Release Me...

Clifton Chenier

Ο αργός- πολιτικός- θάνατος του Αλέξη Τσίπρα…

Πρώτα η ελαφριά πλευρά των εξελίξεων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε συνοφρυωμένος έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας  -τον οποίο δεν ψήφισε παρότι προέρχεται από το κόμμα του που τον ψήφισε, γιατί όπως εξήγησε τότε δεν τον εκτιμά ως πολιτικό- για να του πε -κατά τις πληροφορίες ότι «η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή» και εν πάση περιπτώσει πρέπει να γίνουν εκλογές.  Θέατρο του παραλόγου: ο Πρόεδρος δεν έχει αρμοδιότητα επί του θέματος. Τον  Πρωθυπουργό έπρεπε να επισκεφτεί.

Αλλά  για να πάμε στα σοβαρά, είτε παίρνει στα σοβαρά κανείς τις πρωτοβουλίες του Κυριάκου είτε όχι, δεν χρειάζεται ο αρχηγός της  αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητάει να «τελειώνει» η παραμονή του Πρωθυπουργού στην εξουσία. Τελειώνει μόνος του.  Ο αργός- πολιτικός-θάνατος του Αλέξης Τσίπρα είναι ολοφάνερος –και προβάλλεται καθημερινή σε ζωντανή μετάδοση.

Πώς τα κατάφερε ένας Πρωθυπουργός που ως το περασμένο καλοκαίρι είχε την ολόθερμη στήριξη των κοινοτικών εταίρων της χώρας, και της υπερατλαντικής δύναμης, αλλά και των Ρώσων να περιπέσει στην τρικυμία που ταρακουνάει το κυβερνητικό σκάφος αυτή την περίοδο;

Μέχρι ο εξευτελισμός να γίνει τέλειος;

Μια κανονική κυβέρνηση δεν θα πάθαινε το κάζο που έπαθε η σημερινή με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Θα φώναζε έναν-δυο έγκριτους νομικούς, οι οποίοι θα της έλεγαν από την αρχή ότι αυτό που πάει να κάνει δεν θα περνούσε. Η παρέα του Νίκου Παππά προτίμησε τους σκιτζήδες και τους τσαμπουκάδες.

Ενας κανονικός υπουργός θα υπέβαλε αμέσως την παραίτησή του, αν είχε υποστεί τον εξευτελισμό που υπέστη ο κ. Παππάς. Αυτός προτίμησε να σφυρίζει αδιάφορα και να αναζητεί φτηνά κόλπα, για να επιβεβαιώσει την εξουσιομανία του.

Το πουλόβερ που ξηλώνεται…

Η παρούσα στήλη το είχε επισημάνει από τον περασμένο Μάιο. Και δεν ήταν βεβαίως η μόνη. Κάθε πολίτης που παρακολουθεί πιστά την επικαιρότητα, που διαθέτει βιωμένη ή αντλημένη από τα ιστορικά βιβλία εμπειρία, κυρίως δε κοινό νου -πόσο πολύτιμο αγαθό ο κοινός νους!- αντιλαμβανόταν τη δεινή θέση στην οποία είχαν, ήδη από τότε, περιέλθει οι Συριζανέλ. 

Ή θα έπρεπε να εφαρμόσουν πιστά το τρίτο, το δικό τους, μνημόνιο. Να σκύψουν το κεφάλι, να κλείσουν την αξιολόγηση και να δουν τη δημοτικότητά τους να κατρακυλά στα τάρταρα. Τις κοινωνικές ομάδες, που φανατικά τούς στήριζαν από το 2012, να τους βλαστημάνε και να τους καταριούνται. Τον εφιάλτη μιας ταπεινωτικής ήττας, οψέποτε στηθούν οι κάλπες, να φαντάζει αναπόδραστος. 

Ή θα έπρεπε να αποχωρήσουν "ηρωικά" από το Μαξίμου. Να προκαλέσουν εκλογές και να πασσάρουν την καυτή πατάτα του τρίτου μνημονίου στους επόμενους. Να λάβουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό -η αιμορραγία τους σε ψήφους δεν είχε γίνει ακόμα ακατάσχετη- και να επιστρέψουν στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Και εκεί να ξαναβρούν τους πρότερους "μαχητικούς", "αδέκαστους", "κινηματικούς" εαυτούς τους...

Ο Βύρωνας κι η ανίατη περίπτωση του Αλέξη και των συντρόφων του…

«Τελειώνουμε, ξεμπερδεύουμε με το παλιό», φώναζε ο Τσίπρας από τα προεκλογικά μπαλκόνια. Κι αίφνης μας προέκυψαν οι Πάνος Καμμένος, Προκόπης Παυλόπουλος και εδώ και λίγες ώρες κι ο Βύρων Πολύδωρας!!!

Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, ξεθάβοντας… το απόλυτο παλιό!

Θέατρο του παραλόγου.  Όπως σε όλα.

Και τι παλιό; Μουχλιασμένο, ταυτισμένο με το πελατειακό κράτος, με την απόλυτη παρακμή. ΣΥΡΙΖΑ με παλαιοπασόκους καιροσκόπους και καρεκλοκέναυρους. ΣΥΡΙΖΑ με παλαιοδεξιούς, Δεξιούς κρατιστές, γραφικούς υπέρμαχους του πελατειακού κράτους, πολέμιους των μεταρρυθμίσεων, οπαδούς της στασιμότητας. Το πάρτι των βρικολάκων, ο Αλέξης κι ο ΣΥΡΙΖΑ...

December...

