Ο Χίτλερ ζει και βασιλεύει… στην Ινδία!

Η σύζυγός μου διδάσκει γαλλικά σε ένα ιδιωτικό λύκειο του Μουμπάι.

Πρόσφατα, ζήτησε από την τάξη της, που αποτελείται κυρίως από παιδιά μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, να συμπληρώσουν την πρόταση: «J'admire …» με το όνομα κάποιας ιστορικής προσωπικότητας που θαυμάζουν.

Το αποτέλεσμα την αναστάτωσε σφόδρα. 

 Από τους 25 μαθητές της τάξης, οι 9 επέλεξαν τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος και βγήκε πρώτος στις προτιμήσεις τους.

Τον Γκάντι, τον επέλεξε μόλις ένας μαθητής!

 

Μάλιστα, η σύζυγός μου θυμήθηκε μια παλιότερη συζήτηση που είχε με τους μαθητές της περί γενναιότητας και θάρρους. Τότε είχε εκπλαγεί, αφού οι περισσότεροι θεωρούσαν τον Γκάντι ως … δειλό.

Το 2002, η Times of India δημοσίευσε μια δημοσκόπηση η οποία κατέληγε στο ότι το 17% των φοιτητών στα πιο ελίτ κολέγια της χώρας θα προτιμούσαν η χώρα τους να έχει  έναν ηγέτη όπως ο Χίτλερ!

Σε μια χώρα όπου ο Γκάντι κατέληξε να θεωρείται δειλός, είναι φυσιολογικό ο Χίτλερ να θεωρείται ήρωας.

Όμως γιατί συμβαίνει αυτό;

Όπως λένε οι μαθητές, ήταν ένας καταπληκτικός ρήτορας, που «αγαπούσε τη χώρα του, και ήταν πραγματικός πατριώτης. Ξαναέφερε την περηφάνια στους Γερμανούς, που την είχαν χάσει μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών», λένε.

«Και τι έχετε να πείτε για τα εκατομμύρια ανθρώπων που σκότωσε»;

«Ε, αυτό ήταν άσχημο, αλλά πολλοί από αυτούς ήταν προδότες».

Δεν είναι σουρεαλιστικό να θαυμάζεται ο Χίτλερ για τις ρητορικές του ικανότητες;

Και για τον πατριωτισμό του;

Και τα εκατομμύρια θύματά του να θεωρούνται προδότες;

Μέσα σε 12 μόλις χρόνια, ο Χίτλερ οδήγησε την Γερμανία, μέσα από ένα όργιο αίματος, στην απόλυτη καταστροφή, και στην υπέρτατη ντροπή. Ακόμη και να τον σκεφτόμαστε ως πατριώτη, αποτελεί μια βαθύτατη ύβρη προς την έννοια του πατριωτισμού.

Βέβαια, θα πείτε πως αυτοί που σκέφτονται έτσι είναι απλά κάποια μικρά παιδιά.

Στην πραγματικότητα όμως, ο Χίτλερ έχει πολλούς θαυμαστές στην Ινδία, και δεν είναι όλοι τους παιδιά.

Ας δούμε για παράδειγμα την αυτοβιογραφία του Χίτλερ, το Mein Kampf. Στον υπόλοιπο κόσμο το βιβλίο αυτό το απεχθάνονται, αλλά στην Ινδία το αγοράζουν σε χιλιάδες αντίτυπα κάθε μήνα.

Μάλιστα, υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές εκδόσεις στην ινδική αγορά. Για παράδειγμα, ο εκδοτικός οίκος Jaico έβγαλε το 2010 στην αγορά την 55^η έκδοσή του, έχοντας πουλήσει πάνω από 100.000 αντίτυπα μέσα σε 7 χρόνια!

Σε μια χώρα όπως η Ινδία, όπου 10.000 πωλήσεις συνιστούν μπεστ σέλερ, μιλάμε για σημαντικά νούμερα.

Στο ινδικό Amazon, 35 στους  51 αναγνώστες έχουν δώσει από 5 αστέρια στο εν λόγω βιβλίο.

Μάλιστα, αποτελεί υποχρεωτικό ανάγνωσμα για φοιτητές σχολών διοίκησης. Προφανώς το σκεπτικό είναι πως αν αυτός ο ασήμαντος καλλιτέχνης μπόρεσε και κέρδισε μια ολόκληρη χώρα, τότε ίσως η αυτοβιογραφία του να έχει μερικά καλά μαθήματα για τους μελλοντικούς ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου.

Ένα μεγάλο μέρος της δημοτικότητας του Χίτλερ στην Ινδία οφείλεται στον Bal Thackeray, αρχηγού του κόμματος Shiv Sena, που πέθανε πρόσφατα.

Ο συγκεκριμένος πολιτικός θαύμαζε δημοσίως τον Χίτλερ, το βιβλίο του, τον ναζισμό, αλλά και τις ναζιστικές μεθόδους. Το 1993 είχε πει σε συνέντευξή του στο ΤΙΜΕ ότι δεν θα πείραζε καθόλου αν οι Μουσουλμάνοι Ινδοί αντιμετωπίζονταν όπως και οι Εβραίοι επί Χίτλερ.

Αυτή η συνέντευξη ήρθε μερικούς μόλις μήνες μετά τις εξεγέρσεις του Μουμπάι, που είχαν χιλιάδες νεκρούς Μουσουλμάνους. Ήταν η εποχή που ο Thackeray κάθε μέρα έγραφε πύρινα άρθρα εναντίον των Μουσουλμάνων στο επίσημο όργανο του κόμματος του, την εφημερίδα Saamna.

Χαρακτήριζε μάλιστα τα 250 εκατομμύρια Μουσουλμάνων της Ινδίας ως μια ατομική βόμβα του Πακιστάν.

Σε κάποια φάση είχε πει πως αν πάρει κανείς το Mein Kampf, και αντικαταστήσει τη λέξη Εβραίος με την λέξη Μουσουλμάνος, τότε αυτά είναι όλα όσα και ο ίδιος πιστεύει.

Με τέτοια ρητορική, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το ότι τα παιδιά της Ινδίας θαυμάζουν σήμερα τον Χίτλερ, και μιλάνε για τον πατριωτισμό και το θάρρος  του, ξεχνώντας τα εγκλήματα αυτού του μεγαλομανή δικτάτορα, ο οποίος «αγαπούσε» την πατρίδα του!

Τέλος, και ο ίδιος ο Thackeray ήταν διάσημος για τις ρητορικές του ικανότητες.

Και μετά τον θάνατό του η σωρός του αποτεφρώθηκε, ενώ ο ίδιος θεωρήθηκε ήρωας…

Του Dilip D’Souza

Απόδοση: S.A.

Daily Beast