Lace Virginia...

An Emotional Fish

O ανθρωπισμός της Αριστεράς είναι μεγάλη μπίζνα…

Υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους η άποψη πως οι αριστεροί είναι πιο καλλιεργημένοι. Έχουν διαβάσει πιο πολλά βιβλία. Συγχρόνως οι αριστεροί θεωρούνται πιο ανθρωπιστές από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, γιατί αγωνίζονται για «την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο». Αυτό λέει και η θεωρία τους, υποστηρίζει ο κοινός νους. Άλλωστε, θεωρούν τον μαρξισμό μια καλή θεωρία που εφαρμόστηκε λάθος.

Βέβαια, ο μαρξισμός δεν ασχολείται καθόλου με τον άνθρωπο ως μονάδα. Δεν τον ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, καθώς τους συνολοποιεί σε τάξεις. Οι τάξεις αποτελούν τα ιστορικά υποκείμενα τα οποία δεν συνεργάζονται, δεν συνοικούν, αλλά βρίσκονται σε μια διαρκή σύγκρουση μεταξύ τους, αυτό που η θεωρία ονόμασε ταξική πάλη…

Οι κανονικοί άνθρωποι τελούν υπό διωγμό…

Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του πολιτισμικού μαρξισμού έχουν δύο μεγάλους εχθρούς: το έθνος και τον κανονικό άνθρωπο. Κατά βάση αυτοί οι σαλεμένοι ιεχωβάδες, που όμως πιστεύουν και στη βία, πολεμούν τη Φύση και την Ιστορία.

Λαθραίοι, απάτριδες, παρενδυτικοί και παντός είδους σεξουαλικά παρεκκλίνοντες, περί τα 62 φύλα, πρεζόνια, ισλαμιστές και άλλα παραδείσια πτηνά είναι ο νταλκάς τους, οι άξιοι λόγου και υποστήριξης…

Μιλάμε για ψώνιο…

Το ερώτημα είναι μεν λογικό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η λογική δεν έχει σχέση. Γιατί ο Τσίπρας επιμένει να εκφωνεί ομιλίες στα ξένα, αφού δεν τα κατέχει και κάνει τόσα λάθη;

Στον ΟΗΕ, προχθές, ο Τσίπρας έδωσε τη μέχρι τώρα ανώτερη ρητορική παράσταση που έχει δώσει ποτέ στην αγγλική γλώσσα. Ανώτερη και εκείνης της αλησμόνητης συνέντευξης με τον Μπιλ Κλίντον, διότι η τωρινή είναι η πληρέστερη ως προς τα εκφραστικά μέσα που απαιτεί ο ρόλος…

Stepping in a Slide Zone...

Moody Blues

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη…

Ποιος ισχυρίστηκε ότι οι εβδομηντάρηδες ξόφλησαν και ετοιμάζονται ήδη για το μεγάλο ταξίδι στο επέκεινα; 

Γιατί εγώ διάβασα ότι έρευνα του ιατρικού Κολλεγίου Albert Einstein έδειξε ότι το προσδόκιμο όριο της ζωής των ανθρώπων θα φτάσει πολύ σύντομα μέχρι τα 115 χρόνια!

Κάποια Τζιν Κάλμες από τις ΗΠΑ πέθανε το 1997 σε ηλικία 123 ετών αποδεδειγμένα. 

Άλλωστε, κατά τους ειδικούς από το 1980 μέχρι το 2015 ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει κερδίσει ακόμα μία δεκαετία.

Η αύξηση αυτή αποδίδεται στην μείωση των θανάτων από λοιμώδη νοσήματα και καρδιοαγγειακά προβλήματα –και τούτο, βέβαια, χάρη στα φάρμακα και την έγκαιρη πρόληψη…

Συμβαίνουν κι αλλού…

Εκτός από την αθρόα «παράτυπη μετανάστευση», την  ανομία, και τη γενικευμένη ατιμωρησία, τα τρία τέσσερα τελευταία χρόνια η χώρα μας μαστίζεται και από το φαινόμενο «Παρασκευόπουλος».

Σύμφωνα με το οποίο οι περισσότεροι καταδικασμένοι κακοποιοί αφέθηκαν κι αφήνονται ελεύθεροι για να… αποσυμφορηθούν οι φυλακές.

Βέβαια, σε μια ευνομούμενη χώρα, χωρίς ιδεοληπτικούς κυβερνώντες, αν η εγκληματικότητα αυξάνονταν το λογικό θα ήταν να σφίξουν κι άλλο τα λουριά, να αυξηθεί η αστυνόμευση, και να κτισθούν νέες φυλακές.

Στα καθ’ ημάς, η έξαρση της εγκληματικότητας λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και της ανεξέλεγκτης εισόδου στη χώρα του κάθε πικραμένου απ’ όπου γης, συνέπεσε και με την εκλογή της «φαντασίας στην εξουσία», της Πρώτη Φορά Αριστεράς δηλαδή... που μπορεί να ακούγεται ωραία στα αφτιά, αλλά στην πράξη μιλάμε για 10-13 συνιστώσες, η μια πιο πειραγμένη από την άλλη, με αρκετές από αυτές να αποτελούνται από ημιπαράφρονες δικαιωματιστές, ισλαμολάγνους, ακροαριστερούς αΧτιβιστές, Μαοϊκούς, κ.ο.κ.

Αυτούς ψήφισε ο πάντα σοφός λαός για να τον σώσουν…

Roads...

Portishead

The Eternal...

Joy Division

Άρχουσα τάξη…

Στον Hermann Göring, νούμερο 2 του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία του Χίτλερ, αποδίδεται (εν μέρει τουλάχιστον) η διαβόητη ρήση:

«Εγώ και μόνο θα αποφασίσω ποιος είναι (και ποιος δεν είναι) Εβραίος!»

Είναι κατ’ ουσίαν μία διακήρυξη του υποτιθέμενου δικαιώματός του να κρίνει εκείνος και μόνο για το ποιοι είναι «άξιοι» αφανισμού, και να προχωρεί στην δολοφονική εκτέλεσή τους χωρίς τον παραμικρό φόβο λογοδοσίας απέναντι στους νόμους.

Εξ άλλου, στη ναζιστική Γερμανία ο «νόμος» ήταν εκείνος ο ίδιος!

Αν και τα μεγέθη δεν είναι, ασφαλώς, συγκρίσιμα, θυμήθηκα την πιο πάνω ρήση διαβάζοντας πρόσφατα το πόρισμα της λεγόμενης «Επιτροπής Παρασκευόπουλου» για την αντιμετώπιση της βίας στα πανεπιστήμια. Ειδικότερα, για την περίπτωση κλοπών σε πανεπιστημιακούς χώρους το πόρισμα προτείνει μεταξύ άλλων το εξής:

«Ευαισθητοποίηση των φοιτητών και των εκπροσώπων τους ώστε να γίνει σαφές ότι, όταν το θύμα είναι συνάδελφος ή καθηγητής, δεν πλήττεται η άρχουσα τάξη…»