Song to the Siren...

This Mortal Coil

Το «τέλος» του Αλέξη Τσίπρα…

Ένας άνθρωπος που ανέβηκε στην εξουσία με ψέμματα, ένας λαός που τον πίστεψε και μια πραγματικότητα που απέχει μίλια από αυτό που περίμενε, αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό με ελάχιστο προσδόκιμο ζωής, μια συνταγή αποτυχίας.

Απ’ όσο μπορούμε πλέον να δούμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις ψύχραιμα και με
καθαρή ματιά, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το τέλος αυτής της ιστορίας που
στολίστηκε με ροδοπέταλα φτάνει στο τέλος της από μέρα σε μέρα, από βδομάδα σε εβδομάδα. Ο λόγος είναι άλλωστε απλός: “Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο” κατά τη γνωστή ρήση και στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τον άνθρωπο που κορόιδεψε πολλούς. Το “λίγο” της Ιστορίας φαίνεται να είναι κοντά στα 2 χρόνια, πολύτιμη περίοδος που θα μπορούσε να αλλάξει κυριολεκτικά το μέλλον της Ελλάδας αν δεν είχαμε μπει σε αυτήν περιπέτεια λαϊκισμού, αλαζονείας, τσάμπα μαγκιάς και χιλίων άλλων κοσμητικών επιθέτων.

Ο Γ’Π.Π. θα ξεκινήσει από την Βαλτική…

Πριν από τέσσερα χρόνια είχα προβλέψει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ιδού η επόμενη πρόβλεψή μου, που για πολλούς είναι ήδη εμφανής. Η Βαλτική θα είναι η επόμενη μεγάλη δοκιμασία για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Θα έχει την μορφή μιας εισβολής.

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έχει έναν ξεκάθαρο σκοπό και μια μεγάλη στρατηγική. Πολλοί ρεαλιστές αναλυτές όμως δεν την αντιλαμβάνονται. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα κίνητρά του είναι λογικά, και κυρίως αμυντικά. Η επέκταση του ΝΑΤΟ θεωρείται απειλητική, και άρα η Ρωσία αντιδρά. Η Δύση επέκτεινε την σφαίρα επιρροής της σε βάρος της Μόσχας, και γι αυτό η Ρωσία περνάει σε αντίποινα. Γι αυτό η κρίση στην Ουκρανία οφείλεται στη Δύση, όπως λέει ο John Mearsheimer.

Άστεγοι και επαρχία: Μερικές αντιδημοφιλείς σκέψεις…

Πριν λίγο καιρό είχα μια μαγική στιγμή. Σε παρέα που γνώριζα για πρώτη φορά ξεκίνησε θέμα συζήτησης το οποίο με ενοχλούσε καιρό και το είχα κάνει και αρκετή πρόβα στο ντους, μαζί με άλλες  ένα εκατομμύριο φανταστικές συζητήσεις στις οποίες πάντα βγαίνω νικητής χάρη στις κοφτερές ατάκες, τα ατσάλινα φακτζ, και την εν γένει σκηνική μου παρουσία.

«Να αγοράζετε το περιοδικό Σχεδία γιατί τα μισά λεφτά πάνε κατευθείαν στους άστεγους που το πουλάνε» είπε η νέα φίλη και εγώ πήρα την πάσα και αμολήθηκα στον αιφνιδιασμό σα να μην υπάρχει αύριο, θέτοντάς της την ειλικρινή μου απορία: Γιατί οι άστεγοι υπάρχουν μόνο στις μεγάλες πόλεις;

Και εξηγούμαι…

Οι φοιτητές δεν θέλουν πια να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι!

Η καριέρα δημοσίου υπαλλήλου δεν έλκει πια τους νέους, όπως αποτυπώνεται σε έρευνα μεταξύ 649 φοιτητών, από 11 διαφορετικά πανεπιστήμια της Ελλάδας, που παρουσιάζει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ποσοστό 6,8% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών «βλέπει» στον Δημόσιο Τομέα προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν το ποσοστό σε αντίστοιχη έρευνα το 2013 ήταν στο 7,6%, το 2011 στο 10,1% και το 2008 στο 20,8 %.

Sprout & the Bean...

Joanna Newsom

Ο Περικλής κωμωδιογράφος…

Regina rosas amat. Το προτείνω ως εναλλακτική λύση στο pacta sunt servanda το οποίο πετάει ο πρωθυπουργός σε πρώτη ευκαιρία – το οποίο το προφέρει shunt shervanda επί το ευγενέστερον. Μη μας περάσουν και για επαρχιώτες. Υποθέτω θα έχει βαρεθεί κι αυτός να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια.

Θα μου πείτε το regina που amat τας rosas είναι άσχετο, και θα σας πω ότι δεν είναι το μόνο άσχετο στην πρωθυπουργική ρητορική. Ως πιο σχετικό υπάρχει και το dum spiro spero, όπως και το Carthago delenda est, όμως αυτό το τελευταίο ενέχει κινδύνους παρεξηγήσεων και άλλων επεισοδίων, οπότε καλύτερα να αποφευχθεί. Πάντως, αν τα βάλει όλ’ αυτά στη σειρά και τα επαναλαμβάνει στις διαπραγματεύσεις κάθε φορά που παίρνει τον λόγο, θα τους αναγκάσει να του δώσουν ό,τι ζητάει προκειμένου να γλιτώσουν…

Ο Τσίπρας, το τούνελ και η ανηφόρα…

Δεν πήγε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Προτίμησε (εκ του ασφαλούς) να τιμήσει την 43η επέτειο με μια ειδική συνεδρίαση στη Βουλή, από την οποία απουσίαζαν όλοι οι βουλευτές της ΝΔ (πλην τεσσάρων που έτυχε να είναι εκεί).

Η εικόνα στη Βουλή κάθε άλλο παρά τιμή στην επέτειο θύμιζε. Οι συριζαίοι υπουργοί κατέφθασαν με τις υπουργικές λιμουζίνες τους, πάρκαραν στο προαύλιο του Κοινοβουλίου, πήγαν εν συνεχεία στο καφενείο για την καθιερωμένη κουβεντούλα με φραπεδάκι και τσιγάρο με τους συντρόφους τους, και η νέα υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου βρήκε την ευκαιρία να γνωρίσει  στο καφενείο τους συριζαίους βουλευτές και να τη γνωρίσουν και αυτοί…

Οι Ευρωπαίοι, αντί να φοβούνται, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουν τον Τραμπ…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποδέχτηκε την νίκη του Τράμπ με ένα γερό σφίξιμο των δοντιών, και με μια (όπως πάντα) χαοτική έκτακτη σύνοδο στις Βρυξέλλες. Ευρωπαίοι… ηρεμείστε.

Όχι ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούν. Ο νέος πρόεδρος της Αμερικής έχει κάποιες ισχυρές αντιεμπορικές πεποιθήσεις, κάτι που μπορεί να βλάψει πολιτικά και οικονομικά αμφότερες τις πλευρές του Ατλαντικού. Για παράδειγμα, οι πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ στα πλαίσια της συμφωνίας Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) μπορεί τώρα να καταρρεύσουν...

Ο λησμονημένος πρωταγωνιστής…

Τούτες τις μέρες του Νοέμβρη στη φορτισμένη μνήμη επανέρχονται γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν τα νεανικά μας χρόνια. Από καιρό ήθελα να γράψω για έναν σπουδαίο φοιτητή που πρωτοστάτησε στον χώρο της Ιατρικής Αθηνών, στο δύσκολο διάστημα 1972–1974, όχι στην εύκολη μεταπολιτευτική περίοδο ή στη μεταμοντέρνα εποχή των «αγωνιστικών φοιτητικών χάπενινγκ» που βλέπουμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Ανδρέας Παπασταυρίδης υπήρξε ίσως ο κορυφαίος πρωταγωνιστής των κινητοποιήσεων και γεγονότων της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (ΙΣΑ) την περίοδο 1972–1974. Όχι πως δεν υπήρξαν αρκετοί άλλοι που μπήκανε μπροστά και πρόσφεραν πολλά, όμως αυτός επηρέασε καθοριστικά την πλειονότητα των φοιτητών που συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις / κινητοποιήσεις, όχι μόνο λόγω αγωνιστικού ήθους, αλλά και διότι ήταν σπουδαίος φοιτητής...