The Waterboys

Η τεράστια σημασία της επιλογής Πολύδωρα, εν τω δημοσίω βίω!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γνώριζε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε να λέει όχι, σε κάθε απόπειρα επανόδου στην εποχή των βρυκολάκων. Το απέδειξε άλλωστε εμπράκτως, όταν αρνήθηκε να ψηφίσει για ΠτΔ τον Π. Παυλόπουλο. Άρα, παρ’ ότι η κυβέρνηση έχει πρόβλημα με τα αυτονόητα, γνώριζε ότι θα απορριπτόταν χωρίς συζήτηση και ο Β. Πολύδωρας που πρότεινε για πρόεδρο του ΕΣΡ. Και αυτό διότι ο τελευταίος διαθέτει, σε ακραίο μάλιστα βαθμό, όλα τα «προσόντα», που τον αναδεικνύουν σε κορυφαίο του χορού των βρυκολάκων.

Και ενδεικτικά: Τα «προσόντα» της φαυλότητας και του νεποτισμού. Διότι αυτό συντρέχει όταν, η μοναδική σοβαρή σου πράξη, στις λίγες ώρες που υπήρξες Πρόεδρος της Βουλής, ήταν να διορίσεις την κόρη σου! Γι’ αυτό, στα παραπάνω «προσόντα», προσθέτουμε ανεπιφύλακτα και το «προσόν» του κυνισμού.

Το «προσόν» του φιλοχρυσαυγίτη. Το απέδειξε, όταν πρότεινε  τη συνεργασία της ΝΔ με τη ΧΑ. Και επειδή, η μοναδική τότε «πολιτική» δραστηριότητα  της ΧΑ ήταν η εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου, με τις κακοποιήσεις, τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες κάθε δυστυχισμένου, δεν μας εξήγησε ο κ. Πολύδωρας, μία λεπτομέρεια: Ποιας μορφής εγκληματική δράση πρότεινε για «συνεργασία»; Μήπως την ένταξη στα τάγματα εφόδου; – Αναμένουμε να μας την εξηγήσει έστω σήμερα, ως εκλεκτός πλέον του ΣΥΡΙΖΑ...

Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;

Μέσα στην ηλιθιότητα που τους χαρακτηρίζει,  αποδεικνύεται και η επικινδυνότητά τους, την οποία ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς είτε από βλακεία είτε από πανικό. Αναφέρομαι στην προσπάθεια του Νίκου Παππά να δικαιολογήσει την αποκάλυψη για την μυστική επίσκεψή του στη μακρινή Βενεζουέλα, παρέα με τον περίφημο Αρτεμίου. Μια επίσκεψη, που όπως λέει έγινε «για να εξεταστεί το ενδεχόμενο αγοράς προϊόντων από τα κρατικά σούπερ μάρκετ»! της χώρας φάρου του παγκόσμιου σοσιαλισμού (προσθέτω εγώ ο ποταπός)!

Και που έγκειται η επικινδυνότητα; Στο ότι το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε το 2013, 16 μήνες πριν ο Σύριζα αναλάβει την εξουσία! Επί κυβέρνησης Σαμαρά δηλαδή, τότε που δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας για την επάρκεια τροφίμων και άλλων βασικών αναγκών στην Ελλάδα, αφού μάλιστα, εκτός των άλλων,  είχαμε προχωρήσει και σε πρωτογενές πλεόνασμα…

Κάτω τα χέρια από τον στρατηγό Άνεμο…

«Εγώ είμαι Σαμουράι» βροντοφώναξε ο εθνοπρεπής Βύρωνας μόλις έμαθε την ύπουλη απόρριψη της υποψηφιότητάς του από πλευράς ΝΔ. Και συνέχισε με ένα εμπνευσμένο παραλήρημα εναντίον (ποιου άλλου;) του προδότη Σαμαρά, που προφανώς δεν αναγνώρισε την αξία του και τον διέγραψε με συνοπτικές διαδικασίες από το κόμμα στο οποίο πρόσφερε τα πάντα. Γιατί; Διότι ήθελε, μεταξύ άλλων καινοτόμων μεταρρυθμίσεων, το άνοιγμα προς την Χρυσή Αυγή.  

Τον αποκάλεσε μάλιστα και «σατράπη»… σε αντίθεση με τον Αλέξη, τον οποίο (όπως και ο έτερος Νέστωρ της πολιτικής μας, ο Λεβέντης) θαυμάζει για την πολιτική του ωριμότητα!!!!! Συνέκρινε δε την άνανδρη πολιτική  δίωξη που υφίσταται με εκείνη του Αριστείδη του δίκαιου, μόνο που όπως είπε, «εγώ δεν πάω εξορία»! αφήνοντας να εννοηθεί ότι  όσο και να τον πολεμούν οι νενέκοι, αυτός θα συνεχίσει να παλεύει για το καλό του τόπου από οποιοδήποτε μετερίζι…

Οπαδοί του χάους…

Το έχουμε πει πολλές φορές. Το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας οδηγεί στην καταστροφή. Όχι μόνο δεν έχει συναίσθηση των ιστορικών στιγμών αλλά κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να σιχαθεί ο κόσμος τα κόμματα και για να στραφεί σε ακραίες καταστάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ο καλύτερος χορηγός της Χρυσής Αυγής και των κομμάτων της δραχμής. Με τα καμώματά του οδηγεί τους πολίτες σε μια διαρκή απαξίωση της πολιτικής. Οι επιλογές του κατά καιρούς δείχνουν ότι η Αριστερά στην Ελλάδα λειτουργεί προδοτικά. Ήρθε για να αποτελειώσει τη Δημοκρατία. Ρεζιλεύει κάθε θεσμό, λειτουργεί βρόμικα, παίζει παιχνίδια με το πολίτευμα και το χειρότερο; Βάζει φωτιά στην ίδια τη χώρα καθώς επιλέγει να εγκαταλείψει την προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας και να διχάσει τον κόσμο για τα ήσσονος σημασίας θέματα...