12.5.20

Ποτέ Ξανά, σημαίνει…


Η επέτειος εμπρησμού της Μαρφίν πέρασε. Πριν λίγες μέρες… Πρόκειται για τραγικό περιστατικό που έγινε στο κέντρο της Αθήνας, στις 5 Μαΐου του 2010!
Δεν θέλησα να γράψω κάτι επετειακό γι’ αυτό.
Ούτε κάτι στενά «πολιτικό», για την άρνηση της Αριστεράς να τιμήσει μαζί με τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, τα θύματα εκείνης της τραγωδίας.





Τέτοια κείμενα γράφτηκαν αρκετά τις τελευταίες μέρες, κι ήταν όλα σωστά.
Αλλά εδώ υπάρχει κάτι παραπάνω:
Κάτι σημαδιακό για την χώρα μας, για το ποιοι είμαστε, που πάμε και τι μας κρατάει πίσω
Κάτι που πρέπει να ξεπεράσουμε. Γιατί αλλιώς θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Δεν ήταν ένα ατύχημα! Δεν ήταν απλά ένα «βίαιο περιστατικό»…

Ιστορίες από την εποχή του κορονοϊού…


Η πανδημία του κορονοϊού, μαζί με τον αναπόφευκτο φόβο που έχει προκαλέσει, έχει φέρει τα πάνω κάτω σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Σαν να ζούμε σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, χωρίς όμως σενάριο, και χωρίς σκηνοθέτη.
Αυτοσχεδιάζουμε, ή μάλλον κάποιοι «ειδικοί» αυτοσχεδιάζουν για εμάς, κι εμείς προχωράμε… τρεκλίζοντας.





Μέσα σε αυτό το πρωτόγνωρο σκηνικό συμβαίνουν και διάφορα… κουλά.
Όπως π.χ. αυτό που είδαμε στη Ρωσία του «δημοκράτη» Πούτιν. Όπου κάθε μέρα που περνάει εκπαραθυρώνεται κυριολεκτικά και κάποιος γιατρός  ή νοσηλευτής, που δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις…

11.5.20

Τα πράγματα είναι σοβαρά! Όντως…


Παιδιά, τα πράγματα είναι σοβαρά… Έτσι ξεκινάει μια σειρά τηλεοπτικών σποτ για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τον κορονοιό…
Μόνο που ένα από τα τελευταία κόπηκε! Γιατί ήταν… «σεξιστικό», λέει!
Παιδιά τα πράγματα είναι όντως, πολύ σοβαρά!
Ο σαρκασμός, ο αυτοσαρκασμός, η σάτιρα, το χιούμορ, όλα βρίσκονται σε καθεστώς απηνούς δίωξης πια!





Γιατί ο,τιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί «προσβλητικό» για κάποιον ή για κάποιαν…
Κι αμέσως κόβεται! Εδώ είναι το πρόβλημα…
Ότι οι μουρλοί εισακούονται!
Γιατί μουρλοί και «ψεκασμένοι» πάσης φύσεως θα υπάρχουν πάντα. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι’ αυτό.
Αλλά όταν τέτοιοι είδους φανατικά άτομα επιβάλλονται στην κοινωνία, αυτό είναι πρόβλημα όλων. Και μπορούμε να κάνουμε κάτι. Να το σταματήσουμε!
Αλλιώς, έχουμε πρόβλημα – και σε λίγο θα έχουμε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα: Ελευθερίας


Πέτα τον γιατρό από το παράθυρο…


Στην Ελλάδα θεωρούνται ήρωες.
Για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό μιλάω, που μαζί με τους κούριερς και τους ντελιβεράδες σήκωσαν στις πλάτες τους όλο το βάρος της πανδημίας. 




Μέχρι και ο πρωθυπουργός τους επαίνεσε, μέχρι και η κυρά Σούλα (από το πρωτόκολλο δημόσιας υπΕρεσίας) έχει να λέει για την άοκνη προσπάθειά τους να βοηθήσουν στον πόλεμο εναντίον του ύπουλου ιού.
Που κόντεψε να μας διαλύσει ως χώρα, μόνο και μόνο επειδή κάποιος Κινέζος σερσερής έφαγε ή πήδηξε (έτσι μου είπε ταξιτζής ερασιτέχνης επιδημιολόγος) μια νυχτερίδα ή έναν μυρμηγκοφάγο… δεν πολυκατάλαβα…


Όλα παίζονται…


Βλέποντας τηλεόραση σήμερα το πρωί, με πλάνα εκατοντάδων ανθρώπων να συνωστίζονται έξω από τη ΔΕΗ, και χιλιάδες άλλους να «χαίρονται» τον ήλιο στις παραλίες χθες, ο ένας πάνω στον άλλο, αυτό που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως αν τυχόν βλέπουν τα ίδια πλάνα οι Τσιόδρας και Νικ Χαρντ… την έχουμε βάψει.
Τα κεφάλια ξανά μέσα. 



