Δεν ξέρουν τι τους περιμένει…

Σήμερα θα απαντήσω σε μερικά «ερωτήματα» που τίθενται συχνά στα τηλεοπτικά panels ή στις κοινωνικές συναναστροφές, και πρέπει να αντικρούονται κοφτά και απερίφραστα και αφοπλιστικά.

Άλλα απ’ αυτά είναι «ρητορικά» ερωτήματα, άλλα είναι πραγματικά, άλλα τίθενται καλόπιστα, άλλα εντελώς κακόπιστα – όλα, όμως, είναι σκέτη προπαγάνδα! Συριζαϊκή προπαγάνδα!

Που πρέπει να την απαντάμε, να την κάνουμε «φύλο και φτερό» και να την γυρίζουμε «μπούμερανγκ» σε όσους τη χρησιμοποιούν.

Άντε γιατί σαν πολλά μας τα ’πανε…

Μας λένε για το κατώτατο μισθό που αυξάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα...

Και πόσο «καλό» και «φιλολαϊκό μέτρο» είναι.

Απάντηση: Δεν είναι μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Είναι μέτρο που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013 και επρόκειτο να εφαρμοστεί από 1ης Ιανουαρίου του 2017.

Είναι μέτρο που καθυστέρησε ο ΣΥΡΙΖΑ δύο ολόκληρα χρόνια, γιατί μας έβαλε στο μεταξύ, στο τρίτο μνημόνιο…

Η γοητεία της κ. Χριστοδουλοπούλου…

Μ​​ε γοητεύει η άνεση της εκφοράς του λόγου της. Λίγο το ελαφρύ τράβηγμα των φωνηέντων, λίγο το ύφος της αμέλειας όταν τριγύρω της όλοι δαγκώνουν και φωνασκούν.

«Μίλησαν πολλοί, πέρασε κι η ώρα», είπε από το βήμα του προέδρου της Βουλής σαν οικοδέσποινα που δεν θέλει να πει στους προσκεκλημένους της πως είναι ώρα για ύπνο και τους ρωτάει αν θέλουν λίγο ακόμη αφέψημα, κονιάκ, ή οτιδήποτε.

Με τον τρόπο της ξέρει να αποστομώνει τους συνομιλητές της και να κερδίζει το ενδιαφέρον της ομήγυρης.

Τι να της απαντήσεις όταν σου λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που προστατεύει τους δημοσίους υπαλλήλους και αυτοί είναι που θα διώξουν τον Μητσοτάκη. Ομολογεί αυτό που η ίδια θεωρεί προφανές με την ίδια άνεση που εκστομίζει το αδιανόητο…

Η αλήθεια που ΔΕΝ ειπώθηκε για το Μακεδονικό…

Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στη Βουλή για τη Συνθήκη των Πρεσπών να είπε πολλές – και τολμηρές – αλήθειες, που δεν είχαν ακουστεί ξανά στο χώρο αυτό, αλλά δεν τα είπε όλα!

Όμως, υπήρξε και κάτι – ουσιώδες - που το «παρέλειψε»! Κι όπως θα δούμε, καλά έκανε και το παρέλειψε.

Αλλά θα πρέπει να ακουστεί, κάποια στιγμή, κι αυτό…

Ο Σαμαράς είπε ότι πέραν την Ιστορικής Μακεδονίας, που συμπίπτει κατά 90% περίπου με τα σημερινά όρια της Ελληνικής Μακεδονίας, άλλη «γεωγραφική Μακεδονία» με σαφή όρια δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα «φάντασμα»…

Αυτό λέει, με συγκεκαλυμμένο τρόπο ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, ήδη από το Μάρτιο του 2008 (δείτε χθεσινό μου σημείωμα).

Αυτό λέει, πολύ πιο απερίφραστα, η «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου», στο λήμμα Μακεδονία: η θεωρία της γεωγραφικής Μακεδονίας που δήθεν «χωρίστηκε στα τρία» μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι «σλαβική επινόηση»!

Πάμε καλά;

Το άρθρο αυτό γράφτηκε το 2009!
Για να μη λέτε ότι ο Σύριζας σας αιφνιδίασε...

(Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη).

Πάμε καλά; Το ερώτημα είναι απλώς  ρητορικό, διότι  η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ασφαλώς και όχι.

Όχι μόνο δεν πάμε καθόλου καλά, αλλά κοντεύουμε και να τρελαθούμε τελείως. Ή τουλάχιστον να μας αποτρελάνει η κυβέρνηση.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Το «Γύρνα τον κόσμο ανάποδα να δεις το ψέμα αλήθεια…» έχει πλέον απόλυτη εφαρμογή στα καθημερινά μας δρώμενα.

Τι έγινε;  Χαμός και πανικός στο κέντρο της Θεσσαλονίκης σήμερα, εξαιτίας των αναμενομένων διαδηλώσεων με αφορμή την επέτειο θανάτου του 15χρονου Γρηγορόπουλου.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Μια από τα ίδια, με τις μολότοφ να πέφτουν σύννεφο, τις μάχες σώμα με σώμα με τους αστυνομικούς, τις πυρπολήσεις αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ. Όλα δηλαδή αναμενόμενα και γενικά το ίδιο έργο το γνωστό…

Συνεχίζουμε να κερδάμε… γενικώς!

Το είπε και το έκανε ο Αλέξης!

Κόντρα στις ξενόδουλες Κασσάνδρες, που τώρα τρέχουν να βρουν λαγούμι για να κρυφτούν.

Τι έκανε; Έδωσε πλέριες αυξήσεις στους χειμαζόμενους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό κατά 3 περίπου ευρώ το μήνα!

