Οι τελευταίες μέρες ενός εφιάλτη…

Ο Τσίπρας, έρχεται αντιμέτωπος  για πρώτη φορά με μια εκλογική αναμέτρηση όπου δεν ασκεί κριτική, αλλά γίνεται αποδέκτης κριτικής και νιώθει άβολα.

Είναι η πρώτη εκλογική του αναμέτρηση που δεν κατακεραυνώνει ανέξοδα κι ανεύθυνα, αλλά κατακεραυνώνεται με επιχειρήματα για τα πεπραγμένα του.

Ο Τσίπρας έχει πλέον κυβερνήσει, όσο κι αν στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας σε παγκόσμια πρωτοτυπία, αντιπολιτευόταν αυτά που ψήφιζε.

Ο Τσίπρας γνώρισε συγκυριακά την αδύναμη πλευρά της Δημοκρατίας  αυτή που εκμεταλλεύονται οι λαϊκιστές, οι πάσης φύσεως πολιτικοί απατεώνες και τσαρλατάνοι.

Τώρα καλείται να γνωρίσει την σοβαρή της πλευρά αυτή που τιμωρεί του τυχάρπαστους επικινδύνους τυχοδιώκτες της εξουσίας…

Πως (δεν) έσκισαν το μνημόνιο…

Το βιβλίο «Η Τελευταία Μπλόφα» της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού, διαβάζεται μονορούφι, σαν ένα θρίλερ που περιμένεις με αγωνία την εξέλιξή του κι ας γνωρίζεις το τέλος.

Μόνο που αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, στο τέλος δεν μένεις με την ικανοποίηση που σου αφήνει η καλή λογοτεχνία, αλλά με οργή και την αίσθηση ότι αυτά που διάβασες δεν μπορεί να συνέβησαν στ' αλήθεια.

Μου ήρθαν στο μυαλό αυθόρμητα κάτι μαύρες κωμωδίες όπου μια παρέα εφήβων καταλαμβάνουν για πλάκα το σχολείο τους και τα κάνουν όλα λίμπα. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαν καταλάβει την κυβέρνηση…

Μόνο εγώ τα θυμάμαι;

Τεσσεράμισι χρόνια τώρα τα ζήσαμε και τα είδαμε όλα.

Και χρειάστηκε να ψηφίσουμε την Πρώτη Φορά Αριστερά για να τα δούμε.

Ένα τσούρμο ανερμάτιστων ιδεοληπτικών, επαγγελματιών άεργων, που έκαναν καριέρα δηλώνοντας προοδευτικοί και άφθαρτοι κομμουνιστές.

Πουλώντας ανέξοδη κριτική και άφθονα φούμαρα στα πάνελ και στα πεζοδρόμια.

Και που μόλις ανέλαβαν υπουργεία, μόλις κάθισαν σε καρέκλες ευθύνης, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Εκείνο του πραγματικού, ουσιαστικού φασισμού, πασπαλισμένου με «αριστερή» ρητορική.

Δεν είναι τυχαίο πως στην πολιτική επιστήμη ο φασισμός ταυτίζεται με τον συντεχνιασμό, τα μικροσυμφέροντα μικρών οργανωμένων ομάδων δηλαδή.

Το γνωρίζατε; Σας θυμίζει κάτι;

Εξάλλου, κι ο  Μουσολίνι κομμουνιστής ήταν πριν «ιδρύσει» τον φασισμό… να τα λέμε όλα.

Ή στην περίπτωση των δικών μας, όπως είχε πει κάποτε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε: «αν θες να γνωρίσεις το πραγματικό πρόσωπο κάποιου, δώσε του εξουσία»…

Δεν βρέχει... σας φτύνουν...

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αλλά στην κυβέρνηση και στον Σύριζα δεν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί τίποτα! Γιατί έχασαν; Γιατί δεν κατάλαβε -λένε- ο κόσμος!

