Getting It Together...

The Walking Who

Σιγά τον δικτατορίσκο…

Ο​​ταν ξεκινάς τη ζωή σου ασκώντας την τέχνη του χειρουργού σε μια ελληνική επαρχία και εκλέγεσαι δήμαρχος, κοινώς γίνεσαι ο πρώτος του χωριού, είναι μάλλον φυσιολογικό να αισθάνεσαι επιτυχημένος. Και να πιστεύεις ότι η επιτυχία δεν οφείλεται μόνον στις όποιες ικανότητές σου, αλλά και στον ίδιο σου τον χαρακτήρα, στην άνεση της μαγκιάς σου, στην αθυροστομία σου και στην πηγαία σου αυθάδεια.

Οταν είσαι χειρουργός και δήμαρχος και κάποιοι σε χρίζουν υπουργό, άνεμοι σαρώνουν το άγριο τοπίο του εγκεφάλου σου. Οι άνεμοι γίνονται θυελλώδεις όταν αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να λες ότι στον δήμο κρατούσες διπλά βιβλία χωρίς να σε πειράζει κανείς ή να απειλείς όποιον τολμά να έχει αντίρρηση πως θα τον στείλεις στα τρία μέτρα κάτω από τη γη…

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα λαμέ φρικιά…

To ζήτημα είναι ότι και οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν παιδιά. Και έχουν όνειρα γι’ αυτά. Δεν τα φαντάζονται να σταδιοδρομούν ούτε ως οκταμηνίτες συμβασιούχοι του δημοσίου για ένα πεντακοσάρικο, ούτε ως επαγγελματικά κομματικά στελέχη. 

Ως εκ τούτου αν και οι περισσότεροι θα ήθελαν μια κυβέρνηση που να μην τους ενοχλεί και κυρίως να μην τους αξιολογεί, αναλογιζόμενοι την τύχη των παιδιών τους θα αναζητήσουν κάποιον που να μην είναι τόσο αρνητικός με την ελεύθερη οικονομία και την παραγωγή πλούτου.

Κάποιον που να μην είναι φίλος του Μαδούρο, δηλαδή. Μετά από δέκα χρόνια κρίση κατάλαβαν και αυτοί ότι ο «σοσιαλισμός με τα λεφτά των άλλων» τέλειωσε. Finito la musica, passato la fiesta. 

Αν αυτός ο άλλος τα καταφέρει και πείσει τίποτα κουτόφραγκους, Άραβες ή Φιλιππινέζους  να έρθουν, να επενδύσουν στην Ελλάδα, αν οι επενδύσεις περπατήσουν και κυκλοφορήσει χρήμα, τότε μαζί με τα παιδάκια τους θα βολευτούν και οι ίδιοι.

Τα έσοδα του κράτους θα αυγατίσουν και θα μπορούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι να ελπίζουν σε αυξήσεις αλλά και σε καλύτερες συντάξεις.

Το σενάριο δεν προβλέπει κάτι ιδιαίτερο για νεοκομμουνιστές. Ούτε για ντεμέκ σοσιαλδημοκράτες. Ούτε και για λαμέ φρικιά που αρακτά μπροστά στο τζάκι της μεζονέτας αναδεύουν ένα Rémy Martin XO αναλογιζόμενα τα λάθη του κινήματος ενώ στο βάθος ακούγεται χαμηλά ένα medley των Τσακνή - Μαχαιρίτσα…

Βενεζουέλα: Άπαντες κατά, πλην… Λακεδαιμονίων!

Θυμόσαστε τους διθυράμβους για τον Τσάβεζ, και τα πήγαινε έλα στο Καράκας των πρώιμων (και όχι μόνο) συριζαίων;

Τότε που το Ρενάκι έβγαινε σέλφις με τους φάρους αυτούς της δημοκρατίας, και ο Κουράκης με τον Παππά σχεδίαζαν να στείλουν μπριγκάτες με συριζαίους αγωνιστές, για να στηρίξουν το μοναδικό αυτό σοσιαλιστικό πείραμα απέναντι στον κακό ιμπεριαλισμό;

Μέχρι και τάνκερ με δωρεάν πετρέλαιο θα μας έστελνε ο Μαδούρο, ως αντάλλαγμα αυτής της στήριξης, μόνο που τελικά δεν μπόρεσε διότι δεν διαθέτει ούτε τάνκερ… ούτε καν καύσιμα για το ταξίδι. 

