Ο… «ελλογιμότατος» (αγράμματος) πρωθυπουργός της Ελλάδας!

Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζοντας την ιδιότητά μου ως φιλολόγου, με ερωτάν πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος , ο οποίος δεν μπορεί να διακρίνει βασικές έννοιες της ελληνικής Γλώσσας: ότι «διάτρητος» σημαίνει κατατρυπημένος και όχι διαφανής.

Ότι δεν υπάρχει λέξη «απεύθυνση» ως παράγωγο του απευθύνω.

Ότι η τυμβωρυχία δεν λέγεται «τυμβοθηρία». Και ο νεποτισμός δεν έχει σχέση με τα… ποτά, για να λέγεται «νεο-ποτισμός»(!).

Ο οποίος κάνει χονδροειδή εκφραστικά λάθη: «θρέφει τους καρπούς», αντί δρέπει τους καρπούς, «ακατάληπτοι δεσμοί», αντί ακατάλυτοι δεσμοί.

Ο οποίος αγνοεί βασικά στοιχεία της ελληνικής Ιστορίας και της Μυθολογίας: ότι ο Μεσαίωνας δεν ήταν «ένας αιώνας», αλλά 10 αιώνες, 5^ος αι. μ. Χ- 15^ος, ότι η «Κόπρος» ήταν του Αυγεία και όχι του «Αυγέα», ότι η «δαμόκλειος σπάθη» δεν σημαίνει «οικογενειακό βάρος και φιλοδοξία» αλλά επαπειλούμενος κίνδυνος, ότι ο ποταμός «Νείλος» δεν έχει καμιά σχέση με τον ήλον = καρφί, γι’ αυτό η φράση είναι «θέτω τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» και όχι «επί τον… Νείλον».

Ο οποίος αγνοεί την Γεωγραφία ης Ελλάδας: ότι η Μυτιλήνη και η Λέσβος είναι ένα και το αυτό νησί…

Δεν θα είναι μια βόλτα στο πάρκο για τον Κυριάκο…

Όπως όλα δείχνουν τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. Πολύ πιθανόν και με αυτοδυναμία.

Και παρά τον ενθουσιασμό που ήδη επικρατεί στους κόλπους της γαλάζιας παράταξης, η διακυβέρνηση της χώρας δεν θα είναι μια απλή βόλτα στο πάρκο για τον Κυριάκο.

Ο Σαμαράς όταν ήταν πρωθυπουργός είχε απέναντί του την τρόικα και τον Σύριζα, καθώς και κάθε είδους λαϊκιστή αγαναΧτιστή, χώρια τους Λαζόπουλους, τους Τράγκες, τους Αυτιάδες, και όλους εκείνους τους δήθεν opinion makers, που μια ζωή πέφτουν έξω.

Παράλληλα είχε να παλέψει με τον Μπένι και τον Κυρ Φώτη, που αντί να τον στηρίζουν τον υπέσκαπταν.

Τέλος, είχε και στα νώτα του λυκοφιλίες, και μπόλικους εχθρούς, ήτοι τις άτυπες συνιστώσες της ΝΔ (ντορικούς, καραμανλικούς, κλπ), με αποτέλεσμα να μη ξέρει από πού να πρωτοφυλαχτεί…

Καταγέλαστοι και αξιοδάκρυτοι…

Όποιος ξέρει ν'αγαπά, ξέρει και να χωρίζει..." επισημαίνει το τραγούδι του Μανώλη Χιώτη σε στίχους της Μέλπως Κολοκοτρώνη. Ολόσωστο.

Η τέχνη τού να κερδίζεις και η τέχνη τού να χάνεις είναι μία. Απαιτεί να έχεις αυτοπεποίθηση, εσωτερική συγκρότηση ώστε να μη σε παρασέρνει σαν φτερό στον άνεμο η λύπη ούτε όμως και η χαρά, πρωτίστως δε αίσθηση του μέτρου. Αυτό που λέμε χαρακτήρα.

