Να πάω μήπως καλύτερα σε μπετατζή?

Αυτή ήταν η ερώτηση που έκανε αγανακτισμένος φίλος μου στον οφθαλμίατρο περιφερειακού νοσοκομείου σήμερα. Κι εξηγούμαι γιατί.

Στενό συγγενικό του πρόσωπο πάσχει εκ γενετής από πληθώρα προβλημάτων, ένα εκ των οποίων είναι η τυφλότητα. Αδιαμφισβήτητη, 100%, οφειλόμενη στο ίδιο το οπτικό νεύρο. Η σύνταξη αναπηρίας του ΟΓΑ που παίρνει και επιτρέπει κατ’ ένα μέρος σε αυτόν τον συνάνθρωπό μας να διαβιεί μια αξιοπρεπή ζωή, χάρη και στη φροντίδα των κοντινών του προσώπων πάντα, είναι λογικό πως δόθηκε μετά από εκτενείς και συνεχόμενες εξετάσεις από τις αρμόδιες επιτροπές (το λογικό πάει στο ότι έχει πρόβλημα, αν δεν είχε θα την έπαιρνε πολύ πιο εύκολα).

Οι συγγενείς, ανάμεσά τους ο φίλος μου, θεώρησαν λογικό ότι κλήθηκε να ξαναπεράσει την διαδικασία αυτή, στο γενικότερο πλαίσιο προσπάθειας αποκάλυψης των διαφόρων απατεώνων με τις μαϊμού συντάξεις και τα παράνομα επιδόματα.

Ένα από τα χαρτιά που χρειάζεται πριν την εξέταση από την επιτροπή, είναι η γνωμάτευση οφθαλμίατρου από τοπικό νοσοκομείο. Τι γίνεται όμως όταν ο οφθαλμίατρος του κοντινότερου νοσοκομείου αδυνατεί να διαπιστώσει εάν κάποιος εκ γενετής τυφλός… είναι τυφλός?

Κι ερχόμαστε στο σημερινό συμβάν. Ο οφθαλμίατρος, προφανώς θορυβημένος από τις πρόσφατες ανακαλύψεις, δεν ήθελε να δώσει γνωμάτευση πριν του φέρουν γνωμάτευση του ίδιου (!!!) από μεγάλο κεντρικό νοσοκομείο (ένας άνθρωπος που είναι σχεδόν κατάκοιτος να ταξιδέψει 100 και χιλιόμετρα) ή από εξωτερικό ιατρό (με την απαραίτητη αμοιβή φυσικά). Σίγουρα, όταν πρόκειται για βλάβη του οπτικού νεύρου, είναι δυσκολότερη η εξέταση, παρά σε βλάβη των έξω μερών του οφθαλμού, αλλά ο οφθαλμίατρος δεν έκανε καν τον κόπο να δει τον ασθενή!

Ανεπάρκεια του εξοπλισμού, όπως διατείνεται ο ιατρός? Ανεπάρκεια εκπαίδευσης? Ή, δυστυχώς, ανεπάρκεια θέλησης? Μήπως όμως και η όλη διαδικασία πρέπει να αναθεωρηθεί? Γιατί είναι απαράδεκτο να ταλαιπωρούνται άνθρωποι πραγματικά ανάπηροι, επειδή το σύστημα έδινε με τόση ευκολία από ‘δω κι από ‘κει τόσα χρόνια συντάξεις και επιδόματα. Ίσως ακόμα και οι ιατροί δεν φταίνε να επωμίζονται τέτοιες ευθύνες.

Πάντα όμως, πρέπει να καταλαβαίνουν την αγανάκτηση των συνανθρώπων τους, όταν είναι δίκαιη φυσικά, για να μην ακούνε ερωτήσεις που συγκρίνουν την επιστημονική τους δεινότητα με αυτήν του προσφιλούς επαγγέλματος του μπετατζή.

Στοιχεία και ονόματα στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου αρμόδιου.

Δαίδαλος