Η αδιέξοδη λογική της βίας.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να χορεύουν οι σφαίρες από τα καλάσνικοφ στο γραφείο του Πρωθυπουργού ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο αυτής της χώρας.

Φυσιολογικό, επίσης, είναι να σκάνε γκαζάκια έξω από σπίτια δημοσιογράφων, να σπάνε τζαμαρίες τραπεζών, να ανατινάζονται γραφεία κομμάτων, να κτυπιούνται μέχρι θανάτου μετανάστες στον δρόμο.

Οι χειρότεροι εφιάλτες μας έχουν ζωντανέψει. 

Η κρίση έχει οδηγήσει στο περιθώριο μεγάλες ομάδες του πληθυσμού. Το γεγονός αυτό από μόνο του δημιουργεί βία.

Η πείνα είναι βία. Η ανεργία είναι βία. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί άλλες μορφές βίας! 

Το να νιώθει κάποιος αδικημένος δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να βγει στον δρόμο και να αρχίσει να ανοίγει κεφάλια.

Οι φανατικοί θα σας πουν κάτι άλλο. Οι φανατικοί πάντα βρίσκουν τρόπο για να παρακάμψουν τους δρόμους της σύνεσης.

Για την ακρίβεια δεν τους αρέσει η σύνεση, αναζητούν το χάος.
Το να βγει σήμερα κάποιος και να δηλώσει ότι καταδικάζει οποιαδήποτε μορφή βίας είναι σαν να πηγαίνει στην κηδεία και να εκφράζει τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια των εκλιπόντων.

Ο πολιτικός μας πολιτισμός μας επιτρέπει ακόμη να λέμε τουλάχιστον τα τυπικά...
Η αλήθεια είναι πάντα κάτι σχετικό.

Εξαρτάται από το ποιος την λέει και ποια είναι τα βιώματά του.

Αυτό θα το δεχτούμε.

Η κρίση, επίσης, έχει προκαλέσει μεγάλο σοκ σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Κι αυτό θα το δεχτούμε.

Εκείνο που δεν μπορούμε να δεχτούμε είναι η λογική των καλάσνικοφ.
Από την εποχή των Δεκεμβριανών έχει αναπτυχθεί μία περίεργη θεωρία στους κόλπους των άκρων της πολιτικής  που προσπαθούσε να αντλήσει οφέλη από την διαφαινόμενη, τότε, ένταση στους κόλπους της κοινωνίας.

Η θεωρία αυτή χάιδευε τα αφτιά των ταραξιών.

Ήταν σαν να έδινε κανείς νομιμοποιητικό στους χούλιγκαν των γηπέδων.
Η κοινωνική ένταση ήρθε, αλλά αμφιβάλλουμε αν κανείς κέρδισε ή μπορεί να  κερδίσει από την έξαρση της βίας. 

Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν ακραίοι πολιτικοί σχηματισμοί, τόσο στην αριστερά όσο και στην δεξιά,  που έχουν επενδύσει στην προοπτική της επανάστασης.

Η ιστορική εμπειρία του παρελθόντος έχει αποδείξει το άτοπο των θέσεων τους.

Η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί μόνο ως φάρσα.

Στο μεταξύ, όμως, θα έχει καταστραφεί η ζωή πολλών ανθρώπων...
Η βία δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.

Η βία είναι βία και ως τέτοια προκαλεί αποστροφή.

Το κακό είναι ότι ο κύκλος της βίας, μόλις έχει ανοίξει.

Θα είμαστε τυχεροί αν όλα κι όλα είναι αυτά που έχουμε ζήσει.

Η εμπειρία από άλλες χώρες έχει δείξει ότι τα γκαζάκια είναι μόνο το εναρκτήριο λάκτισμα ενός «αγώνα» που ο τρόμος είναι το ζητούμενο για τα εκατομμύρια των θεατών του.
Είναι ανάγκη να αλλάξει η ρητορική ορισμένων κομματιών του πολιτικού κόσμου.

Η καταδίκη της βίας δεν μπορεί να είναι μόνο λεκτική.

Η πολιτική καταδίκη της είναι περισσότερο αποτελεσματική.

Φυσικά αυτό αφορά μόνο αν η πρόθεσή τους είναι να καταδικάσουν την βία.

Μέσα στην τρέλα στων ημερών όλα «επιτρέπονται».

Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση δεν ξέρουμε αν θα φτάνουν τα συλλυπητήρια. Μάλλον όχι...

Θανάσης Μαυρίδης

Capital.gr