As Tears Go By...

The Rolling Stones

Πραγματικό ναυάγιο πολιτικής…

Τι σημαίνει ναυάγιο πολιτικής στην Ελλάδα του 2017; Οι αριστεροί θα αναφερθείτε με κάποια συστολή πλέον στην πασοκονεοδημοκρατία. Οι υπόλοιποι θα αναφερθείτε μετά μανίας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εγώ, θεωρώντας τον εαυτό μου λογικό, άρα όχι συριζαίο, όχι χρυσαυγίτη, όχι αντιευρωπαϊστή, και επιπλέον ως κάτοικος ενός πανέμορφου πλην πολύπαθου μικρομεγάλου νησιού της Δωδεκανήσου θα σας πω ευθαρσώς: Στον όρο πολιτικό ναυάγιο, πολιτική ανικανότητα, πολιτική ανεπάρκεια, το λεξικό πρέπει να έχει τη φωτογραφία του πλέον γελοίου πολιτικάντη των ΜΚΟ...

Ναυάγιο = Γιάννης Μουζάλας…

Πώς να κάνετε καριέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ…

Aπό τη λάσπη και το ξενύχτι των ανθρώπων που τρέχουν εθελοντικά να βοηθήσουν πρόσφυγες μέχρι το γραφείο του διευθυντή Υποδοχής τους στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής με το μηνιαίο μισθό των 4.000 ευρώ, η Ανθή Καραγγελή διέγραψε ταχύτατα μια πορεία που προσφέρει ένα ολοκληρωμένο «success story» στο βιβλίο «Πώς να κάνετε καριέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Το βιβλίο αυτό δεν έχει ακόμη εκδοθεί για να σπεύσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, αλλά κεφάλαιά του μπορεί κανείς από τώρα να τα διαβάσει είτε μέσα από ρεπορτάζ που δημοσιεύονται για μεμονωμένες περιπτώσεις είτε από αφηγήσεις που γίνονται, όμως μόνο μέσα σε κλειστά κομματικά γραφεία…

Μπάμπη, μπορούσες πολύ περισσότερα…

Τελευταία, παρατηρώ διαρκώς ανθρώπους που έχουν περάσει στη μέση ηλικία να φέρονται εντελώς ανακόλουθα με τις αστικές καταβολές τους και τις προδιαγραφές του κοινωνικού ρόλου τους. Χαριεντίζονται με την αναίδεια ενός πλουσιόπαιδου και την αδιαφορία ενός χρόνιου χασικλή. 

 

Άνθρωποι που προορίζονταν να χτίσουν τη χώρα του μέλλοντος, που είχαν προνομιακό σημείο εκκίνησης, δεν μπορούν να διαφυλάξουν έστω την αξιοπρέπειά τους. Ο Μπάμπης δεν είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι το συλλογικό αρχέτυπο του ανθρώπου που παράγει μιζέρια και όχι αξία…

Με τον Σπαλιάρα και όχι με τη Δραγασάκη…

Σόρι κιόλας, αλλά ο Σπαλιάρας πήγε στον Άγιο Δομήνικο παρατώντας σπίτι, γκόμενες, φίλους και καβάντζες, κι άμα τα κερδίσει τα εκατό χιλιάρικα! Άμα! Ρίσκαρε κοινώς ο Σπαλιάρας. Ενώ η Ρηνιώ Δραγασάκη επιδοτήθηκε με 130.000 από εδώ, ρούπι δεν το κούνησε από τη χώρα που τη διοικεί ο μπαμπάς της! Άρα;

Είναι πράξη αντίστασης να βλέπεις ράπερ Μπο κι όχι Τζον Μπο(ι) Γουόλτον στην κρατική τηλεόραση. Η οποία επίσης πριμοδοτεί τη Ρηνιώ με οβολούς από τον κορβανά της, πέρα από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Σαν τους Σαμαροβενιζέλους, που επί κυβέρνησής τους τα 130.000 ήταν μόνο 7.000 ψωροχιλιάρικα... 

Και βλέπεις Νίκο Βούτση και τρως μόνο με 10 ευρώ!

Στην αναγγελία αναφέρεται ως ανοιχτή πολιτική εκδήλωση – συνεστίαση. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παρεξήγηση. Παλιά αυτά τα δύο θα συνέβαιναν χωριστά. Το κοινό θα τα είχε διαχωρισμένα στο μυαλό του: άλλο η πολιτική εκδήλωση και άλλο η χοροεσπερίδα συνεστίαση. Το πρώτο υποτίθεται -όσο ακόμα υπήρχαν ελπίδες για παροχές- το αντιμετώπιζαν σοβαρά. Το δεύτερο ήταν διασκέδαση. Μια κοινωνική γιορτή.

