Κατά καιρούς παρακολουθώντας Νομοσχέδια στη Βουλή (ανεξαρτήτως ποιοι Κυβερνούν) πρόσεξα ότι : 1. οι Βουλευτές στις πλείστες των περιπτώσεων δεν είχαν εμβαθύνει και απλά διάβαζαν τα Νομοσχέδια
2. στις
ερωτήσεις πολλές φορές που ακολουθούσαν, οι απαντήσεις
ήταν "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε" (ακόμα τραγικότερη εικόνα στις
επίκαιρες κλπ ερωτήσεις)
Αυτές τις τελευταίες μέρες άστραψε και βρόντηξε ένας από τους ισχυρούς παράγοντες-επιχειρηματίες της χώρας, και οι μισοί Έλληνες έπεσαν από τα σύννεφα! Ξανά…
Μα πως είναι δυνατόν;
Ποιος νομίζει ότι είναι;
Πως απειλεί και τα βάζει με μια δημοκρατικά εκλεγμένη
κυβέρνηση;
Και άλλα τέτοια πολλά…
Προφανώς, όλοι αυτοί οι εκπλαγέντες ζουν σε ένα δικό τους
σύμπαν, όπου ενημερώνονται από τα «πετσωμένα» σάιτς, και η σύγχρονη ελληνική ιστορία είναι κάτι σαν
διαφορικές εξισώσεις, ή κβαντοφυσική.
Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η έκπληξη.
Θα μου πείτε πως ο κόσμος έχει τα προβλήματά του. Δεν του
μένει και πολύς χρόνος για εμβριθή ενημέρωση, ή μελέτη της ιστορίας.
Εδώ κάποιοι πάνε στον ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΚΡΙΚΟ θεωρώντας πως οι
Σέρβοι βομβάρδισαν το Περλ Χάρμπορ το 1941, ή πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν
πρωθυπουργός όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Οθωμανούς…
Τι να λέμε;
Μια η δουλειά, μια το τρέξιμο, τα παιδιά, οι λογαριασμοί,
όλα
τα καθημερινά χαστούκια δηλαδή, που να
βρεθεί χρόνος για ενημέρωση;
Σήμερα ο χριστιανισμός παραμένει η θρησκεία της πλειοψηφίας των πολιτών στην Αμερική. Αλλά ως πότε;
Σύμφωνα λοιπόν με μια νέα έρευνα από πλευράς του έγκυρου Pew Research Center
όλα όσα ξέραμε για την «ευλάβεια» των Χριστιανών θα αλλάξουν τις επόμενες
δεκαετίες.
Όπως
λένε οι ερευνητές, εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, αγνωστικιστές, ή
απλά «δεν με ενδιαφέρει τίποτα», ίσως καταφέρουν να γίνουν η πλειοψηφία σε
20-30 χρόνια το πολύ...
Σε κάθε έγκλημα, σε κάθε «γρηγοράδα», ακόμη και σε κάθε πολιτικό σκάνδαλο, η πρώτη ερώτηση που πρέπει να τίθεται είναι Cui prodest; Cui bono;
Δηλαδή στα καθ’ ημάς: Ποιος ωφελείται;
Έτσι και στο σκάνδαλο μεγατόνων που έσκασε ντάλα καλοκαίρι σαν χειροβομβίδα
στα χέρια του σμιλεμένου, αυτό θα πρέπει να είναι το κύριο ερώτημα.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό έγκλημα, αφού ως πολιτικό σκάνδαλο με
εμπλεκόμενες μυστικές υπηρεσίες, θεσμικούς παράγοντες κλπ, οι παράμετροι είναι πολλές
(και δύσοσμες).
Ποιος ή ποιοι όμως ωφελούνται πραγματικά;
Κατ’ αρχήν ο παρακολουθούμενος Ανδρουλάκης.
Ο οποίος ξαφνικά αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Κι από κει που οι νεοδημοκράτες τον είχαν (νόμιζαν) του χεριού τους, ως
έναν «βλάχο», που απλά έτυχε να ηγείται ενός κόμματος σκιά του άλλοτε εαυτού
του, ξαφνικά σπεύδουν κάθιδροι να λογοδοτήσουν στο γιατί τον έβαλαν στο
στόχαστρό τους...
.jpg)
