Δημοκρατία ή μεσημεριανάδικο;

Ένα από τα χαρακτηριστικά της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, όπως έχει εξελιχθεί, που μου την δίνει στα νεύρα, είναι η κατά καιρούς εκλογή διάφορων διασημοτήτων στο κοινοβούλιο.

 Μιλάω για ηθοποιούς, τραγουδιστές, αθλητές, μοντέλα, και γενικά τους διάφορους μαϊντανούς, που με κύριο εφόδιό τους την αναγνωρισιμότητα, μπορούν και εκλέγονται πολύ πιο εύκολα, απ’ ότι για παράδειγμα οποιοσδήποτε άλλος συμπολίτης μας, ασχέτως προσόντων.

Και βέβαια, όχι ότι οι δικηγόροι ή οι γιατροί κλπ είναι καλύτεροι εθνοπατέρες, απλά αυτοί δεν βασίζονται στην  φάτσα τους για να ψηφιστούν.

Όπως επίσης μου τη δίνει στα νεύρα, όταν βλέπω τέτοιου είδους σελέμπριτις να εκφέρουν πολιτική άποψη, ή γενικά άποψη, και να κουνάνε το δάχτυλο, αποδεικνύοντας συνήθως ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια.

Και καλά, θα μου αντιτάξει κάποιος. Αυτή δεν είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας;

Το να μπορεί δηλαδή να εκλέγεται ο οποιοσδήποτε, και το να μπορεί να λέει την άποψή του ο πάσα ένας;

Ε λοιπόν, αυτό το επιχείρημα δεν τύχαινε γενικής αποδοχής ούτε στο προπύργιο της δημοκρατίας, την αρχαία Αθήνα…. πόσο δε μάλλον σήμερα, που με την επικράτηση των ΜΜΕ, και της επαγγελματικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης, για ποια ισονομία, και για πια λαϊκή βούληση μιλάμε;

Πόσες φορές έχετε ακούσει, δει, ή διαβάσει στα ΜΜΕ την άποψη, φερ’ ειπείν, ενός μορφωμένου, συγκροτημένου, πολιτικοποιημένου, πλην όμως παντελώς άγνωστου συμπολίτη μας, και πόσες αυτές των γελοίων μαϊντανών, και πανελιστών, που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν;

Κάλεσαν ποτέ σε κανένα κανάλι εμένα, εσάς, ή τον … Μήτσο να εκφέρει άποψη;

Όχι. Αλλά καλούν τον Καφετζόπουλο, τον Ρέμο, και τον οποιονδήποτε χαίρει (οπτικής) αναγνώρισης, για να μας πει τις σοφίες του!

Άρα; Ποιος καθορίζει, και ποιοι διαμορφώνουν  την κοινή γνώμη;

Ποιος εξελέγη πιο εύκολα, η Κουντουρά και ο Χαϊκάλης, ή ο άγνωστος, πλην όμως πιο κατάλληλος, κος Τάδε;

Αμφιβάλλει κανείς ότι αν βάλει υποψηφιότητα η Ρούλα Κορομηλά, ή η Ελένη Μενεγάκη, ή ο Πλούταρχος (ασχέτως κόμματος) θα βγει με τα τσαρούχια;

Εδώ είχαμε κάποτε την Σελήνη υπουργό Παιδείας!!!!

Και άντε, μαϊντανός ξεμαϊντανός, κάποιος που βγήκε βουλευτής μπορεί να λέει ότι σαχλαμάρα του κατέβει, ακόμη και να παίζει με κασσετοφωνάκια στο βήμα της βουλής, αφού εν πάση περιπτώσει ο λαός (τρομάρα του) τον ψήφισε για να τον εκπροσωπεί.