Το υβρίδιο αυτών των δύο προφανώς προκύπτει για λόγους ανάγκης. Ο Νίκος Βούτσης υλοποιεί το «άνοιγμα στον κόσμο» που θυμάται κάθε κόμμα εξουσίας όταν στριμώχνεται. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον κανείς δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τον Νίκο Βούτση – έστω και δωρεάν. Αν όμως συνοδεύεται από ζωντανή ορχήστρα και πλήρες μενού, σίγουρα μιλάμε για ένα πολύ πιο ελκυστικό πακέτο. Που πληρώνεις και 10 ευρώ για να το απολαύσεις. Συν τα ποτά…

The Ballad of Lucy Jordan...

Marianne Faithfull

Οι πρωτοπόροι των τρολ…

Ε​​ίχε να το λέει ο Μαρκ Μαζάουερ για την ελληνική πρωτοπορία σε κάθε πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο της νεωτερικότητας. Εγραφε συγκεκριμένα: «Στη δεκαετία του 1820 (...) η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς Ευρωπαίους. (...) Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας. (...) Η ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην Ιστορία μέχρι τότε. (...)

Τον χειμώνα του 1940-41 ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα. (...) Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της Ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. (...) Προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90...» (Democracy’s Cradle, Rocking the World, New York Times, 29.7.2011)…

Τα είδη του συριζαίου ψηφοφόρου…

Ο ΝΥΝ ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ
- Ο σανοφάγος: είναι η αγαπημένη μας κατηγορία και η top φαντασίωσή μας, να ονειρευόμαστε ότι περιτριγυριζόμαστε από σανοφάγους. Οι πραγματικοί σανοφάγοι όμως, τύπου συντρόφισσα Άντζυ κ Ραλλία, αντιπροσωπεύουν ένα ελάχιστο ποσοστό κ πρόκειται είτε για κλινικές περιπτώσεις, είτε για φανατικά ιδεοληπτικούς ανθρώπους, που η Αριστερά ή το μίσος τους για τη Δεξιά τους έχει στραβώσει τόσο, που δε βλέπουν μπροστά τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι μετά το δημοψήφισμα του τραγικού Ιουλίου του 2015, η κατηγορία αυτή έχει σχεδόν εκλείψει.

- Ο συμφεροντολόγος: μόνο σανοφάγοι δεν υπάρχουν σε αυτήν την κατηγορία. Είτε πρόκειται για διαπλεκόμενους επιχειρηματίες (που για να μιλάμε σωστά με όλες τις κυβερνήσεις υπήρχαν αλλά πλέον έχουν κάνει πάρτυ), είτε για δημοσίους υπαλλήλους, είτε για ανθρώπους άχρηστους, που δεν θα τους προσλάμβανε κανείς να κρατήσουν περίπτερο ούτε για ½ ώρα, και ξαφνικά βρέθηκαν με θεσάρες και αστρονομικό μισθό κάπου κάπως στο Δημόσιο…

Αλέξης με Εμπραέρ και ασθενοφόρο!

Η φωτογραφία που σήμερα (με λύπη ψυχής) ο Προβοκάτορας αναγκάζεται να δώσει στη δημοσιότητα απαθανατίζει κάτι το εξαιρετικά σοβαρό: ότι το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης έχει πλήρη επάρκεια ασθενοφόρων, παρά τα όσα άθλιοι λασπολόγοι διαρρέουν δεξιά και αριστερά, μόνο και μόνο για να αβαντάρουν τα βοθροκάναλα της διαπλοκής και να απαξιώσουν την αποτελεσματικότητα του Πολάκη!

Γιατί, κύριοι, πώς αλλιώς θα υπήρχε ένα άρτιο ασθενοφόρο κατά την τελετή υποδοχής του πρωθυπουργού στο αεροδρόμιο, την περασμένη Τετάρτη, το οποίο τον συνόδευσε μέχρι το γραφείο του στο Διοικητήριο; Άρα, το γεγονός αυτό διαψεύδει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο άθλιες καταγγελίες, του τύπου «δεν φτάνουν τα ασθενοφόρα για τις βάρδιες», «τα περισσότερα είναι σαράβαλα», «δεκάδες έχουν ακινητοποιηθεί λόγω έλλειψης ανταλλακτικών» και άλλα τέτοια φαιδρά!