Κερδάμε...

Αποκλείστηκε από το Φέσιμπουκ για ... σεξουαλικό περιεχόμενο!!!!!

Ένας επικίνδυνος παιδήλικας…

Το ακούσαμε κι αυτό… μη το χτυπάτε το παιδί, είναι μικρό ακόμη… μόλις 44 ετών!

Και αμέσως θυμήθηκα τότε που ο υπερήλικας Ανδρέας αποφάσισε να παντρευτεί τη νταρντάνα Μιμή, και η μαμά της, καμιά 30αριά χρόνια μικρότερη του γαμπρού, είχε δηλώσει σε συνέντευξή της «ας παντρευτούν τα παιδιά, την ευχή μου να έχουν… αφού αγαπιούνται»!!!!

Έτσι και σήμερα, ας τα διαλύσει όλα ο Αλέξης, παιδί είναι…

Που θα πάει; Θα ψηθεί σιγά σιγά και τότε να δείτε πως θα πάρει μπροστά η χώρα.

Τότε θα δείτε το όραμα των συριζαίων να ξεδιπλώνεται, ακόμη και στο διάστημα (όπως λέει ο Παππάς).

Απλά, είναι  μικρός ακόμη και μαθαίνει. Έχει χρόνια μπροστά του.

Άσχετα αν άλλοι στην ηλικία του έχουν πετύχει πράγματα και θάματα…

Και ο Νέρωνας νέος ήταν: μόλις 26 ετών…

Ακούω γύρω μου κραυγές και ψιθύρους… Σαν να υπάρχει μια απότομη αφύπνιση συνειδήσεων. Από την τραγικότητα της καταστροφής… Από τη φρίκη που προκάλεσε σε όλους μας…  Από το «άγγιγμά» της στον καθένα μας προσωπικά, αφού θα μπορούσε να ήμασταν κι εμείς ή δικοί μας άνθρωποι, ανάμεσα στα θύματα…

Από την οργή που προκάλεσε η ανευθυνότητα, η αναλγησία και η θρασυδειλία των ανεκδιήγητων που κυβερνούν…

Ναι, το συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας είχε «φορτώσει» καιρό τώρα:

·       Τα ψέματα που είπαν,

·       η υπέρ-φορολόγηση,

·       το τεράστιο κύμα λαθρομεταναστών και τα ανεξέλεγκτα hotspots παντού,

·       το «ξεπούλημα» της Μακεδονίας,

·       η απελευθέρωση κακούργων από τις φυλακές,

·       η ασυδοσία των εγκλήματος,

·       ο αφοπλισμός της αστυνομίας και η εντολή στους πολίτες «αν μπουν ληστές σπίτι σας κάντε πως κοιμάστε»,

·       αλλά και ο διχαστικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ…

Άθλιοι…

Την Κυριακή 29 Ιουλίου, έξι ημέρες μετά την εθνική καταστροφή, σε πολυσύχναστη παραλία της Αττικής, δύο καλοβαλμένες «κυρίες» μέσης ηλικίας με προφίλ μεταπολιτευτικής αριστεράς, διακήρυσσαν με στεντόρεια φωνή πως «όσοι καήκαν στο Μάτι, καλά να πάθουν! Στάχτη και μπούλμπερη αυτοί και τα παιδιά τους!».

Μετά τη δεύτερη ή τρίτη εκφώνηση αυτής της ανατριχιαστικής απόφανσης, τόσο εγώ που ήμουν παρών, όσο και άλλοι πολίτες, οι οποίοι στην αρχή είχαν μείνει άναυδοι από το μέγεθος της προσβολής στους νεκρούς και τη μνήμη τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να αντικρούουν τα «οικολογικά» επιχειρήματα των εν λόγω κυριών («καλά να πάθουν αφού έχτισαν στο δάσος και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους το επέτρεπαν»), τονίζοντάς τους πως αποτελεί ντροπή και αθλιότητα να προσβάλουν με τέτοιο τρόπο τους νεκρούς. Το επεισόδιο έλαβε τέλος καθώς οι δύο κυρίες απομακρύνθηκαν προς τα ανοιχτά της θάλασσας…

Τσούρμο ψευτών και ανίκανων…

Όσο περνούν οι μέρες και η κοινή γνώμη αποτιμά όσα συνέβησαν, η πολιτική ζημιά που βαραίνει τους ώμους της κυβέρνησης αρχίζει να γίνεται αβάσταχτη. Τώρα μόνο αρχίζουν ν’ αντιλαμβάνονται στο Μέγαρο Μαξίμου ότι η συσσωρευμένη οργή του κόσμου είναι ικανή να τους παρασύρει εκεί που κανένα παλιότερο σενάριο, ακόμα και το πιο άσχημο και απαισιόδοξο, δεν ήταν ικανό να προβλέψει.

