Η δημιουργική μειοψηφία και οι Μενουμευρωπαίοι…

Είναι πολύ διασκεδαστικό να κοροϊδεύεις τους σανοφάγους που χόρευαν στο Σύνταγμα για το “ΟΧΙ”, τους πρώην ΠΑΣΟΚους μα νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων πασόκους που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση -οποιαδήποτε κυβέρνηση- θα συνεχίσει να τους φροντίζει στοργικά, τον κύριο Σπίρτζη που κλαίει υπογράφοντας όσα δεν τόλμησαν ούτε οι Σαμαροβενιζέλοι, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο ή αποτελεσματικό.

Γιατί οι σανοφάγοι δεν αλλάζουν δίαιτα, οι πασόκοι θα είναι πασόκοι μέχρι να καεί ο ήλιος -όπως κι αν λένε το πασόκ στο οποίο πιστεύουν- και οι σπίρτζηδες ήταν πάντα το κυρίαρχο είδος πολιτικού που προτιμούσαν, επέλεγαν και αναδείκνυαν οι σοφοί Έλληνες ψηφοφόροι. Το 62% του “ΟΧΙ” υπήρχε πάντα και, κάτι που είναι εξίσου σημαντικό: Τέτοιους ψηφοφόρους έχουν όλες οι χώρες του πλανήτη…

Ανίκανοι...

H χώρα αυτή δεν έχει καμιά σωτηρία. Δεν πρόκειται να σωθεί με καμιά Παναγία, είναι θέμα χρόνου να διαλυθεί η Ψωροκώσταινα επειδή το πολιτικό της προσωπικό είναι ανίκανο. Τα κόμματα δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δεν είναι σε θέση να βάλουν μια διαχωριστική γραμμή από τις αντιθέσεις τους και να χαράξουν μια εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση.

Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν σε όλα, δεν είναι απαραίτητο να συγκυβερνήσουν. Είναι όμως επιτακτική ανάγκη να βάλουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το προσωπικό. Όμως και πάλι μ’ αυτά που βλέπουμε δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας μιας χώρας που είναι δομημένη έτσι ώστε να εξυπηρετεί κομματικούς στρατούς, να διογκώνει το δημόσιο και την κομματική πελατεία, να χαϊδεύει τα αυτιά των οπαδών – ψηφοφόρων, να μην είναι ικανή να βρει ανθρώπους που θα μπουν μπροστά αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος...

Τα κοινοποιούν, αλλά δεν τα διαβάζουν…

Οι τρεις στους τέσσερις «φίλους» που θα κοινοποιήσουν αυτή την ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια, δεν θα μπουν καν στον κόπο να την διαβάσουν! Αυτό μας λέει η επιστήμη.

Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από μερικές ημέρες, εξέτασε περισσότερα από 59.000 άρθρα των BBC, Huffington Post, New York Times, Fox News, και  CNN που κοινοποιήθηκαν στο  Twitter. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το 59% από αυτά τα λινκς δεν είχαν καν δεχτεί κλικ, κάτι που σημαίνει ότι ο περισσότερος κόσμος τα κοινοποιεί δεξιά κι αριστερά χωρίς όμως να τα διαβάζει…

Η επιστροφή των μπουτούδων!

Όταν κάποτε με το καλό ξεκουμπιστεί από το Μαξίμου η συμμορία των ανισόρροπων που το κατέλαβε με τις επευφημίες του σοφού λαού τον Ιανουάριο του 2015, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν πολλή δουλειά.

 

Κερδάμε!

Ένα από τα βασικότερα ζητήματα που θα πρέπει να ερευνηθούν, με την βοήθεια κοινωνιολόγων και ψυχολόγων, είναι το πώς ένας καλομαθημένος λαός, που στις τελευταίες δεκαετίες κιότεψε κυριολεκτικά, με τα Τσίβας του, τις Καγιέν του, τις διακοπές στο Μπαλί, και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τον τόπο τα τελευταία χρόνια προ της κρίσης, πως λοιπόν αυτός ο λαός αποφάσισε έτσι στα ξαφνικά να ψηφίσει κομΟνισμό!

Η κυβέρνηση που κατασκευάζει εχθρούς…

Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με ευφυολογήματα και κατάρες. Ούτε οι αναγγελλόμενες και διαρκώς μεταφερόμενες στο μέλλον υποσχέσεις περί ανάπτυξης, ευημερίας, ευτυχίας, σοφίας, πίστης και αγάπης, ούτε τα διαρκώς αναθεωρούμενα σχέδια διαφόρων παρεμβάσεων αποτελούν κυβερνητική πράξη.

Αντίστοιχα η ατυχής (τουλάχιστον) κριτική με εκφράσεις και μέσα για όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική ικανότητα και προέτρεψαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί (αν βασιστούμε σε μια πρόσφατη έρευνα, το 80% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει διέξοδο) φανερώνει το ίδιο. Ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής. Ανυπαρξία; Και όμως η κυβέρνηση βαδίζει στην πεπατημένη. Συμβάσεις και διορισμοί με υποσχετική (π.χ. η τροπολογία που αποσύρθηκε για τα hot spot), ικανοποίηση των προσδοκιών του μέσου ψηφοφόρου της. Να τρουπώσει…

Brain Damage...

Pink Floyd

Ένας απέραντος εγωισμός πάνω από την πόλη…

Οι μέρες περνάνε, το καλοκαίρι μοιάζει με παυσίπονο στα μυαλά των περισσότερων μετά τα κακά οικονομικά μέτρα που έρχονται μπροστά μας, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως πετυχαίνει στόχους, η αντιπολίτευση προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως μπορεί να βάλει καινούριους και η ζωή συνεχίζεται. Με φωνές, με εντάσεις, με μια βαριά καθημερινότητα που δε φτάνει ούτε η ζέστη ούτε η αλμύρα της θάλασσας για να την ελαφρύνει.

Στο λιμάνι του Πειραιά έρχονται τα κρουαζιερόπλοια, μα δε βρίσκουν λιμάνι, οι επισκέπτες θέλουν να πάνε στα μνημεία, μα δε βρίσκουν μνημεία ανοιχτά. Tο μετρό λειτουργεί με βάση τον όποιο απεργιακό ωροσκόπο του, οι μετανάστες περιφέρονται εντός και εκτός λεκανοπεδίου ως ατραξιόν. H τουριστική περίοδος της χώρας έχει ξεκινήσει και για πρώτη φορά μετά από χρόνια δε φοβάμαι την τσαπατσουλιά ή το δε βαριέσαι, όλα θα γίνουν. Πρώτη φορά με τρομάζει το τόσο έντονα μαζικό και απόλυτο «Δε με νοιάζει»...

Πόσο λεβέντης είναι ο Παύλος Πολάκης;

Λίγες ώρες προτού ο Παύλος Πολάκης ισχυριστεί ότι υπάρχει και νέο παραδικαστικό κύκλωμα, η ολομέλεια της Βουλής ψήφισε την άρση της ασυλίας του προκειμένου να δικαστεί για πολεοδομική παράβαση. Η παράβαση δεν αφορούσε την εμφύτευση ζώντων ανθρώπων… τρία μέτρα κάτω από τη γη, αλλά κάποιο δημοτικό έργο την εποχή που ο Πολάκης ήταν δήμαρχος.

Ομορφάντρας!

Στην πατρίδα μας συνηθίζονται αυτά. Συχνά ο δημοτικός άρχοντας θέτει το τοπικό συμφέρον υπεράνω της νομιμότητας. Η κοινή παρανομία προάγεται σε κοινωνικό ακτιβισμό, σε άδολη εκδήλωση λεβεντιάς. Δεν τα έχει κάνει και ο Απόστολος ο Γκλέτσος; Τα έχει κάνει και τα παραδέχεται. Ο Γκλέτσος βέβαια έχει συντηρήσει την υστεροφημία του με την ιστορική δήλωση για το ψάρι που ψήνεται και από τις δύο πλευρές. Ο Παύλος Πολάκης δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλωστε και το ψάρι θα το τρώει ωμό...

Η Δεξιά της Αριστεράς…

Ο χαρακτηρισμός δεξιά αριστερά χρονολογείται από την εποχή της γαλλικής επανάστασης και αφορούσε τις θέσεις που καταλάμβαναν οι πολιτικές ομάδες στο χώρο των συνελεύσεων. ´Εκτοτε αυτές οι λέξεις απέκτησαν εννοιολογικό περιεχόμενο και ταυτίστηκαν με τα αντίστοιχα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα.

Στη χώρα μας οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, κυβερνώσες ή μη, γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά της μαζοποιημένης κοινωνίας, επιρρεπούς στις απλουστεύσεις, πρόσθεσαν στο οπλοστάσιό τους τις λέξεις αυτές και τις χρησιμοποίησαν όχι τόσο για να υπενθυμίζουν τη συνεπή προσήλωσή τους στις ιδέες και θέσεις του πολιτικού ρεύματος που υπηρετούν αλλά κυρίως για να θέτουν τη διαχωριστική γραμμή με τους κομματικούς αντιπάλους...

Κενής λογικής, το ευαγγέλιο…

Στην Αμερική, η αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν ότι τα όπλα και η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους, χωρίς περιορισμούς και ελέγχους κατοχής, είναι ο λόγος πίσω από την τρομοκρατική επίθεση -την αποκαλούν μαζική δολοφονία- και από την άλλη με τους ισλαμοφοβικούς, οι οποίοι διατείνονται ότι το μίσος κατά του δυτικού τρόπου ζωής και η ομοφοβία των ισλαμιστών είναι η αιτία.

Μάλιστα. Δηλαδή, η αιτία δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζι σε συνδυασμό; Η μαζική και προς κάθε ανυποψίαστο στόχο δολοφονία στο Ορλάντο -που είναι και ο ορισμός της τρομοκρατίας εξάλλου- είναι μία από τις 30.000 αντίστοιχες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την οπλοκατοχή στο εδώλιο...