Harry's Circumcision...

Lou Reed

Η Ευρώπη το 2018, και τα σόσιαλ μίντια.

 Στη Γαλλία ο Μακρόν κέρδισε την προεδρία με βάση την πίστη του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τις υποσχέσεις για εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Έτσι κατάφερε να βάλει στην άκρη την ακροδεξιά Λεπέν, με αποτέλεσμα να αναθαρρήσει η Ευρώπη και πολλοί να πιστεύουν ότι επιτέλους έφτασε το τέλος του λαϊκισμού, και ότι η Ευρώπη ξαναβρήκε τον εαυτό της.

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, αφού η στενή σύμμαχος της Γαλλίας Γερμανία, ακόμη να πάρει την αντίστοιχη σκυτάλη. Η Μέρκελ ήταν απασχολημένη με τις εκλογές οι οποίες άφησαν το κόμμα της αποδυναμωμένο, προσπαθώντας να πετύχει έναν βιώσιμο κυβερνητικό συνασπισμό με τους εξίσου αποδυναμωμένους Σοσιαλδημοκράτες…

Για ποιον δουλεύουν;

Αν κάτι δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της κυβέρνησης είναι η συνέπεια. «Να φέρουν τις συμβάσεις του Ελληνικού, να δούμε για ποιον δουλεύουν», έλεγε κάποτε ο οργίλος Αλέξης Τσίπρας. Την Παρασκευή το απόγευμα υπέγραψε το προεδρικό διάταγμα για το Ελληνικό, πριν αναχωρήσει για διακοπές στην Σερβία.

  

Κάποιος θα δικαιούτο να ισχυριστεί - κακεντρεχώς έστω και εν υπερβολή - ότι και ο ίδιος ήθελε να δουλεύει γι αυτόν που «δούλευαν» και οι άλλοι. Ωστόσο μια τέτοια κακεντρέχεια είναι δικαιολογητέα εξαιτίας του μένους που έδειχνε τότε, και το οποίο τώρα εξαερώθηκε στη βολικότητα της πρωθυπουργικής καρέκλας. Θα είναι ωστόσο λάθος το μένος εκείνο να παραγραφεί από την συλλογική μνήμη. Παράλληλα θα ήταν λογική μια αντίδραση της αντιπολίτευσης, να τον καλέσει με την σειρά της να φέρει την Βουλή τις συμβάσεις του Ελληνικού, ώστε να του αντιγυρίσει το ερώτημα «για ποιον δουλεύει»…

Το σύνδρομο του Θεού...

Πολιτικοί ερωτώνται ποια είναι τα πιο έντονα, τα πιο αξέχαστα ίσως Χριστούγεννα που θυμούνται. Όλοι απαντούν για διάφορα οικογενειακά περιστατικά, για αγάπη, παιδάκια, γυναίκες, γονείς κ.λπ. Ό,τι κάθε σοβαρός άνθρωπος δηλαδή θα μπορούσε να απαντήσει αυτές τις εορταστικές ημέρες.

Δείτε τι απαντά ο Γιώργος Κατρούγκαλος: «Τα πιο έντονα Χριστούγεννα ήταν εκείνα του 2015. Όπου εγώ και οι συνεργάτες μου, λίγο μετά από τα κάλαντα, πήγαμε στο υπουργείο για να ολοκληρώσουμε το νομοσχέδιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης»…

Χρόνια πολλά κύριε Πρωθυπουργέ…

Βγήκα στο δρόμο αυτές τις ημέρες, Χριστούγεννα γαρ... παρότι το χαμόγελο δεν υπάρχει, κυρίως τα τελευταία χρόνια.. και δεν υπάρχει γιατί και να θέλω να χαρώ κοιτάζω δίπλα μου βλέπω απελπισία, θυμό, μιζέρια και δεν έχω καμιά διάθεση να χαμογελάσω καν...

