικονίσει την φρίκη του Ολοκαυτώματος στο μυθιστόρημά του «Ζωή και Μοίρα», αποφάσισε να περιγράψει πως την βίωσε ένα από τα μικρά παιδιά που πέθαναν στους χιτλερικούς θαλάμους αερίου.

 

Η τελευταία εβδομάδα ήταν κι αυτή άσχημη, όσον αφορά σε θανάτους παιδιών, είτε αυτοί συνέβησαν στο Newtown του Connecticut, είτε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης παιδιών του  Zaatari της Ιορδανίας, εκεί όπου η θερμοκρασία μειώνεται, όσο οι θάνατοι  αυξάνονται…