In a Manner of Speaking...

Tuxedo Moon

Σας έλειψε ο Σαμαράς;

Δυο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ. Δυο χρόνια πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά. Έξι μήνες μη ρεαλιστικής διαπραγμάτευσης με ύφος για εσωτερική κατανάλωση και θεωρητικές ιδεοληψίες για εξωτερική γελοιοποίηση. Ένα δημοψήφισμα αυτοαναίρεσης, ταυτόχρονης άρνησης και κατάφασης σε ένα πολλαπλώς χειρότερο μνημόνιο που ξέσκισε με ένα άρθρο κι έναν νόμο όλες τις υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές από τον ΦΠΑ και τους φορολογικούς συντελεστές μέχρι το Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων των… 99 ετών και τις νέες εισοδηματικές περικοπές.

Λίγες λέξεις που αρκούν για να περιγράψουν το οικονομικό… μεγαλείο της κυβέρνησης… κοινωνικής σωτηρίας. Που ξεχάστηκε αυτός ο αυτοπροσδιορισμός; Η.. σωτηρία της επαναφοράς της ύφεσης, της αύξησης της ανεργίας, του ατέρμονου αποκλεισμού μας από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, της διεθνούς αναξιοπιστίας...

Η ζωή με μπλοκάκι…

Κάθε μέρα σηκώνομαι στις 06.00 το πρωί, πλένομαι, ντύνομαι και φεύγω για δουλειά. Βρέχει χιονίσει. Άδεια δεν μου δίνουν, είμαι με μπλοκάκι. (και αν  μου δώσουν πρέπει να πάω να συμπληρώσω τις ημέρες αδείας).

Στις 07.00 είμαι στο πόστο μου. Να κάνω τη δουλειά μου όπως έμαθα (έχω πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό). Είμαι άρρωστος και δεν δικαιούμαι αναρρωτική. Είμαι με μπλοκάκι…

Περί Τραμπ…

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σπούδαζα στην Βόρεια Αμερική. Και ως εκ τούτου είχα την ευκαιρία, εκτός από τα πολιτικά, να παρακολουθώ και τα λαϊφσταλίστικα της εποχής, που εκεί ήταν ήδη πολλά, με άπειρα κανάλια να ασχολούνται με τους τότε μαϊντανούς, άσχετα αν στη χώρα μας είχαμε μόνο το ΕΙΡΤ και την ΥΕΝΕΔ, μαζί με το …Φαντάζιο.

Από τότε λοιπόν, θυμάμαι πολύ καλά πως ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ήταν γνωστός. Πολύ γνωστός.  Όχι ως πολιτικός, ούτε ως κάποια σημαντική προσωπικότητα. Ήταν όμως μεγάλο σελέμπριτι. Και όπως έχω ξαναπεί, σελέμπριτι είναι αυτός που είναι διάσημος επειδή απλά είναι διάσημος. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο...

Είστε βέβαιοι για το χαρμάνι;

Εδώ και μέρες, χτίζω μια ιστορία που διαδραματίστηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μετά τις εκλογές του 1920 και αναφέρεται στον Θεοτόκη ,στον Γούναρη και στους συνεργάτες τους που πέρασαν κοντά δυό χρόνια ζητώντας και ύστερα επαιτώντας βοήθεια από τους «συμμάχους»  ενώ άλλαζαν δραματικά οι συνθήκες του στρατού που βυθίζονταν στην κοιλιά της Μικρασίας.

Η ομοιότητα με ανάλογες προσπάθειες σήμερα, να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό κλίμα  μεταξύ ελπίδων, προθεσμιών, παραβάσεων και παραβιάσεων, πολιτικής ψαραγοράς και κομματικών υπολογισμών, χωρίς να είναι δουλική, μοιάζει να έχει αρκετές κοινές ορίζουσες… 

Αριστη εκπροσώπηση…

Η πρόβλεψη είναι δύσκολη υπόθεση και, ιδίως, όταν αφορά το μέλλον, όπως έχει πει ο σοφότερος παίκτης του μπέιζμπολ, ο Γιόγκι Μπέρα – και όπως δεν κουράζομαι εγώ να επαναλαμβάνω και παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την παραξενιά. Η Ιστορία βρίθει προβλέψεων που έγιναν από ανθρώπους στο απόγειο της ισχύος και της αυταρέσκειάς τους (αυτά συνήθως πάνε μαζί) και τις οποίες η πραγματικότητα διέψευσε οικτρά.