Βέβαια, αυτό θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των κρουσμάτων που θα προκύψουν σε 10-14 μέρες από την χαλάρωση των μέτρων, αλλά αν κρίνω από αυτά που βλέπω, τότε θα είναι αργά.
Διότι αν όντως ένας «μολυσμένος»  μπορεί να μεταδώσει τον ιό σε άλλους 300 (όπως λένε οι ειδικοί) τότε την βάψαμε αδέρφια.
Δεν θα χρειαστούν 0ι 10-14 μέρες για να διαταχθεί νέο lockdown…

9.5.20

Ποιούς “στοιχειώνει” ο Καποδίστριας…


Μέλος της Επιτροπής για τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, ανέλαβε να… “αποδομήσει” τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, τον Ιωάννη Καποδίστρια…Και απαντώντας στις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε αυτό, η Πρόεδρος της Επιτροπής, κα Γιάννα Αγγελοπούλου, δήλωσε ότι η Επιτροπή της θα προβάλλει όλες τις απόψεις για τους πρωταγωνιστές της Παλιγγενεσίας…




Κάτι δεν κατάλαβε η κα. Αγγελοπούλου.Ο εορτασμός για τα 200 χρόνια της Επανάστασης, ΔΕΝ είναι Συνέδριο Ιστορικών! ΔΕΝ είναι συμπόσιο “ειδικών” περί πάντων και άλλων τινών…
Είναι επετειακή εκδήλωση για τους μεγάλους συμβολισμούς του Ιδρυτικού γεγονότος της σύγχρονης Ιστορίας μας.Αφορά όλους τους Έλληνες και το νόημα που δίνουν στην κοινή τους ταυτότητα. Σε ό,τι τους ενώνει και σε ό,τι τους κάνει υπερήφανους. Δηλαδή, στο πώς νοηματοδοτούν, οι ίδιοι, όχι το “χθες” της Επανάστασης, αλλά το “σήμερα” το δικό τους και το “αύριο” των παιδιών τους…

6.5.20

Ο κορωναϊός ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ… ως πότε;


Όσο αρνητικά διακείμενος και να είναι κάποιος απέναντι στη κυβέρνηση του Κυριάκου, εν τούτοις οφείλει να παραδεχτεί ότι στη καυτή πατάτα που του έτυχε ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός τα πήγε μια χαρά.
Αναφέρομαι στην πανδημία που προέκυψε out of the blue, και η οποία γονάτισε οικονομίες και κράτη σαφώς πιο οργανωμένα και πιο ισχυρά από την ελλαδίτσα μας.




Με αποτέλεσμα να ζήσουμε μια σπάνια συγκυρία, όπου τα διεθνή ΜΜΕ, ακόμη και κινέζικα(!), να εξυμνούν την Ελλάδα και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την μάστιγα του κορωνοϊού.
Να δείτε που σε λίγο, αν όλα πάνε καλά, θα στέλνουμε κλιμάκια υπό τον Τσιόδρα και τον Νικ Χαρντ στο εξωτερικό, να κάνουν διαλέξεις για το πως πρέπει να αντιμετωπίζονται εφεξής οι πανδημίες.
Μέχρι και έδρα Νικ Χαρντ μπορεί να δούμε σε κανένα Stanford…

29.4.20

Μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα…


Κλείσαμε δυο μήνες σχεδόν σε καραντίνα, με αυστηρά μέτρα απαγόρευσης της άσκοπης κυκλοφορίας, και όπως φαίνεται οι παραδοσιακά απείθαρχοι Έλληνες αυτή τη φορά συμμορφώθηκαν προς τας υποδείξεις του κράτους, ήτοι του διάσημου πλέον Νικ Χαρντ, του επονομαζόμενου και καρδιοκατακτητή.
Ο φόβος λένε φυλάει τα έρμα, κι έχουν δίκιο…





Το ύφος του Νικ είναι αγριωπό, τα πρόστιμα είναι τσουχτερά, χώρια η αφαίρεση των πινακίδων (νεοελληνική πατέντα).
Συμμορφώθηκαν όμως όλοι; Μπα…
Οι συμπαθείς Ρομά συνεχίζουν να κυκλοφορούν όπως πάντα (ποιος θα τους ελέγξει μήπως;)…
Το ίδιο και οι «πρόσφυγες πολέμου» (από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, εκτός κι αν μας κρύβει κάτι ο ΟΗΕ)…


22.4.20

Λαός κατά φαντασίαν… “αντιστασιακών”!


 Δεν ήθελα να γράψω χθες κάτι για την θλιβερή επέτειο της 21ης Απριλίου. 
53 χρόνια πέρασαν απ’ όταν έγινε…
Και 46 χρόνια πέρασαν απ’ όταν κατέρρευσε.
Ό,τι ήταν να γραφτεί, έχει ήδη γραφτεί. Πολλές φορές μάλιστα…




Δεν είναι κάτι να το… “γιορτάζουμε”. Ούτε να το αναπολούμε.
Μπορούμε μόνο να επισημαίνουμε κάποιους μύθους που περιβάλλουν ακόμα εκείνη τη σκοτεινή στιγμή της Ιστορίας μας…