Εν πάση περιπτώσει, ο τότε Σύριζα ήταν διαφορετικός, και τα μεγαλοστελέχη του έλεγαν και καμιά βλακεία παραπάνω προκειμένου να πείσουν τους ντόπιους ανεγκέφαλους για τις παγκόσμιες διασυνδέσεις τους, και το ανυπότακτο αγωνιστικό τους φρόνημα…

Δεν ξέρουν τι τους περιμένει…

Σήμερα θα απαντήσω σε μερικά «ερωτήματα» που τίθενται συχνά στα τηλεοπτικά panels ή στις κοινωνικές συναναστροφές, και πρέπει να αντικρούονται κοφτά και απερίφραστα και αφοπλιστικά.

Άλλα απ’ αυτά είναι «ρητορικά» ερωτήματα, άλλα είναι πραγματικά, άλλα τίθενται καλόπιστα, άλλα εντελώς κακόπιστα – όλα, όμως, είναι σκέτη προπαγάνδα! Συριζαϊκή προπαγάνδα!

Που πρέπει να την απαντάμε, να την κάνουμε «φύλο και φτερό» και να την γυρίζουμε «μπούμερανγκ» σε όσους τη χρησιμοποιούν.

Άντε γιατί σαν πολλά μας τα ’πανε…

Μας λένε για το κατώτατο μισθό που αυξάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα...

Και πόσο «καλό» και «φιλολαϊκό μέτρο» είναι.

Απάντηση: Δεν είναι μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Είναι μέτρο που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013 και επρόκειτο να εφαρμοστεί από 1ης Ιανουαρίου του 2017.

Είναι μέτρο που καθυστέρησε ο ΣΥΡΙΖΑ δύο ολόκληρα χρόνια, γιατί μας έβαλε στο μεταξύ, στο τρίτο μνημόνιο…

Η γοητεία της κ. Χριστοδουλοπούλου…

Μ​​ε γοητεύει η άνεση της εκφοράς του λόγου της. Λίγο το ελαφρύ τράβηγμα των φωνηέντων, λίγο το ύφος της αμέλειας όταν τριγύρω της όλοι δαγκώνουν και φωνασκούν.

«Μίλησαν πολλοί, πέρασε κι η ώρα», είπε από το βήμα του προέδρου της Βουλής σαν οικοδέσποινα που δεν θέλει να πει στους προσκεκλημένους της πως είναι ώρα για ύπνο και τους ρωτάει αν θέλουν λίγο ακόμη αφέψημα, κονιάκ, ή οτιδήποτε.

Με τον τρόπο της ξέρει να αποστομώνει τους συνομιλητές της και να κερδίζει το ενδιαφέρον της ομήγυρης.

Τι να της απαντήσεις όταν σου λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που προστατεύει τους δημοσίους υπαλλήλους και αυτοί είναι που θα διώξουν τον Μητσοτάκη. Ομολογεί αυτό που η ίδια θεωρεί προφανές με την ίδια άνεση που εκστομίζει το αδιανόητο…

Η αλήθεια που ΔΕΝ ειπώθηκε για το Μακεδονικό…

Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στη Βουλή για τη Συνθήκη των Πρεσπών να είπε πολλές – και τολμηρές – αλήθειες, που δεν είχαν ακουστεί ξανά στο χώρο αυτό, αλλά δεν τα είπε όλα!

Όμως, υπήρξε και κάτι – ουσιώδες - που το «παρέλειψε»! Κι όπως θα δούμε, καλά έκανε και το παρέλειψε.