Ας δούμε μερικές από αυτές. Ο Βρετανός στρατάρχης σερ Ντάγκλας Χέιγκ, γύρω στο 1925: «Κάποιοι ενθουσιώδεις μιλούν σήμερα για την πιθανότητα να εξαλειφθεί η χρήση του αλόγου και προφητεύουν ότι το τανκ, το αεροπλάνο και το αυτοκίνητο θα εκτοπίσουν το άλογο από τους μελλοντικούς πολέμους. Είμαι βέβαιος ότι με την πάροδο του χρόνου θα βρίσκονται νέες χρήσεις του αλόγου –του καλοανατεθραμμένου αλόγου– όπως συνέβαινε πάντα»…

Blue Monday...

New Order

Δύο χρόνια τσίρκο!

Δύο χρόνια σοβαροφάνειας αναμίξ με κυβίστηση ολκής. Ο ένας θα τσάκιζε τους λίσταρχους, ο άλλος είχε έτοιμους φακέλους για είσπραξη € 7 δισ., ο τρίτος για € 2,5 δισ., ο Αρχηγός θα έσκιζε τα Μνημόνια, αλλά τα υπηρέτησε όσο ουδείς προηγούμενος, θα βάραγε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές με σύμβουλο επί στρατηγικού σχεδιασμού κάποιον Καρανίκα, αλλά βρέθηκε αγκαλιά με τα capital controls.

Ο άλλος εξεθείαζε, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν, τα εκατομμύρια που έδωσε η κυβέρνηση για συσσίτια, επιδότηση ενοικίου και κοινωνικό τιμολόγιο ΔΕΗ, την ώρα που καταργούσε το ΕΚΑΣ και περιέκοπτε συντάξεις, ενώ η ανεργία συνέχιζε την ανηφόρα...

Ο «αμαρτωλός Τράμπ» και η… «προοδευτική υποκρισία»!

Με τον Τραμπ θα ασχοληθώ σήμερα… Ή μάλλον με τον τρόπο που παρουσιάζουν την Ντόναλντ Τράμπ στην Ελλάδα (και όχι μόνο, βεβαίως)…Και κοντεύουν να τον κάνουν… «συμπαθή»! Ακόμα και σε εκείνους που δεν τον συμπαθούσαν αρχικά…

Πρώτα-πρώτα τον εμφανίζουν ως «τέρας», όταν λέει πράγματα που είναι από σωστά έως «θεμιτά». Από αυτονόητα έως πασιφανή. Και μάλιστα πριν καλά-καλά αναλάβει… Εδώ μιλάμε για καραμπινάτη εμπάθεια!

Από μη εκλεγμένες «περσόνες» του διεθνούς «προοδευτισμού» (τύπου Μαντόνα - μη πω καμιά βαριά κουβέντα) προς ένα δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη.

Πάλι καλά που η δική μας, η Πάολα, δεν πήρε κι αυτή μέρος ακόμα στην «αποδόμηση» του Τράμπ (αυτή ασχολείται τελευταία με τον Καζαντζίδη, αν κατάλαβα καλά!). Όμως όλα αυτά τείνουν να κάνουν τον Τράμπ ως και «συμπαθή»…

Που είναι η ελπίδα; Οέο…

Δύο χρόνια στην εξουσία η πρώτη φορά αριστερά. Και άνευ τσίπας και ντροπής πανηγυρίζουν. Μόνο τους επιχείρημα πλέον «ε και; οι άλλοι ήταν καλύτεροι»;

Ναι ρε φίλε ήταν καλύτεροι οι άλλοι. Γιατί είχαν γνώσεις, γιατί είχαν εντρυφήσει, γιατί το πάλευαν περισσότερο από εσάς, γιατί είχαν και 2-3 ανθρώπους να ενημερώνονται ενώ εσείς έχετε αυτούς που έχουν θεωρητικά χαρτιά και δεν ξέρουν όχι τι σημαίνει δουλειά αλλά ούτε καν τι σημαίνει η λέξη δουλειά. 

Γιατί δεν διόρισαν εραστές και ερωμένες, φίλους, συγγενείς και ξαδέρφια. Και εσείς  τους διορίσατε καλά κάνετε, μα μήπως ξέρουν τι τους γίνεται; Όταν βοηθοί σερβιτόροι γίνονται σύμβουλοι στρατηγικής του Πρωθυπουργού, θα έπρεπε η ομοσπονδία σερβιτόρων να τους έχει κράξει και κατά την τοποθέτηση και εκ του αποτελέσματος…