Damned Rope...

Wet Cactus

Ο Άκης στον καθρέφτη μας…

“Αισθάνεστε δικαιωμένος;” ρώτησε ο δημοσιογράφος τον Ακη Τσοχατζόπουλο μετά την αποφυλάκισή του επιβεβαιώνοντας ότι η ποιότητα του πολιτικού συστήματος αντανακλά το επίπεδο της συλλογικής κουλτούρας, όπως, συχνά, αποτυπώνεται στις απορίες και στα σχόλια των “διαμεσολαβητών” και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, ίσως, κάποιες φορές, και της πραγματικότητας. 

Η μία επιλογή είναι να γελάσεις συνδυάζοντας την ερώτηση με τα κόκκινα γυαλιά-καρδούλες της Βίκυς Σταμάτη και με τις απειλές του πρώην υπουργού ότι θα ξεμπροστιάσει Σημίτη-Παπανδρέου. Η άλλη επιλογή, πιο δύσκολη, είναι να σκεφτείς πως ο Ακης Τσοχατζόπουλος παρά λίγο δεν έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε μια χώρα στην οποία βρέθηκαν πολλοί που χειροκρότησαν τα σοσιαλιστικά του ζεϊμπέκικα…

Υπέρ Σώτης Τριανταφύλλου…

Τη Σώτη Τριανταφύλλου δεν την γνωρίζω προσωπικά. Δεν έτυχε… Τη γνωρίζω, απλώς, μέσα από το συγγραφικό της έργο. Έχω διαβάσει κάποια κείμενά της. Και την καταχώρησα στο μυαλό μας, στην κατηγορία των σπάνιων εκείνων πνευματικών ανθρώπων που ξεπερνούν τα όρια της (όποιας) ιδεολογικής «αφετηρίας» τους, και τολμούν να ταξιδέψουν σε «αχαρτογράφητα ύδατα»…

Σπάνιες περιπτώσεις στον κόσμο μας, γενικότερα. Σπάνιες σε κάθε εποχή, εποχή, εδώ που τα λέμε… Και πολύ σπάνιες στη σύγχρονη Ελλάδα (που διώκει απηνώς την ελεύθερη σκέψη…)

Πρόκειται για στοχαστές, που νιώθουν την ανάγκη να πάρουν θέση για τα μεγάλα προβλήματα του καιρού τους (όχι κατ’ ανάγκην αυτά που μονοπωλούν την εκάστοτε «επικαιρότητα») με το περίεργο αίσθημα ευθύνης όσων πιστεύουν ότι πρέπει να πουν την «αλήθεια» τους σαν να ήταν η «τελευταία γνώμη», η «τελευταία ψήφος» που θα έκρινε το «αποτέλεσμα»…

Ο αριστερός λαϊκισμός είναι χειρότερος από τον ελιτισμό της δεξιάς…

H περιοχή του Αιγάλεω έγινε γνωστή τα προηγούμενα χρόνια για την ποδοσφαιρική ομάδα της και τον Θωμά Μητρόπουλο που έλεγε στην «παράγκα»: «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γα...».

Όμως, η ομάδα απαξιώθηκε, η φτωχική αυτή γειτονιά παρέμεινε στην αφάνεια, μέχρι που ήρθε ο νέος Νίκος Ξανθόπουλος της χώρας, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος για να μας θυμίσει πώς ο αριστερός λαϊκισμός είναι χειρότερος από τον ελιτισμό της δεξιάς.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θέλοντας να την... πει στον Κυριάκο Μητσοτάκη του απαγόρευσε να μιλά για το Αιγάλεω ή το Κερατσίνι γιατί δεν ξέρουν που πέφτει. Ενώ ο Τζανακόπουλος; Παιδί του λαού που έμεινε και δύο χρόνια στο Αιγάλεω…

Μέτρα, αντίμετρα και τρία αυγά Τουρκίας…

Δεν ξέρουμε ποιος έβαλε στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα αυτή την πατέντα, αλλά τη χρησιμοποιεί κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά στα δύσκολα. Είναι πατέντα που θυμίζει το αξίωμα της ομοιοπαθητικής «Like cures like».  Ή το αξίωμα της πυρόσβεσης: «η φωτιά σβήνει φωτιά».

Στην περίπτωση του κάθε φορά που πρέπει να υιοθετήσει μια σκληρή μνημονιακή ρύθμιση  κοτσάρει από δίπλα και μια …αντιρύθμιση και νομίζει πως καθάρισε. Μετά από αυτό  δέν ρου κοστίζει τίποτε να λέει στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι η κυβέρνησή του έχει ορίζοντα … εξαετίας!