Αλλά από πού κι’ ως που, θα πρέπει να δίνεται βήμα στον κάθε καραγκιόζη να διατυμπανίζει την όποια αηδία, που αυτός μέσα στην ημιμάθειά του θεωρεί μονοσήμαντη (ή και πολυσήμαντη) αλήθεια;

Επειδή μαζεύει κόσμο στις πίστες, ή επειδή τον λατρεύουν οι κυράτσες σε εμμηνόπαυση;

Όπως δεν θα με ενδιέφερε να δω τον Σαμαρά να παίζει σέντερ φορ στην εθνική, ή τον Βενιζέλο να τραγουδάει σε σκυλάδικο με τον Σφυράκη, έτσι δεν με ενδιαφέρει και η άποψη του Καφετζόπουλου, ή του Παπακαλιάτη, ή του Γονίδη, ή του Νταλάρα, για τις πολιτικές εξελίξεις.

Τους θεωρώ ανεπαρκείς, άσχετα αν μεγάλο μερίδιο του λαού μας θα τους ψήφιζε και με τα δυο χέρια.

Έτσι κι αλλιώς, είναι ο ίδιος λαός που κάνει χρυσό δίσκο τους παπα-ροκάδες, ή την Τάμτα, αλλά δεν αγοράζει ούτε έναν του Μότσαρτ.

Κάντε την αναγωγή και στο πολιτικό επίπεδο και θα καταλάβετε.

Αφορμή για αυτό το ξέσπασμα μου ήταν αυτό που άκουσα πρόσφατα από τα χείλη του Νότη Σφακιανάκη, που τα τελευταία χρόνια μάλλον επειδή διάβασε 2-3 βιβλία απ’ αυτά που πουλάνε στα περίπτερα και στα σούπερ μάρκετ (μπεστ σέλερ βίπερ) την είδε αίφνης σοφός, και σπουδαγμένος!

Και αποφάσισε να επεμβαίνει με περισπούδαστες δηλώσεις κάθε τόσο, για να μας δίνει το στίγμα της σκέψης του!

Και επειδή οι παπαριές στον χώρο του πάνε σύννεφο, δεν άντεξε κι αυτός, και δήλωσε πως «η Ελλάδα έχει ακυβερνησία από την 17η Νοεμβρίου του 1973»!

Και δεν ζει κι ο Κουτσιόγιωργας να του πει πως δεν δικαιούται δια να ομιλεί, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά απλά λόγω πνευματικής ανεπάρκειας.

Ούτε κι’ ο Δροσογιάννης, για να του ρίξει καμιά ανάποδη (οι παλιοί ξέρουν τι εννοώ).

Και για να το κλείνω: Ο Σωκράτης είχε πει πως όταν κάποιος θέλει σανδάλια πάει στον τσαγκάρη. Όταν θέλει ψάρια, πάει στον ψαρά. Όταν θέλει κολοκύθια, πάει στον μανάβη….  κ.ο.κ.

Γιατί λοιπόν όταν θέλει το πλέον σημαντικό όλων των ανθρωπίνων αγαθών, που είναι η εκπροσώπηση και η ηγεσία, να πηγαίνει και στον μανάβη, και στον τσαγκάρη, και στον ψαρά; Είναι δυνατόν;

Τι γνωρίζουν όλοι αυτοί από ζητήματα διακυβέρνησης;

Ναι αλλά έχουμε δημοκρατία, όπου η ψήφος του Βέλτσου, ή του Νανόπουλου είναι ίση με αυτήν της κας Κούλας της καλντερίμως, ή του Προκόπη του τανάλια, ή λαβίδα, ή τζιμάνι, ή τζιναβωτού…..

Έτσι δεν είναι;

Strange Attractor

ΥΓ- Ευτυχώς, που παρ’ όλη την κατρακύλα μας, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στα επίπεδα της πιο αναπτυγμένης Ιταλίας, η οποία από το 1985 ακόμη, είχε εκλέξει βουλευτίνα την …..Τσιτσιολίνα.

Αλλιώς, μπορεί και να βλέπαμε σήμερα την Τζούλια να κάνει κανένα αισθησιακό στριπ τιζ στο βήμα της βουλής.

Ή την Ντούβλη!

Μπρρρρ……….