 

Αυτό συμβαίνει διότι ο Αλέξης και οι γύρω του κατάφεραν έναν συνδυασμό που είναι πρακτικά ανεπανάληπτος. Δίπλα στην πασιφανή διαχειριστική τους ανικανότητα πρόσθεσαν την ακατανόητη αλαζονεία των αρχικών εικοσιτετραώρων κι ένα θέατρο που είναι μη αποδεκτό από τον πολίτη… 

Τι σόι άνθρωποι είναι ετούτοι;

Καγχασμό μόνον -πικρό καγχασμό- προξενούν οι όψιμες ρητορείες της κυβέρνησης πως θα πατάξει δήθεν την αυθαίρετη δόμηση, ότι θα βάλει σε οικιστική τάξη τη χώρα. Εκείνοι που αρνούνταν λυσσαλέα κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια...

Εκείνοι που μοσχοπουλούσαν το παραμύθι ότι η Ελλάδα ήταν ένας παράδεισος, όπου όλα πήγαιναν ρολόι, ώσπου αίφνης οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους την έζεψαν χωρίς λόγο στα μνημόνια...

Εκείνοι που στυγνά εμπορεύονταν την ελπίδα, που προσκυνούσαν, που έγλειφαν τον λαό για να υποκλέψουν την ψήφο του...

Τις πταίει;

Ή αλλιώς... Βοήθειά μας…

Πείτε με εμμονικό, αλλά για όλα τα δεινά που ζούμε, δεν ρίχνω το φταίξιμο στον Αλέξη, αφού τόσος ήταν… τόσος είναι.

Εκεί που ρίχνω το φταίξιμο είναι στα εκατομμύρια αλαφιασμένα ζαγάρια που τον ψήφισαν για να μας σώσει.

Αγνοώντας τις ενδείξεις, τις κραυγές κινδύνου, τις προειδοποιήσεις, και την αγωνία κάποιων νηφάλιων σκεπτόμενων ανθρώπων, που είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται από τότε που ο Σύριζας πάλευε να πιάσει το 3%...

Λήγεις Αλέξη... λήγεις!

Όπως βλέπεις Αλέξη τίποτα δεν σου βγαίνει. Αλλιώς τα προγραμμάτιζες και αλλιώς σου έρχονται. 

Είχες επενδύσει τα πάντα στην έξοδο του Αυγούστου, ετοίμαζες χορούς και πανηγύρια, μεγάλες φιέστες και τελικά βύθισες τη χώρα στο πένθος.
Το Εθνικό δράμα που ζούμε σήμερα Αλέξη, με την εκατόμβη των νεκρών, φέρει την υπογραφή σου με το διαλυμένο κράτος που έφτιαξες. 

Είναι απίστευτα αυτά που ζούμε. Δεν χωρούν στον ανθρώπινο νου. Το κόστος της απώλειας τόσων ψυχών είναι ασύλληπτο και ισοδυναμεί με έναν πόλεμο. Και δεν ξέρουμε ακόμα τις πραγματικές διαστάσεις του δράματος αφού δεν γνωστοποιείς τον αριθμό των αγνοουμένων. Γιατί άραγε;

Ο Τσίπρας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τραγωδία…

Ο αριθμός των νεκρών αυξάνει. Η σιωπή δεκάδων αγνοουμένων ακούγεται ανατριχιαστική. Οι χαροκαμένες οικογένειες, τα κουφάρια 2.500 σπιτιών και εκατοντάδων αυτοκινήτων, το χαμένο βιός χιλιάδων ανθρώπων, τα 18.000 στρέματα καμμένων δασών, ο διαλυμένος αστικός ιστός, δίνουν την αποτρόπαιη εικόνα της καταστροφής. Η οργή του κόσμου φουντώνει.

Και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου τραγική καρικατούρα της συμφοράς!

Επιλέγει για μια ακόμη φορά την ύβρι της αλαζονείας, και το δρόμο του διχασμού: Υπαινισόμενη αόρατους εχθρούς. Κατηγορώντας τους πάντες για την καταστροφή, ακόμα κια τους πληγέντες κατοίκους. Και προστατεύοντας στο απυρόβλητο τους έχοντες – κατά το Σύνταγμα και τους νόμους – την αντικειμενική και υποκειμενική ευθύνη κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες. Τους υπεύθυνους δηλαδή για το κυβερνητικό και υπηρεσιακό αλαλούμ που επικράτησε τις κρίσιμες ώρες και κουβαλάει στην πλάτη του την ευθύνη εσφαλμένων εκτιμήσεων και πλημελούς δράσης που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία…

Ξαναψηφίστε τους…

Προτού μοιραία ξεχαστούμε και αρχίσουμε τις selfies των ηλιοκαμένων duck faces και των μεζέδων με τα τσίπουρα στις παραλίες, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα των ημερών.

Κοιτάξτε τον Ψινάκη που αποκαλύφθηκε ότι δεν είναι καθόλου «θεά», όπως θάθελε, αλλά ένα κακομαθημένο, φυγόπονο και βουτηγμένο στα ψέματα πριγκιπόπουλο που τα θαλάσσωσε όταν η πραγματικότητα του χάλασε το πάρτυ των γενεθλίων και το ξεσάλωμα με τον Ρέμο, στο Nammos…