Ο Σύριζα απέδειξε περίτρανα, δυστυχώς, πως δεν διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω.

Την εποχή τού καλπασμού, ο νους του είχε ψηλώσει δέκα φορές πάνω απ'τα ποσοστά του. Ξεχείλιζε από αλαζονεία, μισαλλοδοξία, από περιφρόνηση για όποιον στεκόταν απέναντί του. Οικειοποιούνταν αδίστακτα κεφάλαια ολόκληρα της Ιστορίας, την Εθνική και την Αντιδικτατορική Αντίσταση. Περιέφερε αυτάρεσκα ένα κληρονομημένο με πλαστούς τίτλους "ηθικό πλεονέκτημα"…

Η Έλενα Κουντουρά, και τα νέα αστέρια της Ευρωβουλής…

Οι ευρωεκλογές τελείωσαν, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν (λέμε τώρα), και ο κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του.

Η Ελλάς, δια μίαν ακόμη φοράν, στέλνει στις Βρυξέλλες την αφρόκρεμά της.

Στέλνει μορφωμένους, γλωσσομαθείς, και πάνω απ’ όλα πατριώτες, για να την εκπροσωπήσουν στα «υπόγεια» του ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι… στο άντρο δηλαδή των «κακών κσαίνων τοκογλύφων», που έλεγε κι ο Αλέξης πριν γίνει το κανίς της Μέρκελ…

Πήξαμε από σωτήρες και … φιδέμπορους!

Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, αν πετάξεις πέτρα,  ή αδέσποτο σκύλο θα πετύχεις, ή πρόεδρο κόμματος…

Είθισται, και επειδή είμαστε πολιτικά ζώα, ο κάθε πικραμένος αμάμητος, που δεν μπορεί να ξεχαρμανιάσει αλλού, που δεν έχει που να πει τον πόνο του, να ιδρύει κόμμα. Με σκοπό να μας σώσει…

Μπορεί να ίδρυα κι εγώ ένα κόμμα (σάμπως οι άλλοι καλύτεροι είναι;) αλλά επειδή γνωρίζω γραφή κι ανάγνωση, ότι είναι να πω το λέω μέσα από αυτό εδώ το βήμα, ψυχοθεραπεύομαι, βγάζω το άχτι μου, οπότε μακριά από μένα τα αρχηγιλίκια και τα παραγοντιλίκια...

Η μεγάλη ήττα ήλθε. Τώρα πάμε για τη ΣΥΝΤΡΙΒΗ του Σύριζα!

Δεν θα θριαμβολογήσω για το εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί πρώτον δεν το συνηθίζω, και γιατί δεύτερον, η μάχη δεν τελείωσε ακόμα…

Αλλά κάποια άμεσα και χρήσιμα συμπεράσματα είναι απαραίτητο να βγουν. Γιατί αφορούν πράγματα που θα βρούμε μπροστά μας:

Στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών που έρχεται σε λίγες μέρες, αλλά και – κυρίως – στις εθνικές εκλογές που έρχονται σε λίγες βδομάδες…

* Πρώτον, να θυμίσω τις προβλέψεις που είχα κάνει, από αυτή εδώ τη στήλη. Και τι βγήκε…

·       --Σας είχα προβλέψει ότι το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων θα ήταν 50-55%. Κι ήταν τελικά 57%

·       --Σας είχα προβλέψει ότι η διαφορά των δύο πρώτων θα ήταν 7-9 μονάδες. Κι η διαφορά φτάνει τις 9,5 μονάδες…

·       --Σας είχα προβλέψει ότι η ΝΔ θα κυμανθεί μεταξύ 29-32%. Και αγγίζει το 33,2%.

·       --Σας είχα προβλέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυμανθεί μεταξύ 22-23%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ άγγιξε το 23,75%!

·       --Σας είχα προβλέψει ότι το ΚΙΝΑΛ θα ήταν τρίτο κόμμα με ποσοστό κοντά στο 8%. Και το ΚΙΝΑΛ ήδη αγγίζει ο 7,7%.

