Evolution 1964...

The Babe Rainbow

Ό,τι ανεβαίνει άσχημα και χυδαία, πέφτει άσχημα και χυδαία…

Σχεδόν συστηματικά επί διακυβέρνησης ΠΦΑ σουτάρουμε παράνομα, τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες στην αγκαλιά του Ερντογκάν. Πρέπει να το διαβάσατε στην athensvoice για τον Murat Çapan και σε μερικά ακόμα μμε, το ανέβασε και το Ποτάμι στην βουλή και στον εισαγγελέα, το έκανε ερώτηση και η ευρωομάδα των Φιλελευθέρων και ο Guy Verhofstad στην ΕΕ, αλλά εμείς μέχρι εκεί.

Συνεχίζουμε με survivor, και Πολάκη και Φορτσάκη, και τις γραβάτες του Καμμένου. Τρώμε τον χυλό της ενημέρωσης που μας βολεύει. Ο σύριζα που στην αντιπολίτευση στηλίτευε δικαίως  την απέλαση του τούρκου πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά ως κυβέρνηση κάνει σωρηδόν απελάσεις. Τότε έλεγαν  «Είναι πλέον βέβαιο ότι η κυβέρνηση έχει υποκύψει στα πιο αντιδημοκρατικά αιτήματα του Ερντογάν και του σκληρού πυρήνα του τουρκικού κράτους, με άγνωστα ανταλλάγματα».  Και κανένας αγωνισταράς δεν ξεβολεύεται από την καρέκλα του. Θα μείνουν κολλημένοι μαζί της μέχρι την πτώση...

Μας έκαναν Ζάμπια και πανηγυρίζουν…

Δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ Ελληνική κυβέρνηση που να απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους στόχους που έθεσε. Η σημερινή συγκυβέρνηση απέτυχε στην ρύθμιση του χρέους, απέτυχε στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και απέτυχε στην προσπάθεια της να δεσμεύσει τους εταίρους μας για την συμμετοχή τους σε συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα.

Ιστορικά, όλες οι κυβερνήσεις , και οι πιο ανίκανες ακόμα, πετυχαίνουν να ικανοποιήσουν έναν ή δύο από τους στόχους που θέτουν στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης. Δεν φεύγουν με άδεια τα χέρια. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μόνο που πέτυχε ήταν να κάνει την πατρίδα μας κάτι μεταξύ Ζάμπιας, Εκουαδόρ και Ακτής Ελεφαντοστού…

«Ισλαμική αστυνομία» τώρα και … στας Αθήνας!

Η διαπερατότητα των χωρών και των συνόρων είναι εμφανής, όταν διασχίζει κανείς το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, τον Βοτανικό, την Κυψέλη και άλλες περιοχές της πρωτεύουσας. Εκεί συγκεντρώνεται ο πυκνός μεταναστευτικός πληθυσμός –μόνιμος και παράνομος– από δεκάδες χώρες, συνδιαμορφώνοντας ένα πολύχρωμο όσο και πολύπλοκο μωσαϊκό.

Κάποιοι έχουν ριζώσει, χτίζοντας τα νοικοκυριά και τις μικροεπιχειρήσεις τους. Άλλοι, παγιδευμένοι στο κενό μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης, στριμώχνονται στις πλατείες και στα πάρκα στο κέντρο της Αθήνας, αδυνατώντας να βρουν δουλειά ή στέγαση. Εναντίον όλων αυτών, όμως, στρέφεται ένα περίεργο φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του στο κέντρο της Αθήνας και περιγράφεται με τη λέξη mutaween (μουταβίν)…

Η κατάντια μας…

Η ιστορία είναι πρόσφατη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μπήκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο για να χειρουργηθεί. Ο επικεφαλής του Ποταμιού βρέθηκε στο συγκεκριμένο ιδιωτικό νοσοκομείο, κατόπιν εντολής των γιατρών του γιατί η αφαίρεση καρκινικού όγκου μπορούσε να γίνει μόνο σε αυτό καθώς διαθέτει το απαραίτητο ρομποτικό μηχάνημα.

Η κυρία Ραχήλ Μακρή, εκλεγμένη κάποτε αρχικά με τους ΑΝΕΛ και στη συνέχεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε τον καρκινοπαθή πρώην δημοσιογράφο και σήμερα πολιτικό ένα  «νεοφιλελέ ποταμάκια» που «δεν πηγαίνει στα νοσοκομεία μαζί με το πόπολο γιατί δεν μπορεί μαζί με τους φτωχούς»…

Sister...

The Third Sound

Φιάσκο!!!

Τέτοιο φιάσκο δεν έχει ξαναγίνει! Τους «δουλεύουν» κανονικά. Κι εκείνοι με τη σειρά τους, προσπαθούν να «δουλέψουν» τους εμβρόντητους δικούς τους κι όλο τον Ελληνικό λαό! Αλλά δεν τους αφήνουν καν να «δουλέψουν» τους Έλληνες στο εσωτερικό… Γιατί τους… ξεμπροστιάζουν κι από πάνω! Κι έτσι σφίγγουν τη μέγγενη γύρω από το λαιμό του… «πρώτη φορά τέτοια ξεφτίλα» Πρωθυπουργού!

Μια σύντομη καταγραφή του φιάσκου στα πολύ χοντρικά σημεία.

-- Πρώτον, δεν πήραν τίποτε για το Χρέος! Κι αυτό ήταν ο «πυρήνας» από το αφήγημά τους μέχρι σήμερα… Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι πήγε να ψελλίσει. Πώς «για πρώτη φορά το ΔΝΤ δεν είπε πως το χρέος είναι Μη βιώσιμο»... Ψέματα! Το ΔΝΤ παρομοίασε την Ελλάδα με τη Ζάμπια και την Ακτή του Ελεφαντοστού της δεκαετίας του…’80! Ουσιαστικά μας παρομοίασε με χρεοκοπημένες οικονομίες όχι του Τρίτου, αλλά του… Τέταρτου κόσμου προ πολλών δεκαετιών!

Και βεβαίως όλος ο διεθνής τύπος τους λέει αυτό ακριβώς: πως δεν πήραν τίποτε για το χρέος. Και πως το ΔΝΤ επιμένει απολύτως στις ενστάσεις του για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους. Χώρια που έρχεται η επόμενη αξιολόγηση βιωσιμότητας (DSA) του ΔΝΤ. Και τότε θα καταλάβουν τι… μακακίες λένε τώρα.

Άλλωστε, αν το ΔΝΤ υποχωρούσε τώρα από την επιμονή του για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους, θα ήταν σαν να παραιτούνταν από το αίτημα του για βοήθεια χρέους. Αυτό θα ήταν πολύ δυσάρεστο για μας, πλέον. Ούτε αυτό δεν καταλαβαίνουν…

Αμερική εναντίον Τουρκίας…

Ήταν ένα σκηνικό αχαλίνωτης βίας που διαδραματίστηκε μέρα μεσημέρι στην Washington DC, και τώρα καταλήγει με απαγγελία βαριών κατηγοριών από πλευράς των αμερικανικών αρχών εναντίον μελών του κλιμακίου ασφαλείας του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Προχθές λοιπόν, η αστυνομία της Washington DC απήγγειλε κατηγορίες εναντίον δώδεκα ανθρώπων, της φρουράς του Ερντογάν, που έδειραν ανηλεώς διαδηλωτές που συμμετείχαν σε συλλαλητήριο εναντίον του Τούρκου προέδρου την 16^η Μαΐου…

Πακτωλός χρημάτων στα γκέτο της ανομίας…

Η «πολιτική ορθότητα» αριστερών και ψευτοφιλελεύθερων, επίσης απάτριδων, που κι αυτοί βλέπουν ταξικά την κοινωνία αλλά από την πλευρά των ισχυρών, που ψοφάνε να παίζουν με τις λέξεις. Κάπως έτσι, αυτοί που στη λαϊκή συνείδηση είναι αλλά και μεταξύ τους αυτοπροσδιορίζονται ως Γύφτοι γίνανε... Ρομά.

Μπορείτε, σύντροφοι και σινιέ γραβάτες του «πρίγκιπος», να τους ονομάσετε Κιμέριους, Οτεντότους ή βαλκάνιους Αβορίγινες. Η ουσία δεν αλλάζει. Υπάρχουν καλοί και κακοί Γύφτοι. Ας συμφωνήσουμε πάντως πως όποιοι πουλάνε πρέζα και σκοτώνουν είναι κακοί, μελαχρινοί ή ξανθοί και γαλανομάτηδες…

Γραβάτες…

Το καλό σενάριο για την κυβέρνηση βούλιαξε και τυπικά χθες στο Λουξεμβούργο.

Πάει το χρέος. Πάει η Σύνοδος Κορυφής. Πάει η βιωσιμότητα. Πάνε τα πλεονάσματα. Πάει η ποσοτική χαλάρωση. Και το ΔΝΤ μένει - αλλά τζάμπα.

Πάνε δηλαδή όλα όσα ίσως άλλαζαν το κλίμα. Στο μπάσκετ το λέμε «μηδέν στα έξι». Και μη ρωτήσετε ποιος κέρδισε!

Η κυβέρνηση πήρε ό,τι θα έπαιρνε τον περασμένο Δεκέμβριο και ό,τι της πρότειναν πριν από τρεις εβδομάδες. Εχασε επτά κρίσιμους μήνες και πολλά δισ.

Στην πραγματικότητα όμως έχασε κάτι πολύ σημαντικότερο: το καλό σενάριο. Τη δυνατότητα να επενδύσει σε μια επιτυχία ή έστω σε μια θετική προοπτική.

Τώρα, ούτε η οικονομία θα τονωθεί. Ούτε ουσιαστική ανάπτυξη προμηνύεται. Ούτε υπάρχει περίπτωση πειστικής εξόδου στις αγορές...