Θεματογραφια
Πολιτική
Πυρ κατά βούληση
Μουσικογραφίες
Οικονομία
Επικαιρότητα
Κόσμος
Ελλάδα
Άνθρωποι
Εξωτερικές Πηγές
Ιστορία
Επιστήμη
Νεολαία
Τεχνολογία
Βιβλιοφάγος
Αθλητισμός
Κινηματογράφος
Διαχείριση
Επιχειρηματικότητα
Εκλογές 2014
Ανεκδοτολογίες
Παράδοση
Διηγήματα
Καταγγελίες
Ορθομαγειρέματα
Ποίηση
Σύντομο ανέκδοτο
Εθελοντισμός
Racing
Αγροτική Ζωή
Videogames
Εκλογές 2019
19.6.17
Είναι η «Αποικία Χρέους», Ηλίθιοι!
Απλές και
ξεκάθαρες ερωτήσεις
– απλές και ξεκάθαρες απαντήσεις:
Πού βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα σε σχέση με το
χρέος; Και που πάμε;
Απάντηση: Μας έχουν βάλει σε
έλεγχο και σε μνημόνια, μέχρι το 2060!
Μας έχουν κάνει κυριολεκτικά Αποικία Χρέους… Εκεί
βρεθήκαμε πια, επί ΣΥΡΙΖΑ και εξ αιτίας του.
Ερώτηση: Ποια ήταν η διαφορά με
το 2014, όταν έπεσε ο Σαμαράς;
Απάντηση: Τότε το ΔΝΤ προέβλεπε
πως βρισκόμασταν ήδη σε «τροχιά βιωσιμότητας» όσον αφορά το χρέος μας. Και ότι
το 2022 θα είχαμε χρέος προς ΑΕΠ 105%! Μ’ άλλα λόγια τότε το χρέος μας ΗΤΑΝ πια
βιώσιμο…
Τώρα το ΔΝΤ λέει πως το Χρέος προς ΑΕΠ δεν θα
πέσει κάτω από το 170% ούτε το 2022 ούτε αργότερα…
Ο υπαρκτός κίνδυνος να μείνει ο Σύριζα για πάντα στην κυβέρνηση…
Το ενδεχόμενο ο Σύριζα να αποδειχθεί αιώνια κυβέρνηση στην Ελλάδα, όσο
ανατριχιαστικό κι αν ακούγεται, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους
ταρατατζούμ αναλυτές του φιλελεύθερου τόξου. Τι είναι ο Σύριζα αγαπητοί μου, παρά ο
γειτονάς σου της διπλανής πόρτας;
Ο λεχρίτης κακομούτσουνος γειτονάς σου που εκσφενδονίζει τα σκουπίδια από το
μπαλκόνι στο δρόμο;
Σκουπίδια τα οποία βρίσκονται μέσα σε σακούλες
σούπερ μάρκετ και σπάνια σε σακούλες αποριμμάτων. Ο καφενόβιος γείτονάς σου που
έχει πάρει σύνταξη από το δημόσιο αλλά πρόλαβε να διορίσει τα δύο βλαμμένα,
κακομούτσουνα παιδιά του στο Δημόσιο, τα οποία με τη σειρά τους θα βρουν τρόπο
να διορίσουν τα δικά τους και πάει λέγοντας…
Παλιά τους τέχνη…
Μαθημένοι στις κωλοτούμπες οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν
έχουν κανένα πρόβλημα να… ξεψηφίσουν ακόμα και διατάξεις που ψήφισαν πριν από
μερικές μέρες. Ο υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Α. Πετρόπουλος, το
ξεφούρνισε ήδη στη Βουλή την Πέμπτη, ότι η αύξηση στις πετσοκομμένες συντάξεις,
που μετά φανών και λαμπάδων είχαν ψηφίσει ως διάταξη στο πολυνομοσχέδιο του
τέταρτου Μνημόνιου, αναβάλλεται για έναν ακόμα χρόνο (από 1.1.2022 πάει την
1.1.2023).
Τι σημασία έχει αν η απαγόρευση αυξήσεων (ως γνωστόν για τις μειώσεις όχι μόνο δεν υπάρχει απαγόρευση, αλλά έχουν ήδη προ-νομοθετηθεί για το 2019) θα τερματιστεί το 2021 ή το 2022, όταν μέχρι τότε θα έχουν αλλάξει πολλά (προς το χειρότερο πάντοτε); Οι ιμπεριαλιστές δανειστές και η τρόικά τους είναι άνθρωποι της… ακρίβειας. Υπήρχε η εκκρεμότητα για το χρόνο λήξης του τέταρτου Μνημόνιου. Αν θα είναι το 2021 ή το 2022 (οι γνωστές αγκύλες στο αγγλικό κείμενο του Μνημονίου, που δημοσίευσε γερμανική εφημερίδα). Από τη στιγμή που στο Eurogroup στις 22 Μάη συμφώνησαν ότι το τέταρτο Μνημόνιο θα ολοκληρωθεί το 2022 (μέχρι τότε υπάρχει η υποχρέωση για «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% του ΑΕΠ), όλες οι σχετικές προβλέψεις θα πρέπει να μετατεθούν έως τότε…
Το «σύνδρομο της Στοκχόλμης»…
Ένα πράγμα είναι χειρότερο από το να σε
εξαπατούν. Να το συνηθίσεις.
