Που είναι οι φιλέλληνες;

Καημένη Ελλάδα!

Υπήρχε μια εποχή, στις αρχές του 19^ου αιώνα, που όλοι οι καλλιτέχνες,  οι ποιητές, και οι μεγάλοι διανοητές της Ευρώπης, από τον Chateaubriand ως τον  Byron, και από τον Delacroix ως τον  Pushkin, έσπευδαν να βοηθήσουν την Ελλάδα, συμμετέχοντας στο κίνημα των Φιλελλήνων.

Σήμερα όμως, απέχουμε πολύ από όλα αυτά.

 

Και όπως είναι τα πράγματα, την ώρα που η Ελλάδα μάχεται απέναντι σε μια νέα μορφή παρακμής και υποτέλειας, οι διάδοχοι των μεγάλων μυαλών του παρελθόντος, το μόνο που κάνουν είναι να στιγματίζουν τους Έλληνες, να τους κλωτσάνε πεσμένους, και μέσα από διαδοχικά προγράμματα αυστηρής λιτότητας να τους ληστεύουν την αυτοδιάθεση που οι ίδιοι κάποτε εφηύραν.

Την περασμένη Τετάρτη, ο Jean-Marie Colombani και εγώ, μιλήσαμε ενώπιον ενός ακροατηρίου 600 ατόμων στο Μέγαρο της Αθήνας για όλα αυτά τα ζητήματα. Αρχικά, θέλαμε να μιλήσουμε για την Λιβύη, αλλά η συζήτηση γρήγορα περιστράφηκε στην Ελλάδα.

Όπως είπα, είναι ντροπή για την ανεύθυνη πολιτική τάξη, που επί δεκαετίες, με την συνενοχή του κόσμου, γιγάντωσε το πελατειακό κράτος, χρησιμοποιώντας το ευρώ για να δημιουργήσει μια ψευδή ευμάρεια, και ένα εγγυημένο εισόδημα.

Ντροπή στο νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι έτοιμο να κερδίσει το 15%, και που ο ρατσισμός, η βία, οι σβάστικες, ο ακραίος εθνικισμός, ο αντισημιτισμός, ο αρνητισμός, και όλα όσα ανερυθρίαστα πρεσβεύει και προβάλλει, είναι ένα φτύσιμο στο πρόσωπο της Ελλάδας του Πλάτωνα και του Δημοσθένη, αλλά και όλων όσων αντιστάθηκαν στη χούντα των συνταγματαρχών.

Ντροπή όμως και στην τραπεζοκρατούμενη και άκαρδη Ευρώπη, που μοιράζει με το σταγονόμετρο τις δόσεις της θεραπείας, σαν να είναι κώνειο, και που προετοιμάζει για την κοιτίδα της δημοκρατίας ένα νέο μοντέλο, που θα αποτελεί μια αποικία του χρέους.

Τι θα γίνει αν η απειλημένη Ελλάδα φύγει από το ευρώ;

Όλα μπορούν να συμβούν άλλωστε.

Μπορεί οι ίδιοι οι Έλληνες, παραπλανημένοι από κάποιους κακούς ποιμένες, ή τυφλωμένοι από τον λαϊκισμό, να αποφασίσουν από μόνοι τους να φύγουν.

Εξάλλου, στην ουσία, το 1/3 του πληθυσμού της Ελλάδας είναι τόσο εξαθλιωμένο, που ήδη έχει φύγει από το ευρώ.

Αν αυτή η τάση εξόδου αυξηθεί, με βάση την τρελή λογική του ότι πολλές φορές η θεραπεία είναι εξίσου βλαβερή με την ασθένεια, και αν η Ελλάδα μετατραπεί σε μια νέα Ιφιγένεια, που θυσιάζεται στον βωμό της λιτότητας…

Αν επικρατήσουν οι δημαγωγικές φωνές, η γερμανοφοβία, και η τεχνοκρατική συγκαταβατικότητα, τότε είναι πιθανόν  η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή, κάτι που θα αποτελέσει (όχι μόνο για τους Έλληνες) μια τραγική ενίσχυση της οικονομικής κρίσης.

Διότι τι είναι η Ευρώπη στην βάση της; Πρώτα μια ιδέα, και μετά μια αγορά.

Ή μάλλον είναι αγορά επειδή ακριβώς είναι ιδέα.

Μια ιδέα που είναι ένα κόμπος τριών νημάτων: Της Ρώμης, της Ιερουσαλήμ, και της Αθήνας.

Αν κοπεί μια από αυτές τις κλωστές, τότε θα χαθεί και η ψυχή της Ευρώπης.

 Αν στερηθούμε ένα από αυτά τα στοιχεία, η Ευρώπη ως πολιτισμός και κουλτούρα θα καταρρεύσει.

Όλοι έχουμε δει το κόστος της προσπάθειας να ακρωτηριαστεί το εβραϊκό στοιχείο της ηπείρου.

Αν αφήσουμε να συμβεί κάτι ανάλογο και με την Ελλάδα, αν ξεκόψουμε δηλαδή από τις αρχές και τις αρετές που μας γέννησαν, τότε θα επικρατήσουν αυτοί που ο Νίτσε αποκαλούσε «κακοί Ευρωπαίοι».

Και τότε θα επέλθει μια καταστροφή που δεν θα είναι μόνο οικονομική, αλλά και ηθική, και μπροστά στην οποία η σημερινή κρίση θα μοιάζει παιχνιδάκι.

Δεν πρέπει να παίζουμε με τα σύμβολα, αλλά ούτε και με τις μνήμες των ανθρώπων.

Ακόμη και με το μόλις 3% του συνολικού ευρωπαϊκού ΑΕΠ, η Ελλάδα είναι πιο απαραίτητη για την Ευρώπη από ότι είναι κάποια από τα κράτη που νομοθετούν για αυτήν.

Και κλείνοντας, να θυμηθούμε πως μόνο οι πάσχοντες από αμνησία, αλλά και οι λογιστές, μπορούν να αγνοήσουν τις παραπάνω αλήθειες.

Bernard Henri Levy

Απόδοση: S.A.

Huffington Post