Το μπουλούκι του Σύριζα βγάζει γέλιο…

Ανέκαθεν θεωρούσα πως το όλο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας ενίοτε μοιάζει με θεατρική επιθεώρηση, πολλές φορές κακόγουστη.

Και αυτό δεν έχει σχέση με την είσοδο στη Βουλή του Χαϊκάλη, του Πάντζα, και άλλων επιθεωρησιακών αστέρων.

Ούτε με τις εμβριθείς καθημερινές αναλύσεις για «στικάκια» των €4, που τελικά μέχρι και κυβέρνηση ρίχνουν…

  

Η ελληνική πολιτική κωμωδία πάει πολύ πιο πίσω. Τουλάχιστον μέχρι τότε που μπορώ να θυμάμαι πρόσωπα και καταστάσεις.

Ακόμη και στην σκληρότερη (συγκριτικά) περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας, δηλαδή την εφταετία, η χούντα έβγαζε κάποιο γέλιο.

 

Λίγο το κιτς των φαντασμαγορικών εκδηλώσεών της, λίγο τα μαφιόζικα μαύρα γυαλιά και τα γκρίζα κοστούμια, λίγο οι συχνοί αυθόρμητοι καλαματιανοί χοροί των στραβοχυμένων στελεχών της «επανάστασης», και δεν ήθελε πολύ για να γελάσει κανείς με την όλη αισθητική των δήθεν σωτήρων.

Ακόμη θυμάμαι μια δήλωση του Πατακού, όταν τον ρώτησαν κάποιοι ξένοι δημοσιογράφοι αν η χούντα βασανίζει αντιφρονούντες (ή κάτι παρόμοιο)…η απάντηση του κορδωμένου σαν παγόνι μεγάλου «στρατηλάτη» ήταν: «ή βασανιστές θα είμαστε ή ηλίθιοι… και εμείς βασανιστές δεν είμαστε»!!!!!

Και κόκαλο οι ξένοι ανταποκριτές.

Τέτοια ατάκα ούτε ο Στάθης Ψάλτης δεν θα σκέφτονταν….

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο σημερινό, εξίσου σκληρό (από άλλη άποψη) πολιτικό σκηνικό.

Από το οποίο όμως πάλι δεν λείπει το κωμικό στοιχείο.

Και δεν μιλάω για την ακατάσχετη μπουρδολογία της Ζωής, την σύνθετη πολιτική σκέψη του Βαρεμένου, τις μαντίλες του φενταγίν Κουράκη, ή τις ψεκασμένες αμπελοφιλοσοφίες της Κουντουρά, και τις ζαρτιέρες της Γκερέκου.

Δεν μιλάω ούτε καν για την ρητορική δεινότητα του άλλοτε βουλευτή και νυν πολιτικού παράγοντα Ανατολάκη…

Αυτά είναι δευτεροκλασάτα αστεία, που περισσότερο θυμίζουν τις δήθεν αστείες νεοελληνικές τηλεοπτικές σειρές από ότι το κλασικό κωμικό burlesque ή βαριετέ που πραγματικά βγάζει γέλιο.

Αυτό για το οποίο μιλάω, και ξεκαρδίζομαι, είναι το γενικότερο «μπουλούκι» του Σύριζα, που εμπεριέχει κάθε καρυδιάς καρύδι

Αυτός ο  θίασος των ανερμάτιστων δηλαδή, που  έχουν πάρει θέση μάχης στην Βουλή, και ετοιμάζονται για το τελικό ντου στους κουραμπιέδες.

Μόνο που ο ένας τραβάει αριστερά, ο άλλος δεξιά, και ο ζαλισμένος αρχηγός τους στο κέντρο.

Κάθε άλλο παρά συντεταγμένη δύναμη δηλαδή. Κατσαπλιάδες της πολιτικής….

Λουί ντε Φινέδες!

Και πώς να μην γελάει κανείς, όταν από την μια έχουμε τον Τσίπρα να πραγματοποιεί «σοβαρές» διεθνείς επισκέψεις και επαφές, και να ετοιμάζεται να μιλήσει στο καθεστωτικό Brookings Institute, ή και με τον Σόιμπλε, ενώ από την άλλη ηγείται σε και εκπροσωπεί ένα συνονθύλευμα φαιδρών προσώπων, και μάλιστα βουλευτών, κάποιοι από τους οποίους μιλάνε για το πώς … ξέσκισαν την μισή Αθήνα, πως έχουν λοστάρια, βαζελίνες και μολότοφ στα σπίτια τους, και πως είναι δηλωμένοι αντικαθεστωτικοί αναρχιστές(!), άσχετα αν εκτός από την βουλευτική αποζημίωση τσεπώνουν και φράγκα από τον καθεστωτικό ΟΤΕ!

Μάλιστα, ένα φλέγον  ερώτημα είναι αν όλοι αυτοί οι αναρχοαυτόνομοι εκπρόσωποι του έθνους, διατηρούν και αστυνομική φρουρά, την ώρα που απεργάζονται την κατάρρευση του συστήματος, και την ανακήρυξη της χώρας σε προυντονικού τύπου σοβιέτ της πρώιμης περιόδου του ουτοπικού σοσιαλισμού.

Αναρωτιέμαι δε αν στις τάξεις τους υπάρχουν και κάποιοι ξεχασμένοι αρχειομαρξιστές…

Αν λοιπόν όλα αυτά δεν είναι για γέλια, τότε τι είναι;

Τα σαχλά τηλεοπτικά σήριαλ, που για να χαμογελάσεις παρακολουθώντας τα θα πρέπει να σε πληρώσουν;

Ο μόνος που λείπει δηλαδή από τον θίασο αυτό των καραγκιόζηδων, που βρήκαν γήπεδο και παίζουν, είναι ο αείμνηστος μπακαλόγατος  του Κώστα Χατζηχρήστου, που σε τελευταία ανάλυση ήταν πολύ πιο σοβαρός από τα στελέχη του  ερμαφρόδιτου αυτού καρακατσουλιού που θέλει να μας κυβερνήσει…

Αμ πως;

Strange Attractor