Γιατί αγαπάμε τους ψεύτες;

Ένα μεγάλο ερώτημα, που προβληματίζει τον κάθε έλληνα είναι πώς μπορεί να εμπιστευθεί  ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, πώς μπορεί να πιστέψει πολιτικούς, που συστηματικά του έλεγαν ψέματα. Όμως μερικές φορές τείνουμε να αγνοούμε ότι στην πλειοψηφία των πολιτών αρέσουν τα ψέματα. Ποτέ ουδείς κι ουδέποτε εξελέγη λέγοντας αλήθειες. Κι αποκορύφωμα τους, τα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Που έδωσαν νέα απεχθή διάσταση στην ψευδολογία και στη δημαγωγία…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολιτικοί λένε ψέματα. Αλλά πάντα έλεγαν ψέματα. Πάντα και παντού. Και σχεδόν πάντα, οι νικητές των εκλογών αλλά κι οι μεγαλύτεροι ηγέτες αυτής της χώρας ήταν οι ιδανικότεροι ψεύτες και δημαγωγοί. Κι αυτό συμβαίνει διότι ο κόσμος δεν αντέχει την αλήθεια. Δεν θέλει να ακούει αλήθειες. Προτιμά τα ψέματα, τον ικανοποιούν, του κατευνάζουν την αγωνία, τον κάνουν να καταπολεμά τον φόβο και την ανασφάλεια για την αβεβαιότητα του αύριο….

Piece of Everyone You Hate...

The Brian Jonestown Massacre

Μακάρι να τα καταφέρει ο Αλέξης…

Περί τα 7 χρόνια μετά τη χρεοκοπία του 2010 και 3-4 μνημόνια, στη χώρα του παραλόγου που ακούει στο όνομα Ελλάδα, μαλώνουμε ακόμη αν τα καταστήματα θα ανοίγουν τις Κυριακές (ή τέλος πάντων όποτε θέλει ο καθένας...) και αν οι ασπιρίνες με τα βρεφικά γάλατα θα πωλούνται και από τα σούπερ μάρκετ;

Το δε άκρον άωτον της νεοελληνικής παλαβομάρας μετά τους αναρχικούς που ζητάνε την αύξηση των κρατικών δαπανών (και άρα την εξάρτηση περισσότερων από το κράτος), είναι διάφοροι σύλλογοι ανέργων και ημιανέργων εμποροϋπαλλήλων που ζητάνε προστασία της Κυριακάτικης αργίας... Ο άνεργος διεκδικεί το δικαίωμα στην Κυριακάτικη αργία!!!

Μηδέν εις το πηλίκιον…

Θυμάστε τον… αλησμόνητο ΓΑΠ που μας είχε τρελάνει στη Βουλή με εκείνη τη μνημιώδη ατάκα: --Μηδέν εις το… πηλίκιο! Και τον ειρωνευθήκαμε όλοι τότε. Τον καημένο… Που να ξέραμε, τι μας έρχεται… Ήλθε, λοιπόν, λίγα χρόνια αργότερα ο Τσίπρας και το… «τερμάτισε»! Με εκείνη την ακόμα πιο ιστορική ατάκα:

--Στροφή… 360 μοιρών!

Ήθελε να πει αντιστροφή προηγούμενης θέσης – κολοτούμπα, που λέμε –

κι έμπλεξε τις 180 μοίρες (που αποτελούν, πράγματι, «αντιστροφή θέσης»)

με τις 360 μοίρες (που αποτελούν επιστροφή στην αρχική θέση, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε). Και είναι και «μηχανικός», τρομάρα του… Που πέσαμε, βρε παιδιά;

Καταστάσεις φρίκης, βγαλμένες από ταινίες θρίλερ... στη Δάφνη!

Το 2015 ο διεστραμμένος άντρας είχε ανεβάσει στο προφίλ του στο Facebook μία φωτογραφία με μία γυναίκα να είναι δεμένη σε ένα κρεβάτι - Σοκαρισμένοι οι αστυνομικοί από τις σκληρές εικόνες του βιασμού της κοπέλας 

Με το στόμα ανοιχτό έχουν μείνει όλοι στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών που επεξεργάζονται τα διαστροφικά βίντεο του 52χρονου που βασάνισε και βίασε την 22χρονη φοιτήτρια στη Δάφνη.

Η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών ελέγχει λεπτομερώς τα στοιχεία που κρατά στα χέρια της, καθώς ο συνδυασμός της καλωδίωσης των καμερών, μαζί με τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή και το γρήγορο Ίνερνετ που χρησιμοποιούσε ο δράστης, δείχνει ότι ίσως ο 52χρονος μετέδιδε ζωντανά τις πράξεις του σε κλειστά site του τύπου «Darknet» όπου δύσκολα η ηλεκτρονική αστυνομία μπορεί να ελέγξει τις πηγές των σημάτων αφού οι IP διευθύνσεις μπερδεύονται ανά τον κόσμο σβήνοντας τα ίχνη τόσο εκείνων που τα βλέπουν, όσο και εκείνων που τα προβάλλουν...