Σε λίγο, λέει, θα αυξήσει και τον ανθυποκατώτατο, ενώ μετά θα βάλει πλώρη για να πάει επιτέλους ο ανώτατος μισθός στη χώρα μας στα 751 ευρώ, όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά, με κάποιους κακότροπους να άκουγαν «κατώτατο» αντί για το σωστό «ανώτατο», που έλεγαν οι αγωνιστές του φωτός.

Αλλά τέτοιοι παραδόπιστοι είναι όλοι εκείνοι που ακόμη και μετά την έξοδό μας από τα μνημόνια, ακόμη και μετά από την πλήρη επιστροφή στη κανονικότητα, εκείνοι συνεχίζουν να στάζουν χολή, αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα και να προσκυνήσουν τον Αλέξη, όπως κάνει σύσσωμη η διεθνής κοινότητα, ακόμη και η Ακαδημία της Σουηδίας (ή της Νορβηγίας, μπερδεύτηκα) , που θέλει να του απονείμει Νόμπελ Ειρήνης, Νόμπελ Οικονομικών, ακόμη και Όσκαρ υποκριτικής…

Για να μην λέτε μετά ότι δεν σας τα λέγαμε

Το παρόν πόνημα, ο Θεός να το κάνει άρθρο, είναι μια απαραίτητη κατάθεση προς διαφύλαξη της ψυχολογικής μας κατάστασης έναντι πιθανών μελλοντικών σεναρίων, παρόμοιων με αυτών που βιώνουμε οι σταλεγάκηδες του 2015. Να εξηγηθώ. Το, τόσο μακρινό, 2014, ήμασταν αρκετοί αυτοί που κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι πάω και θυμάμαι ο ποταπός…

Ο Σύριζα (πρώην Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου… χα χα χα) υπήρχε πολύ καιρό πριν τον ανακαλύψει το 36% των πολιτών, που το 2015 αποφάσισαν να τον στείλουν στο Μαξίμου για να μας σώσει… και μάλιστα δυο φορές!

Την δεύτερη ειδικά,  την ώρα που οι ηλικιωμένοι ξεροστάλιαζαν στις ουρές των ΑΤΜ για να πάρουν 60 ευρώ από τις κουτσουρεμένες τους συντάξεις… και όμως!

  

Και αυτοί (σε ποσοστό 70% περίπου) ξαναμάσησαν και ξαναέριξαν το κουκί τους στο γελαστό παιδί.

Όπως το είχε ρίξει και η ακριτική μακεδονική Φλώρινα, και μάλιστα σε ποσοστό 38%... να τα λέμε αυτά.

Τέλος πάντων, όπως είπα πιο πάνω, ο Σύριζα προϋπήρχε της κρίσης, και βολόδερνε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, άλλες φορές καταφέρνοντας κι άλλες όχι, να περάσει το όριο του 3% για να μπει στη βουλή.

Και όσο ήταν σε εκείνα τα ανυπόληπτα ποσοστά, δεν αποτελούσε καμία απειλή για τη χώρα…

Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα…

Βράδυ 25ης Ιανουαρίου 2015. Γυρίζω μετά από την οδυνηρή καταμέτρηση κάλπης σε ένα χωριό της περιοχής. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συντριπτική.

Όντας στα πρόθυρα κατάθλιψης εισέρχομαι σε γραφείο της ΝΔ περιμένοντας να δω συναγωνιστές στην ίδια κατάσταση. Αντ’ αυτού βλέπω πανηγύρια και χορούς για την επανεκλογή Βουλευτών. 

Ακριβώς εκείνη την ώρα κάνει δηλώσεις ο Σαμαράς, αναγνωρίζοντας την νίκη Τσίπρα. Ψηφοφόροι και στελέχη της ΝΔ ζητούν επιτακτικά την παραίτησή του και δείχνουν δυσφορία μόλις αντιλαμβάνονται, ότι εκείνος συνεχίζει. «Μα καλά, δεν καταλαβαίνει ότι τελείωσε;» αναρωτιούνται…

Μαύρη μέρα η σημερινή…

Η εθνικά βαριά υπόλογη κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει την άθλια, επαχθή για την Ελλάδα Συμφωνία των Πρεσπών.

Παρά τα ωμά ψέμματα που ήδη αποκαλύφθηκαν για τις δήθεν “αλλαγές” στο Σύνταγμα των Σκοπίων και που θα έπρεπε να έχουν ήδη μπλοκάρει οριστικά τα πάντα…

Παρά το γεγονός ότι οι πάντες γνωρίζουν και οι ίδιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να το κρύψουν, ότι ο αλυτρωτισμός τους δεν έχει υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο…

Παρά την προφανή και ανήκεστη βλάβη στα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας…

Μια αποφράδα μέρα, ή μια μέρα νίκης;

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Με διπλή σημασία.

Από τη μία έχουμε τη συμπλήρωση 4 χρόνων από τότε που ο λαός αποφάσισε επιτέλους να απελευθερώσει τη χώρα στέλνοντας με τη ψήφο του το γελαστό παιδί στο Μαξίμου, κι από την άλλη σήμερα ολοκληρώνεται ένα διαχρονικό όραμα για την ειρηνική συμβίωση με τους βόρειους γείτονές μας.

Λες και συνωμότησε το σύμπαν… λες και ο Θεός έβαλε το χεράκι του, έτσι ώστε να γιορτάσουμε σήμερα διπλά.

Η μέρα θα ήταν ακόμη πιο θεϊκή αν νικούσε χθες και ο Τσιτσιπάς, αυτό το σεμνό παιδί που είναι ένας από εμάς (όπως λέει διαρκώς ο φίλος μου ο Μπάμπης από τον Δενδροπόταμο)….