·       --Σας είχα προβλέψει ότι θα ψηφίσουν γύρω στα 6 εκατομμύρια ψηφοφόροι (ή λίγο παρακάτω). Και οι ψηφοφόροι θα ξεπεράσουν τα 5,9 εκατομμύρια…

Μια ψύχραιμη και νηφάλια ανάλυση του χθεσινού αποτελέσματος… χικ.

Μετά από τέσσερα και κάτι χρόνια συστηματικής υπονόμευσης της χώρας από τους Συριζανέλ, η τάξη αποκαταστάθηκε.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και η ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια.

Στις χθεσινές ευρωεκλογές η ΝΔ ξεπέρασε τον Σύριζα κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες.

Με τον άλλοτε παντελώς αναίσθητο και αλαζονικό Αλέξη, να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ήττας του,  να ρίχνει την πετσέτα, και να προαναγγέλλει εκλογές.

Και μέχρι να το κάνει αργά χθες το βράδυ, έμαθα από φίλους συριζαίους μετακλητούς, ότι τον είχαν με κομπρέσες, οξυγόνα, και ενέσεις βαλεριάνας (και πολλά μαύρα Τζόνι)…

Ρ.Χ.

Μουσικές Ταξιαρχίες...

Η τιμωρία της κ. Δούρου πρέπει να είναι παραδειγματική!

Την πρώτη φορά αρνήθηκα να δω το βίντεο της κ. Δούρου, μετά τα πρώτα 10΄΄. Με την συγκεκριμένη κυρία δεν μ ενοχλεί ότι δεν ασκεί  τις αρμοδιότητές ούτε ότι δεν τις ξέρει ούτε και το ότι είναι αποδεδειγμένα ανίκανη. Είχε δώσει απτά δείγματα γραφής πριν το Μάτι κι όχι μόνο μια φορά. Μ ενοχλεί εκείνο που ενοχλεί και τους περισσότερους: Η απύθμενη θρασύτητά της η οποία παραπέμπει σ’ έναν αντι-κοινωνικό εαυτό.

Δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, ούτε για περασμένες αλλά ούτε και για πιθανές μελλοντικές τραγωδίες.

Μάλιστα, στο επίδικο βίντεο σπεύδει, από τώρα, να τις αποποιηθεί φορτώνοντάς τις στην κλιματική αλλαγή. Βγάζει λογύδρια περί επικοινωνίας και δικτυώσεων μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών που δεν έχουν καμία σχέση με τα καθήκοντά της που ορίζονται στον νόμο και τα οποία πρέπει να ασκούνται με το ήθος που απαιτεί από τους λειτουργούς της η δημοκρατική πολιτεία…

Η πραγματική σημασία των μεθαυριανών εκλογών…

Προσοχή! Ακολουθεί πολιτικό παραλήρημα.

Σε δυο μέρες, και μετά από πολλά χρόνια, ο πάντα σοφός ελληνικός λαός προσέρχεται στις κάλπες.

Όχι στις κάλπες που θα ήθελα, αλλά σε εκείνες που θα αναδείξουν τοπικούς σωτήρες, περιφερειάρχες, και εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή.

Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει ποιος διαχειρίζεται τα των δήμων και των περιφερειών, αφού χρόνια τώρα ασπάζομαι το «όλοι το ίδιο είναι».

Η καρέκλα να είναι καλά, ο παραγοντισμός, η ρουσφετολογία, κι από κει παν κι άλλοι.

Ενδεικτικά, στη Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχουν εκατοντάδες παρατημένα ΙΧ, εστίες μόλυνσης και όχι μόνο, ο δήμος παγίως αδιαφορεί. Κι ας έχει πάνω από 4.000 υπαλλήλους! Μόνο ο δήμος Θεσσαλονίκης.

Σκεφτείτε πόσους έχουν οι όμοροι δήμοι, κάντε την αναγωγή για ολόκληρη τη χώρα, και θα καταλάβετε τι εννοώ. Της αργομισθίας το ανάγνωσμα…