Αυτό έγραψε πρόσφατα ο Αρκάς είναι αυτό που
συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Ο λαός έχει πάθει το «σύνδρομο της
Στοκχόλμης». Είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν
συμπάθεια και συμπόνια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τον απαγωγέα τους.
Αυτό έχει πάθει μεγάλο μέρος της ελληνικής
κοινωνίας και δεν αντιδρά. Η δύναμη της συνήθειας στα μνημόνια, ο εθισμός στο
ψέμα των κυβερνώντων, η ανοχή για όσους τους έχουν φέρει σ’ αυτή τη θέση, μια
συμπάθεια στο «καλό παιδί, τον Αλέξη, που αγωνίζεται αλλά ο κακός Σόιμπλε τον
πολεμά με μανία»…
18.6.17
Ό,τι ανεβαίνει άσχημα και χυδαία, πέφτει άσχημα και χυδαία…
Σχεδόν συστηματικά επί διακυβέρνησης ΠΦΑ
σουτάρουμε παράνομα, τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες στην αγκαλιά του Ερντογκάν.
Πρέπει να το διαβάσατε στην athensvoice για
τον Murat Çapan και σε μερικά ακόμα μμε, το ανέβασε και το Ποτάμι στην βουλή και στον εισαγγελέα, το έκανε
ερώτηση και η ευρωομάδα των Φιλελευθέρων και ο Guy Verhofstad στην
ΕΕ, αλλά εμείς μέχρι εκεί.
Συνεχίζουμε με survivor, και Πολάκη και
Φορτσάκη, και τις γραβάτες του Καμμένου. Τρώμε τον χυλό της ενημέρωσης που μας
βολεύει. Ο σύριζα που στην αντιπολίτευση στηλίτευε δικαίως την απέλαση
του τούρκου πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά ως κυβέρνηση κάνει σωρηδόν
απελάσεις. Τότε έλεγαν «Είναι πλέον βέβαιο ότι η κυβέρνηση έχει υποκύψει
στα πιο αντιδημοκρατικά αιτήματα του Ερντογάν και του σκληρού πυρήνα του
τουρκικού κράτους, με άγνωστα ανταλλάγματα». Και κανένας αγωνισταράς
δεν ξεβολεύεται από την καρέκλα του. Θα μείνουν κολλημένοι μαζί της μέχρι την
πτώση...
Μας έκαναν Ζάμπια και πανηγυρίζουν…
Δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ Ελληνική κυβέρνηση που
να απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους στόχους που έθεσε. Η σημερινή συγκυβέρνηση
απέτυχε στην ρύθμιση του χρέους, απέτυχε στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα
ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και απέτυχε στην προσπάθεια της να δεσμεύσει τους
εταίρους μας για την συμμετοχή τους σε συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα.
Ιστορικά, όλες οι κυβερνήσεις , και οι πιο
ανίκανες ακόμα, πετυχαίνουν να ικανοποιήσουν έναν ή δύο από τους στόχους που
θέτουν στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης. Δεν φεύγουν με άδεια τα χέρια. Η συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μόνο που πέτυχε ήταν να κάνει την πατρίδα μας κάτι μεταξύ
Ζάμπιας, Εκουαδόρ και Ακτής Ελεφαντοστού…
«Ισλαμική αστυνομία» τώρα και … στας Αθήνας!
Η διαπερατότητα των
χωρών και των συνόρων είναι εμφανής, όταν διασχίζει κανείς το ιστορικό κέντρο
της Αθήνας, τον Βοτανικό, την Κυψέλη και άλλες περιοχές της πρωτεύουσας. Εκεί
συγκεντρώνεται ο πυκνός μεταναστευτικός πληθυσμός –μόνιμος και παράνομος– από
δεκάδες χώρες, συνδιαμορφώνοντας ένα πολύχρωμο όσο και πολύπλοκο μωσαϊκό.
Κάποιοι έχουν ριζώσει, χτίζοντας τα νοικοκυριά
και τις μικροεπιχειρήσεις τους. Άλλοι, παγιδευμένοι στο κενό μεταξύ Τουρκίας
και Ευρώπης, στριμώχνονται στις πλατείες και στα πάρκα στο κέντρο της Αθήνας,
αδυνατώντας να βρουν δουλειά ή στέγαση. Εναντίον όλων αυτών, όμως, στρέφεται
ένα περίεργο φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του στο κέντρο της Αθήνας
και περιγράφεται με τη λέξη mutaween (μουταβίν)…
Η κατάντια μας…
Η ιστορία είναι πρόσφατη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης
μπήκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο για να χειρουργηθεί. Ο επικεφαλής του Ποταμιού
βρέθηκε στο συγκεκριμένο ιδιωτικό νοσοκομείο, κατόπιν εντολής των γιατρών του
γιατί η αφαίρεση καρκινικού όγκου μπορούσε να γίνει μόνο σε αυτό καθώς διαθέτει
το απαραίτητο ρομποτικό μηχάνημα.
Η κυρία Ραχήλ Μακρή, εκλεγμένη κάποτε αρχικά με
τους ΑΝΕΛ και στη συνέχεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε τον καρκινοπαθή πρώην
δημοσιογράφο και σήμερα πολιτικό ένα «νεοφιλελέ ποταμάκια» που «δεν
πηγαίνει στα νοσοκομεία μαζί με το πόπολο γιατί δεν μπορεί μαζί με τους
φτωχούς»…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)