Ο κ. Μέργος δεν είναι τυχαίος επιστήμονας.
Και δεν μίλησε τυχαία.
Δεν μίλησε όμως σαν πολιτικός, μίλησε ως οικονομολόγος.
Και είπε ότι η παραγωγικότητα, δηλαδή το κόστος εργασίας
για μια επιπλέον μονάδα παραγωγής προϊόντος, θα προσδιορίσει, όπως προβλέπει
και το μνημόνιο του 2014, ποιος είναι ο νέος μισθός.
Και πρώτα απ’ όλα ο κατώτατος, γιατί αυτός είναι και η
βάση της μισθολογικής πυραμίδας.
Θυμάστε τη μείωση του 22% τον περσινό χειμώνα;
‘Ολα αυτά όμως, όπως είπε και ο εκπρόσωπος του Ρεν, που
πάντως απέκλεισε τις μειώσεις, θα κριθούν το ερχόμενο έτος. Τότε θα μπορούμε να
ξέρουμε αν η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας
έχουν βελτιωθεί και σε ποιο επίπεδο βρίσκονται.
Όλα αυτά θα ήταν ιδανικά για τα οικονομικά εγχειρίδια.
Όλα αυτά θα ήταν ιδανικά για τα οικονομικά εγχειρίδια.
Όμως για μια οικονομία, στην οποία η ανεργία έφτασε το
27%, το ΑΕΠ εξανεμίστηκε και οι τράπεζες -ενώ δεν έχουν ακόμη
επανακεφαλαιοποιηθεί- κυνηγούν τους πολίτες και η νεοφτώχεια βυθίζει το βιοτικό
επίπεδο του 20%-25% του πληθυσμού, τα αστεία πρέπει να τελειώνουν.
Αποδεικνύεται λίγους μήνες μετά τα σωτήρια μέτρα του περασμένου Νοεμβρίου, που πανηγυρίστηκαν ως εγγύηση, ότι βρισκόμαστε πάλι στον ίδιο παρονομαστή.
Αποδεικνύεται λίγους μήνες μετά τα σωτήρια μέτρα του περασμένου Νοεμβρίου, που πανηγυρίστηκαν ως εγγύηση, ότι βρισκόμαστε πάλι στον ίδιο παρονομαστή.
Κυρίως γιατί η οικονομία που διαμορφώνεται είναι πράγματι
καλύτερη σε ονομαστικά μεγέθη, αν και αυτό ακόμα σηκώνει πολλή κουβέντα, αλλά
αφορά μόνο το 30%-40% -πολύ τραβηγμένα μάλιστα- του πληθυσμού.
Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε για την κοινωνία των
2/3.
Τώρα μιλάμε για την κοινωνία του 1/3.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι διαμορφώνονται σιγά-σιγά και άλλοι παράγοντες που μπορεί να δημιουργήσουν περιβάλλον αστάθειας για μια χώρα για την οποία διερωτάται κανείς: ποιος μπορεί να εγγυηθεί τη γεωπολιτική της ισορροπία και σταθερότητα;
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι διαμορφώνονται σιγά-σιγά και άλλοι παράγοντες που μπορεί να δημιουργήσουν περιβάλλον αστάθειας για μια χώρα για την οποία διερωτάται κανείς: ποιος μπορεί να εγγυηθεί τη γεωπολιτική της ισορροπία και σταθερότητα;
Όταν μάλιστα η αμερικανική πλευρά κάνει επανειλημμένες
προειδοποιήσεις και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι την τελευταία εβδομάδα μίλησε
και για τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου.
Είναι κακοί οι Αμερικανοί ή δεν θέλουν να
αποσταθεροποιηθούν οι βάσεις των ενεργειακών τους συμφερόντων στη
Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
Πολύ περισσότερο, για ποιον λόγο πρέπει η ενεργειακή
στρατηγική της χώρας να καθορίζεται από μια εκβιαστική ιδιωτικοποίηση που
επιβάλλουν λογιστικά και στενά κάποιοι πιστωτές;
Όταν μάλιστα οι πηγές φυσικού αερίου στην περιοχή θα
έχουν πολλαπλασιαστεί μέσα σε λίγα χρόνια και η ίδια η Τουρκία ξεκινά
γεωτρήσεις σε σχιστόλιθο.
