Μια «εργασιακή» υπόθεση που άφησε ιστορία…

Ένα επίκαιρο άρθρο του 2009, με αφορμή την αυριανή 48ωρη απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας.

Κλείνουν αυτό το μήνα 28 χρόνια από τον Αύγουστο του 1981, όταν σημειώθηκε στις ΗΠΑ ένα  «εργασιακό» γεγονός που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του για πολλά χρόνια, και σηματοδότησε την «ανάλγητη» πλευρά των περιβόητων reaganomics. Ήταν η εποχή που τόσο ο νεοεκλεγμένος  «σερίφης»  Ronald Reagan στις ΗΠΑ, όσο και η «σιδερένια κυρία» Margaret Thatcher στη Βρετανία, ξεκινούσαν την εφαρμογή των συντηρητικών φιλελεύθερων πολιτικών τους, που υποτίθεται πως θα βελτίωναν ταις αντίστοιχες οικονομίες των χωρών τους.

 

Ο Αύγουστος  του `81 λοιπόν, ξεκίνησε με τη προκήρυξη παναμερικανικής απεργίας εκ μέρους της  πανίσχυρης Ένωσης  των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, που απειλούσε να παγώσει όλες τις πτήσεις επάνω από την Αμερική. Οι λόγοι της προκήρυξης της απεργίας, ήταν κυρίως  αιτήματα αύξησης μισθών, συνταξιοδοτικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας. Οι ελεγκτές τόνιζαν την «σπουδαιότητα» του επαγγέλματός τους και το αυξημένο στρες που αναγκαστικά υφίστανται, προκειμένου να κερδίσουν από $10.000 έως $20.000 περισσότερα ετησίως (1981!).

Τότε να δω, τι θα πεις!

Όταν πήραν την εξουσία και επί ένα εξάμηνο κατέστρεφαν την οικονομία και μας έκαναν όλους φτωχότερους με κάθε ώρα που περνούσε, είπες: "Δεν πειράζει. Τα παιδιά διαπραγματεύονται. Κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν, αισθάνομαι περήφανος και έχω αξιοπρέπεια, πια". Και δεν σ’ ένοιαξε που η χώρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και τραβούσε για τον γκρεμό...

Όταν "εκπαραθύρωναν" τις διοικήσεις των ανεξάρτητες αρχών με φωτογραφικές διατάξεις και αντίθετα με το Σύνταγμα και κάθε νόμο, είπες: "Σιγά, μωρέ! Σαν τι κάνουν δηλαδή, οι Ανεξάρτητες αρχές; Μόνο να παίρνουν τις μισθάρες ξέρουν". Και δεν σ’ ένοιαξε που, χωρίς αυτές, η Δημοκρατία είναι λειψή...

Την βραδιά που έβλεπα τα γίδια να περνούν…

Έζησα να το δω και αυτό. Το Μέγαρο Μαξίμου, η έδρα της Πρώτης Φορά Αριστεράς Κυβέρνησης, απελευθερώθηκε για μια βραδιά από την βαριά οχύρωσή του, που το έκανε να μοιάζει πιο φρουρούμενο και πιο αποκλεισμένο ακόμη κι από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Βαγδάτη, και δέχθηκε το κοινό για μια χαλαρή βραδιά τυριού και αχλαδιού.

Ποιο κοινό; Όχι τους συνταξιούχους, για τους οποίους η πρόσβαση αποκλείεται διά ροπάλου (και χημικών), ούτε τους διάφορους μελανιασμένους κοψοχέρηδες διαδηλωτές που ψήφισαν Αλέξη για να καταργηθούν οι φόροι, τα διόδια, και για να ανακαλυφθεί επιτέλους το φάρμακο για τον καρκίνο…

Καρανίκας vs Downtown και τι πραγματικά μας ενοχλεί…

Δε νομίζω ότι ένοχλεί κανέναν πραγματικά το ότι ο Νίκος Καρανίκας θαυμάζει την Ελένη Μενεγάκη. Κι εγώ τη θαυμάζω.

Όμως φράσεις όπως «η Ελένη ασχολείται με τους φτωχούς κι εμείς έχουμε ένα κάρο προγράμματα που είναι για τους φτωχούς» (αλήθεια, τι είναι οι φτωχοί και ασχολείται μαζί τους η κυρία Μενεγάκη, χόμπι;), σε φτωχά ελληνικά, με λάθος λεξιλόγιο και τουλάχιστον απαξιωτικό ύφος, διατυπώσεις έτσι κι αλλιώς προβληματικές, παίρνουν άλλη διάσταση όταν τις ξεστομίζει ένας σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού…

Κάποιος που πληρώνεται από τον ελληνικό λαό για να βοηθήσει να βγούμε από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα.

Opium...

Dead Can Dance

Ζωντανοί νεκροί στο μπαρ του Μαξίμου…

Οι διαρροές από το Μαξίμου ήταν σαφείς. Το «πάρτι» του Τσίπρα στους βουλευτές είχε μεγάλο κέφι. Γέλια, ποτά, τσουγκρίσματα, τραγούδια και ευχές δια μακροημέρευση.

Ο Κώστας Ζουράρις στο πιάνο να παίζει όμορφα τραγούδια, η Κουντουρά να τραγουδά το «άσε με να φύγω, σε παρακαλώ», ενώ τα αντάρτικα τραγούδια είχαν την τιμητική τους. Οι κυρίες έβαλαν τα καλά τους, πολλοί έβαλαν και γραβάτες και στην πολύωρη αυτή αριστερή σύναξη όλοι ήταν ευχαριστημένοι...

Μητρώο στελεχών και δελτίο καιρού…

Τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε στο πολιτιστικό ίδρυμα «Ελληνικός Κόσμος» το μητρώο στελεχών. Ας πούμε κάτι σαν ΑΣΕΠ που θα επιτρέψει την αξιολόγηση όσων θα δραστηριοποιηθούν στο κόμμα είτε ως πολιτευτές είτε ως στελέχη σε διάφορους τομείς.

Είναι ο καλύτερος τρόπος ανανέωσης επί τα βελτίω του ανθρώπινου δυναμικού; Θα δείξει. Πάντως είναι ένας τρόπος, κυρίως όμως είναι μια παραδοχή, εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πως ένα από τα προβλήματα, αν όχι το μείζον, της πολιτικής ζωής της χώρας είναι η ποιότητα των ανθρώπων της. Μιλάμε για πολιτικές και ιδεολογίες ξεχνώντας πως αυτές τις υλοποιούν πρόσωπα, με τον δικό τους χαρακτήρα και τις δικές τους ικανότητες. Κι όταν οι χαρακτήρες και οι ικανότητες είναι ελλειμματικοί, τότε οι ιδεολογίες και οι πολιτικές λειτουργούν ως προσχήματα ή σανίδες σωτηρίας για την επιβίωση.

Ο Καρανίκας δουλεύει full time; Ο Καρανίκας;

Ο άνθρωπος που γνωρίσαμε σαν συνώνυμο της κομματικής αναξιοκρατίας δεν υπάρχει πια. Οι χαβαλέδικες ημίγυμνες μεθυσμένες φωτογραφίες στα camping και τα μπαρ με τις αστείες γκριμάτσες αντικαταστάθηκαν από αυστηρές πόζες με ημι-χιπστερικά ημι-executive ρούχα.

 

Μέσα σε μισό χρόνο το σύμβολο της μποέμικης Αριστεράς του τσίπουρου, ο άνθρωπος που κήρυττε ότι «η καριέρα είναι χολέρα» μετατράπηκε σε εργασιομανή που δηλώνει ότι δεν προλαβαίνει καν να παρακολουθήσει την αγαπημένη του Ελένη γιατί – ναι, το λέει επί λέξει – «δουλεύει full time»!

Θα μας αποτρελάνετε;

Οι κυβερνώντες και οι συριζαίοι γενικότεροι έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η συνεχής επιχείρησή τους να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, όσα έλεγαν, όσα λένε κι όσα κάνουν. Επιχειρηματολογούν με απίστευτο θράσος λες κι όλοι οι υπόλοιποι έχουμε μνήμες χρυσόψαρων.

 

Κερδάμε!

Ακούστε: Βγαίνουν τώρα διάφοροι στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα και λένε ανερυθρίαστα ότι ο Τσίπρας ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ, ότι θα σκίσει το μνημόνιο με ένα νόμο!

Miss World...

Flunk