Το όραμα του Καρανίκα για την Εκκλησία…

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση και ο Τσίπρας πρόεδρος αυτού του κόμματος που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τον τόπο σταματώντας την πολιτική της κοινωνικής καταστροφής και αναδεικνύοντας τις αξίες που υπηρετούν την ατομική και κοινωνική ευημερία. Είναι λογικό να επισκεφτεί την χερσόνησο και την μοναστηριακή διοίκηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την ανεξιθρησκία και όχι με την μισαλλοδοξία.

Επίσης οι θρησκείες πρέπει να είναι διαλεκτικές με την οργανωμένη πολιτεία και η πολιτεία να μεριμνά για την ειρηνική συμβίωση αυτών, αναδεικνύοντας τα κοινά δόγματα που υπηρετούν την κοινωνία και τον άνθρωπο( αγάπη, ειρήνη, αλληλεγγύη…). Οπότε πολύ σωστά πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ και συζητάει μαζί τους.

Για μια σύγχρονη εκπαίδευση…

Μέσα στα μεγάλα προβλήματα της πολιτικής, της οικονομίας και του προσφυγικού δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το πρόβλημα της εκπαίδευσης – μιας εκπαίδευσης που συμμετείχε στη δημιουργία μιας κοινωνίας που δεν ξέρει, δεν καταλαβαίνει, δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά, δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει θετικά μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα.

Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα υπάρξει μια διαφορετική πολιτική πραγματικότητα είναι ανάγκη να προετοιμαζόμαστε και να σκεφτούμε ποιες μπορεί να είναι οι βασικές προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να μετατρέψουν την ελληνική γενική εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) από ένα χώρο προετοιμασίας ανεύθυνων δημόσιων υπάλληλων (όπως, δυστυχώς, είναι σήμερα) σε ένα χώρο ανάπτυξης της σκέψης και της δημιουργικότητας για την προετοιμασία ένταξης σε μια παραγωγική ζωή με ουσιαστικά ενδιαφέροντα…

Περί πολιτικών συνεργασιών και διαχωρισμών...

Ντόρος γίνεται τις τελευταίες μέρες για τις προσπάθειες της ανασύνταξης της κεντροαριστεράς και για την εμμονή ορισμένων κύκλων να εντάξουν σε αυτήν τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, βλέπουμε κάποιους από την πλευρά της δεξιάς να τείνουν προς την απόσχιση, λόγω της μη ικανοποίησης υπερβολικών ιδεοληπτικών τους επιδιώξεων.  

Η εξήγηση αυτών των φαινομένων μπορεί να δοθεί απλοϊκά με μια σειρά παραδοχών απλούστευσης της πολιτικής σκηνής.

Θεωρούμε πρωτίστως πως κάθε ιδεολογικό σύστημα έχει ως σκοπό την ευημερία της κοινωνίας. Πέρα από πρότερη εμπειρία και ιστορικά παραδείγματα...

Να ‘ναι καλά ο Μάρδας!

Μπορεί εδώ και ενάμιση χρόνο η στιβαρή αριστερή  κυβέρνηση να βολοδέρνει, μη μπορώντας να μας βγάλει από την βαθιά ύφεση στην οποία μας έριξαν οι δοσίλογοι σαμαροβενιζέλοι, έχοντας απέναντί της τους κακούς δανειστές και την ντόπια διαπλοκή, αλλά όπως όλα δείχνουν υπάρχει πια μια αχτίδα φωτός στην άκρη του ζοφερού τούνελ.

 

Εδώ μια ομάδα Αφγανών επενδυτών περιμένει τον Μάρδα για να συζητήσουν το ενδεχόμενο εξαγοράς του ΟΣΕ!

Διότι μαζί με την άνοιξη, πάντα έρχεται και η ελπίδα. Όπως αυτή εκπροσωπείται σήμερα από τον σπινθηροβόλο υπουργό (όχι τον Στρατούλη) κ.Δημήτρη Μάρδα.  Που ως γνήσιος εκπρόσωπος του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ μέσα στους κόλπους του Σύριζα, δίνει λύσεις. Διότι αν περιμέναμε από τους αλαφροίσκιωτους παραδοσιακούς συριζαίους, ακόμη θα τσαλαβουτάγαμε στην οικονομική ανυποληψία...

Δύσμοιρε πρόσφυγα μου, αν ήξερες που κόλλησες...

Το νέο τρομοκρατικό αιματοκύλισμα, αυτή τη φορά στις Βρυξέλλες, έριξε  μια βάρια σκιά σε όλη την Ευρώπη. Κάποιοι λένε πως εφεξής δεν θα είναι τίποτα ίδιο στην ήπειρο μας και οι ελευθερίες που κερδίσαμε μέσα στο διάβα του χρόνου, τίθενται υπό αναθεώρηση.

Ουδείς μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς θα ακολουθήσει, τώρα που η φωτιά μπήκε μέσα στις αυλές μας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το τεράστιο πρόβλημα με τους πρόσφυγες, θα πάρει άλλη διάσταση καθώς θα ενισχυθούν εκείνες οι ξενοφοβικές φωνές που ούτως ή άλλως υπάρχουν στην Ευρώπη και απειλούν να ορθώσουν  εθνικά τείχη. Μια τέτοια εξέλιξη είναι σαφές πως θα δοκιμάσει σκληρά  την τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής η οποία  δεν ήταν και η πλέον ξεκάθαρη και αντικειμενικά εφαρμόσιμη ώστε να λύσει το θέμα...

Αυτή (δεν) είναι Αριστερά…

Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευση του κάθε παραπλανημένου (συνήθως ηλικιωμένου) Αριστερού με την σημερινή κατάσταση. Περίμενε ο άνθρωπος 100 χρόνια να πάρει την εξουσία και τώρα που το πέτυχε τον χτυπάει η πραγματικότητα κατακούτελα. Προσπαθεί να περπατήσει με το κεφάλι ψηλά και να εφαρμόσει όλα όσα πίστευε τόσα χρόνια και τρώει την μία καρπαζιά μετά την άλλη.

Πρώιμη μπουτού!

Κατανοώ απόλυτα πως προσπαθεί να βρει δικαιολογίες και διέξοδο όχι τόσο για τους άλλους όσο για τον εαυτό του. Για να μην αισθανθεί πως σπατάλησε τη ζωή του για ένα παραμύθι μικρών παιδιών. Ωραίο μεν, αλλά παραμύθι…

Όλη η αλήθεια για τους μετανάστες…

Μια γιατρός μίλησε για ότι βίωσε τον τελευταίο καιρό, καθώς εργάζεται εθελοντικά σε ΜΚΟ, για την φροντίδα των μεταναστών και προσφύγων.

Η μαρτυρία της είναι «σκληρή» και με έντονους χαρακτηρισμούς, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα πως έχει απαυδήσει με την κατάσταση που επικρατεί τόσο στα λιμάνια όπου καταφθάνουν οι πρόσφυγες, όσο και στα Κέντρα Φιλοξενίας.

Ακολουθεί ολόκληρη η μαρτυρία της γιατρού:

Απόγνωση με φόντο «τον βήχα της Ειδομένης»…

Μια νεαρή πρόσφυγας από τη Συρία πλησιάζει Ελληνίδα δημοσιογράφο στον καταυλισμό και ζητάει να μάθει πού μπορεί να αγοράσει ένα κραγιόν. Η δημοσιογράφος έκπληκτη τη ρωτάει, τι να το κάνει το κραγιόν ζώντας σ’ αυτές τις άθλιες συνθήκες. Η απάντηση είναι αφοπλιστική: «Θέλω να με δει μακιγιαρισμένη και όμορφη ο άντρας μου με το που θα φτάσω στη Γερμανία...».

Η ελπίδα δεν έχει πεθάνει στην Ειδομένη, παρότι, όσο οι μέρες περνούν, οι συνθήκες χειροτερεύουν στον καταυλισμό με τις 13.000 τσακισμένες ψυχές...

Λουμπεναριό, μπούρκα και σαπιοκοιλιές ακυρώνουν το 1821…

Μαύροι χαλκείς κατασκευάζουν δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Η αισθητική, καθώς και η αρχιτεκτονική του αστικού τοπίου διαιωνίζουν την συλλογική μνήμη, οριοθετούν την πολιτιστική ταυτότητα ενός έθνους, περιγράφουν την ιστορική του πορεία στον χώρο και τον χρόνο και εδραιώνουν τις διεκδικήσεις του σε μία «Γεωγραφική Περιοχή» αναφέρει ο ιδιοφυής θεωρητικός του Παντουρκισμού Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου στο έργο του το «Στρατηγικό Βάθος». Ταυτόχρονα, οι «αρχιτεκτονικές ταυτότητες», προσδιορίζουν την ατομική και κοινωνική συμπεριφορά, την εμφάνιση, την ψυχολογία και την κοινωνική διάθεση.

Επί παραδείγματι, οι πολίτες του κέντρου των Αθηνών κινούνται, ενδύονται και συμπεριφέρονται εντελώς διαφορετικά από τους πολίτες του κέντρου του Στρασβούργου. Οι πρώτοι, συνεχώς έρχονται σε επαφή με εικόνες βανδαλισμένων και πυρπολημένων κτηρίων, σκουπιδιών, αντιαισθητικού γκράφιτι και μιας τριτοκοσμικής αρχιτεκτονικής στερούμενης χωρικής και χρονικής μνήμης, που βεβαίως αντανακλά την αντίστοιχη ατομική και συλλογική συμπεριφορά, εξαθλιώνει το πνεύμα και μειώνει τις αντιστάσεις στο σκοταδισμό και συντελεί στην περαιτέρω πνευματική και αισθητική εξαθλίωση...

Είναι το αντιμνημόνιο (έτσι, σκέτα, χωρίς «ηλίθιε»)…

Μου τη σπάει όταν ο κάθε τενεκές προκειμένου να δώσει βάρος στο ηλίθιο άρθρο του κλείνει τον τίτλο του με τον επιθετικό προσδιορισμό του Κλίντον. Άρθρα για: Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε, είναι ο κομμουνισμός, η λιτότητα, οι μεταρρυθμίσεις, η παιδεία, οι θεσμοί, οι άνθρωποι, το αδιέξοδο, η εφαρμογή, και ένα σωρό ακόμη… ηλίθιε, ανόητε. Το να προσβάλλεις τους αναγνώστες σου δεν προσδίδει στο κείμενό σου βαρύτερη αξία. Όσο και να το παλεύεις, αν το κείμενο σου είναι μαλακία, έτσι θα μείνει. (Έτσι κι αλλιώς το ίδιο μπορεί ίσως να ισχύει και για το δικό μου.) Αλλά πάντα θα υπάρχουν και οι εκάστοτε κύκλοι του Μαξίμου που θα απαντούν στον κάθε Σόιμπλε  ότι «Δεν ερμηνεύουμε το “ηλίθιε” επιθετικά».

Η χώρα τα τελευταία 6 χρόνια της κρίσης έχει παράγει πλούτο ΑΕΠ 1,2 τρις ευρώ. Kάθε πολίτης χονδρικά έχει παράγει περίπου 110 χιλιάδες ευρώ. Έτσι ακριβώς δείχνουν οι μετρήσεις του ΑΕΠ. Η Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης έχει φτιάξει 1,2 τρις ευρώ σε 6 χρόνια. Και δεν μας φτάνουν να τα μοιράσουμε δίκαια; Αρκεί να σκεφτείς ότι η Σλοβακία το αντίστοιχο διάστημα έχει παράγει 450 δις ευρώ. Η Σλοβακία δανείζει εμάς! Είναι δυνατόν η Σλοβακία να δανείζει εμάς; Μα δεν έχουν αυτοί ανθρωπιστική κρίση; Δηλαδή, αν είχαν και αυτοί 1,2 τρις ευρώ πόσα ακόμη θα τους ζητούσαμε να μας δώσουν;