Η μυστική σύσκεψη τον Μάιο για το plan Β…

Στα μέσα του περασμένου Μαΐου στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη, συγκαλείται ευρεία μυστική σύσκεψη στην οποία έχουν κληθεί να συμμετάσχουν εκπρόσωποι μιας σειράς υπουργείων.

Αντικείμενο της σύσκεψης είναι να διαπιστωθούν οι «αντοχές» της χώρας σε μια ενδεχόμενη οριστική ρήξη με τους εταίρους, που θα συνεπαγόταν άμεση διακοπή κάθε μορφής χρηματοδότησης και, πιθανότατα, υποχρέωση εξόδου από το ευρώ. Η κυβερνητική ηγεσία έβλεπε να εξαντλούνται τα όποια αποθέματα διέθετε η χώρα και ήδη ετοιμαζόταν, λόγω αδυναμίας πληρωμής, να καταθέσει προς το ΔΝΤ αίτημα για ομαδοποίηση των πληρωμών του Ιουνίου και μετάθεσή τους προς το τέλος του μήνα.

Την ίδια στιγμή, στα κομματικά όργανα επικρατούσε αναβρασμός. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως υποστηρικτές της σκληρής γραμμής στη διαπραγμάτευση, ζητούσαν να πληροφορηθούν ποια προετοιμασία έχει γίνει ώστε η χώρα να μπορεί να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ρήξης.

Αυτό που ζητούσαν να μάθουν ήταν το λεγόμενο plan Β σε ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από το ευρώ…

Κατούρα τους στα μούτρα ρε… Τους αρέσει!

Ή αλλιώς:  Δεύτερη Φορά Αριστερά.. για να γίνουμε όλοι λούτσα!

Την ώρα που η περήφανη Αριστερή κυβέρνηση των συριζανέλ βυσσοδομεί καθημερινά επί του λαού (που όμως την λατρεύει), η Νέα Δημοκρατία ομφαλοσκοπεί, και ασχολείται αποκλειστικά με τα δικά της εσωκομματικά ζητήματα, δηλαδή ποιος θα γίνει βεζίρης στη θέση του βεζίρη.

Έτσι, έχουμε διάφορες κατραπακιές να πέφτουν απανωτά στα κεφάλια μας, και κανείς δεν αντιδρά… ούτε από πλευράς του (περήφανου) λαού, ούτε από τα μίσθαρνα ΜΜΕ, ούτε από την θεσμική αντιπολίτευση.

Γι αυτό και ο κάθε ιδεοληπτικός μισότρελος της κυβέρνησης λέει και κάνει ότι του καπνίσει και τα σκυλιά δεμένα…

Οι Έλληνες ριζοσπάστες και τα μαθηματικά χειρόγραφα του Μαρξ…

Τώρα που η καμπύλη  φαινόμενου ΣΥΡΙΖΑ διέγραψε το μέγιστο σημείο της τροχιάς της, μπορούμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις για τη ρητορική του δημόσιου λόγου που άρθρωσε. Η απουσία μιας συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης, που θα παρείχε μια αξιόπιστη ερμηνεία της ελληνικής πραγματικότητας, η υποτίμηση των ελληνικών παραμέτρων της κρίσης, η στοιχειώδης άγνοια της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών και της οικονομίας, οδήγησε στην  εντυπωσιακή στροφή μετά το δημοψήφισμα και την εκκωφαντική πτώση πάνω στον τοίχο της πραγματικότητας.

Ποια ήταν η ανάλυση του για τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, στο επίκεντρο της οποίας ήταν η χώρα μας;

Όταν ο Καρλ Μαρξ προσπαθούσε να μελετήσει το κεφάλαιο και  τις αγορές με επιστημονικά μέσα, για να αναλύσει τις κρίσεις της εποχής του και να διατυπώσει τους νόμους της πτώσης του ποσοστού κέρδους, εδώ αντιμετωπίζαμε την κρίση με τη μεγαλοφυή σκέψη του Φλαμπουράρη ότι «θα τους πληρώσουμε με αέρα»…

Ο άνθρωπος που έσωσε την Ευρώπη από την Αριστερά…

Το καλοκαίρι μιλούσα τακτικά με φίλους από την Ισπανία, οι οποίοι ιδεολογικά κλίνουν προς την Αριστερά, όπως οι περισσότεροι νέοι στη Νότια Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Τους ρώτησα λοιπόν αν θα ψηφίσουν Podemos, το αντιμνημονιακό κόμμα της Ισπανίας που συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν καν τελειώσει η ερώτηση, τα βλέμματα και οι εκφράσεις των προσώπων τους σηματοδότησαν το «ΝΟ!» που ακολούθησε…

H κοινωνία πρέπει να υποστεί ένα σοκ!

Επί 40 χρόνια η ελληνική κοινωνία εθίστηκε να ενστερνίζεται τα νάματα της αριστερής παραληρηματικής αλήθειας της θυματοποίησης, της "κοινωνικής δικαιοσύνης", του "ανθρωπισμού", του κρατισμού, του αντιδυτικισμού, της αδούλωτης πατρίδας που όλη η υφήλιος επιβουλεύεται και δεν της επιτρέπει να πορεύεται ανεξάρτητη στο δρόμο του πεπρωμένου της.

Εκ παραλλήλου εθίστηκε στο παρασιτισμό και την προσοδοθηρία. Στην ευκολία.

"Γιατί να κουραζόμαστε να παράγουμε πλούτο", της ψιθυρίζει διαρκώς το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, "όταν είναι απείρως ευκολότερο να αναδιανέμουμε τον ήδη υπάρχοντα και να ζούμε καταναλώνοντας τα έτοιμα";

Είτε να διανέμουμε τα δανεικά και τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για κατανάλωση και καλοπέραση, ροκανίζοντας και υπονομεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών…

Where is my Mind?

Pixies

Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια…

Παραδοσιακά η Δεξιά στη χώρα μας ακολουθούσε το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Δεν ήταν και δεν είναι απλά τρεις λέξεις. Ήταν τρεις λέξεις που σηματοδοτούσαν μια ολόκληρη λογική, μια ιδεολογική προσέγγιση, μια κουλτούρα.

Σε αυτές τις αξίες κινήθηκε η Δεξιά για πολλά χρόνια.

Μάλιστα ακόμα και όταν αυτά θεωρήθηκαν παρωχημένα, ένα κομμάτι της παράταξης, ειδικά υπό τον Σαμαρά, τα διατήρησε στην προμετωπίδα. Αυτό προσδιορίστηκε και ως η «λαϊκή Δεξιά».

Υπήρξαν βέβαια και οι λεγόμενες φιλελεύθερες δυνάμεις της συντηρητικής παράταξης, που δεν ακολούθησαν...

Οι αναλήθειες του κου Τσίπρα…

Τα πάντα για την εξουσία. Ψέματα που παρατίθενται ως επιχειρήματα. Αλήθειες που παραχαράσσονται. Δεδομένα που παραποιούνται.

Ας πάρουμε τις αναλήθειες του κου Τσίπρα με κάποια σειρά.

"Το χρέος κακώς είχε αναγγελθεί ως βιώσιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και καλώς ως μη βιώσιμο, από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ".

Η βιωσιμότητα του χρέους συναρτάται με τις προοπτικές ανάπτυξης μιας οικονομίας και τη δυνατότητα της να αποπληρώνει τις εκάστοτε δόσεις.

Όπως ακριβώς συμβαίνει με το δάνειο ενός νοικοκυριού ή ενός επιχειρηματία.  Έτσι, όταν η οικονομία είχε προοπτικές ανάκαμψης το χρέος ήταν βιώσιμο και έπαψε να είναι όταν οι προοπτικές εξελίχθηκαν σε ύφεση της τάξης του -2,3% και -1,6%, όπως προβλέπεται για το 2015 και το 2016 αντίστοιχα, λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού που οικοδόμησε η εξουσία των κκ Τσίπρα και Βαρουφάκη και το συνεπαγόμενο 3ο μνημόνιο.

Νέα Δημοκρατία: Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών…

Παρακολουθώ εδώ και μέρες τον εμφύλιο «σπαραγμό» που έχει προκύψει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κι από τη μία θλίβομαι, αλλά από την άλλη… το περίμενα.

Θλίβομαι διότι σε αυτή τη κρίσιμη καμπή για την χώρα, με την καταστροφική κυβέρνηση που έχουμε, η Νέα Δημοκρατία αποτελεί, θέλουμε δεν θέλουμε (ως αξιωματική αντιπολίτευση), το μοναδικό θεσμικό ανάχωμα απέναντι στο τσουνάμι του εθνολαϊκισμού που απειλεί να μας καταπιεί όλους μαζί, και μάλιστα αμάσητους.

Αν δεν μπει αυτή μπροστά, κοινοβουλευτικά, τότε ο μόνος εναλλακτικός τρόπος για να αποφύγουμε την επερχόμενη διάλυση είναι πολύ επικίνδυνος ακόμη και για να τον σκεφτόμαστε. Οι λύκοι και οι ουρακοτάγκοι καραδοκούν…

Ο γόρδιος δεσμός του δημοψηφίσματος…

Η μόνιμη θεματική την οποία αναδεικνύουν όλοι οι απογοητευμένοι αντιμνημονιακοί είναι η «προδοσία» του Τσίπρα απέναντι στο «αντιστασιακό» ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.

Κόμματα, ομαδούλες, άτομα, γενικότερα όλος ο χώρος της αριστεράς, εκτός της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ –ακόμα και στο ίδιο το εσωτερικό του , από ένα μέρος των «53»–, επιμένει από το πρωί μέχρι το βράδυ σε αυτό το επιχείρημα.

Έτσι όμως, ακόμα και όταν δεν πρόκειται απλώς για άλλοθι, αυτοεγκλωβίζονται σε ένα πλήρες αδιέξοδο ενώ εμποδίζουν και τους λοιπούς πολίτες, που παρασύρθηκαν από την αντιστασιακή ρητορεία, να ξεφύγουν από αυτή. Διότι, η συμμετοχή στο δημοψήφισμα και η επιλογή του ΟΧΙ, οδηγούν εν τέλει την πλειοψηφία στην αποδοχή των πεπραγμένων της κυβέρνησης, από τον Γενάρη του 2015, και ταυτόχρονα εξηγούν και την επικράτηση του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου…