Πίσω από την βιτρίνα των υποψηφίων προέδρων των ΗΠΑ.

Οι εναλλακτικοί, και σχεδόν άγνωστοι υποψήφιοι πρόεδροι των ΗΠΑ Gary Johnson and Jill Stein, είπαν μέσα σε 8 λεπτά στο CNN, περισσότερες αλήθειες για την αμερικανική πολιτική, και την αμερικανική κοινωνία, απ΄ότι ο Obama και ο  Mitt Romney στο πρώτο τους τηλεοπτικό ντιμπέιτ, που διήρκεσε μιάμιση ώρα!

 Η δημοτικότητα των Obama και Romney βασίζεται στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, και σε μια κοινή γνώμη, που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου, και που μαγεμένη παρακολουθεί την εξαπάτηση να ξετυλίγεται μπροστά της.

 Η εκλογική βάση των δυο υποψηφίων παραμένει αδαής, και δεν ξέρει καν ότι έχει ήδη προδοθεί, αφού δεν μπορεί να δει, παρά μόνο επιδερμικά, τους δυο «σωτήρες».

Αυτό που κατευθύνει την πολιτική συζήτηση, δεν είναι οι πολιτικές,  ή η απουσία πολιτικών, αλλά η προσωπικότητα, και οι ατάκες των υποψηφίων.

Φανταστείτε την απογοήτευση των ψηφοφόρων, αν το αγαπημένο τους ρομπότ δεν κερδίσει τον Νοέμβριο.

Μερικοί από τους οπαδούς του Obama έχουν ήδη απειλήσει με διαδηλώσεις και φασαρίες, σε περίπτωση που το ίνδαλμά τους χάσει τις εκλογές.

Σίγουρα πρόκειται για ένα περιθωριακό μειοψηφικό κομμάτι ψηφοφόρων του, αλλά δεν παύει να προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που απειλούν με βία, αν ο Μεσσίας τους δεν εκλεγεί πρόεδρος!

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα η Αμερική, μετά από μια ακόμη ανούσια προεδρική εκλογή, είναι το χάος και η βία.

Σε μια κοινωνία με ελεύθερες εκλογές, και με μια πληθώρα από υποψήφιους, ο λαός δεν θα επένδυε τόσα πολλά συναισθήματα σε έναν και μόνο άνθρωπο.

Η σταλινική όμως εξέλιξη του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, και της αμερικανικής κουλτούρας, έχουν καταστρέψει τη χώρα, αφού δεν επιτρέπουν σε νέα πρόσωπα με νέες φωνές να συμμετάσχουν στην mainstream πολιτική διαβούλευση.

Η εποχή της «μεσσιανικής πολιτικής» στην Αμερική κυριάρχησε για δεκαετίες, αλλά τελείωσε οριστικά τον Νοέμβριο του 2008, όταν η χώρα απέκτησε τον πρώτο μαύρο πρόεδρό της.

Η άνοδος του Obama στην εξουσία απέδειξε ότι η αλήθεια δεν μετράει, παρά μόνο το παραμύθι, τουλάχιστον όσον αφορά στην σύγχρονη αμερικανική πολιτική και πολιτισμική σκηνή.

Οι ψηφοφόροι θέλουν μια αγιοποιημένη και υπερτιμημένη εικόνα για τον πρόεδρό τους, και όχι έναν αληθινό άνθρωπο με τα ελαττώματά του. Έτσι, η αδυναμία του Obama να παρουσιαστεί ως ένας σίγουρος, δυναμικός, και γεμάτος με αυτοπεποίθηση πρόεδρος στη διάρκεια της πρώτης τηλεμαχίας, του έκανε περισσότερη πολιτική ζημιά από όση συνολικά  όλες οι δολοφονίες, και όλα τα ψέματα, που σηματοδότησαν την προεδρική του θητεία.

Οι οπαδοί όμως του Obama, είναι σαν μια θρησκευτική σέχτα, που δεν ενδιαφέρεται για την ηθική, την ακεραιότητα, και την εντιμότητα του ηγέτη της. Έχουν απαξάπαντες υπνωτισθεί, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πρώτον ότι ο Obama είναι νέγρος, και δεύτερον ότι δεν είναι ο Bush.

Δεν ενδιαφέρει στους άμυαλους αυτούς λάτρεις της προσωπικότητας ότι το είδωλό τους συνέχισε τις ίδιες πολιτικές του προκατόχου του, κάτω από μια «μαύρη βιτρίνα», επειδή πολύ απλά τους ενδιαφέρει η επιδερμίδα, και όχι το τι βρίσκεται πιο μέσα.

Είναι ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έλεγε ο Martin Luther King Jr. ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κρίνονται από το χρώμα της επιδερμίδας τους, αλλά από την ποιότητα του χαρακτήρα τους.

Αντί λοιπόν να κρίνουν τον Obama από τον χαρακτήρα του, οι παρασυρμένοι οπαδοί του τον κρίνουν από το χρώμα του. Πρόκειται για μια τραγική στρέβλωση της ιστορίας.

Και το χειρότερο είναι ότι ο ίδιος ο Obama δεν ντρέπεται στο να εκμεταλλεύεται την άγνοια και την ευπιστία των ψηφοφόρων του. Πολιτικοί σαν κι αυτόν ζουν χάρη στην δημόσια άγνοια.

Αλλά όχι για πάντα. Ο Peter Suderman  του Reason.com  λέει πως η υπόθεση Obama έχει πια πάψει να μαγεύει τους Αμερικάνους. Στη πραγματικότητα, λέει, πρόκειται περί ενός απατεώνα που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί.

Τα δε ΜΜΕ έχουν αντιληφτεί ότι δεν μπορούν πια να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο του σοβιετικού προπαγανδιστή του Obama, αφού δεν μπορούν να τον δικαιολογήσουν άλλο.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την 9/11;

Όπως ο Obama, έτσι και 9/11, συνεχίζει να αντιμετωπίζεται από τον αδαή λαό με κλειστό μυαλό. Ο μύθος της 9/11 ικανοποιεί την περιέργειά τους, όπως και ο μύθος του Obama. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά η εξιστόρηση. Η εικόνα πείθει περισσότερο από ότι η αλήθεια.

Σε ένα νοητικό επίπεδο, η τηλεμαχία μεταξύ των Obama και  Romney είναι σαν να παρακολουθούμε την κατάρρευση των δίδυμων πύργων, σε αργή φάση, ξανά και ξανά.

Η αξιοπιστία των δυο ανδρών γίνεται σκόνη στον άνεμο, κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους.

Η όλη παρουσία τους συμβολίζει την παρακμή της ρητορικής ισχύος των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων στα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ.

Το γεγονός ότι οι δυο αυτοί άνδρες μιλάνε πολιτικά, εκ μέρους του αμερικανικού λαού,  αποτελεί εθνική τραγωδία, και παγκόσμια καταστροφή.

Έχουν ρημάξει την φήμη της χώρας στο εξωτερικό.

Και ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει  επιτέλους να αντιληφτεί ότι οι δυο αυτοί κύριοι δεν εκπροσωπούν την Αμερική.

Η Αμερική είναι καλύτερη από αυτούς.

Και η ιστορία το έχει αποδείξει.

S.A.

Prison Planet