Και επιρρίπτουν, ακόμα και σήμερα, την ευθύνη στον κόσμο. Δεν  καταλαβαίνουν τίποτα για τους λόγους της ήττας τους.

Τους φτύνει (με την πολιτική έννοια) όλη η κοινωνία και εκείνοι νομίζουν ότι βρέχει!!!

Μέχρι προ διήμερου, σε συνέντευξή του, νομίζω στο STAR, ο κ. Τσίπρας ζήτησε να μην πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες ως υπνωτισμένοι. Εννοώντας προφανώς ότι αν... σκεφτούν δεν μπορεί να μην προτιμήσουν τον κ. Τσίπρα.

Είπαμε... Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι...

Αυτός δεν ευθύνεται για τίποτε. Όλα καλώς καμωμένα. Ο κόσμος κοιμάται...

Ο Αλέξης, ο Σαμαράς, και ο αμετανόητος φίλος μου…

Μιλούσα το πρωί με φίλο συριζαίο (πρώην πασόκο) από εκείνους τους αμετανόητους που ακόμη πιστεύουν το γελαστό παιδί.

Είχε να λέει για το πώς ο Αλέξης τα έβαλε με τα θηρία, πάλεψε σαν Σπαρτιάτης, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε να καταφέρει ούτε τα μισά απ’ όσα ήθελε για την προκοπή του τόπου.

Γιατί δεν τα κατάφερε; Επειδή είναι ένας ανίκανος ψευτοθόδωρος;

Όχι… δεν τα κατάφερε διότι είχε να αντιμετωπίσει υπέρτερες δυνάμεις, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Τα έβαλε με τους Γερμανούς, μου έλεγε, αλλά δεν μπόρεσε να τους νικήσει διότι οι ντόπιοι συνεργάτες τους υπονόμευαν την κάθε του προσπάθεια.

Τα έβαλε με την διαπλοκή, αλλά δεν μπόρεσε διότι τα συμφέροντα είναι πολλά.

Ακόμη και για τον Μπαρουφάκη είχε μόνο καλά να πει, ο οποίος προσπάθησε να μας σώσει, αλλά… ας όψονται οι πουλημένοι πολιτικάντηδες μας, ακόμη και μέσα στον Σύριζα, που του τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια…

Υποψήφιοι για… θαλάμους με λαστιχένιους τοίχους!

Έβλεπα το πρωί, όπως σχεδόν κάθε πρωί, τον ΣΚΑΙ.

Μια «επαγγελματική» διαστροφή μου  θα έλεγα, χωρίς όμως να είμαι επαγγελματίας του είδους, άρα μια απλή διαστροφή…

Παλιά την έβρισκα με Τράγκα, Κακαουνάκη, Τριανταφυλλόπουλο, Βερύκιο, και άλλα τέτοια ιερά τέρατα της ενημέρωσης… χικ.

Σήμερα, ελλείψει αυτών (ο Τράγκας δεν αντέχεται)  ο καθείς την βγάζει με ότι μπορεί… άρα ΣΚΑΙ, όπως προείπα.

Και τι είδα στο πρωινό πάνελ; Τον Ανδρέα Ρουμελιώτη!

Έναν δημοσιογράφο, που κάποτε διάβαζα τα άρθρα του στην τότε πανίσχυρη Ελευθεροτυπία (ζωή σε λόγου της).

Και τον οποίο συμπαθούσα, και εν πολλοίς συμφωνούσα μαζί του.

Στο ενδιάμεσο τον έχασα, μέχρι που έπεσα επάνω του σήμερα.

Πρωί πρωί, πριν καν προλάβω να πιω τη φραπεδιά μου…

Δόκτωρ Μπαρουφάκης, ή αλλιώς ένας Σώρρας πιο παραμυθάς...

Γράφει ο Δρ. Μπαρουφάκης σε ένα τουίτ του: «Όταν πρότεινα από το 14 δημόσιο παράλληλο σύστημα ψηφιακών πληρωμών βασισμένο στο blockchain, οι μνημονιακοί φωστήρες με λοιδωρούσαν. Τώρα η Facebook ετοιμάζει ένα τέτοιο σύστημα για να οικειοποιηθεί τα οφέλη εναντίον των πολλών.Μόνο το πρόγραμμα του Μέρα25 δείχνει το δρόμο».

Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας απατεώνας επιπέδου Σώρρα ίσως και λίγο χειρότερος. Είναι ένας Σώρρας με interface παραμυθά.

Συγκεκριμένα:
- Η πρότασή του στο α' εξάμηνο του 2015 ήταν για έκδοση IoU (και όχι κρυπτονόμισμα). Τα ΙοU ήταν ένα "παράλληλο" κουπόνι σε χαρτί (ή έναν κωδικό με SMS όπως έλεγε...), το οποίο σκόπευε κατ' αρχάς να μοιράσει στους Δημοσίους Υπαλλήλους (αντί μισθού...) και στους Συνταξιούχους (αντί σύνταξης)… χωρίς καμία εξασφάλιση, χωρίς ασφαλή στοιχεία, χωρίς εξασφάλιση της αξίας του...

Οι πιο μισητοί της Μεταπολίτευσης!

Στους χώρους της ευρύτερη Αριστεράς, πλην ΚΚΕ, είχε μεγάλο σουξέ κατά τη Μεταπολίτευση ο στίχος του Ελύτη «όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει».

Ήταν η «ελευθεριακή» υπόκρουση με αντιστασιακή εσάνς, ενάντια στο… αστυνομικό κράτος της μεταπολίτευσης. Που ήταν τόσο αστυνομικό ώστε ούτε ένας συνδικαλιστή δεν φυλακίστηκε ποτέ (και καλώς φυσικά), ούτε ένας χουλιγκάνος των γηπέδων, ούτε ένα μπαχαλάκιας δεν πλήρωσε για τις ζημιές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που πραγματοποίησε εν αγωνιστική «μέθεξη», ούτε ένας νόμος δεν υπήρξε που να μην καταπατηθεί…

Βγάζουμε κέρατα λόγω των… κινητών!

Ακούγεται εξωφρενικό… όμως είναι μια επιστημονική αλήθεια.

Οι άνθρωποι άρχισαν πλέον να βγάζουν «κέρατα» στο πίσω μέρος του κρανίου τους.

Δεν το λέει κάποια κίτρινη φυλλάδα, ούτε ο Βελόπουλος, ούτε ο Χίος.

Το λέει το επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports με άρθρο Αυστραλών ερευνητών, οι οποίοι μετά από κοπιώδεις έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι (νέοι κυρίως) άνθρωποι άρχισαν να εμφανίζουν ή να «φυτρώνουν»  διευρυμένες εξωτερικές ινιακές προεξοχές, ή αλλιώς μικροσκοπικά κερατάκια, στο πίσω μέρος του κρανίου, λίγο πιο πάνω από το λαιμό…

Όχι άλλα «νούμερα» στην επόμενη Βουλή…

Ένα από τα αρνητικά συμπτώματα της χρεοκοπίας της χώρας και της πολύχρονης οικονομικής κρίσης είναι ότι στα χρόνια αυτά πραγματοποιήθηκε μια τεράστια αλλαγή προσώπων στη Βουλή και μια οβιδιακή μεταμόρφωση στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Και αν αυτές οι αλλαγές και η ανανέωση αναβάθμιζαν και εκσυγχρόνιζαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, θα λέγαμε ουδέν κακόν αμιγές καλού.  

Ομως αν ανατρέξουμε στα πρόσωπα που μπήκαν από το πουθενά στη ζωή μας και μάλιστα αποφάσιζαν για τις τύχες μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι νέοι βουλευτές ευτέλισαν την πολιτική ζωή της χώρας στον έσχατο βαθμό…