Αλλά θα πρέπει να ακουστεί, κάποια στιγμή, κι αυτό…

Ο Σαμαράς είπε ότι πέραν την Ιστορικής Μακεδονίας, που συμπίπτει κατά 90% περίπου με τα σημερινά όρια της Ελληνικής Μακεδονίας, άλλη «γεωγραφική Μακεδονία» με σαφή όρια δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα «φάντασμα»…

Αυτό λέει, με συγκεκαλυμμένο τρόπο ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, ήδη από το Μάρτιο του 2008 (δείτε χθεσινό μου σημείωμα).

Αυτό λέει, πολύ πιο απερίφραστα, η «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου», στο λήμμα Μακεδονία: η θεωρία της γεωγραφικής Μακεδονίας που δήθεν «χωρίστηκε στα τρία» μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι «σλαβική επινόηση»!

Πάμε καλά;

Το άρθρο αυτό γράφτηκε το 2009!
Για να μη λέτε ότι ο Σύριζας σας αιφνιδίασε...

(Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη).

Πάμε καλά; Το ερώτημα είναι απλώς  ρητορικό, διότι  η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ασφαλώς και όχι.

Όχι μόνο δεν πάμε καθόλου καλά, αλλά κοντεύουμε και να τρελαθούμε τελείως. Ή τουλάχιστον να μας αποτρελάνει η κυβέρνηση.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Το «Γύρνα τον κόσμο ανάποδα να δεις το ψέμα αλήθεια…» έχει πλέον απόλυτη εφαρμογή στα καθημερινά μας δρώμενα.

Τι έγινε;  Χαμός και πανικός στο κέντρο της Θεσσαλονίκης σήμερα, εξαιτίας των αναμενομένων διαδηλώσεων με αφορμή την επέτειο θανάτου του 15χρονου Γρηγορόπουλου.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Μια από τα ίδια, με τις μολότοφ να πέφτουν σύννεφο, τις μάχες σώμα με σώμα με τους αστυνομικούς, τις πυρπολήσεις αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ. Όλα δηλαδή αναμενόμενα και γενικά το ίδιο έργο το γνωστό…

Συνεχίζουμε να κερδάμε… γενικώς!

Το είπε και το έκανε ο Αλέξης!

Κόντρα στις ξενόδουλες Κασσάνδρες, που τώρα τρέχουν να βρουν λαγούμι για να κρυφτούν.

Τι έκανε; Έδωσε πλέριες αυξήσεις στους χειμαζόμενους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό κατά 3 περίπου ευρώ το μήνα!

Σε λίγο, λέει, θα αυξήσει και τον ανθυποκατώτατο, ενώ μετά θα βάλει πλώρη για να πάει επιτέλους ο ανώτατος μισθός στη χώρα μας στα 751 ευρώ, όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά, με κάποιους κακότροπους να άκουγαν «κατώτατο» αντί για το σωστό «ανώτατο», που έλεγαν οι αγωνιστές του φωτός.

Αλλά τέτοιοι παραδόπιστοι είναι όλοι εκείνοι που ακόμη και μετά την έξοδό μας από τα μνημόνια, ακόμη και μετά από την πλήρη επιστροφή στη κανονικότητα, εκείνοι συνεχίζουν να στάζουν χολή, αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα και να προσκυνήσουν τον Αλέξη, όπως κάνει σύσσωμη η διεθνής κοινότητα, ακόμη και η Ακαδημία της Σουηδίας (ή της Νορβηγίας, μπερδεύτηκα) , που θέλει να του απονείμει Νόμπελ Ειρήνης, Νόμπελ Οικονομικών, ακόμη και Όσκαρ υποκριτικής…

Για να μην λέτε μετά ότι δεν σας τα λέγαμε

Το παρόν πόνημα, ο Θεός να το κάνει άρθρο, είναι μια απαραίτητη κατάθεση προς διαφύλαξη της ψυχολογικής μας κατάστασης έναντι πιθανών μελλοντικών σεναρίων, παρόμοιων με αυτών που βιώνουμε οι σταλεγάκηδες του 2015. Να εξηγηθώ. Το, τόσο μακρινό, 2014, ήμασταν αρκετοί αυτοί που κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ.