Χρειάζεται όραμα.

«Λεφτά υπάρχουν, μαζί τα φάγαμε, δεν διάβασα το μνημόνιο, στο λόγο της αντρικής μου τιμής».

Αυτή είναι μία «ποτ πουρί δήλωση» που θα μπορούσε να έχει κάνει ένας «ικανός» πολιτικός για να καταγράψει με απόλυτη ακρίβεια την πολιτικοοικονομική κατάσταση της Ελλάδας τα τελευταία τρία χρόνια, δηλαδή από την περίοδο λίγο πριν την έλευση των τροϊκανών στην χώρα μας, έως σήμερα που έχουν ισοπεδωθεί σχεδόν τα πάντα.

Και όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα.

Δηλαδή που η ανεργία σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν προχθές Πέμπτη από την ΕΣΤΑΤ για τον Μήνα Νοέμβριο του 2012, ανήλθε σε 27,0%, έναντι 20,8 το Νοέμβριο του 2011, κάτι που μεταφράζεται σε 1.350.181 άνεργους συμπολίτες μας.

Που η απειλή για την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας, όταν σήμερα για τους νέους κινείται οριακά πάνω από τα 500 ευρώ, και την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υπό τον φόβο της μη επίτευξης των στόχων στα έσοδα, προχωρά σε κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, ακινήτων και κινητών περιουσιακών στοιχείων.

Βέβαια, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, για να συμπληρωθεί αυτή η δήλωση «ποτ πουρί» συνέβαλλαν τέσσερις πολιτικοί, που έχουν ΒΓΑΛΕΙ, ο καθένας το δικό του λιθαράκι, από το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα, για να καταρρεύσει ευκολότερα .

Από το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Γιώργου Παπανδρέου, που αποδεικνύεται καθημερινά πόσο «δίκιο» είχε ο τότε υποψήφιος πρωθυπουργός, το «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου, το «δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις, είχα άλλα καθήκοντα, είχα να αντιμετωπίσω το έγκλημα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, δεν ήταν δική μου δουλειά» που δήλωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, φτάσαμε σ το «ήμουν υπουργός το 2007, το 2008 και το 2009, και δεν είχα επίγνωση της τόσο ζοφερής οικονομικής κατάστασης, στο λόγο της ανδρικής μου τιμής», του Αρη Σπηλιοτόπουλου.

Αυτή θα πρέπει να είναι η πρώτη τετράδα στη λίστα με τις πιο επιτυχημένες δηλώσεις της τελευταίας πενταετίας, που έχουν γίνει από πολιτικούς άνδρες του ελληνικού κοινοβουλίου.

Από αυτούς δηλαδή που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν και να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας, τις δικές μας, αλλά και αυτές των παιδιών μας.

Αυτούς, της «παλαιάς κοπής» πολιτικούς, που το μόνο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει είναι να τα έχουν καλά με το κομματικό τους πελατολόγιο και με τα μέσα ενημέρωσης για να μπορούν να προβάλουν την πολιτική τους πραμάτεια και όχι να ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα της χώρας για να δίνουν λύσεις.

Πολλοί θα πουν ότι οι πολιτικοί δεν είναι όλοι ίδιοι.

Ασφαλώς και δεν είναι όλοι ίδιοι.

Όμως η «διαφορετικότητα» κάποιων δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Δεν φτάνει η εντιμότητα, το ήθος και αυτό που λέμε «καλό παιδί».

Οι συνθήκες απαιτούν προσωπικότητες που έχουν όραμα, γνώση, εμπειρία και σχέδιο για την επόμενη μέρα.

Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω. Το χειρότερο όλων σήμερα δεν είναι η κακή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες οι επιχειρήσεις η οικονομία και η χώρα συνολικότερα.

Είναι η ανασφάλεια για το τι μας ξημερώνει αύριο.

Δεν έχουμε ακούσει από πουθενά και από κανέναν ότι το μαρτύριο της σταγόνας που υφίσταται ο Έλληνας εδώ και χρόνια, έχει ημερομηνία λήξης.

Αντί αυτού ακούμε ότι ενδεχομένως τα χειρότερα να μην έχουν περάσει, αν δε τους «βγει» το ένα ή το άλλο μέτρο.

Financial Press