Πήγα στην αγορά της Πατησίων εκεί που κάποτε και να μην είχες χρήματα έβγαινες, κοιτούσες τις βιτρίνες και χαμογελούσες..αυτή τη φορά ήταν απελπισία, καταστήματα κλειστά, αντικατάσταση κάποιων με κινέζικα, και τα εναπομείναντα έχουν φθηνά ρούχα και μετρίας ποιότητας. Είχαν δε ανοίξει τόσα πολλά καφέ, εκεί που κάποτε έβλεπες μαγαζιά με ρούχα και υποδήματα καλής ποιότητας..μπήκα σε ένα κατάστημα δοκίμασα ένα ημίπαλτο και μέχρι να το βγάλω είχα γεμίσει τρίχα, τόσο καλής ποιότητας ήταν, μαδούσε που λέμε…

Sailing On The Seven Seas...

O.M.D.

Μακεδονικό: Κυβερνήτες ή παπατζήδες;

Όπως όλοι ξέρουμε, στις κανονικές χώρες της Δύσης, την ευθύνη της διακυβέρνησης φέρει αποκλειστικά η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που λαμβάνει τις αποφάσεις. 

Μάλιστα, όταν υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι, οι οποίοι διακατέχονται από την ηθική της ευθύνης, αδιαφορούν αν οι αποφάσεις τους έχουν κόστος για τους ίδιους και το κόμμα τους. Ακόμη και για τα «φαντάσματά» τους. Αρκεί ότι τα αποτελέσματα των πράξεών τους, υπηρετούν την πολιτεία...

Οι Σουλιώτισσες και ο Πάγκαλος…

Τον χρόνο που έρχεται, το 2018, ο Θεόδωρος Πάγκαλος θα γίνει 80 ετών. Συνήθως οι άνθρωποι μαλακώνουν σε αυτή την ηλικία· όχι όμως ο Πάγκαλος. Αυτός εξακολουθεί να διασκεδάζει (και πολύ καλά κάνει) στήνοντας καβγάδες, μέσω των social media, κατά προτίμηση με όσους δεν μπορούν να καταλάβουν ένα θέμα αλλά έχουν γνώμη επ’ αυτού.

Οσοι γνωρίζουν τον Πάγκαλο δεν εκπλήσσονται: πάντα το χόμπι του ήταν να ερεθίζει τους ηλίθιους και να παίζει μαζί τους. (Το απολάβανε ιδιαιτέρως στις εβδομαδιαίες συνεντεύξεις Τύπου που έδινε ως υπουργός Εξωτερικών στους διαπιστευμένους συντάκτες...) Εντέλει, η αιτία αυτού του χόμπι, δηλαδή η δυσανεξία του στην περιρρέουσα βλακεία, ήταν αυτό που έθεσε και τα όρια, πέρα από τα οποία οι πολιτικές φιλοδοξίες του δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν. Αλλά ας μείνουμε στην ευχάριστη πλευρά του θέματος…

Συμβαίνει στις «αποικίες»…

Ο νέος χρόνος, παρά τα λεγόμενα, θα είναι έτος εκλογών και έχουμε ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο. Ο κόσμος σχηματίζει άποψη αργά αλλά πολύ νωρίτερα από την τυπική ή την εικαζόμενη πρόωρη ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Και μετά δύσκολα μετακινείται. Ο κόσμος έχει πια σχηματίσει άποψη για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για το πολιτικό τοπίο. Κυριαρχεί η απογοήτευση και για τα δυο.

Η απόπειρα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς περιορίζεται στην ανασύνθεση φθαρμένων υλικών. Ούτε δυναμισμός ούτε φρέσκιες ιδέες. Τα ΜΜΕ φούσκωσαν τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, αλλά η συνέχεια είναι γεμάτη ερωτηματικά. Ήδη η ηγεσία της κινήθηκε καιροσκοπικά με βάση τις δημοσκοπήσεις και προσεγγίζει τη ΝΔ. Με προφανή στόχο να «τακτοποιηθούν» στην επόμενη Βουλή. Δίνουν την εντύπωση ότι αν αλλάξουν οι δημοσκοπήσεις θα ψάξουν αλλού στέγη…

In the Death Car...

Iggy Pop