Ποιος άραγε στρατηγικός αναλυτής πίστεψε ότι θα συνδυαστεί τόσο εύκολα ο αγωγός του Αζερμπαϊτζάν με μια ρώσικη ΔΕΠΑ;
Ή, από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να μας υποψιάζει η χρεοκοπία της Κύπρου δύο χρόνια αφότου βρέθηκαν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου;
Ο ελληνικός λαός μπορεί να είναι φοβισμένος, δεν είναι όμως και ηλίθιος.
Ποιος άραγε στρατηγικός αναλυτής πίστεψε ότι θα συνδυαστεί τόσο εύκολα ο αγωγός του Αζερμπαϊτζάν με μια ρώσικη ΔΕΠΑ;
Ή, από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να μας υποψιάζει η χρεοκοπία της Κύπρου δύο χρόνια αφότου βρέθηκαν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου;
Ο ελληνικός λαός μπορεί να είναι φοβισμένος, δεν είναι όμως και ηλίθιος.
Πολλά πράγματα από αυτά που συμβαίνουν δεν τον αφορούν.
Ετσι όπως τα έχει γράψει ο Τόμσεν και τα έχουμε πει εδώ και έναν μήνα για τον
σχεδιασμό, μέχρι το 2016 ούτε οι αμοιβές θα βελτιωθούν ούτε ο φαύλος κύκλος της
φορολογίας θα αλλάξει.
Η χώρα αυτή δεν μπορεί να παίξει με όρους αγορών και πιθανώς να είναι και πολύ αργά να αλλάξει τα πράγματα. Και κυρίως όχι έτσι.
Η χώρα αυτή δεν μπορεί να παίξει με όρους αγορών και πιθανώς να είναι και πολύ αργά να αλλάξει τα πράγματα. Και κυρίως όχι έτσι.
Αν ήθελαν πράγματι να μας βοηθήσουν οι πιστωτές, θα είχαν
προχωρήσει σε επενδυτικές χρηματοδοτήσεις με στοιχειώδη κοινοτικά κονδύλια και
δεν θα κορόιδευαν τις ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και τις τράπεζες.
Είναι, δε, αστείο το γεγονός ότι ακόμα και οι φανατικοί θιασώτες του μνημονίου, που κινδυνολογούσαν και λοιδορούσαν ακόμα και μέχρι πριν από κάνα δίμηνο, θυμούνται τώρα ότι πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση!
Θα ανατρέξουμε για μία ακόμα φορά στην ανάλυση της Alpha, που χαρακτηρίζει καταθλιπτικές τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ασκήσεις επί χάρτου τα μέτρα της τρόικας αλλά και μηδενιστική την αντιπολίτευση, το πρόγραμμα της οποίας περιμένει η οικονομία για να μορφώσει άποψη για την εναλλακτική λύση.
Είναι, δε, αστείο το γεγονός ότι ακόμα και οι φανατικοί θιασώτες του μνημονίου, που κινδυνολογούσαν και λοιδορούσαν ακόμα και μέχρι πριν από κάνα δίμηνο, θυμούνται τώρα ότι πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση!
Θα ανατρέξουμε για μία ακόμα φορά στην ανάλυση της Alpha, που χαρακτηρίζει καταθλιπτικές τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ασκήσεις επί χάρτου τα μέτρα της τρόικας αλλά και μηδενιστική την αντιπολίτευση, το πρόγραμμα της οποίας περιμένει η οικονομία για να μορφώσει άποψη για την εναλλακτική λύση.
Με αυτά δεν υιοθετούμε τη ρήση Βαρουφάκη περί
υπαλληλίσκου Ρεν.
Και φυσικά θα είναι άδικο να ζητούνται πολιτικές ευθύνες
από τον σημερινό υπουργό Οικονομικών, που έχει συγκεκριμένη αποστολή με
συγκεκριμένους περιορισμούς εντός του πλαισίου όπου κινείται.
Π. Μπουσμπουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου